ฮูหยินของข้า (Romantic Publishing)
ตอนที่ 36 : มาเล่นเกมกันจ้า (แจกสมุดทำมือด้วย)
(อ่านให้จบก่อนเล่นกันนะจ๊ะ)
1. คุณชอบตัวละครตัวไหนมากที่สุดในเรื่อง เพราะอะไร
2. คุณเกลียดตัวละครตัวไหนมากที่สุดในเรื่อง เพราะอะไร
3. คุณชอบตอนไหนที่สุดในเรื่อง
หากได้คำตอบแล้วก็มาตอบไว้ในคอมเมนต์ได้เลยค่ะ คำตอบไหนโดนใจไรท์ที่สุด ได้หนังสือฮูหยินของข้าไปครองคนละชุดพร้อมลายเช็นต์(บังคับแจก555) จำนวน 3 รางวัลค่ะ
ส่วนใครที่มีนิยายอยู่แล้วหรืออยากเก็บเป็นอีบุ๊ค ไรท์ก็มีรางวัลให้เช่นกันค่ะ แต่จะมีจำนวนแค่ 1 รางวัลเท่านั้น ซึ่งก็คือ สมุดทำมือฝีมือไรท์เอง สมุดเล่มนี้ใช้ความพยายามมากบอกเลย หน้าตาจะตามรูปด้านล่างเลยค่ะ ใครอยากได้ ก็ใช้กติกาเดียวกันค่ะ
แล้ววงเล็บบรรทัดสุดท้ายว่า (เล่นเกมลุ้นสมุดทำมือ) ถ้าใครไม่วงเล็บถือว่าลุ้นนิยายนะคะ
เลือกลุ้นได้แค่อย่างเดียวนะคะ ระหว่างสมุดทำมือกับนิยาย
ยังไม่หมด นอกจากนั้นยังมีรางวัลปลอบใจเป็นกำไลรูปหัวใจน่ารักๆ อีก 3 รางวัลค่ะ ตามรูปด้านล่างค่ะ (อันนี้ได้ทั้งเล่นเกมลุ้นนิยายและลุ้นสมุดทำมือค่ะ)
มีเวลาให้คิดถึงวันที่ 31 ตุลาคม นะคะ ประกาศผลวันที่ 1 พฤศจิกายน ที่หน้านิยายและในเพจของไรท์ค่ะ
สุดท้าย ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกการติดตามนะคะ หวังว่าจะติดตามกันไปตลอดค่ะ
(รักค่ะ)
จาก
คิมหันต์ราตรี/SummerNight/ต้วนซิ่วกงจู่/บุษย์น้ำเพชร/เวิ่นเว้อ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
เพราะมันมีบางฉากที่มีการแสดงออกของ2คนนี้ได้น่ารักมากก เช่นฉากที่ท่านประมุขอ้อน(?????) ให้ฮูหยินสางผมให้น่ะ นั่นน่ะฉากแรร์สำหรับรี๊ดเลยค่ะ โคตรน่ารักกก คือมันดูธรรมชาติมากๆ แต่ก่อนเรื่องของหยุนซิงเย่นี่ออกจะดูเท่ห์ๆคูลล์ๆแท้ๆ5555 มาเรื่องของตัวเองดันกลายเป็นบ้าซะงั้น คราวที่แล้วก็ความจำเสื่อม หึหึ
(ใช่ป้ะ? ใช่แหละ! อ่านนานแล้วก็จะลืมๆหน่อยๆอ่ะ555)
ต่อๆ คือพระเอกพี่ท่าดูมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้นะ แต่รี๊ดว่าก็น่ารักน่าหยิกดี(ถึงจะบ้าก็ตาม)
ข้อ2
รี๊ดคิดว่าตอนนี้ยังไม่มีตัวที่รี๊ดเกลียดเลยอ่ะ หลายคนอาจจะเกลียดแม่นาง...ชื่ออะไรนะ(?)ที่เป็นเจ้าสำนักง้อไบ๋อ่ะ ช่างมัน! แต่เราไม่อ่ะไม่ได้เกลียดแต่หมั่นไส้นิดๆ กับท่านอ๋องอ่ะ ใช่อ๋องรึป้ะ?รี๊ดลืมไม่ได้อ่านนาน ใช่สิ! ใช่แหละ!
