ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มของความรักหรรษา
เวลาเช้าของวันธรรมดาๆที่โรงเรียนใหม่ของผม ผมยืนเหม่ออยู่หน้าโรงเรียนที่มีป้ายเขียนไว้ว่า'โรงเรียนเอกชนเซ็นคิ'เป็นโรงเรียนที่ดูเผินๆแล้วอาจเหมือนโรงเรียนปกติแต่ที่โรงเรียนนี้นั้นไม่เหมือนโรงเรียนเอกชนทั่วไปเพราะที่โรงเรียนนี้มีวิชาให้เรียนแค่ห้าวิชาเท่านั้นซึ่งประกอบไปด้วย
1.วิชาสู้ประชิดตัว
2.วิชาช่างกล
3.วิชาประวัติศาสตร์
4.วิชาเคมี
5.วิชาเทคนิคการใช้อาวุธ
และเพราะเป็นโรงเรียนแบบนี้ละมั้งทำให้นักเรียนที่จะมาสมัครเข้าเรียนที่นี้มีน้อยมาก ผมหยุดการโปรโหมดโรงเรียนเอาไว้แค่นี้ดีกว่าเพราะเพื่อนที่ผมรอมาถึงแล้ว
"ไง....อาร์มิน"เขาทักผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ผู้หญิงที่เดินมากับเขาดูนิ่งมาก
"อืม อรุ่นสวัสดิ์เอเลนมิคาสะ"ผมทักกลับพวกเขาสองคนไป
"ไม่นึกว่านายจะมาเร็วขนาดนี้ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับรึไง"
"ก็ประมาณนั้นมั้ง"
"งั้นเหรอฉันก็เหมือนกัน...งั้นไปกันเถอะ"
"อืม"เอเลนพูดขึ้นมิคาสะก็ตอบรับก่อนทั้งคู่จะเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกันผมยืนดูโรงเรียนนี้อีกครั้งพร้อมทั้งคิดขึ้นมาว่า
'คิดถูกรึป่าวนาที่เลือกโรงเรียนนี้' แล้วค่อยเดินตามสองคนนั้นเข้าไปในโรงยิมด้วยกันซึ่งในนั้นมีนักเรียนมายืนรออยู่ก่อนแล้วประมาณ9คนได้พอพวกเราเปิดประตูเข้าไปทุกสายตาก็หันมาที่พวกเราสามคนแบบไม่ไว้ใจเท่าไหร่แต่ละคนจับกลุ่มกันกลุ่มละสามคนยืนอยู่คนละทิศคนละทางพวกผมจึงไปยืนอยู่ในมุมของพวกเราเองบรรยากาศในโรงยิมแลดูน่าอึดอัดจนกระทั้ง...
"มาแล้วเหรอพวกเธอเป็นกลุ่มสุดท้ายพอดี"ผู้ชายวัยกลางคนผมสีบลอนด์ลุกจากเก้าอี้แล้วพูดขึ้นดึงความสนใจจากทุกคนที่มีต่อพวกเราไปจนหมดสิ้น แล้วเขาก็พูดต่อว่า
"ก่อนอื่นก็คงต้องบอกว่ายินดีตอนรับนักศึกษานอกโรงเรียนทุกคนแล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักรฉันเอลวิล สมิธเป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียนวันนี้จะมีแค่ฉันคนเดียวที่จะมาชี้แนะพวกเธอเกี่ยวกับระเบียบของโรงเรียนเราเพราะครูคนอื่นๆงานรัดตัว เอาละมาเริ่มกันเลย เริ่มจากการเรียนตามวิชาทุกคนคงรู้แล้วว่าที่โรงเรียนนี้เปิดสอนแค่5วิชาเท่านั้นและแต่ละวิชาพวกเธฮไม่มีทางที่จะได้เรียนจากโรงเรียนอื่นแต่ไม่ต้องกังวลเพราะเมื่อจบไปทุกคนจะได้ทำงานเหมือนนักเรียนทั่วไปข้อนี้พวกเราขอรับประกัน อีกเรื่องคือในช่วงเวลาที่เรียนที่นี้เราจะไม่อนุญาติให้นักเรียนออกไปนอกโรงเรียนโดยเด็จขาดไม่อนุญาติให้ถามหรือมีข้อสงสัยเพราะงั้นเตรียมร่างกายและจิตใจไว้ให้พร้อมพวกเธอทุกคนจะต้องใช้มันเอาละแยกย้ายได้"
