attack on titan [yaoi] jean x armin

ลำดับตอนที่ #4 : เปิดการฝึกเอาตัวรอด บทจบ

ติ่ง~ติ่ง~ เสียงหยดน้ำบนเพดานถ้ำปลุกผมให้ตื่นขึ้นหัวผมคงกระแทกแรงพอควรเพราะอาการมึนๆงงๆทันใดนั้นผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อไม่เห็นอีกคนที่น่าจะตกลงมากับผมด้วย
"แจน!!!!!"
"............"
เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลยมันทำให้ผมเริ่มกังวลมากขึ้นว่าแจนจะเป็นยังไงบ้างน่าแปลกที่ผมเป็นห่วงแจนมากกว่าตัวผมเองซะอีก แต่ผมไม่มีเวลามาคิดแล้วต้องรีบหาทางออกจากถ้ำนี้โดยเร็วในหัวก็คิดถึงแต่เรื่องของแจนอยู่ตลอดพอคิดว่าแจนอาจกำลังบาดเจ็บจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ผมก็รู้สึกกลัว ผมเดินมาเรื่อยๆจนในที่สุดก็พบทางออกแต่ที่ทางออกนั้นมัน....มีเครื่องคลื่นที่สามมิติของแจนตกอยู่กับรอยเลือดจางๆหยดไปตามพื้น ผมไม่รอช้ารีบวิ่งตามเลือดนั้นเข้าไปในป่าตามไป..ตามไปแต่แล้วรอยเลือดนั้นก็หายไป?
"หายไปได้ยังไง"
!!!!!!!!!จู่ๆก็มีเสียงดังออกมาจากพุ่มไม้ผมตกใจอยู่พักหนึ่งแต่พอคิดว่านั้นเป็นเสียงนั้นมาจากแจนผมก็รีบวิ่งไปหามันทันทีซึ่งที่จริงแล้วผมควรตะโกนถามออกไปก่อน
"แจน!!!"
พุ่มไม้นั้นหยุดคลื่นไหวไปแปบเดียวสักพักผมก็ได้คำตอบ ว่าสิ่งที่อยู่หลังพุ่มไม้ไม่ใช่แจนเมื่อมันกระโดดออกมาทางผมและเกือบจะกินหัวผมเข้าไปแล้ว แต่ผมเหวี่ยงตัวหลบได้ทันแต่ก็ล้มถลาไปกับพื้น
"ท....ไททัน"ความกลัวของผมเพิ่มสูงขึ้นมาทันที
มันหันมาทางผมดูจากขนาดคงสูงซัก5เมตรแต่ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี้ได้มันข้ามกำแพงมาได้ไง มันเริ่มเดินตรงมาทีผมแต่ผมกลัวจนก้าวขาไม่ออกมันทำท่าจะกระโดดอีกครั้งแต่
"อาร์มิน!!!!"
"!!!?"
แจนโดดลงมาจากต้นไม้แล้วรัดคอมันจากด้านหลัง แต่ถึงมันจะตัวแค่5เมตรแต่ก็ยังใหญ่กว่าพวกเราอยู่ดีทำให้มันคว้าตัวแจนเอาไว้ได้ แย่แล้วผมต้องทำอะไรสักอย่าง ทันใดนั้นผมเหลือบไปเห็นใบมีดในอุปกรณ์ที่ติดอยู่ข้างตัวผม ผมรีบหยีบมันแล้ววิ่งไปตัดแขนของมันทันทีได้ผลมันปล่อยแจนลงแต่เหมือนเมื่อกี้ผมจะทำให้มันโกรธคราวนี้มันวิ่งเข้าใส่ผมตรงๆเลย มันอ้าปากกัดลงมาที่แขน....แขนของแจน เขาเอาตัวมาบังแทนผม เป็นเพราะผม....
"แจน!!!"
"อึก"
ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งโหนตัวลงมาจากต้นไม้ด้วยเครื่องคลื่นที่สามมิติแล้วตัดท้ายทอยของไททันจนขาดมันตายในทันที
"เฮ้ยไอ้หนูไม่เป็นไรใช่ไหม"
ชายคนนั้นหันมาถาม
"ครับยังปลอดภัยครับ"
แจนตอบ ผมหันไปหาแจนด้วยความเป็นห่วงพร้อมมองแขนซ้ายของเขาที่มีเลือดซึมออกมา ผมลุกขึ้นเดินไปหาแจนอย่างอ่อนแรงแล้วซุกน่าลงบนไหล่เขา
"อ..อาร์มินนาย"
"อย่าทำแบบนั้นอีกน่ะ"
"หา!!"
"อย่า..ฮึก..เจ็บตัวเพื่อผมอีกน่ะ"
"พูดอะไรของนายถ้าฉันไม่ทำนายอาจเจ็บตัวไปแล้วก็ได้"
"แต่ผมนะ...ฮึก...ผมนะ"
.................................
ชายคนนั้นยืนดูเราอยู่เงียบๆสักพักแล้วกระโจนออกไปตามคนมาช่วย
"เลิกร้องได้แล้วน่าไอ้ที่เป็นห่วงฉันเองก็เหมือนกันนั้นแหละ"
"แต่แจนอาจจะเสียแขนไปตลอดชีวิตเลยก็ได้"
"นายบ้ารึป่าวแขนข้างเดียวกับชีวิตคนหนึ่งคนนะมันเทียบกันไม่ได้หรอกนะ"
'ทำไม...ทำไมเขาถึงใจดีแบบนี้ทำไมต้องกับผม'
"ฮึก...แต่ผม....."
"แทนคำกล่าวโทษตัวเองฉันอยากได้ยินอย่างอื่นจากปากนายมากกว่าน่ะ"
ผมเงยน่าไปสบตากับเขาแล้วยิ้มทั้งน้ำตาส่งไปให้ก่อนจะพูดประโยคนั้นออกมา
"ขอบคุณนะแจน...รักที่สุดเลย"
"หาคำหลังพูดว่าไงนะ เฮ้ย!!!"
ผมกระโจนเข้าไปกอดแจนให้แน่นที่สุดเท่าทีจะทำได้
"ไม่มีอะไรหรอก"
"อะไรของนายน่า~"

