คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
อนที่ 5
ทา้านผู้บัับบัาอำรวแม่ฮ่อสอน พอทราบเรื่อทุอย่าแล้ว และออามหาราเนทร์ไม่เอในศาลและไ้้อมูลมาว่า นัโทษหลบหนีไ้หนีออาศาลไปแล้ว เา็ัสินใที่ะโทรไปแ้เรื่อนัโทษหลบหนีับทาหน่วยสอบสวนลา เพราะนัโทษหลบหนีนนี้เป็นารทำีอหน่วยสอบสวนลามาั้แ่้น พอเิเหุทาเา็้อแ้ไปยัหน่วยสอบสวนลา ผู้บัับบัาำรวแม่ฮ่อสอนหยิบโทรศัพท์แล้วโทรไปหา หัวหน้าหน่วยสอบสวนลา
“ริ๊ๆๆ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนหยิบโทรศัพท์แล้ว็รับแล้ว็พูอบลับปลายสายไปว่า
“สวัสีรับท่าน มีอะไรถึโทรหาผม้วยัวเอแบบนี้เลยรับท่าน”
ผู้บัับบัาำรวแม่ฮ่อสอนอบลับไปว่า
“มีเรื่อสิรับท่าน่าวร้ายรับ ราเนทร์นัโทษที่ทาหน่วยท่านับไ้นะรับ วันนี้ทาเรานำเาไปึ้นศาล เาไ้ทำารหลบหนีออาศาลไปรับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาพอไ้ฟัเสียาปลายสายพูมาถึับนิ่ไปรู่หนึ่ แล้วเา็รีบถามลับไปว่า
“อะไรนะรับท่าน ราเนทร์หลบหนีไปไ้ มันหนีไปไ้อย่าไร ท่านเล่าให้ผมฟัหน่อยรับ”
ผู้บัับบัาำรวแม่ฮ่อสอนอบลับไปว่า
“าที่ผมไ้รับรายานมานะรับ เาน่าะแอบเอาเ็มน้ำเือบ ที่ทาโรพยาบาลมาไว้ แล้วระหว่าทาที่นำัวไปึ้นศาล เา็ทำารสะเาะุแมือรับ พอผูุ้มมาเปิุแลูรหลัรถเพื่อที่ะนำไปรอึ้นศาล เา็ีผูุ้มแล้ว แล้วทำารแย่ปืนอผูุ้มไป านั้น เา็วิ่หลบไปทาประู้านหลัอศาล แล้ว็น่าะมีรถมารอรับเาอยู่รับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลารีบถามลับไปว่า
“แล้วมันเอารถอะไรมารับ เห็นหน้าและรถอนที่มา่วยมันไหม”
ผู้บัับบัาำรวแม่ฮ่อสอนอบลับไปว่า
“รถน่าะมอเอร์ไ์วิบารับ แ่สีอะไร และนมารับหน้าาเป็นแบบไหนบอไม่ไ้รับ เพราะมันทำลายล้อวรปิรบริเวประูหลัศาลรับ”
แล้วหัวหน้าหน่วยสอบสวนลา็วาสายาผู้บัับบัาำรวแม่ฮ่อสอนไป แล้ว็รีบโทรศัพท์ไปหาเลาหน้าให้ไปามไยัน์มาหาทันทีเาทันที หลัาที่สั่เลาไปแล้ว หัวหน้าหน่วยสอบสวนลา็นั่ิอยู่นเียวว่า ะำเนินารอย่าไรีเาิว่า้อามับัวราเนทร์มาให้ไ้ ถ้าเิรู้ไปถึนั่าวว่าาร่า่อเนื่อ ราเนทร์หลบหนีไปไ้็ะเป็น่าวให่โมา ทำให้หัวหน้าหน่วยประสานไปยัหน่อยทหารที่ประำอยู่แนวายแนแม่ฮ่อสอนว่าอ้อารทหารมา่วยในาริามัวนัโทษหลบหนี