พอพูดจบรองผอ.โรงเรียนก็พาเราไปจับฉลากเลือกห้องเพราะหลังจากนี้จนกว่าจะจบพวกเราต้องนอนกันที่หอพักที่โรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้พอจับฉลากเสร็จผมก็ตรงไปที่ห้องพักของผมทันทีผมมายืนอยู่ตรงหน้าห้องแล้วตอนนี้แต่ที่ไม่เข้าไปนั้นก็เพราะว่ากลัวรูมเมทที่มาถึงก่อนแล้ว 'ถ้าเป็นผู้ชายชอบใช้กำลังจะทำยังไงดีเนี้ย' ผมลังเลอยู่นานจนในที่สุดก็เคาะประตูจนได้
"ใครครับ"เขาตะโกนผ่านประตูออกมา
"ผ...ผมเป็นรูมเมทห้องเดียวกับคุณครับ"ผมตอบกลับไปแบบกล้าๆกลัวๆ
"อืม...เข้ามาสิ"เขาพูดตอบกลับมา
ผมจึงเปิดประตูเขาไปช้าๆเพื่อดูว่าคนข้างในเป็นใครก็ได้พบกับผู้ชายตัวสูงผมตั้งไถข้างเหมือนลูกโอ๊คเลยแต่น่าตาก็หล่อใช้ได้เลยแถมดูไม่ใช้คนเลวร้ายอะไรนั้นทำให้ผมโล่งใจมาก
"ฉันแจน แจน กิลชูไตล์.....แล้วนายละ"
"!!!?"
จู่ๆเขาก็พูดขึ้นแล้วยังเอาหน้าเขามาใกล้อีกทำให้ผมตกใจเผลอถ่อยหลังไปก้าวสองก้าว
"ผ...ผมอาร์มิน อาร์มิน อัลเรลโต้ครับ"
ผมตอบกลับแบบติดๆขัดๆอีกแล้วเพราะน่าใกล้กันขนาดนี้ทำให้ยิ่งเห็นลายละเอียดบนใบน่าของเขาชัดเจนมากขึ้นจมูกที่โด่งได้รูปกับตาแหลมคมช่วยเพิ่มค่าความหล่อของเขาได้มากโขแล้วริมฝีปากที่ดูเรียวนุ่มหน้าสัมผัสนั้นอีกแล้วด้วยส่วนสูงที่มากกว่าของเขาทำเอาผมเหมือนจะถูกบังเอาไว้ทั้งตัวด้วยร่างของเขา
"ตอนนี้ฉันจัดของเสร็จแล้วว่าจะไปอาบน้ำ...นายจะอาบด้วยกันไหม?"แจนพูด
"เอ๋...อ่ะ...ผ..ผมยังไม่อาบดีกว่าว่าจะจัดกระเป๋านะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
"งั้นเหรอตามใจละกัน...ถ้าเสร็จแล้วเดียวไปหาอะไรกินด้วยกันนะ"
"อ่ะ.. อืม"แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป
'ทำอะไรของเราเนี้ย เขาอุส่าจะญาติดีด้วยเรากลับเอาแต่กลัวแย่ที่สุดเลย' ผมบ่นกับตัวเองในใจก่อนจะจัดของในกระเป๋าแต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะคนที่พึ่งรู้จักรกันจะให้อาบน้ำด้วยกันก็คงไม่ไหวอยู่ดีถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ
เวลาค่ำที่โรงอาหารของโรงเรียน
ตลอดทางเดินมาผมกับแจนแทบไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนมาถึงโรงอาหารผมพยายามมองหาพวกเอเลนแล้วก็เจอพวกเขากำลังโบกมือเรียกผมให้ไปหาอยู่
"นั้นเพื่อนนายเหรอ"
"อ่ะ..อืม"
"ไปสิ"
"แต่ว่านายยัง...."