กับที่อ๋องนี่รี๊ดไม่เคยเกลียดเลยนะทั้งเรื่องที่แล้วก็ด้วย ออกจะหลงพี่ท่านนิดหน่อย555 (ไม่ใช่ละๆ) คือพี่อ๋องท่านก็ดูน่ารักดีนะในบางทีอ่ะ เป็นเหมือนเด็กที่โดนสปอยจนเคยตัว ไม่รู้ถูกรู้ผิด อยากได้อะไรต้องได้
ไม่สนใจคุณค่าของชีวิต รี๊ดเชื่อนะว่าคนแบบนี้สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ถ้ามีใครสักคนอยู่ข้างๆแล้วทำให้เค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ คงกลายเป็นคนที่น่ารักคนนึงแน่ๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่ก็แค่ความคิดของรี๊ดอ่ะนะ มันเป็นการตีความในแบบรี๊ดเอง
ข้อสุดท้ายแล้ววว ข้อ3
ชอบตอนที่พวกธรรมมะ ล้อมท่านประมุขกับฮูหยินก่อนที่ฮูหยินจะถูกจับไปอ่ะ ตอนนั้นท่านประมุขแสดงอารมณ์ความเป็นห่วงเป็นใยต่อฮูหยินได้บีบใจดีอ่ะ คือท่านยังไม่หายดีอ่ะยังบ้าๆอยู่บ้าง แต่กลับทั้งห่วงนางทั้งโกรธฝ่ายธรรมมะจนให้พลังคืนมา คือรี๊ดอธิบายไม่ถูกอ่ะ แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันดีมากเลยนะ ทั้งช่วงเวลาอื่นๆที่ท่านประมุขอยู่กับฮูหยินอีก ด้านที่ไม่เคยแสดงออกมาตอนอยู่ในอีกเรื่องกลับแสดงออกมาได้ดีจนเราเกือบหลงรักเลย555 ความรู้สึกอบอุ่นเรียบง่าย มันชวนให้รี๊ดที่อ่านตามแล้วยิ้มตามได้นี่เป็นสเน่ห์ของเรื่องนี้เลย สั้นๆเลยนะคะ รี๊ดชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบท่านประมุข ชอบฮูหยิน ชอบผีสือ แล้วก็อีกคน...(รี๊ดลืมชื่อเค้าค่ะ5555)
รี๊ดขอบคุณไรท์มากเลยนะคะที่แต่งคู่นี้ขึ้นมา นี่ตามมาตั้งแต่หยุนซิงเย่เลย เหลือเรื่องพ่อหมาอีกเรื่องนึง555 รีบๆมาแต่งให้รี๊ดอ่านอีกนะคะ รี๊ดเป็นกำลังใจให้ ไฟท์ติ้งค่ะ!!!
ตอบตามตรงว่าเราชอบคู่พระ-นางค่ะ สารภาพว่าเพราะปกติเราชอบแนวนี้อยู่แล้ว(รักอ่ะ❤)
พระเอกใสซื่อ+บ้า เพราะถูกทำร้าย กับนางเอกที่เข้าไปรักษาด้วยปรารถนาดีคนนึงคอยดูแลเอาใจใส่(?) ตอนรักษา อีกคนก็ระแวง จนนางเอกต้องเปลี่ยนวิธีค่อยๆตะล่อมๆ จนมันเกิดเป็นโมเม้นต์ฟินๆและบางทีการกระทำของทั้ง2คนก็ชวนให้คนอ่านอย่างเราๆพานอบอุ่นใจไปด้วยแถมพี่ประมุขท่านยังกินเก่งอีก ลำบากนางเอกวนไปค่ะ5555
มาข้อที่2กัน.
ที่เกลียดคงเป็นแม่นางเจ้าสำนักง้อไบ๊ล่ะมั้งคะ? นางดูเอาแต่ใจและไม่เห็นหัวคนอื่นน่ะนะ เราไม่ชอบนางตรงนี้ล่ะ แต่เราก็พอเข้าใจนะ เราลองมองมุมกลับลองให้นางเอกเป็นฝ่ายตกหลมรักพระเอกมานาน แล้วจู่ๆดันมีใครก็ไม่รู้มาอยู่ข้างๆคนที่เรารัก มันก็จะเจ็บหน่อยๆ(แค่หน่อยๆจริงเรอะ?)
เอาล่ะข้อสุดท้ายข้อ3.
