เรื่องเล่า .. ความรัก 1 - เรื่องเล่า .. ความรัก 1 นิยาย เรื่องเล่า .. ความรัก 1 : Dek-D.com - Writer

    เรื่องเล่า .. ความรัก 1

    ผู้เข้าชมรวม

    260

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    260

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    มีเมืองเล็ก ๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง
    มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก ทุกวันพวกเขาจะพากันไปดู
    พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
    และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้
    ทุกคนที่เคยพบเจอพวกเขา
    จะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ
    แต่แล้ววันหนึ่ง..

    เกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น
    หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบ ๆ
    อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
    วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา ตอนกลางวัน
    ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ
    ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใด ๆ เลย ตกกลางคืน
    ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาออนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง
    เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว ผ่านไป 1 เดือน
    หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม
    ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน
    แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด
    แต่แล้ววันหนึ่ง
    พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่มและตกลงที่[ประทาน]พรให้แก่เขา
    พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชาย หนุ่มว่า
    “เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม” ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า
    “ ผมยอมครับ” พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า
    “งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
    แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลง ปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”
    ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ”
    ฟ้าสางแล้ว ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง
    เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาลหญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ
    มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง
    แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน. หลายวันผ่านไป
    หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย
    เธอออกตะเวณหาข่าวคราวของชายหนุ่ม
    แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน หญิงสาวยังไม่ละ
    ความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ
    ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอ
    ได้[แต่]บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง
    [ทว่า]เขาไม่สามารถที่ส่งเสียงไม่สามารถโอบกอด[เธอ]
    เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น
    ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่
    เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว
    นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว
    เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว
    อยากใช้ปากเล็ก ๆ จูบที่หน้าผาก
    แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอก็ไม่สามารถเรียกร้องความ
    สนใจจากหญิงสาวได้
    แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา
    เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้นบัดนี้ได้ยืนเคียงคู่ อยู่กับชายรูปร่างสันทัด
    คนหนึ่ง ภาพ ๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว
    ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บ
    สาหัสทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น
    และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
    แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก
    เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก หลังจากนั้นไม่กี่วัน
    แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิยต์ขึ้น
    พลบค่ำก็อยู่ที่ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก แต่สำหรับเขาแล้ว
    นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
    หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก เจ้าแมลงปอบินต่ำลง ๆ
    ทุกวันด้วยความรู้สีกที่เจ็บปวด
    เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก
    ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่
    เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่
    ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3
    เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว
    บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม
    ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบา ๆ จากเขาผู้นั้น
    ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
    ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป วันครบรอบปีที่ 3
    ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้วคนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่ม
    ได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง เจ้าแมลงปอค่อย ๆ บินเข้าไปในโบสถ์
    และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้าเขาได้ยินเสียงของคนรัก
    ที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า “ฉันยอมรับ”
    เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา
    ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่.
    เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
    พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า “เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”
    เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า”
    พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
    “งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”
    เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้า ๆ ก่อนตอบว่า “
    ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

    บางบุพเพ ชะตาถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป

    บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด

    รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ
    แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี
    บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×