"ไม่ต้องห่วงเดียวฉันก็หาพวกฉันเจอนายไปเถอะ"
"อืม...ขอบคุณน่ะ"เขาพยักน่าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไรแล้วหันหลังเดินจากไป
'เป็นคนดีจริงๆเลยโชคดีจริงๆได้รูมเมทแบบนี้' ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับเอเลนและมิคาสะ
"ที่เดินมาด้วยนะรูมเมทนายเหรอ"เอ
"อืมไม่ใช่คนไม่ดีหรอกสบายใจได้"อา
"งั้นเหลอแต่ดูไม่น่าไว้ใจเลย"เอ
"อย่าดูคนที่ภายนอกสิเอเลน"อา
"ยังไงนายก็ควรระวังตัวไว้นะอาร์มิน"เอ
"เอเลนแค่ไม่พอใจที่มีคนแบบเดียวกันนั้นแหละ"มิ
"หา..เธอเอาอะไรมาบอกว่าฉันเหมือนมันฮะ"เอ
"เพราะพวกนายมีสีน่าชอบหาเรื่องเหมือนกัน"มิ
"ว่าไงนะ!!!"เอ
ผมก็ได้แต่นั่งดูสองคนนี้โต้เถียงกันจนในที่สุดก็ยอมหยุดเถียงกันแล้วกลับมากินข้าวกันอย่างสงบแล้วเข้าห้องของตัวเองเพื่อนอนแต่พอผมเปิดประตูห้องของตัวเองก็พบแต่ความว่าง
ปล่าวผมลองมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใครอยู่ยังไม่กลับหรือไงกันนะ ชั่งเถอะนอนเลยดีกว่า
และวันแรกในโรงเรียนใหม่ของผมก็กำลังจะเริ่มขึ้นเมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อนรูมเมทคนนั้นถ้าได้สนิทกับเขามากกว่านี้อีกก็คงจะดีนะ ผมยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก็จะหลับไปรอเช้าวันใหม่มาเยือน
_____________________________________________________________________
เสร็จแล้วครับตอนหนึ่ง ผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะครับ จะพยายามอัพตอนต่อไปให้ทันใน
สัปดานี้ครับ สวัสดีครับ^ ^/
1.วิชาสู้ประชิดตัว
2.วิชาช่างกล
3.วิชาประวัติศาสตร์
4.วิชาเคมี
5.วิชาเทคนิคการใช้อาวุธ
และเพราะเป็นโรงเรียนแบบนี้ละมั้งทำให้นักเรียนที่จะมาสมัครเข้าเรียนที่นี้มีน้อยมาก ผมหยุดการโปรโหมดโรงเรียนเอาไว้แค่นี้ดีกว่าเพราะเพื่อนที่ผมรอมาถึงแล้ว
"ไง....อาร์มิน"เขาทักผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ผู้หญิงที่เดินมากับเขาดูนิ่งมาก
"อืม อรุ่นสวัสดิ์เอเลนมิคาสะ"ผมทักกลับพวกเขาสองคนไป
"ไม่นึกว่านายจะมาเร็วขนาดนี้ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับรึไง"
"ก็ประมาณนั้นมั้ง"
"งั้นเหรอฉันก็เหมือนกัน...งั้นไปกันเถอะ"
"อืม"เอเลนพูดขึ้นมิคาสะก็ตอบรับก่อนทั้งคู่จะเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกันผมยืนดูโรงเรียนนี้อีกครั้งพร้อมทั้งคิดขึ้นมาว่า
'คิดถูกรึป่าวนาที่เลือกโรงเรียนนี้' แล้วค่อยเดินตามสองคนนั้นเข้าไปในโรงยิมด้วยกันซึ่งในนั้นมีนักเรียนมายืนรออยู่ก่อนแล้วประมาณ9คนได้พอพวกเราเปิดประตูเข้าไปทุกสายตาก็หันมาที่พวกเราสามคนแบบไม่ไว้ใจเท่าไหร่แต่ละคนจับกลุ่มกันกลุ่มละสามคนยืนอยู่คนละทิศคนละทางพวกผมจึงไปยืนอยู่ในมุมของพวกเราเองบรรยากาศในโรงยิมแลดูน่าอึดอัดจนกระทั้ง...