เราชอบฉากที่ท่านประมุขอยู่กับฮูหยินแค่2คนตอนช่วงแรกๆที่ฮูหยินเจอท่านประมุขแล้วกำลังกำลังเดินไปด้วยรักษาไปด้วยอ่ะ บรรยากาศมันให้ความรู้สึกว่า"โลกนี้มีเพียงเราสองอ่ะ"(ซึ่งก็มี2คนจริงๆ5555) บางครั้งอบอุ่น ทั้งตื่นเต้น กลัวว่าน้องจะโดนคนบ้าจับกินก่อน(กินอะไร?555) อ่านไปก็เขินไปบิดไป เขินแทนอ่ะบอกเลย อิอิ
สุดท้ายอล้วก็ขอขอบคุณไรท์มากเลยนะคะที่แย่งนิยายดีๆที่ช่วยผ่อนคลายความเครียดเราได้เยอะเลย แต่เรายังไม่ลืมพ่อหมาป่านะ!!! ว่างๆก็มาอัปเดตข่าวหน่อยนะคะ เราคิดถึงเจ้าอ้วน555
.
รักไรท์เสมอนะ ขอบคุณค่ะ.
เหตุผล...พูดในแง่ของผู้นำ เขาเป็นผู้นำที่ดีและเก่งคนนึงเลยค่ะ ไม่ทำร้ายคนอื่นหรือแทบไม่ยุ่งชาวบ้านเขา เอาแต่ฝึกฝนตัวเองและลูกน้อง จนเป็นพรรคที่เก่งมากๆ(จนโดนฝ่านคณธรรมอิจฉา)
...แถมยังช่วยคนอื่น(จ้าวเหมยกุ้ย) แล้วให้เหตุผลแปลกๆประมาณว่าได้ตั้งใจมาช่วย แค่ผ่านมา คือแบบพี่สือ ไม่เอาหน้า ไม่ทวงบุญคุณ แถมไม่ให้เหมยกุ้ยมาตอบแทน(ไปไกลชั้นซะ)
...ถ้าพูดในแง่ของคนรัก ถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนนึงเลยค่ะ ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง ไม่ว่าตอนนั้นจะสติดีหรือไม่ดี เขาก็รักน้องชิงถิงเหมือนเดิม และปกป้องน้องตลอด ...และยังรักเดียวใจเดียว เรานี่อิจฉานางเอกเรื่องนี้มาก พี่สือในเรื่องที่บรรยายไว้คือหล่ออออมากแม่
-> ในชีวิตจริงหา ผช. แบบนี้ยากมาก แต่เราก็ฝันว่าอยากจะได้สักคน
2. เกลียดสุด คือ ฝ่ายคุณธรรมค่ะ ... เพราะมันสะท้อนนิสัยของคนทุกยุค ทุกสังคมได้ดี... พวกที่จ้องจะทำลายคนอื่น(เพราะอิจฉาอยากได้อยากมีอยากเป็นใหญ่ แต่สู้เขาไม่ได้)
โดยการเอาคุณธรรมมาอ้างว่า...คนๆนั้นไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้(โดยไม่มีหลักฐาน)
แล้วไปปลุกระดมให้คนอื่นๆเชื่อตามนั้น. แล้วบอกว่าตัวเองเป็นคนดีมีคุณธรรมชอบช่วยเหลือผู้อื่น(จริงๆคือยุ่งเรื่องชาวบ้าน)เพื่อเอาผลประโยชน์เข้าตัวเอง
และที่ร้ายกว่านั้น....คือมีใครหลายๆคนเชื่อสิ่งเหล่านี้โดยขาดการไตร่ตรอง ขาดสติ(ขาดสมอง) ขาดหลักฐานชี้ชัด ...แต่ก็ยังเชื่อและร่วมมือกันทำลายผู้อื่น(ที่ถูกใส่ร้ายและไม่มีความผิด)
-> ตย. คือพรรคมารของสือซานเหลียง ยังไม่ได้ไปทำอะไรให้ใคร แต่ถูกใส่ความ แล้วถูกพวกที่บอกว่าตัวเองมีคุณธรรมร่วมมือกันลอบกัดทำร้าย จนเป็นบ้า ... ด้วยเหตุผลคำเดียว "คุณธรรม" ที่ออกจากปากคนเลวๆ