นัโทษนนี้เป็นาร่อเนื่อมีวามอันรายเป็นอย่ามา ึ่ทาทหารที่ประำอยู่แนวายแน ็ให้ารอบรับว่าพร้อมที่ะ่วยเหลือและส่ทหารไป่วยามล่าหาัวนัโทษหลบหนีไป้วย ให้ทาหน่วยสอบสวนลา ส่นมาร่วมทีมล่าัวนัโทษไ้เลย เพราะทาทหาร้อมีัวลาในารประสานานที่เินทาไปับุามล่าัวนัโทษ้วย หลัาที่หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาประสานานับทาทหาร เสร็แล้ว ็มีเสียเาะประูัึ้น
“๊อๆ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาร้อบอไปว่า
“เ้ามาไ้”
ประูห้ออหัวหน้าหน่วยสอบสวนลา็เปิออ นที่เปิประูนั้น็ือไยัน์นั้นเอ ทันทีที่มาถึไยัน์ทำวามเารพหัวหน้าอเาแล้ว็พูึ้นมาว่า
“รับท่าน ท่านเรียัวผมมามีอะไรให้ผมรับใ้รับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาพูไปว่า
“นั่ล่อนหมว ผมมี่าวร้ายมาแ้ใหุ้ทราบและมีเรื่อที่เรา้อปรึษาัน”
ไยัน์นั่ลามำสั่อผู้บัับบัา แล้ว็ถามไปว่า
“่าวร้ายอะไรรับท่าน”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาอบลับไปว่า
“ราเนทร์หลบหนีไปแล้ว อนที่ำรวแม่ฮ่อสอนนำัวเาออาโรพยาบาลเินทาไปึ้นศาล เาสะเาะุแมือ้วยเ็มน้ำเลือานั้น ็ีผูุ้มที่มาเปิประูรหลัรถและแย่ปืนไป านั้น็หลบหนีไปทาหลัศาล มีนมา่วยเา น่วยรออยู่ที่ประู้านหลัศาล แ่เราไม่เห็นหน้าหลอนะ เพราะมันทำลายล้อวรปิบริเวนั้น”
ไยัน์ถามลับไปยัผู้บัับบัาเา่อไปว่า
“แล้วเราะเอายัไ่อรับท่าน ้อามัวมันนะรับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาอบลับไปว่า
“ใ่เรา้อล่าัวมัน นี้ผมประสานไปยัทหารที่อยู่แนวายแนแม่ฮ่อสอนแล้ว ให้เาส่นมา่วยในารามล่าัวมัน ทาเา็บอให้ผมส่นึ้นไป้วยเพื่อที่ะประสานานัน ุว่ายัไ ถ้าผมะสุ่ไปร่วมทีมล่า”
ไยัน์รีบอบผู้บัับบัาอเาไปว่า
“ไ้รับท่าน ผมพร้อมรับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาถามลับไปว่า
“ถ้าเ้าไปามนานๆ ุไหวนะ ผมิว่ามัน้อหนีไปายแนแน่ ๆ แ่นี่ผมเาเอานะ ุ้อไปามูหลัานและออล่าัวมันนานเท่าไหร่เ็มที่เลย เอาัวมันมาให้ไ้”
ไยัน์อบลับผู้บัับบัาอเาไปว่า
“ไม่มีปัหาอะไรรับ ะเาไปลเาผมะามัวมันมาให้ไ้รับ แล้วท่านะให้ผมไปเมื่อไหร่รับ”
หัวหน้าหน่วยสอบสวนลาอบลับไยัน์ไปว่า