"มาแล้วเหรอพวกเธอเป็นกลุ่มสุดท้ายพอดี"ผู้ชายวัยกลางคนผมสีบลอนด์ลุกจากเก้าอี้แล้วพูดขึ้นดึงความสนใจจากทุกคนที่มีต่อพวกเราไปจนหมดสิ้น แล้วเขาก็พูดต่อว่า
"ก่อนอื่นก็คงต้องบอกว่ายินดีตอนรับนักศึกษานอกโรงเรียนทุกคนแล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักรฉันเอลวิล สมิธเป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียนวันนี้จะมีแค่ฉันคนเดียวที่จะมาชี้แนะพวกเธอเกี่ยวกับระเบียบของโรงเรียนเราเพราะครูคนอื่นๆงานรัดตัว เอาละมาเริ่มกันเลย เริ่มจากการเรียนตามวิชาทุกคนคงรู้แล้วว่าที่โรงเรียนนี้เปิดสอนแค่5วิชาเท่านั้นและแต่ละวิชาพวกเธฮไม่มีทางที่จะได้เรียนจากโรงเรียนอื่นแต่ไม่ต้องกังวลเพราะเมื่อจบไปทุกคนจะได้ทำงานเหมือนนักเรียนทั่วไปข้อนี้พวกเราขอรับประกัน อีกเรื่องคือในช่วงเวลาที่เรียนที่นี้เราจะไม่อนุญาติให้นักเรียนออกไปนอกโรงเรียนโดยเด็จขาดไม่อนุญาติให้ถามหรือมีข้อสงสัยเพราะงั้นเตรียมร่างกายและจิตใจไว้ให้พร้อมพวกเธอทุกคนจะต้องใช้มันเอาละแยกย้ายได้"
พอพูดจบรองผอ.โรงเรียนก็พาเราไปจับฉลากเลือกห้องเพราะหลังจากนี้จนกว่าจะจบพวกเราต้องนอนกันที่หอพักที่โรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้พอจับฉลากเสร็จผมก็ตรงไปที่ห้องพักของผมทันทีผมมายืนอยู่ตรงหน้าห้องแล้วตอนนี้แต่ที่ไม่เข้าไปนั้นก็เพราะว่ากลัวรูมเมทที่มาถึงก่อนแล้ว 'ถ้าเป็นผู้ชายชอบใช้กำลังจะทำยังไงดีเนี้ย' ผมลังเลอยู่นานจนในที่สุดก็เคาะประตูจนได้
"ใครครับ"เขาตะโกนผ่านประตูออกมา
"ผ...ผมเป็นรูมเมทห้องเดียวกับคุณครับ"ผมตอบกลับไปแบบกล้าๆกลัวๆ
"อืม...เข้ามาสิ"เขาพูดตอบกลับมา
ผมจึงเปิดประตูเขาไปช้าๆเพื่อดูว่าคนข้างในเป็นใครก็ได้พบกับผู้ชายตัวสูงผมตั้งไถข้างเหมือนลูกโอ๊คเลยแต่น่าตาก็หล่อใช้ได้เลยแถมดูไม่ใช้คนเลวร้ายอะไรนั้นทำให้ผมโล่งใจมาก
"ฉันแจน แจน กิลชูไตล์.....แล้วนายละ"
"!!!?"