.....ในชีวิตจริง มีให้เห็นเยอะแยะค่ะ ไม่ได้มีแต่ในนิยาย
3. ตอนที่ชอบ คือ ตอนที่สือซานเหลียงเปิดประตูเข้าไปเห็นแม่ลูกอ่อนให้นม แล้วทารกก็กินนมแม่จากเต้า(ที่สือซานเหลียงนิยามมันว่าหมั่นโถว)
คือนางโกรธเฟิงชิงถิงที่หลอกนางว่า หมั่นโถวกินไม่ได้ 555 พอน้องชิงถิงย้ำว่ากินไม่ได้ นางยังจะชี้เข้าไปในห้องให้น้องชิงถิงเห็น แล้วเชื่อว่านางถูก ที่ว่า หมั่นโถว กินได้ ....และนางก็พยายามจะกินหมั่นโถวของน้องชิงถิงให้ได้ 5555
คือฮามากแม่....จุดนี้เลยทำให้คนแถวนั้นบอกนางว่า...ให้เรียกน้องชิงถิง ว่า ฮูหยิน รึป่าว
เรยกลายเป็น...ฮูหยินของข้า...(ที่เรียกอย่างนี้ เหตุผล คืออยากกินหมั่นโถว จบข่าว5555)
=>>> (ลุ้นสมุดทำมือ)
2.ตัวละครที่เกลียด จ้าวเหมยกุ้ย (ที่จริงแค่ชอบน้อยที่สุดเฉยๆ) เข้าใจเหตุผล และการกระทำหลายๆอย่างของเหมยกุ้ย แต่ว่าช่วงหลังๆ เหมือนนางจะเอาแต่ใจ และรักอย่างขาดสติเกินไปหน่อย
3.ตอนที่ชอบที่สุด มีหลายฉากที่ประทับใจมากเพราะความน่ารักของพระนางทั้งสองของเราเช่น ฉากที่นางเอกต้องแยกจากอาเหลียน ตามเงื่อนไขของเหมยกุ้ย คือเรากำลังเศร้ากับการที่ต้องแยกกัน แต่อาเหลียนกลับมาอยู่ตรงหน้า มันทำให้หัวใจเราพองโต (ในหัวคือแบบ ฉากในซีรีย์มาเต็มค่ะ ทั้งสองยืนจ้องตา สะพานจีนแบบโบราณ มีต้นไม้ข้างสะพาน พร้อมกับสายลมเบาๆ) บวกกับความดื่อของอาเหลียนด้วยแล้ว มันทำให้เรารักฉากนี้มาก
ป.ล.เวลาอาเหลียนพูดถึง " หมั่นโถว " น่ารักมากกก
2.เกลียด. ไม่มีคะ เชื่อว่าทุกตัวละครมีเหตุและผลของตัวเอง เชื่อว่าบางคนมาจากพื้นฐาน ครอบครัว สังคม การเลี้ยงดูไม่เหมือนกันแต่เขาสามารถเลือกใช้ชีวิตได้คะ
3.ชอบตอนพระเอกสติไม่ดี ตลกดีคะ แต่ลึกๆยังรู้สึกและรู้ว่านางเอกเป็นคนดี ถ้าเป็นลูกนางเอกเหมือนแม่ เหมือนเพื่อน หากเป็นลูกหมา นางเอกเป็นเจ้าของ555
ชอบแมวน้อยมว๊ากกกกกก
เพราะ มันน่ารักดี ขนาดปล่อยไปปลดทุกข์ พอเสร็จก็ยังกลับมาหาเฟิงชิงถิง
ชอบฉากน้องแมว(เสือดาว)เข้าไปนอนซบเฟิงชิงถิงหลังจากที่ทำแผลเสร็จแล้ว น้องน่าร่ากกกกกก
ไม่ชอบอีอ๋องไบโพล่าอ่ะ ทำน้องเจ็บอ้ะ
(ฉากอื่นที่ดราม่าไม่ร้องร้องตอนน้องเดินกะเพกๆไปนอนซบตัก โถ่ววว)
คนที่ไม่ค่อยชอบก็คือจ้าวเหม่ยกุ้ย เข้าใจว่าเหมือนโดนแย่งของรักของหวงแต่ถึงกับฆ่าแกงกันและทำทุกวิถีทางให้นางเอกอับอายและตายไปนี้ รส.ว่าผญ.ด้วยกันไม่น่าทำกันขนาดนี้เลยยยย
ป.ล.อยากได้นิยายค่าาา
1.คุณชอบตัวละครตัวไหนมากที่สุดในเรื่อง เพราะอะไร ?