“นีุ่ไปเรียมัวให้พร้อมเลย อี 2ม เรื่อบินามารับ ุไปับผมเลยเียวผมึ้นไป้วย ผมะั้อบัาารอยู่ที่แม่ฮ่อสอนนั่นแหละเวลาประสานานอะไระไ้รวเร็ว เอออีอย่า ุไปเบิปืน้วยนะเอาทีุ่ถนั ปืนยาวนะ ระสุนเ็มอัราศึและอทีุ่ิว่าำเป็นเบิไปให้หม เิน้วย”
ไยัน์หลัาที่ไ้รับแ้และมอบหมายาผู้บัับบัาแล้วเา็เินไปที่ห้ออาวุธ และอเบิ ปืนับเ้าหน้าที่ประำห้อนั้นว่า
“่ารับ ผมเบิ M4 1ระบอรับ ระสุน เ็มอัราศึรับ แล้ว่ามีระิน้ำมั้ยรับ แบบอทหารนะรับถ้ามีเอา้วยรับ”
่าประำห้ออาวุธอบลับไปว่า
“ปืนับระสุนไม่มีปัหารับหมว แ่ระิน้ำเราไม่มีรับหมว้อไปหาเอาเอรับ”
ไยัน์อบลับ่าไปว่า
“ั้นเอาแ่ปืนับระสุน็ไ้รับ เียวระิน้ำผมไปหาเอาเอ็ไ้รับ”
หลัาที่ไ้รับอาวุธปืน M4 และระสุนมาแล้ว ไยัน์็รีบไปที่รถอัวเอแล้ว็รับับรถไปหาร้านายอุปร์เินป่าที่อยู่ไม่ไลาหน่วยานอเามานั ทันทีที่เามาถึร้านายอุปร์เินป่า เา็เินไปบอเ้าอร้านายอุปร์เินป่าทันทีว่า
“ผมเอาระิน้ำที่ใ้ในารเินป่ารับ เออ แล้ว็มีที่ใ้ในารเินป่า้วยรับ”
เ้าอร้านถามลับไยัน์มาว่า
“ุะใ้แบบระิสะพาย้าเอวหรือะใ้เป็นแบบเป้สมัยใหม่ละรับ ผมะไ้เอาให้ถูรับ”
ไยัน์ถามลับไปว่า
“แบบไหนมันะเหมาะว่าันเหรอรับ”
เ้าอร้านายอุปร์เินป่า็อบลับไปว่า
“ถ้าเป็นารเินเที่ยวแบบน้ำเิม่ายๆแบบเป้สะวว่ารับ แ่ถ้าเินทานานๆไปที่ทุรันารเยอะๆ แบบระิสะวว่ารับถ้าน้ำเราหมเราะสามารถรอน้ำามลำธารมาใส่ไ้่ายว่า านั้น ็เอายา่าเื้อใส่ไปในระิแล้ว่อยื่ม หรือเอาไป้ม็ะ่ายว่ารับ”
ไยัน์อบลับเ้าอร้านไปว่า
“ั้นเอาแบบระิีว่ารับ แล้วเอายา่าเื้อทีุ่ว่ามา้วยรับัมาให้ผมไ้เลยรับ”
แล้วเ้าอร้านายอุปร์เินป่า็เินไปยับริเวที่เาวาอที่ใ้ในารเินป่าที่เาายอยู่หยิบระิน้ำึ้นมาสอใบ หยิบเ็มัที่ใ้ในารใส่ระิน้ำมาหนึ่เส้น านั้น็ไปหยิบมีที่ใ้ในารเินป่ามาหนึ่เป็น เป็นมีเล่มให่อใส่เรียบร้อยและสามารถ ที่ะห้อยับเ็มัที่ใ้ใส่ระิน้ำไ้้วย านั้นเ้าอร้าน็เินมายัเาน์เอร์ที่เานั่อยู่่อนที่ะเินไปหยิบอให้ไยัน์แล้วเา็เปิลิ้นัหยิบยา่าเื้อที่ใ่ใส่ในน้ำเวลาไปเินทาในป่ามาให้ไยัน์อีหนึุ่ให่ หลัาที่ไยัน์รวสอบูอทั้หมที่เาไ้สั่เ้าอร้านายอุปร์นำมาวาไว้ให้ว่ารบามที่เาสั่แล้ว ไยัน์็รีบ่ายเินและนำเาเหล่านั้นไปึ้นรถอเาและับออมาาร้านายอุปร์เินป่าทันที
ความคิดเห็น