คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : HanHun . F . one shot .
F
จิตตก จิตเสื่อม เวิ่นเว้อ อนอัว เครียดลงตับ ซีเรียสลงกระเพาะ
อาการแบบนี้มีหนึ่งสาเหตุที่ทำให้มันเกิดขึ้นได้ครับ นั่นก็คือ.....
‘ F ’
ธรรมดาโลก..
ไอ้ที่ติดเอฟแล้วต้องนั่งเครียดหัวฟูเป็นไอร์สไตล์แต่รอยหยักสมองตื้นเขินเป็นควายสไตล์ ลู่หานนักเรียนแลกเปลี่ยนจากแผ่นดินใหญ่คนนี้ก็เป็นคนหนึ่งที่เคยตกชะตากรรมแบบนั้น แต่ว่า...นั่นมันเป็นแค่อดีตไปแล้วล่ะครับ
เพราะตอนนี้ ผมรัก ‘F’ ที่สุดในโลก!
ก็ถ้าไม่ใช่เพราะ F ผมก็คงไม่ได้มาลงเรียนซ้ำวิชาคำนวณอันแสนจะน่าเบื่อของอาจารย์เสียงสุนทรพจน์คนนี้
ก็ถ้าไม่ใช่เพราะ F ผมก็คงไม่ได้เป็นเด็กโข่งประจำเซคฯ นั่งส่องเด็กปีหนึ่งอยู่แบบนี้
ก็ถ้าไม่ใช่เพราะ F ผมก็คงไม่ได้แอบมองเด็กขี้เกียจตัวผอมแห้งข้างๆคนนี้
ก็ถ้าไม่ใช่เพราะ F ผมก็คงอดแทะเล็มความขาวของผิวเนื้อกับริมฝีปากแดงจัดรูปกระจับน่ากดจูบให้หนำใจอันนี้
ก็เพราะมันเป็นเพราะ F ...ก็เลยต้องรัก F ไงล่ะครับ
.
“ตั้งใจเรียน” ผมใช้น้ำเสียงทุ้มที่พวกกิ๊กเก่าติดใจนักหนากระซิบบอกเบาๆกับใบหูเล็กที่แนบเอียงอยู่กับโต๊ะเลกเชอร์ อาการขยุกขยิกกับเสียงครางเล็กเหมือนเด็กเอาแต่ใจบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวผอมนี่รู้สึกตัว เพียงแต่ชอบทำตัวดื้อรั้นไม่ฟังคำผู้ใหญ่
“ฟังอาจารย์หน่อยสิครับ” คราวนี้ผมเอื้อมมือยาวไปแตะเบาๆบนกลุ่มผมนุ่มที่ผมยังไม่เลิกสงสัยว่ามันถูกบำรุงมาด้วยแชมพูยี่ห้ออะไรกัน ทำไมมันถึงได้นุ่มจนอยากสัมผัสซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่รู้จักเบื่อแบบนี้นะ?
“อย่ากวน คนกำลังง่วง” แน่ะ...ยังจะมาเถียงคำไม่ตกฟาก เด็กสนหลังยาวโงหัวขึ้นมาบ่นเสียงอู้อี้แล้วก็ซบหัวลงกับโต๊ะต่อ อยากรู้นักว่าไอ้ไม้แข็งๆแบบนั้นมันดีไปกว่าบ่าอุ่นๆของผมตรงไหนกัน? ผมจิ๊ปากเบาๆไม่ค่อยพอใจกับอาการดื้อไม่เข้าเรื่องของเด็กตัวขาว คนเค้าอยากให้ตั้งใจเรียนจะได้ไม่ติดเอฟซ้ำรอยผมแท้ๆ ยังจะไม่เห็นความดีกันซะนี่
“ก็ถ้าไม่กวนแล้วนายจะเรียนรู้เรื่องมั้ยล่ะ คนอุตส่าห์เป็นห่วงนะ ไม่อยากให้มานั่งเรียนซ้ำชั้น”
“ซ้ำชั้นแล้วไงล่ะ?” เฮอะ..ก็ไม่แล้วไงหรอก ก็แค่ไม่อยากให้นายไปนั่งอ่อยเหยื่อรุ่นน้องก็เท่านั้นแหละ!