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก สือซานเหลียงพระเอกสายให้ 3 คำ มึน ขาด เกิน ซึ่งเป็นที่รักสุดใจของตังเลย
เพราะชอบไง (ล้อเล่นค่ะ) คาแรคเตอร์ของเขาทำให้ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักเพราะเงื่อนไขที่เขาต้องสติเลอะเลือน
ทำให้ทั้งความรู้สึก การแสดงออกมันมาจากใจจริงๆ ชอบคือชอบ เกลียดคือเกลียด และที่สำคัญการที่เขาลืม
การสื่อสารเป็นคำพูดเหมือนคนปกติเวลาต้องการสิ่งใดก็แสดงออกผ่านการกระทำ ในความรู้สึกคือ
หลงรักความน่ารักของผู้ชายคนนี้จริงๆ รักตัวละครที่ชื่อสือซานเหลียงมากๆ
2.คุณเกลียดตัวละครตัวไหนมากที่สุดในเรื่อง เพราะอะไร ?
เอาจริงๆ อ่านแล้วไม่ได้มีความเกลียดตัวละครตัวไหนเป็นพิเศษถ้าจะมีก็แค่รําคาญใจหน่อยๆ แต่ถ้าให้เลือก
ขอเลือกเกลียด นางสาวขึ้นคานแม่ชีสำนักง้อไบ๊ (ชื่อก็บอกอยู่คานทองแน่ๆ อย่าว่ากันนะ) พวกนางอยู่ตั้งแต่
ตอนแรกอยู่ทนอยู่ติดและอยู่นานเกลียดจริงจังเพราะความที่คิดเองเออเองของพวกนางเลยโครจเกลียดด่า
คนอื่นเขาไปทั่วตั้งแต่สามี(สือซานเหลียง)ยันเมียเขา (เฟิงชิงถิง) พวกนางปากเก่งเหลือเกิน
เจอของคนจริง สาดยาเข้าเป็นไง (สาแก่ใจอีช้อยนัก)
3.คุณชอบตอนไหนที่สุดในเรื่อง ?
อย่างเรามุ่งเน้นที่สุด อ่านซ้ำ อ่านวนๆ ก็ต้องตอน NC มันช่างร้อนแรงตอนนี้สอนให้รู้ว่า ยามตัวละคร(เสร็จ เฮ้ย!)มีความสุข
คนอ่านก็สุขใจ (ล้อเล่นค่ะ อีกครั้งเอาจริงๆ ก็ชอบละ) ชอบสุดคงเป็นตอนสือซานเหลียงเรียกร้องความสนใจเพราะไม่รู้
จะบังคับแบบไหนให้เฟิงชิงถิงยอมเขาเพราะตอนนั้นสติเลอะเลือนสิ่งเดียวที่คิดได้คือ การทำร้ายตัวเอง เพื่อกดให้นางเอกยอม
ซึ่งมันได้ผลมาก เขาคงเรียนรู้ได้จากใจว่าเฟิงชิงถิงไม่ชอบเวลาที่เขาเจ็บตัว (ร้ายจริงๆ รู้สึกว่าเขาร้ายมากตอนที่นางเอกไม่อาบน้ำให้
มีเดินไปเอาหัวโขกเสาพอนางเอกเข้าไปห้ามยกธงยอมแพ้ เขามีขำชอบใจ ตอนนั้นคิดเลยน่าปล่อยให้โขกเสาตายไปเล
ขอฝากถึงผู้แต่งนะค่ะ
(สาธุๆๆ อยากได้มากค่ะรู้สึกตกหลุมรักนิยายเรื่องนี้มาก อยากอ่าน ซ้้ำๆ 4-5 รอบโดยเฉพาะฉากนั้น......... 555+ )
2 ไม่ชอบ พรรคธรรมะ เค้าพยายามทำตัวเองให้สูงและกดคนอื่นให้ด้อยค่าลงพยายามแสดงละครว่าตัวเอกปกปเองชาวบ้านแต่ก็แค่โยนความผิดให้พรรคอธรรมและไร้จิตสำนึกที่คนควรจะมีเห็นที่ไหนตามล่าที่นั่นไม่มีการไต่สวนหรือสืบสาวราวเรื่องทำให้ตัวเองถูกเสมอบริสุทธิ์ที่สุดและคนอื่นที่ไม่ใช่พรรคพวกตนต้องผิดไม่สนใจอะไรเลยสักอย่าง
1ชอบตอนที่นากเอกไปห้ามสือซานเหลียงจากการทำร้ายเด็กจนโดนทำร้ายเอกมันแสดงให้เห็นว่าสือซานเหลียงรักนางเอกห่วงใยนางเอกมากทั้งที่เค้ายังเป็นบ้าอยู่แต่แทนที่เค้าจะหนีไปหรือโมโหคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิมแต่เค้ากลับนั้งกอดนางเอกมันเลยเป็นตอนที่ประทับใจและร้องไห้นิดๆ
