คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แอบมอง
ตอนที่4 แอบมอง
‘คาบแรกชีวะ แล้วห้อง3ล่ะฟิสิกส์ อาคารเดียวกันห้องติดกันด้วยจะเจอมั้ยนะ’กรรณิกาพูดกับตัวเองในใจ นึกถึงชั่วโมงแรกของการเรียน และดูตารางเรียนของห้อง3 ซึ่งเป็นห้องของชานนท์ และมันมักจะเป็นอย่างนี้ทุกๆวันตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ของการมาเรียน กรรณิกาแอบชอบชานนท์ตอนก่อนจบม.3 พอขึ้นม.4 รู้ว่าเขายังอยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอจึงสืบประวัติเขาและจดจำตารางเรียนห้องเขาอย่างขึ้นใจเพื่อที่จะได้เห็นหน้าเขาทุกวัน และวันนี้ก็เช่นเคยกรรณิกานึงถึงตารางเรียนว่าจะตรงกับห้องของเธอบ้างหรือเปล่า จะได้เป็นอาหารตาอาหารใจให้มีชีวิตชีวากำลังใจในการเรียนหนังสือ จากนั้นกรรณิกาจึงเดินขึ้นห้องเรียนไป เธอมองไปยังห้องที่ชานนท์ต้องขึ้นมาเรียนแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเขาเลย ขณะที่กรรณิกากำลังมองห้องเรียนนั้นอยู่ ก็มีนักเรียนห้อง1เดินขึ้นบันไดไปยังห้องเรียนของตนและมีใคนคนหนึ่งเดินมาหยุดอยู่ข้างเธอ
“หวัดดี”เสียงทุ้มออกห้าวๆแตกเนื้อหนุ่มทักมา กรรณิกาหันมามองเป็นชายหนุ่มหน้าใสนามว่านัทนั่นเอง
“หวัดดี”กรรณิกาทักกลับ
“เธอเรียนห้องไหนหรอ”ณัฐนันท์ถามกรรณิกาพร้อมยิ้มให้อย่างสดใส
“ห้องนี้ไง แล้วนัทล่ะเรียนห้องไหน”กรรณิกาชี้ห้องที่อยู่ด้านหน้าตนให้ณัฐนันท์ดูแล้วถามกลับ
“ข้างบนน่ะ งั้นผมไปก่อนนะเดี๋ยวเข้าห้องเรียนไม่ทัน โชคดี”ณัฐนันท์บอกแล้วหันหลังกลับ
“จ้าตั้งใจเรียนล่ะ อย่าแอบหลับเหมือนกันล่ะ”กรรณิกาบอกตามหลัง ณัฐนันท์หันมายิ้มให้กับมุขของกรรณิกา แล้วเดินขึ้นห้องเรียนไป คล้อยหลังณัฐนันท์เป็นจังหวะเดียวกับที่ชานนท์เดินขึ้นบันไดมา เขาและกรรณิกาสบตากันพอดี
“อย่าแอบหลับล่ะ”น้ำเสียงชายหนุ่มเรียบเย็นแขวะหญิงสาว กรรณิกามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจทำไมต้องมาแขวะกันแต่เช้าด้วยจึงตอบกลับไปว่า
“ก็คนอย่างฉันมันทำแบบนี้ประจำแหละใครมันจะดีไป“หมด”เหมือนอย่างนายล่ะ”หญิงสาวเน้นเสียงตรงคำว่าหมดอย่างชัดเจน แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มเย็นๆไม่ทุกข์ร้อนให้ไปแล้วเดินเข้าห้องเรียน กรรณิกามองตามการกระทำนั้นทุกขั้นตอนแล้วเดินหงุดหงิดเข้าห้องเรียน‘คนนึงอุตส่าห์อยากเจอมากัดกันได้ชิ! ตาบ้าเอ้ย’ เธอคิด
“แหมคุยกับหนุ่มๆเชียวนะจ๊ะ”เสียงทักแจ้วๆจากเพื่อนร่างตุ้ยนุ้ยดังขึ้นทันทีที่กรรณิกานั่งลงที่โต๊ะเรียนข้างๆกัน “แถมยังเป็นหนุ่มนัทหน้าใสหัวไวและก็หนุ่มเงียบห้อง3ซะด้วย ไฟแรงจริงเพื่อนสาวฉัน”
“ไม่ต้องมาพูดเลยคนกำลังอารมณ์เสีย”กรรณิกาบอกปัดเพราะรำคาญเพื่อนเซ้าซี้
“แล้วมีอะไรเหรอเมื่อกี้แกน่าจะดีใจมากกว่านะที่ได้เจอนายนนท์นั่น”แยมชักสงสัย
