คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องของเขา
ตอนที่2 เรื่องของเขา
“ว้าย! เธอดูนั่น พี่นนท์มาโรงเรียนแต่เช้าเลยขยันจัง พี่เขาคงเรียนเก่งน่าดู”เสียงเจื้อยแจ้วของสาวๆดังมาถึงจะ
ไม่ได้ตั้งใจฟังก็ยังได้ยินเต็มๆ และผู้ที่ถูกพูดถึงเมื่อเดินพ้นมาแล้วก็คลี่ยิ้มจนได้บนใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมใต้แว่นตา
“ไงไอ้นนท์มาแต่เช้าเชียวนะวันนี้”เสียงทักจากเพื่อนเมื่อเขามาถึงโต๊ะประจำ
“มาเช้าแล้วมันหนักส่วนไหนของเอ็งมิทราบ”ผู้มาถึงกวนกลับ
“เอ็งไม่ต้องมาทำเป็นกวนเลย ภายใต้แว่นที่ดูเหมือนเป็นเด็กเรียนของเอ็งนี่ ข้าอยากป่าวประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้จริงๆว่าเอ็งมันกวนโอ๊ยสุดๆแถมยังร้ายตัวพ่ออีกด้วย ไม่ใช่ชานนท์ที่ดูเงียบขรึมและสุภาพบุรุษ น่าจะเป็นสภาพบุหลุดลุ่ยมากกว่า”
“งั้นเอ็งอยากเจอตีนสภาพบุหลุดคนนี้มั้ยล่ะ มาเลยไอ้ก๊อตมาให้ข้าเตะซะดีๆ”ว่าแล้วชานนท์ก็ไล่เตะเพื่อนรักทันที ช่วงเช้ายังไม่มีนักเรียนมาเยอะสักเท่าไรจึงทำให้ชานนท์กล้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง
ในสายตาของคนอื่นทั่วๆไปที่รู้จักชานนท์อย่างผิวเผิน จะมองว่าเขาเป็นหนุ่มนักบาสเก่งกาจสุดหล่อ สุภาพบุรุษ เงียบขรึม เป็นที่รักของเพื่อนๆ เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็ก ใช่ทุกคนรู้จักเขาในมุมมองนี้ซึ่งเขาสร้างภาพไว้แบบนั้นนั่นเอง แต่แววตาใต้แว่นนั้นเป็นแววตาขี้เล่น คล้ายหนุ่มเพลบอย
“พอแล้วๆข้ายอมแล้ว”ก๊อตว่าพลางยกมือยอมแพ้ “ไอ้นนท์ข้าอยากรู้ว่ะเวลาเอ็งอยู่ต่อหน้าคนอื่นทำไมต้องทำขรึมด้วยวะ ทั้งๆที่เอ็งออกจะร่าเริงขนาดนี้”ก๊อตถามหน้าตาจริงจัง
“ก็สาวๆชอบไงคนเงียบๆขรึมๆดูแมนดี” ชานนท์ตอบพร้อมหัวเราะ
“เอาดีๆข้าจริงจัง เผื่อข้าจะทำมั่ง”ก๊อตเริ่มหน่ายกับท่าทีของเพื่อน
“ไม่บอก!! ชัดมั้ย!”ชานนท์ตอบเสียงแข็ง กลับไปนั่งที่โต๊ะประจำ แต่ก๊อตยังเซ้าซี้ต่อ
“บอกมาเหอะไม่ต้องอาย ข้าไม่บอกใครหรอก ที่เอ็งทำขรึมรึว่าเอ็งแอ๊บแมน”
“หุบปากไปเลย เอ็งล่ะสิแอ๊บแมน ข้าแมนร้อยเปอร์เซ็นโว้ย”ชานนท์ตะโกนใส่
“มามะชานนท์ขามาหาก๊อตมามะจุ๊บๆ”ก๊อตทำท่าสะดิ้งทำปากจู๋ใส่ชานนท์
“เอาไปเล้ย”ว่าพลางยัดหมูปิ้งที่เขาซื้อมาใส่ปากก๊อต
“ใจร้าย”ก๊อตยังไม่วายแกล้งทำงอนใส่
“นี่เอ็งเป็นจริงๆหรอ อี๋ไม่ต้องเข้ามาใกล้ข้าเลยออกไปชิ้ว”ชานนท์แกล้งกลับ
“พอใจยังไอ้นนท์ ข้าไม่ถามแล้วก็ได้เอาหมูปิ้งมากินเลย”ก๊อตว่าแล้วแย่งถุงหมูปิ้งมากิน
“ที่เอ็งว่าข้าแกล้งทำน่ะมันอาจจะเป็นตัวตนของข้าก็ได้”ชานนท์เอ่ย
“แล้วเอ็งจะพูดทำพระแสงของ้าวอะไรวะ ข้ารู้ว่าเอ็งโกหก ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก เลิกพูดแล้วกินๆ”ก๊อตบอกเพื่อนตัวเองแล้วกินหมูปิ้งต่อ