2.ไม่ชอบอ๋งเจิ้งหลู่ เป็นคนที่เห็นแก่ตัวไม่คิดถึงใจใคร แม้แต่กับสัตว์ก็ไม่มีความเมตตา ทำทุกอย่างที่ตัวเองอยากทำโดยไม่สนว่าจะผิดหรือไม่
3.ชอบทั้งเรื่องเลย อ่านแล้วติดมากๆๆๆ
1 ตัวละครที่ชอบที่สุด
สือซานเหลียง เนื่องจากส่วนตัวชอบอ่านนิยายที่ตัวเอกไม่ได้ปกติทุกอย่างเช่น ขาพิการ ตาบอด เป็นใบ้ และอื่นๆ เพราะมันน่าสนใจ
และเรื่องนี้มีตัวเอกเป็น คนบ้า มันจึงยิ่งน่าสนใจ น่าติดตาม ว่า พระเอกและนางเอกจะสื่อสารกันยังไง โดยที่พระเอกจะต้องคง
ความเป็น “ คนบ้า ’’ ไว้ และ คิมหันต์ราตรี ก็วางบทพูด การแสดงออกได้เหมาะสม จึงชอบตัวละครนี้ที่สุด
2 ตัวละครที่ไม่ชอบที่สุด
ตัวละครที่ไม่ชอบ กล่าวได้ว่าไม่มีเลย เพราะทุกตัวละคร และ ทุกลักษณะนิสัย ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าติดตาม หากขาดตัวละครใดไป นิยายเรื่อง
นี้คงไม่ สนุกและน่าติดตามเท่านี้ แล้วแบบนี้จะมีตัวละครที่ไม่ชอบได้ยังไง
3 ฉากที่ชอบที่สุด
คือตอนที่พระเอกนางเอกนอนหลับด้วยกัน เพราะมันคือฉากที่เราสามารถเห็น ความสุข ความสบายใจ โดยไม่ต้องมีคำพูดแม้แต่คำเดียว
(เล่มเกมลุ้นหนังสือ) อยากได้ลานเซ็นนักเขียน เพราะลายเซ็นทำให้หนังสือดูขลังมากกก 555
ขอบถึงความเดียงสา และความห่วง ความหื่นแบบไร้เดียงสาน่ารัก มีความห่วงและรักน้องเฟิงจากจิตใต้สำนึกเลยก็ว่าได้ เป็นความรักแบบบริสุทธิ์น่ารักน่าชอบทั้งคาแลค
เตอร์พระ นาง ของเรื่อง.
2. ไม่ชอบพวกธรรมะ เพราะคิดว่าพวกตนเองดีกว่าคนอื่น ทั้งที่การกระทำเบวร้าย และใส่ร้ายผู้อื่น เอาแต่พวกตัวเองเข้าข้างว่าพวกตัวเองหรือตัวเองต้องถูกเสมอและคนอื่นที่ไม่ใช่พวกตัวเองต้องผิดต้องเลว โดยไม่สนใจเหตุผลและสื่งแวดล้อม เช่นตอน
น้องเฟิงโปรยผงคันตอนหนี แล้วไปโดนพวกสาวๆหนุ่มๆฝ่ายธรรมะทั้งหลาย จนตัวเป็นตุ่ม ก็ให้ฉายา นางมารกับน้องเสียแล้ว ทั้งที่จริงแล้วน้องเป็นถึงหมอเทวดา. อยากรู้นักถ้าคุณเธอทั้งหลายรู้จะเป็นยังไง*-*
3.ชอบทุกตอนที่สือซานเหลียงอยู่กับเฟิงชิงถิง เพราะมันละมุนมาก มีความน่ารัก ตามบุคลิก ทั้งโรแมนติก บีบอารมณ์ ขำขัน ครบทุกรสชาติจากการอ่าน และตอนนอกเรื่องของไรท์ ขำนักมาก ..... อาเหลียง มองผิดกระโจม
ปล.ถึงไรท์ ติดตามเรื่องนี้มาตลอด ชอบมากกกกกก
(ก.ไก่ล้านตัว)
1.ชอบสือชานเหลียง เพราะ มีความบ้า มีความน่ารัก เป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์เอามากๆ ชอบอ่านเรื่องนี้เพราะสือชานเหลียงนี่แหละ
2.เกลียดจ้าวเหมยกุ้ยเพราะนางจะแย่งสือชานเหลียงไปจากหมั่นโถว
3.ตอนที่ชอบที่สุดคือตอนที่หมั่นโถวบาดเจ็บแล้วสือชานเหลียงไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แสดงให้เห็นว่าหมั่นโถวมีความสำคัญกับสือชานเหลียงมากถึงแม้ตอนนั้นยังบ้าๆอยู่แต่ก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้คงกลัวหมั่นโถวเจ็บอีกล่ะมั้ง...