ไม่นานหลังจากนั้นหน่วยทีมสำรวจก็เขามารับพวกเราไปส่งค่ายฝึกทุกคนรีบวิ่งมาหาผมกับ
แจนทันทีสักถามกันใหญ่ว่าเป็นอะไรรึป่าวๆ ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบพวกเขาไปว่าไม่เป็นไรผมเหลือบไปหาแจนอีกครั้งก็เห็นโคนีกับซาซ่ากำลังพาแจนไปห้องพยาบาลแล้วผมก็ยิ้มตามหลังเขาไป
ผมว่าผมคิดมามากพอแล้วละอาจจะรู้มานานแล้วก็ได้แค่กลัวเท่าั้นั้นเองเพราะถ้าผมบอกความรู้สึกนี้กับเขาไปเขาต้องรังเกียจผมแน้ๆเพราะงั้นถ้าพวกเราเรียนจบเมื่อไหร่ผมตัดสินใจว่าผมจะบอกความรู้สึกนี้กับเขาตอนนั้นหลังจากนั้นผมมีเวลาเตรียมใจอยู่.....คงไม่เป็นไรใช่ไหมถ้าผมจะขออยู่กับเขาที่นี้ไปอีกนานๆจนกว่าเวลานั้นจะมาถึง....ผมจะขออยู่ข้างๆเขาให้มากที่สุดจะได้ใช่ไหม แจน



______________________________________________________________






ไปอีกตอนแล้วนะครับขอบคุณสำหรับผู้ติดตามทุกคนครับ