“แฮะๆไม่หลงกลนี่หว่า บอกดีกว่าข้าว่ามันดูเท่ดีและรู้สึกเป็นที่น่าเกรงขามของคนอื่นสาวกรี๊ดเยอะด้วย”
ชานนท์กลับบอกก๊อตซะงั้น ‘ครั้นจะบอกก็บอกเอาง่ายๆนะถามให้เมื่อยอยู่ได้’ก๊อตคิด
“ข้าว่าไอ้ที่สาวกรี๊ดเอ็งมันเป็นเพราะหน้าตาเอ็งมากกว่า แต่เอ็งหล่อน้อยกว่าข้านะ”
“ข้าต่างหากที่หล่อกว่า ข้าออกจะหน้าใส ขาว ตาคม จมูกโด่ง นักบาสทีมโรงเรียนแถมสูงยังกะนายแบบ”ชานนท์บอกสรรพคุณหน้าตาของตัวเองจนก๊อตอดอึ้งไม่ได้
“คนอะไรวะชมตัวเองก็เป็น รู้สึกจะบ้าเพี้ยนหนักนะนี่ สงสัยกินยาลืมกินน้ำตาม” ก๊อตว่าพลางส่ายหัวอย่างเอือมกับอาการของเพื่อนที่ชักจะเพี้ยนขึ้นทุกวัน
“เขามีแต่กินยาลืมเขย่าขวด นี่กินยาลืมกินน้ำตาม”ชานนท์รู้สึกงงกับคำพูดของก๊อต
“ก็กินยาเม็ดไงต้องกินน้ำตามด้วย ลืมเขย่าขวดมันเชยแล้ว”ก๊อตบอกปัดกับเหตุผลข้างๆคูๆ “เออไอ้นนท์ ตอนข้ามาที่โต๊ะ เห็นมีจดหมายจ่าหน้าถึงเอ็งด้วย นี่ไงเอาไป”ก๊อตบอกพร้อมยื่นจดหมายให้ ชานนท์รับมาดู
หน้าซองเขียนว่า “ชานนท์”ด้วยความสงสัยเขาจึงอ่านมันอย่างรวดเร็ว
ถึง ชานนท์ พัฒนชัย ม.6/3
วันนี้หลังเลิกเรียน มาเจอกันที่หลังห้องน้ำชาย
ถ้าแกไม่มาก็ลูกหมาแล้วว่ะ และอย่าหวังว่าจะได้มาโรงเรียนอีก แกต้องมาคนเดียวห้ามบอกใครเด็ดขาด
เมื่อเห็นเพื่อนสีหน้าเครียดๆ และแกมระอาก๊อตจึงแย่งกระดาษจากมือชานนท์มาอ่าน เขาถึงกับหัวเราะ
“ตอนแรกข้าคิดว่าเป็นจดหมายสารภาพรักซะอีก แล้วไอ้หมาตัวไหนกล้าทำอย่างนี้วะ”ก๊อตบ่น
“และยังจะให้ไปคนเดียวอีก ทำอย่างกับจดหมายเรียกค่าไถ่ ปัญญาอ่อนว่ะ เอ็งก็อย่าเสือกโง่ไปล่ะไอ้นนท์ ข้าคิดว่ามันต้องเป็นพวกที่อิจฉาเอ็งนั่นแหละอย่าสนใจเลย”ก๊อตบอกเพื่อน
“กล้ามาหยามนักและมีซองมาเชิญก็ต้องไปตามคำเชิญซักหน่อยสิวะ”ชานนท์กัดฟันแค้นพร้อมหักข้อต่อนิ้วมือดังกรอกแกรกเหมือนเตรียมพร้อม
“เอ็งคิดจะไปจริงหรือวะไอ้นนท์ เอ็งบ้าไปแล้วเรอะ”ก๊อตว่าชานนท์ “จดหมายแบบนี้มันท้าตีเอ็งนะโว้ย แล้วไม่รู้ว่าเป็นใคร อย่างเอ็งจะสู้ได้เหรอวะ” ก๊อตห่วงเพื่อน
“เอ็งไม่รู้อะไรซะแล้วไอ้ก๊อตข้าเคยเรียนเทควันโด้นะเว้ย”ชานนท์อวดภูมิ
“หน้าอย่างเอ็งนี่นะเรียนเทควันโด้ น่าจะเรียนว่ายน้ำซะมากกว่า”ก๊อตหัวเราะกับท่าทางของเพื่อน
และเขาก็คิดว่ารูปร่างอย่างชานนท์ไม่น่ามีปัญหาน่าจะเก่งพอตัว
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับว่ายน้ำวะ”ชานนท์ถามกลับ
“ข้าก็ไม่รู้พูดไปงั้นแหละ”ก๊อตยักไหล่ไม่ใส่ใจ “แค่เปรียบละมั้ง”
“ไอ้ก๊อตข้ามีอะไรจะบอก”ชานนท์เรียกก๊อตเสียงเรียบ ก๊อตหันหน้ามาเชิงสงสัย และตั้งใจฟังที่เพื่อนกำลังจะบอกตน “ไอ้ปัญญาอ่อน!!” และคำพูดนี้ก็เต็มๆหน้าก๊อตเลย ก๊อตยืนยิ้มหัวเราะฮึๆในลำคอ “นี่เอ็งไม่โกรธข้าหรอ” ชานนท์ถามก็อต
“ไม่โกรธหรอกนนท์เพื่อนรักแต่ข้าจะฆ่าเอ็ง!!! ”ก๊อตกระโจนใส่ชานนท์อย่างรวดเร็วแต่ชานนท์ไหวทัน และก็เกิดสงครามย่อยขึ้นอีกระลอกหนึ่งระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง
อ๊อด~~~~เสียงกริ่งบอกเวลาหมดคาบสุดท้ายเป็นอันสิ้นสุดการเรียนการสอนในวันนี้ นักเรียนม.6/3 บอกทำความเคารพแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ก๊อตและชานนท์เดินลงจากตึกเรียนพร้อมกัน
“เอ็งจะไปจริงเหรอวะ” ก๊อตกระซิบถามชานนท์
“เออดิ”
“งั้นข้าขอให้เอ็งโชคดี วันนี้ข้ามีธุระต้องไปหาหวานใจว่ะ โทษทีนะที่ข้าไปกับเอ็งไม่ได้”ก๊อตบอกพลางทำหน้าสำนึกเสียใจที่ตนไปกับเพื่อนไม่ได้
“เออ ถ้าไปเอ็งก็เกะกะข้าอยู่ดี จะไปไหนก็ไปเลยปะ”ชานนท์ไล่ก๊อต
“เออๆระวังตัวด้วยมีอะไรก็โทรมา ข้าจะได้เรียกรถพยาบาลให้ทัน”พูดจบก๊อตก็วิ่งหนีไปก่อนจะถูก
ชานนท์เตะ ‘ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงจริ๊ง’ชานนท์คิด เขาเดินเอื่อยๆไปหาน้ำกิน แต่พอนึกได้ว่ามีงานที่ต้องทำ
เขาจึงรีบไปที่ห้องน้ำชาย เพื่อจะจัดการแล้วรีบกลับบ้าน
ห้องน้ำชายอยู่ใกล้ๆกันกับห้องน้ำหญิง แต่ช่วงนี้นักเรียนทยอยกันกลับบ้านแล้วจึงไม่มีใครใช้บริการ
เมื่อชานนท์ไปถึงด้านหลังห้องน้ำมีนักเรียนชาย4-5 คนรอยู่ก่อนแล้ว
“สายไป 7 นาทีนะ”นักเรียนหน้าเหมือนโจรคนหนึ่งในกลุ่มและดูท่าจะเป็นหัวหน้ามองดูนาฬิกาแล้วหันมามองผู้มาใหม่
“ครั้งแรกก็หยวนๆหน่อยน่า เดี๋ยวฉันชดเชยให้คืนก็แล้วกันที่ทำให้พวกนายเสียเวลา”ชานนท์ตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“มารยาทดีนี่สมกับเป็นสุภาพบุรุษจริงๆเลยคงไม่ใช่ไอ้ลูกหมาหรอกนะเพราะแกกล้ามาตามคำชวนของฉันอีกต้องขอบใจแกจริงๆที่อุตส่าห์มาในวันนี้ เหตุผลที่ฉันเรียกแกมานั้นก็แค่อยากจะสั่งสอนสักนิดหน่อย
สั่งสอนที่แกชอบหว่านเสน่ห์ใส่สาวๆให้มากรี๊ดแกรวมถึงแฟนของฉันด้วย” เมื่อมันพูดถึงแฟนชานนท์รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตยิ่งแผ่ออกมาจากตัวมัน “ฉันจึงเกลียดขี้หน้าแกไงล่ะรับไปซะ! ”ว่าจบแล้วมันก็กำหมัดพุ่งเข้าใส่
ชานนท์ทันที แต่ชานนท์ไวกว่าจึงหลบได้ และถีบมันคืนจนหน้าตะครุบพื้น
“จัดการมัน!! ”มันสั่งลูกน้อง แล้วลูกน้องมันก็กรูกันเข้ามาจะจัดการชานนท์ ชานนท์ทั้งเตะ ต่อย ถีบ หลบ ป้องกัน เขาทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้จะจัดการกับพวกนี้ได้ แต่เขาก็โดนไปเยอะเหมือนกัน เมื่อลูกน้องของไอ้หน้าโจรหมอบราบไปแล้ว มันจึงเดินเข้ามาหาชานนท์ เขามองมันดูสายตามันไม่น่าไว้ใจ
“เก่งนี่ 4ต่อ1ยังสู้ได้อีก มาเจอกันหน่อยเป็นไร” แล้วมันก็เข้ามากระชากแว่นของชานนท์ไป และโยนแว่นไปอีกทาง ชานนท์มองตามการกระทำนั้น แว่นที่เขารักมาก
“ถ้าแว่นกูเป็นอะไรมึงตายแน่” พูดจบทั้งคู่ก็เข้าต่อต่อสู้ห่ำหั่นกันอย่างดุเดือด ในสนามรบไม่มีคำว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง มีแต่คำว่า “ศัตรู”
ความคิดเห็น