บ่วงรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #18 : สมภารกินไก่วัด

สองสาวในชุดเดรสเกาะอกสีดำ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนน่าสัมผัสยามต้องแสงไฟสลัวในผับใจกลางเมือง คนหนึ่งสวยหวาน ส่วนอีกคนสวยคม ทำเอาหนุ่มๆ ในร้านหันมามองเป็นจุดเดียว ซึ่งรวมปราณนต์กับภวินทร์ด้วย

ปราณนต์แทบกระโดดไปหักคอเจ้าหล่อนที่บังอาจแต่งตัวล่อเสื้อล่อจะเข้แบบนั้นมา รวมทั้งอยากจะเจาะลูกตาไอ้พวกผู้ชายที่มันมองหล่อน

“เฮ้ย นั่นมัน… “ ก่อนที่ภวินทร์จะพูดจบปราณนต์เตรียมจะลุกจากโต๊ะตรงไปหาหญิงสาวผู้มาใหม่ แต่ก็ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าหวานสองคนโบกไม้โบกมือให้สองสาวเป็นการเชื้อเชิญให้ไปนั่งเสียก่อน

“ลูกน้องแกกับยัยพยาบาลตัวแสบ เปลี่ยนลุคได้แซบมากว่ะ” หมอหนุ่มตะลึงในความสวยของสองสาว ตรงข้ามกับเพื่อนรักที่ตอนนี้อารมณ์ปานพายุทอร์นาโด

“คุณดาครับ นี่เพื่อนผมครับชื่อปกรณ์ครับ หรือเรียกสั้นๆ ว่ากรณ์ก็ได้ครับ” ชายหนุ่มผู้นัดเดทกับพยาบาลสาวเอ่ยแนะนำ

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณปกรณ์ นี่เพื่อนดาค่ะ ชื่อน้ำอิง” ณดาเอ่ยพร้อมยื่นมือขวาเป็นการทักทาย

“น้ำอิงนี่คุณพุฒิ ที่เล่าให้ฟัง”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” อิงค์กาญจน์ยื่นมือขวาจับมือทั้งสองหนุ่มอย่างยิ้มแย้ม

“ดื่มอะไรดีครับสาวๆ “ พุฒิกระตือรือร้นบริการสาวๆ อย่างเป็นกันเอง

“ขอเป็น Cosmopolitan ค่ะ ส่วนของน้ำอิงเป็น Mojito นะจะได้สดชื่น” หญิงสาวบอกชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้าม ส่วนประโยคหลังหันมาบอกเพื่อนรักที่ยังแอบเหม่อเป็นพักๆ

“เห็นว่าคุณพุฒิทำไร่ชาที่เชียงราย ดูจากหน้าตาแล้วไม่เหมือนเป็นชาวไร่เลยนะคะ”

“ผมรับผิดชอบด้านผลิตภัณฑ์มากกว่าครับ” ชายหนุ่มหน้าหวานคู่เดทของพยาบาลสาวกล่าวอย่างเขินๆ เกาหัวยิกๆ

“แล้วคุณกรณ์ละคะ” ณดาหันมาถามชายหนุ่มอีกคนที่ร่วมวงสนทนา ที่ตอนนี้เอาแต่จ้องเพื่อนสาวของเธอแต่ไม่เอ่ยอะไร

“อ๋อผมเหรอครับ ตอนนี้เป็นสัตวแพทย์ครับ” ชายหนุ่มหน้าหวานอีกคนเอ่ย

ณดาคุยจ้ออย่างสนุกสนาน พลอยให้ผู้ร่วมโต๊ะหัวเราะไปด้วย เสียงเพลงที่เริ่มดังขึ้นตามเวลาที่เริ่มดึกขึ้น ทำให้สี่คนหนุ่มสาวต้องใช้วิธีคุยด้วยการกระซิบข้างหู ทำให้ต้องใกล้ชิดกันมากขึ้น

