คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Game Start !
GAME START !
เคยมีตำนานกล่าวถึง.............
ดาวตกสีทองที่ส่องประกายในยามราตรี
ดาวตกที่ยังไม่เคยหลับใหล
ดาวตกที่ยังคงส่องสว่าง
ดาวตกแห่งโชคชะตา...............
Do you believe in destiny?
“เข้าใจแล้วนะ” เสียงหนึ่งกล่าวขึ้น
“แล้ว...... ?” อีกเสียงหนึ่งกล่าว
“เวลา......? 6 เดือน”เสียงแรกตอบพร้อมกับแสงจันทร์ที่ทอดลงมาผ่านหน้าต่างแลให้เห็นประกายผมสีเงินของเจ้าของเสียงกับใบหน้าของชายอายุราว 30
“ครึ่งปีสินะ”อีกเสียงกล่วเรียบๆ
“อย่าลืมล่ะ..... หน้าที่ของเจ้า..... สังหาร เจ้าหญิง เซร่า ยูริเวส”ชายผมสีเงินกล่าวเสียงเข้ม
“ไม่พลาด” อีกเสียงตอบพร้อมเปิดประตูห้อง แสงจันทร์ยามราตรีสาดส่องมาปรากฏให้เห็นใบหน้าเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนปนแดงกับดวงตาสีแดงเพลิง
“ฝากด้วยนะ...... เรย์ คิลเล่อร์”
“ไม่มีปัญหา ....... พ่อ .....”
......................................... ประตูค่อยๆปิดลงอย่างเงียบๆ ...........................................
กริ๊งงงงง ! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น .............. มือข้างหนึ่งค่อยๆยื่นมาปิดนาฬิกาที่ยังคงทำหน้าที่ของมันอยู่ก่อนลุกขึ้นจากเตียง
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนขึ้นข้างเตียง ผมสีน้าตาลอ่อนปล่อยยาวประบ่ากับดวงตาสีฟ้าดุจท้องฟ้ายามเช้าดูเข้ากับชุดนอนสีฟ้าเข้มที่เธอใส่อยู่มากทีเดียว
“ง่วง” เด็กสาวพึมพำเบาๆ
“ไม่ได้นะขอรับ !”เสียงหนึ่งตะโกนมังกรตัวเล็กเท่าฝ่ามือตาสีทองประกาย ตัวสีม่วงใช้ปีกเล็กๆของมัน บินตรงมาหาเด็กสาว
“รู้แล้วน่า” เสียงเด็กสาวตอบแกมรำคาญพร้อมเดินเข้าห้องน้ำ
“ต้องรีบไปแล้วนะขอรับ ! เจ้าหญิง เซร......”
ปัง! เด็กสาวปิดประตูเสียงดัง
“...... ร่า”เจ้ามังกรหน้าซีด
“เงียบซะโคนาฟ ........ ไปนอนได้แล้ว ........ ไป ”เด็กสาวสั่งเจ้ามังกรเสียงเรียบ
“ขอรับ”เจ้ามังกรรับคำ
“ชื่อของฉัน ...... จำไว้ เซรีน มอลทีฟ”เสียงเด็กสาวเอ่ยดังแว่วมา .........
เสียงที่ไม่ได้บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆ เ สียงที่แว่วมา ....... แล้วหายไปในที่สุด ..........................
“เจ้าหญิง เซร่า ยูริเวส” เด็กหนุ่มนาม เรย์ คิลเล่อร์ บ่นพึมพำ พร้อมมองไปรอบๆที่อยู่ใหม่ ..... หอพักชายของ โรงเรียน ยอร์ครีเวย์ จากข้อมูลที่ได้มา เจ้าหญิง เซร่า น่าจะเรียนอยู่ที่นี่
“ค่าหัวสูงใช้ได้”เรย์พูดเบาๆแล้วค่อยๆหยิบกุญแจห้องออกมา
“ห้องสามสี่เก้า ห้องสามสี่เก้า”เรย์พึมพำขณะกวาดตามองดูห้องตั้งแต่ห้องสามสี่หนึ่งจนมาหยุดที่ห้องสามสี่เก้า
“ห้องนี้สินะ”เรย์พูดขณะหยุดอยู่หน้าห้องที่เป็นประตูไม้เรียบๆ มีป้ายสีทองที่มีตัวเลข สาม-สี่-เก้า จารึกอยู่ มันดูเหมือนประตูห้องทั่วๆไป เพียงแต่ มันไม่มีลูกบิดประตูหรือรูกุญแจ! มันมีเพียงช่องแปลกๆที่พอจะใช้ใส่การ์ดได้เท่านั้น เรย์จ้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้าขณะที่คิดว่าจะทำยังไงต่อกับมัน แต่ความคิดของเขาต้องหยุดเมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญมา ชายร่างใหญ่สูงกว่าเขามากพอดูเดินตรงไปห้องสามห้าศูนย์โดยไม่สนใจเรย์ที่ยืนอยู่ห้องข้างๆ
“สวอพออน! คีย์การ์ด”ชายคนนั้นพูดหลังจากหยิบกุญแจที่เหมือนกับของเรย์ออกมา สิ้นสุดเสียงนั้นกุญแจก็ลอยขึ้นไปกลางอากาศแล้วเปลี่ยนเป็นแผ่นการ์ดสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีขาว จากนั้นก็ตกลงบนมือของชายคนนั้นช้าๆ ชายคนนั้นค่อยๆเสียบการ์ดเข้าไปในช่องที่เหมือนที่เรย์เห็นตรงประตูห้องของเขา
“อย่างนี้นี่เอง”เรย์ทำท่าคิดอยู่สักครู่ก่อนพูดออกมา
“สวอพออน! คีย์การ์ด”กุญแจค่อยๆลอยขึ้นไปกลางอากาศแล้วเปลี่ยนเป็นแผ่นการ์ดสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีขาว จากนั้นก็ตกลงบนมือของเรย์ เขาเสียบการ์ดเข้าไปในช่องที่อยู่ตรงประตูห้องของเขา
ความคิดเห็น