“ก็เพราะนายนั่นแหละอุตส่าห์ดีใจที่ได้เจอหน้า แต่กลับมาแขวะกันซะได้ แค่ฉันเล่นมุขกับนัทแล้วนายนั่นผ่านมาได้ยินก็แขวะฉันซะแล้วไม่รู้เป็นอะไรของเขา”กรรณิกาบ่นให้ฟัง
“จริงหรอ ถ้าเป็นอีหรอบนี้เขาหึงแกชัวร์เลยว่ะ” แยมพูดในสิ่งที่คิดให้เพื่อนฟัง
“จริงหรอไม่ใช่หรอก”กรรณิกาไม่เชื่อ “อย่างนายนั่นคงไม่ได้หึงฉันหรอกเพราะนายนั่นร้ายมากกวนโอ๊ยสุดๆเลยฉันเคยบอกแกแล้วนี่” ยกเหตุผลให้เพื่อนฟัง
“แล้วแต่แกเถอะ คอยดูเอาเองก็แล้วกันว่าหึงหรือไม่ แล้วก็เลิกเครียดได้แล้วตั้งใจเรียนดีกว่า”
“อือ เรียนก็เรียนไม่เครียดแล้วถ้าเขาหึงฉันก็ดีสิเนอะ เป็นปลื้มเชียวล่ะ”กรรณิกาถึงกับยิ้มออก แต่ถ้ามาแขวะกันบ่อยๆก็ไม่เอานะพวกผู้ชายปากร้ายพันธุ์นี้น่าหมั่นไส้ที่สุด เธอคิด
พักกลางวันแยมกับกรรณิกาเดินไปซื้ออาหารที่โรงอาหาร ชานนท์ยืนต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านประจำกรรณิกาก็เดินไปยืนต่อแถวซื้อร้านเดียวกันกับเขา ที่กรรณิกามากินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ก็เพราะรู้ว่าชานนท์มากินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้เป็นประจำทุกวัน จึงตามมามองในรัศมีที่ใกล้ขึ้น จะได้รู้ว่าชานนท์ชอบกินอะไร และทุกๆครั้งที่เธอมาถึงเขาก็อยู่ที่ร้านก่อนแล้วและสิ่งที่เขาสั่งทุกวันก็คือเส้นเล็กน้ำใสไม่ใส่ลูกชิ้น กรรณิกาก็มักสั่งตามเขา รสชาติก๋วยเตี๋ยวกรรณิกาไม่สนใจเท่าไหร่เพราะเธออยากมองดูเขาใกล้ชิดเขามากกว่า วันนี้กรรณิกาทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ไม่เห็นชานนท์แต่ก็ยังลอบมองทุกกิริยาบถของเขา เมื่อชานนท์ไปซื้อน้ำกรรณิกาก็ตามไปซื้อน้ำ น้ำที่ชานนท์ดื่มคือน้ำเปล่า ซึ่งต่างจากพวกผู้ชายคนอื่นๆที่มักจะดื่มน้ำอัดลม กรรณิกายังนึกเลยว่าท่าทางชานนท์จะรักสุขภาพมาก แต่เธอก็ยังทำตามเขา และกลับมาที่โต๊ะด้วยหัวใจชื่นบานเพียงเท่านี้ก็ทำให้หญิงสาวมีความสุขแล้ว แม้เขาจะเห็นหรือไม่เห็นเธอก็ตาม และอีกที่หนึ่งคือสนามบาส ตอนหลังเลิกเรียนชานนท์มักจะไปซ้อมบาสอยู่เป็นประจำทุกวันและกรรณิกาก็ได้แต่แอบมองดูอยู่ห่างๆกลัวเขาจะเห็น ทุกครั้งที่เขาชู๊ตทุกย่างก้าวที่เขาวิ่งช่างเป็นท่วงท่าที่สวยงามเปร่งประกายมันมักจะวนเวียนอยู่แบบนี้เสมอทุกๆวัน
อีกอย่างหนึ่งกรรณิกามักจะเดินตามเส้นทางที่ชานนท์ใช้และในบางครั้งก็เดินสวนกัน เธอเดินผ่านโต๊ะที่เป็นโต๊ะประจำของชานนท์ และเห็นเขาในบางครั้งที่เดินผ่าน แยมมักจะเรียกเธอว่ายัยโรคจิตแอบมองชาวบ้าน ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่แยมนั่นแหละส่งเสริมกรรณิกา ทั้งสืบประวัติให้เรียกได้ว่าเจ้าแม่กูเกิ้ลเอิร์ทเลยทีเดียว สิ่งเหล่านี้ที่กรรณิกาทำไปถึงมันจะดูเหมือนคนเพ้อฝันแต่มันก็ทำให้เธอมีความสุขสนุกกับการมาเรียน
ความคิดเห็น