“เฮ้ยๆ เหล้าโว้ย ไม่ใช้น้ำ เบาได้เบา” ภวินทร์ปรามเพื่อนรักที่ตอนนี้กระดกเหล้าเป็นน้ำ

ปราณนต์หาฟังที่เพื่อนท้วงไม่ ยังยกเหล้าดื่มต่อ สายตาจับจ้องอยู่ที่โต๊ะหนุ่มสาวใบหน้าเปื้อนยิ้ม รวมทั้งหญิงสาวที่ทำให้เขาหงุดหงิดอยู่ตอนนี้ด้วย

สาวๆ โต๊ะข้างๆ พากันมองชายหนุ่มอย่างเชื้อเชิญ แต่ปราณนต์ไม่ได้ใส่ใจซึ่งผิดวิสัยของเขายิ่งนัก

“สาวๆ โต๊ะข้างๆ เราสวยๆ ทั้งนั้นเลยนะไอ้นนต์ แกไม่สนใจสักคนหรอวะ”

“ไม่มีอารมณ์โว้ย”

“ไปกินรังแตนไหนมา หรือว่าแกคิดจะกินไก่วัดวะ” ภวินทร์เห็นสายตาที่เพื่อนรักมองหญิงสาวอย่างจดจ้องตั้งแต่ก้าวเข้ามา กับหน้าตาที่บูดบี้งเวลาจ้องมอง ก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อนของเขาต้องคิดอะไรกับลูกน้องตัวเองแน่นอน

“เดี๋ยวชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแก” อิงค์กาญจน์กระซิบข้างหูเพื่อน

                “ให้ไปเป็นเพื่อนมั๊ย”

                “ไม่ต้อง ชั้นไปเองได้”

                อิงค์กาญจน์เดินฝ่าฝูงชน โดยไม่รู้ว่ามีร่างสูงใหญ่ของปราณนต์เดินตามตั้งแต่เห็นหญิงสาวลุกจากโต๊ะ

                “อุ๊ย” หญิงสาวเกือบเสียหลักล้มหลังจากถูกกระชากแขนให้เดินตามอย่างไม่ทันตั้งตัวหลังจากร่างบางเลยพ้นประตูห้องน้ำหญิง

                “ปล่อยนะคะ” หลังจากเห็นแผ่นหลังและสัมผัสที่คุ้นเคย หญิงสาวก็ต่อต้านการฉุดกระชาก จนร่างสูงใหญ่หยุดเดินแล้วหันมา

“ทำไม แค่จับไม้จับมือทำเป็นหวงตัว ทีกับไอ้หน้าอ่อนนั่นกระซิบกระซาบกันแทบจะกลืนกินกันละ นี่ถ้าขึ้นเตียงกันได้คงขึ้นไปแล้ว”

“เพี๊ยะ”

จบคำพูดถากถางของชายหนุ่ม ฝ่ามือเล็กที่ว่างอยู่อีกข้างก็ฟาดกับใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง

‘ทำไมเขาต้องมาพูดจาถากถางเธอขนาดนี้ด้วยนะ ทั้งๆ ที่วันนี้ทั้งวันเขาทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ เดินสวนกันเขายังไม่ทำไม่เห็นเธอเลย’

‘ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าคนอย่างปราณนต์มาก่อนในชีวิต หล่อนกล้าดียังไง’ ปราณนต์กัดฟันกรอด

ปราณนต์กระชากร่างบางเข้ามาใกล้ รั้งท้ายทอยของหญิงสาว ประทับริมฝีปากหยักลงบนเรียวปากหยักงามเบื้องหน้าอย่างหิวกระหายและรุนแรงเป็นการลงโทษที่หญิงสาวบังอาจมาตบหน้าคนอย่างเขา

อิงค์กาญจน์ดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่ดูเหมือนว่ายิ่งดิ้นยิ่งทำให้ร่างของเธอกับเขาแนบชิดกันมากขึ้น

นักท่องราตรีที่เดินผ่านไปมาไม่มีใครสนใจ เนื่องจากกลายเป็นเรื่องปกติของสถานที่แบบนี้ไปเสียแล้ว ที่ใครต่อใครจะแสดงความรักความใคร่กัน