2.ไม่ชอบอีอ๋องเจิ้งหลู่ใจร้ายแม้แต่กระทั่งกับผู้หญิงที่จะให้เค้ามารักษา
3.ชอบตอนที่พระเอกเป็นบ้าจะกินหมั่นโถวของนางเอก
2.ไม่ชอบเจิ้งหลู่ เพราะเลวมากปล่อยให้สูญพันธุ์ไปเถอะ
3.ชอบตอนที่พระเอกพลั้งมือทำร้ายนางเอกแล้วอุ้มนางเอกเข้าห้องไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้กอดไว้ตลอดเวลา ไม่ยอมกินไม่ยอมนอน
2.ไม่ชอบอีเหมยกุย ทำเรื่องทำราวจนนางเอกโดนจับตัวมา
3.ชอบตอนพระเอกอยากกินหมั่นโถวววววว น่ารัก+หื่น 55555
2. ไม่ชอบที่สุดคือจ้าวเหมยกุ้ย (ตอบโดยไม่ต้องผ่านสมอง ใช้ไขสันหลังคิดล้วนๆ) เพราะนางยึดติดกับความคิดของตัวเองอย่างเดียว รีดไม่ชอบคนแบบนี้ที่สุด ทำทุกวิธีให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการแบบเห็นแก่ตัวสุดๆ ไม่คิดถึงคนอื่นเลย ไม่ชอบคนเห็นแก่ตัวจนหน้ามืดตามัวกู่ไม่กลับ นางมารนิสัยไม่ดี.......อินค่ะ อิน
3. ชอบตอนไหนที่สุดเหรอ 5555....... ชอบตอนที่ท่านประมุขโดนสาวใช้วางยาปลุกกำหนัด แค่สาวอื่นมาแตะปากก็ขยะแขยงทั้งที่ตัวเองบ้าไม่รู้เรื่องแถมโดนยาไปขนาดนั้น ท่านก็ยังเลือกกินนะ..... กรรมเลยตกที่นางเอกจนต้องเมื่อยมือถึงเช้า คือมันตลก สงสาร ลุ้นระทึก อยากบ้าเอาหัวกระแทกอ่างอาบน้ำกับชนเสาจนหัวแตกระบายอารมณ์เหมือนสือซานเหลียงให้รู้แล้วรู้รอด 55555 สนุกมากตอนนี้ รีดชอบๆ
.....ใช้คุ้มมากสิ ไม่เอาคุ่มมาก
2.ไม่ชอบท่านอ๋องเจิ้งหลู่เอิง เพราะต้องการให้ทุกคนทำตามที่ตัวเองต้องการโดยไม่สนใจอะไรเลย ตัวเองทำตัวร้ายๆใส่คนอื่นได้ พอตัวเองโดนทำกลับก็ยอมรับไม่ได้ (เมื่อเป็นคนร้ายๆแล้วจะหวังให้ใครมาดีกับตัวเอง)
3.ชอบตอนที่พระเอกของเรายัดหวีใส่มือนางเอกแล้วให้หวีผมให้ หรือตอนที่ทำผมยุ่งเพื่อให้หวีผมให้ใหม่ มีความอ้อน ความอยากให้ดูแล
#งื้อออ
2.ไม่ชอบไป๋อวิ๋นค่ะ เพราะเพียงต้องอาเหลียง เลยทำทุกวิธีการโดยไม่คำนึงถึงอะไรเลย_แบบนี้ไม่เรียกว่าความรัก
3.ชอบฉากที่อาเหลียงโคกหัวกับขอบอ่างอาบน้ำเพื่อเรียกสติตนเองค่ะ ถึงตัวนางจะถูกฤทธิ์ยาทรมานแต่นางก็ไม่ทำร้ายฮูหยิน#สุภาพบุรุษในคราบจอมมาร_(ที่แอบหอมแก้มและจูบตอนฮูหยินหลับอันนั้นไม่นับ555+)
