attack on titan [yaoi] jean x armin

ลำดับตอนที่ #3 : เปิดการฝึกเอาตัวรอด

วันนี้ที่โรงเรียนพาออกมาเข้าค่ายฝึกเอาตัวรอดในป่าละก็ฟังดูน่าสนุกดีหรอกน่ะถ้าไม่ได้แบกกระเป๋าที่มันโคตรหนักนี้มาด้วยละก็นะแถมครูฝึกยังให้วิ่งอีกต่างหากแล้วสำหรับคนที่ร่างกายอ่อนแอแถมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอย่างผมแล้วมันค่อนข้างลำบากมากเลย
"เป็นอะไรไปอัลเรลโต้นายอยากเป็นคนแรกที่ได้ทิ้งสัมภาระงั้นเหลอ"
เสียงครูฝึกตะโกนกลับมาเตือนสติให้ผมรู้ว่าวิ่งช้ากว่าคนในกลุ่มมากแต่แล้วจู่ๆกระเป๋าของผมก็ถูกกระชากไปโดยชายร่างใหญ่ที่มาวิ่งข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"อย่ามัวชักช้าสิเดียวก็โดนทิ้งหรอก"
"เอ่อ...ไม่ได้น่ะเดียวครูฝึกก็ทำโทษหรอก"
"งั้นก็อย่าเป็นตัวถ่วงฉันสิเร็วเข้า"
เขาพูดแล้ววิ่งนำหน้าผมไปผมมองตามแผนหลังนั้นไปอย่างเหนื่อยล่าแต่ว่า 'ถ้าจะต้องเป็นตัวถ่วงแบบนั้นไม่เอาหรอก' ผมวิ่งไปกระชากกระเป๋าของตัวเองคืนมาแล้วออกตัววิ่งอีกครั้งและแล้วพวกผมก็มาถึงสถานที่ตั้งแค้มจนได้เป็นทุ่งหญ้ากว้างพอๆกับโรงยิมของโรงเรียนเลยละแต่ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะมาชื่นชมผมมานั่งหอบอยู่ตรงต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งอยู่ต้นเดียวในทุ่งหญ้านี้
"ไม่เลวนินาย"
"???"
ผู้ชายก่อนน่านี้พูดแล้วยืนกระติกน้ำมาให้ผมผมกล่าวขอบคุณก่อนจะรับมันมาดื่ม
"ฉันไรเนอร์ บราวน์นายละ"เขาพูดพร้อมยืนมือมาข้างหน้าผม
"อาร์มิน อัลเรลโต้ครับ"ผมตอบกลับแล้วจับมือของเขา
"ไม่คิดว่าคนตัวเล็กอย่างนานจะมาถึงนะเนีย"
"แฮะ แฮะ อ่ะแจน"
ผมแทบจะกระโดดมายืนตัวตรงเลยก็ว่าได้เมื่อเห็นกลุ่มของแจนวิ่งมาถึง
"ผมของไปหาเพื่อนก่อนนะครับ"
"อืม...แล้วเจอกัน"
ผมไม่ทันรอคำตอบก็ออกตัววิ่งทันทีลืมเหนื่อยไปเลยละ
"ไงอาร์มิน..นึกว่าจะหอบกินแล้วซะอีก"
"แจนเองก็ยังดูสบายดีนะครับ"
"อืมแล้วหมอนั้นใคร"
แจนพูดแล้วชี้ไปทางไรเนอร์
"อ๋อไรเนอร์ บราวน์เขามาช่วยผมถือกระเป๋าแปบนึงนะครับ"
"อืมเห็นแล้วละก็ฉันวิ่งอยู่ข้างหลังนายไม่กี่เมตรเอง"
"เอ๋!!!จริงเหรอครับ"
"อืมแอบตลกนายเบาๆนะตอนที่วิ่งโซซัดโซเซนะ"
'อึ่ย...นี้เราทำตัวไม่น่าดูให้เขาเห็นซะได้'
"อ้าวนี้เหรออาร์มินอยากเจอตัวอยู่พอดี"
"????"ใครอ่ะ
"เอ๋~~~น่าตาใช้ได้หนิไม่แปลกเลยที่จะโดนเจ้าม้าหื่นนี้จับกดเอา"
"เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!"
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ผมกับแจนตะโกนออกมาพร้อมกันเพราะประโยคเมื่อกี้ของคนหัวเกลียนที่มายืนอยู่ข้างแจน
"ไหนเหรอค่ะอาร์มินน่ะ"ใครอีกล่ะ
"นี้ไงน่ารักดีเนอะ"