“ก็ไม่แล้วไง ก็ไม่อยากให้เรียนซ้ำ มันน่าเบื่อจะตายไป” เถอะน่า เย็นไว้ ผมพร่ำบอกกับตัวเองเพราะไม่อยากโมโหใส่ให้คนกระหายง่วงกระหายเลือดขึ้นมา เซฮุนเวลาหน้าแดงๆน่ะน่ากลัวจนขนหัวลุกเลยล่ะ (แม้ว่าบางมุมมันจะเซ็กซี่จนผมเผลอ ’อดใจไม่ไหว’ บ้างก็ตามที ^^)
“งั้นถ้าพี่เบื่อก็ออกไปดิ่ ไม่เห็นจะต้องทนนั่งเรียนเลย ถึงทนต่อไปพี่ก็ไม่ตั้งใจเรียนอยู่ดี เอาแต่ก่อกวนคนอื่นอยู่นั่นแหละ”
“งั้นก็ออกไปด้วยกัน เพราะนายก็เอาแต่นอนเหมือนกัน” แต่จะให้ผมเป็นฝ่ายยอมอยู่คนเดียวเห็นทีจะเสียดุลการค้าเกินไปหน่อยล่ะ ของแบบนี้รั้นมาก็ต้องรั้นตอบกันบ้าง ให้ตามใจทุกอย่างน่ะมีหวังเหลิงจนกู่ไม่กลับกันพอดี
“ก็ผมจะนอนที่นี่ เย็นดี เสียงอาจารย์ก็กล่อมดีโคตรๆ”
ให้ตายสิ!
ดื้อแบบนี้อยากโดนจับตีก้นรึไง??
แต่ก็เท่านั้นแหละ คนอย่างลู่หานก็ได้แต่คิดเท่านั้นแหละครับ กับอีแค่ลูกตาเหมือนเด็กขี้ดื้อที่ซ่อนอยู่ในเปลือกตาตี่ๆกับปากเจ่อๆสีแดงสดที่เอาแต่อ้าปากพูดจาน่าจับมาตบด้วยเม้าท์นั่นก็ทำเอาผมแย่แล้ว นับประสาอะไร กับไอ้ลูกอ้อนแบบน่าหมันเขี้ยวของนายตัวแสบที่ทำทีเป็นออกปากไล่แต่ดันซุกหัวมาไว้กับซอกไหล่แบบนี้แถมยังถูแก้มขาวๆไปมาจนรู้สึกได้ถึงแรงเสียดสีร้อนๆตรงหัวไหล่
ผมโกรธโอเซฮุนไม่ลงทุกทีเลย!
ฟ้าไม่ยุติธรรมกับคนจีนนี่หว่า!!!
เฮ้อ....ในที่สุดความหวังดีของผมในเช้าวันนี้ก็สูญเปล่าอีกตามเคย จะทำไงได้ล่ะ ก็นายตัวแสบนี่ไม่ยอมตื่นมาตั้งใจเรียนอย่างที่ผมอยากให้ทำเลย ส่วนผมเอง..ถึงแม้ว่าอยากจะปลุกเด็กขี้เซานี่ซักเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ซักกะที เหตุผลเหรอ? ง่ายๆเลย ผมแค่ไม่อยากให้ไอ้ความนุ่มนิ่มบนหัวไหล่นี่มันหายไปไหน ใช่..เหตุผลฟังดูงี่เง่ามาก แต่เชื่อเถอะว่า เพราะไอ้เหตุคล้ายๆกันที่มันมาจากตัวของเด็กผู้ชายที่ชื่อโอเซฮุนนี่แหละ ที่ทำให้โลกของผมสดใสขึ้นกว่าเดิมเยอะ
❤
กาเท่เร่คุง,
โอเอสตามใจฉัน แบบว่าเห็นช่วงนี้เด็กๆสอบกัน ฮิ.
ความคิดเห็น