จู่ๆเขาก็พูดขึ้นแล้วยังเอาหน้าเขามาใกล้อีกทำให้ผมตกใจเผลอถ่อยหลังไปก้าวสองก้าว
"ผ...ผมอาร์มิน อาร์มิน อัลเรลโต้ครับ"
ผมตอบกลับแบบติดๆขัดๆอีกแล้วเพราะน่าใกล้กันขนาดนี้ทำให้ยิ่งเห็นลายละเอียดบนใบน่าของเขาชัดเจนมากขึ้นจมูกที่โด่งได้รูปกับตาแหลมคมช่วยเพิ่มค่าความหล่อของเขาได้มากโขแล้วริมฝีปากที่ดูเรียวนุ่มหน้าสัมผัสนั้นอีกแล้วด้วยส่วนสูงที่มากกว่าของเขาทำเอาผมเหมือนจะถูกบังเอาไว้ทั้งตัวด้วยร่างของเขา
"ตอนนี้ฉันจัดของเสร็จแล้วว่าจะไปอาบน้ำ...นายจะอาบด้วยกันไหม?"แจนพูด
"เอ๋...อ่ะ...ผ..ผมยังไม่อาบดีกว่าว่าจะจัดกระเป๋านะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
"งั้นเหรอตามใจละกัน...ถ้าเสร็จแล้วเดียวไปหาอะไรกินด้วยกันนะ"
"อ่ะ.. อืม"แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป
'ทำอะไรของเราเนี้ย เขาอุส่าจะญาติดีด้วยเรากลับเอาแต่กลัวแย่ที่สุดเลย' ผมบ่นกับตัวเองในใจก่อนจะจัดของในกระเป๋าแต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะคนที่พึ่งรู้จักรกันจะให้อาบน้ำด้วยกันก็คงไม่ไหวอยู่ดีถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ
เวลาค่ำที่โรงอาหารของโรงเรียน
ตลอดทางเดินมาผมกับแจนแทบไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนมาถึงโรงอาหารผมพยายามมองหาพวกเอเลนแล้วก็เจอพวกเขากำลังโบกมือเรียกผมให้ไปหาอยู่
"นั้นเพื่อนนายเหรอ"
"อ่ะ..อืม"
"ไปสิ"
"แต่ว่านายยัง...."
"ไม่ต้องห่วงเดียวฉันก็หาพวกฉันเจอนายไปเถอะ"
"อืม...ขอบคุณน่ะ"เขาพยักน่าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไรแล้วหันหลังเดินจากไป
'เป็นคนดีจริงๆเลยโชคดีจริงๆได้รูมเมทแบบนี้' ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับเอเลนและมิคาสะ
"ที่เดินมาด้วยนะรูมเมทนายเหรอ"เอ
"อืมไม่ใช่คนไม่ดีหรอกสบายใจได้"อา
"งั้นเหลอแต่ดูไม่น่าไว้ใจเลย"เอ
"อย่าดูคนที่ภายนอกสิเอเลน"อา
"ยังไงนายก็ควรระวังตัวไว้นะอาร์มิน"เอ
"เอเลนแค่ไม่พอใจที่มีคนแบบเดียวกันนั้นแหละ"มิ
"หา..เธอเอาอะไรมาบอกว่าฉันเหมือนมันฮะ"เอ
"เพราะพวกนายมีสีน่าชอบหาเรื่องเหมือนกัน"มิ
"ว่าไงนะ!!!"เอ
ผมก็ได้แต่นั่งดูสองคนนี้โต้เถียงกันจนในที่สุดก็ยอมหยุดเถียงกันแล้วกลับมากินข้าวกันอย่างสงบแล้วเข้าห้องของตัวเองเพื่อนอนแต่พอผมเปิดประตูห้องของตัวเองก็พบแต่ความว่าง
ปล่าวผมลองมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใครอยู่ยังไม่กลับหรือไงกันนะ ชั่งเถอะนอนเลยดีกว่า
และวันแรกในโรงเรียนใหม่ของผมก็กำลังจะเริ่มขึ้นเมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อนรูมเมทคนนั้นถ้าได้สนิทกับเขามากกว่านี้อีกก็คงจะดีนะ ผมยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก็จะหลับไปรอเช้าวันใหม่มาเยือน
_____________________________________________________________________
เสร็จแล้วครับตอนหนึ่ง ผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะครับ จะพยายามอัพตอนต่อไปให้ทันใน
สัปดานี้ครับ สวัสดีครับ^ ^/
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น