คนตัวเล็กหัวเกรียนชี้มาทางผมให้ผู้หญิงผมยาวมัดหางม้าได้เห็น
"ว้าวน่ารักจริงๆด้วยละค่ะเหมือนเด็กผู้หญิงเลยละค่ะ"
"เอ๋..เอ้...เอ่อคือ"
"เฮ้ยพวกนายเลิกแหย่ฉันเล่นได้แล้วฉันไม่ใช้แบบนั้นนะโว้ย!!!!"
แจนโว้ยว้ายแทนผมที่ถูกบอกว่าน่ารักบ้างละเหมือนผู้หญิงบ้างละก่อนจะขอโทษแล้วค่อยแนะนำสองคนนี้ให้รู้จักร
"หมอนี้ชื่อ โคนี่ สปริงเกอร์และอีกคนซาซ่า เบลาส์"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อ่ะ...ครับ"
"ว่าแต่ตอนนี้กับแจนนะไปถึงไหนแล้วละ"
"เอ๋!!!~"
"ไอ้เกรียนนี้บอกว่าอุบัติเหตุไงฟะ"
"ว้าย...น่ากลัว"
"ไอ้นี้นิ..ขอโทษนะอาร์มินตั้งแต่รู้เรื่องที่สนามกีฬามันก็เป็นแบบนี้มาตลอดละ"
"อ่ะ อืมผมไม่คิดมากหรอก"
"แต่ไม่มีอะไรจริงๆเหรอค่อได้ยินว่าคาบวิชาเคมีจับมือถือแขนกันด้วยนิค่ะ"
"นั้นก็ไม่ได้ตั้งใจเฟ้ย"
"อาร์มินถอยห่างจากหมอนั้นซะ!!!!!"
"อ่ะ"
แล้วจู่ๆเอเลนก็คว้าตัวผมไปไว้ข้างหลังเขา
"อะไรของแกอีกฟะเอเลน"
"หนวกหูเฟ้ยฉันจะไม่ให้แกได้เข้าใกล้อาร์มินเด็จขาด"
"อะไรนะๆรักสามเศร้าเหรอค่ะ"
"ไม่ใช่เฟ้ย/ไม่ใช่เฟ้ย....แล้วพวกนายเป็นใคร"
"เพื่อนของแจนเขานะ"
"หา"
"อืมหวงขนาดนี้แสดงว่าจริงสินะที่แจนกะจีบเด็กคนนี้นะ"
"ว่าไงน่ะอาร์มินจริงรึป่าว"
"มะ ไม่ใช่..."
"ได้ยินว่าอยู่ห้องเดียวกันด้วยหนิบางทีอาจจะทำไปแล้วก็ได้นะ"
ฮึก!!!!!!!!!!!
"แจนนี้แก!!!!"
"ไม่ได้ทำเฟ้ย!!!!"
ฉ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาผมเถียงอะไรไม่ไ้ด้เลยไม่รู้แล้วด้วยซ้ำว่าไอ้ความกระวนกระวายนี้เกิดจากความอายที่โดนเข้าใจผิดหรือความเขินที่ถูกเห็นว่าเป็นแบบนั้นกันแน้โชคยังดีที่ครูฝึกเรียกรวมตัวพวกเราจึงสงบศึกกันได้แต่เอเลนพยายามกันผมออกจากแจนทุกวิถีทาง
"จากนี้พวกนายทุกคนจะได้เรียนรู้วิธีการใช้เครื่องเคลื่อนที่สามมิติที่สำคัญมากสำหรับการเป็นทหารในกำแพงที่พวกนายอาศัยอยู่นี้....เริ่มได้"
จากนั้นผม แจน เอเลน มิคาสะ ก็ได้ทดลองใช้เป็นสี่คนแรกพอร่อนออกไปได้ไม่นานเอเลนกับแจนก็แข่งกันเหาะซะงั้นผมที่ดูจะช้าที่สุดก็เลยพยายามจะตามให้ทันแต่แล้วก็มีหินขนาดใหญ่ที่มาจากไหนไม่รู้ลอยมาทางผมแต่ผมไม่รู้ตัวเลยจนแจนหันกลับมาตะโกนบอก
"อาร์มินระวังด้านบน"
"อ่า!!!!"
แย่แล้วหลบไม่ทันแล้วแต่กลับไม่ใช่ผมที่โดนหินนั้นแจนผลักผมออกไปแต่หินนั้นก็ไปกระแทรกกับแขนเขาทำให้เสียการควบคุมพวกเราเลยตกลงไปในเหวลึกเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินคือเสียงตะโกนของเอเลนกำฝ่ามือที่รัดตัวของผมไว้ของแจนก่อนที่ทุกอย่างจะดับวุบลง






____________________________________________________________________


จบไปอีกตอนแต่ยังไม่มีคอมเม้นเลย เริ่มท้อแล้วนะครับขอกำลังใจหน่อย