Rainfall and Rainbow

ลำดับตอนที่ #1 : วันฝนตก

      ฝน.........ตก...........

ฝนตกแล้วสินะ.........

เรามานั่งรอเป็นคนบ้าอยู่ทำไมเนี่ย

ก็ผ่านมาตั้ง 4 ชั่วโมงแล้ว      

เขา..........ไม่มีทางมาหรอก



“วันที่ 15 กันยาเจอกันที่สวนตอน 9 โมงนะ”



เราไปหลงเชื่อคนแบบนั้นได้ยังไงเนี่ย

บ่าย 3 แล้วนี่...........

คนโกหก.......................



“แบงค์!.......เอ่อ......ฉันชอบนาย”

“เอ่อ....เบล....ฉันชอบ....เจน”



ความจริงก็ไม่ได้ชอบฉันอยู่แล้วนี่

พระเจ้า...........ช่างโหดร้าย



“เบลเสาร์นี้ไปเดทกันไหม”

“เอ๋.......ก็นายกับเจนคบกันอยู่นี่”

“เราเลิกกันแล้ว”

“ทำไม......”

“ไม่มีอะไรหรอก....ตกลงไปนะ”



ชวนเรามาเองแล้วก็ทิ้งไว้.............

เหอะ......................



“กรี๊งงงงง!  โทสับมาแว้ว”



ใช่เลยเสียงริงโทนทุเรศเนี่ยไม่ใช่ของใครหรอก



“ฮัลโหล”



“เอ่อ.....เบลเหรอ.....”



แล้วโทรหาใครเล่าไอ้ธนาคารงี่เง่า!



“อืม......เราเอง”



แต่ความจริงไม่กล้าด่าหรอก



“เบล.......ถึงบ้านแล้วใช่ไหม”



“เอ๋.......”



“ก็....ฝนมันตกเบลคงไม่อยู่รอเราหรอกเนอะ”



อยากบอกจริงๆเลยว่าตากฝนรออยู่เนี่ย



“คือ......เราทนหรอกตัวเองไม่ได้หรอก”



“เรารักเจน”



“ขอโทษนะ......เบล”



ทำไม.............

อยากจะร้องไห้...........

น้ำตา?



“โธ่เว้ย!!!!!!!!”



ฉันขว้างโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่เสียดาย

มันลอยหายไปในที่สุด

เดี๋ยวค่อยเก็บตังซื้อใหม่ก็ได้

น้ำใสๆไหลออกมาจากตาฉัน....

วันนี้มันซวยอะไรนักหนาเนี่ย

น้ำตาที่ไหลอาบแก้มฉัน....

ไม่ว่าฉันจะร้องไห้เท่าไร...

สายฝนก็กลบมันซะหมด...

ไม่มีใครรู้ว่าฉันร้องไห้......

ไม่มี............ฉัน........

เกลียด........ฝน........