2. ไม่ชอบจ้าวเหมยกุ้ย เพราะนางไม่ฉลาดในการใช้ชีวิต แพ้แล้วพาลไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ คิดว่าตัวเองฉลาดแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ไม่มีความรอบครอบอยากร้ายแต่ยังไม่เทพพอ ไปเรียนมาใหม่นะลูกกก
3. ชอบฉากที่สือซานเหลียงได้ดาบจากจ้าวเหมยกุ้ยแล้วสนใจแต่ดาบไม่สนใจถิงถิง แล้วถิงถิงก็เลยออกจากพรรคไปได้แล้วพอรู้ตัวว่าถิงถิงหายไปก็ไม่สนใจดาบอีกรีบวิ่งตามกลิ่นไปหาถิงถิงงื้ออน่ารักมากกก แล้วพอกลับมาเจอดาบอีกนางก็หักดาบทิ้งเลยจ้าาา นุ้งดาบผิดอารายยยยย
จะทิ้งสือซานเหลียงไว้กลางทางบางทีก็ทิ้งไม่ลง และถึงแม้จะทิ้งไป แต่ก็ยังเป็นห่วงอาเหลียง
2เกลียดที่สุดคือไป๋อวิ๋นค่ะ นางเอาบุญคุณเก่ามาเป็นข้ออ้าง ผู้ชายไม่เอายังจะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเฟิงชิงถิง
3ฉากที่ชอบ คือฉากที่เฟิงชิงถิงอาบน้ำให้อาเหลียงค่ะ รู้สึกถึงความสัมมีภรรยามาเต็ม แม้จะไม่ได้เป็นอะไรกันก็เถอะค่ะ
(ลุ้นหนังสือนิยาย)
2.เกลียดอีอ๋องเลวได้โล่ทำร้ายผู้หญิงถือว่าเกิดมาเป็นอ๋องน่าโดดตบ
3.ตอนที่เฮียแกเจอเด็กน้อยดูดนมแม่ที่โรงถอผ้า แล้วไปเถียงกับนางเรื่องหมั่นโถนางกินได้หรือไม่ได้ฮามากเป็นตอนที่หัวเราะจบนำ้ตาเล็ด แต่ถ้าถามความคิดลีดสรุปเลยที่แน่ๆชอบทั้งหมดของหนังสือ
เพราะทำให้ลีดมีความสุขในการอ่านทุกบททุกตัวละครทุกตัวหนังสือคือความฟินความสุขและสนุกที่ได้อ่านหนังสือดีๆคะขอบคุณและหวังว่า ไรท์จะเขียนหนังสือดีๆสนุกๆออกมา ให้เหล่าลีดทุกคนได้อ่านกันอีกนะคะขอบคุณค่ะ
2.แน่นอนว่าคนที่เกลียดที่สุดคือไป๋อวิ๋นค่ะ จริงๆก็ไม่ถึงกับเกลียด แต่ถ้านับในเรื่องคนนี้ก็คือที่สุดที่ไม่ชอบแล้วค่ะ นางใช้ความดีเป็นข้ออ้างในการทำชั่วแถมไม่รู้สึกผิดด้วย ข้อนี้รับไม่ได้จริงๆ
3. ฉากที่ชอบที่สุด ถ้าบอกว่าเป็นฉากที่น้องชิงถิงเลือดตกยางออกนี่จะดูซาดิสม์ไปคะ ฮืออ แต่เราชอบเพราะเวลาน้องบาดเจ็บคนที่เดือดร้อนที่สุดคืออาเหลียง ทำให้เราเห็นว่าอาเหลียงให้ความสำคัญกับน้องจริงๆ แม้แต่ตอนที่อาเหลียงยังบ้าอยู่ก็ตาม รู้สึกว่ามันเขาผูกพันกันจริงๆค่ะ