ปกรณ์ที่เดินตามหญิงสาวที่หายจากโต๊ะนานแล้ว ทราบจากเพื่อนสาวของเธอว่าไปเข้าห้องน้ำ เขาแสดงความห่วงใยโดยอาสามาตามให้ แต่ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องเดินคอตกกลับไปที่โต๊ะอย่างเดิม

“แล้วคุณน้ำอิงล่ะ เจอรึป่าว” พุฒิเอ่ยถาม

“ไม่เจอ”

“ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ” ภวินทร์เอ่ยทัก

หมอหนุ่มได้รับคำสั่งจากเพื่อนตัวดี หลังจากลากตัวลูกน้องสาวของเขากลับไปแล้ว แต่ก็ยังมีแก่ใจห่วงความปลอดภัยของหญิงสาวอีกคน

“อะไรของคุณหมอนี่ ทำไมไม่ไปนั่งโต๊ะอื่นละคะ” ณดาโวย

“คุณอิงกลับไปกับเพื่อนผมแล้ว ผมเลยต้องมาอยู่เป็นเพื่อนคุณไง จบนะ ปัญหาเยอะจัง”

“อะไรนะ แล้วเพื่อนของชั้นไปกับเพื่อนคุณได้ยังไง”

“เรื่องมันยาว ไว้เล่าตอนออกจากตรงนี้ได้มั๊ย มันเสียงดังผมขี้เกียจตะโกน”

“เอ่อ คุณพุฒิ คุณกรณ์ ดาขอตัวก่อนนะคะ วันนี้คงไม่สะดวกแล้ว พอดีดามีธุระด่วนจริงๆ ค่ะ ยังไงไว้ดาจะโทรหานะคะคุณพุฒิ ไปหมอวิน” ประโยคหลังหันมาบอกคนข้างๆ พลางดึงแขนให้เดินตาม

“รถสปอร์ตคันหรูวิ่งด้วยความเร็วสูงบนถนนที่เริ่มโล่งเนื่องจากเป็นเวลาดึกดื่นแล้ว ปลายทางคือคอนโดของหญิงสาวที่ทำให้อารมณ์ของเขาแปรปรวน

หลังจากจูบหญิงสาวเพื่อเป็นการทำโทษที่กล้าตบหน้าเขาอย่างสาแก่ใจแล้วก็ลากร่างบางขึ้นรถ โดยไม่ลืมโทรแจ้งให้ภวินทร์จัดการเรื่องต่อ โดยไปแจ้งข่าวให้เพื่อนของเธอ พร้อมทั้งดูแลจนเพื่อนของเธอกลับถึงบ้าน

อิงค์กาญจน์เลือกที่จะเงียบตลอดทางตั้งแต่ออกจากผับจนรถจอดสนิท เธอก้าวลงจากรถโดยไม่เอ่ยคำใดๆ

เขาคงไม่หงุดหงิดถ้าเจ้าหล่อนตีโพยตีพาย แต่นี่หญิงสาวเลือกที่จะเงียบ ซึ่งมันบอกไม่ได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ปราณนต์เดินตามหญิงสาวจนถึงคอนโด ก่อนที่หญิงสาวจะปิดประตูห้อง เขาก็สามารถแทรกตัวผ่านเข้ามาได้

อิงค์กาญจน์เหนื่อยใจเต็มที เลยเลือกที่จะไม่พูดไม่จา ไม่แสดงอาการใดๆ เธอเครียดกับเรื่องของเขามาทั้งวันแล้ว จนไม่มีแรงที่จะมาสู้รบปรบมือกับเขาอีก

หญิงสาวพาร่างอันเหนื่อยล้าเข้าห้องนอน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยไม่ลืมล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าออก แล้วล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจอีกคนที่อยู่ร่วมคอนโด

ปราณนต์เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องนอนของหญิงสาว สักพักก็ยอมแพ้กลับไปเหยียดตัวลงนอนบนโซฟา