บ่วงรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #7 : ประชันหน้า

ประชันหน้า

วิ่งมาไกลแค่ไหนอิงค์กาญจน์ไม่อาจรู้ได้ แต่ที่รู้คือเธอเหนื่อยหอบจนแทบขาดใจ อารมณ์ทั้งตกใจทั้งดีใจที่เขามาช่วยเธอในเวลาขับขัน เหมือนพระเอกขี่ม้าขาว

อกอิ่มกระเพิ่มขึ้นลง จนคนตัวโตที่กุมมือเธออยู่ถึงกับชะงักเท้าเพื่อหยุดมองมัน

อิงค์กาญจน์รู้สึกหน้าของเธอร้อนผ่าวทั้งที่อากาศริมทะเลกำลังสบาย แดงก่ำไปด้วยความอายที่เห็นสายตาบอสผู้แสนจะเย็นชาของเธอ

‘เกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่น้ำอิง ทำไมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ’

เจ้านายหนุ่มสะบัดหัวแรงๆ เพื่อไล่ความคิดบ้าๆ ออกไป เวลาคับขันแบบนี้เขายังมีอารมณ์มาคิดเรื่องพรรค์นี้ เพราะแค่เพียงได้เห็นหน้าอ่อนวัยที่ตรงกันข้ามกับหน้าอกของหญิงสาวตรงหน้า

“มันคงไม่ตามมาแล้วล่ะ

ปราณนต์มองไปรอบๆ ตัว เมื่อเห็นว่ามีแสงไฟจากรีสอร์ทริมหาด และผู้คนที่เดินเล่นตามชายหาดประปราย จึงยอมปล่อยมือหญิงสาวอย่างนึกเสียดาย

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

ปราณนต์ดึงร่างบางมาประจันหน้า เขาแอบตามเจ้าหล่อนมาตั้งแต่ร้านอาหาร จนสบโอกาสว่าหล่อนนั่งอยู่ลำพัง เลยจะเข้าไปเคลียร์ให้มันจบๆ ไป เขาอยากให้พนักงานสาวเรียกร้องอะไรจากเขาบ้าง แต่เจ้าหล่อนก็ดันทำเหมือนไม่แคร์ความสาวที่เสียมันให้กับเขาเลย มันทำให้เขากระวนกระวายใจมาจนถึงตอนนี้

ที่ผ่านมาเขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า เงื่อนไขของเขากับคู่นอนคือ ไม่ผูกพัน ไม่ผูกมัด พอใจกันก็เรียกใช้ซ้ำ เขาจ่ายไม่อั้นตามความพอใจ ซึ่งนั่นก็หมายถึงอีกฝ่ายก็ต้องพอใจด้วย

“เอ่อ เอ่อ”

“เห็นหน้าผมถึงกับติดอ่างเลยหรอ”

เขาดูสูง สง่า ใบหน้าหล่อเหลาที่ปกติเกลี้ยงเกลา วันนี้มีเคราครึ้มออกมานิดๆ ชวนมองไปอีกแบบ จมูกโด่งรับกับใบหน้าคมสันดูน่าเกรมขาม คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเหมือนคนกำลังใช้ความคิด ไหล่ผายของเขาดูช่างอบอุ่นเหลือเกิน หล่อนอิจฉาคนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา มันคงจะอบอุ่นน่าดู

แต่ข่าวสารที่เธอได้รับมาจากข่าวบันเทิงรวมทั้งเพื่อนร่วมงานที่คลั่งไคล้ในความหล่อและรวยมากของเขา ว่าเขาจะเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ นางแบบหรือคนในวงการบันเทิงเป็นอาชีพเป้าหมายของเขา แต่ก็ไม่มีใครสามารถมัดใจให้เขาหยุดได้สักคน

แล้วผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอ เขาจะมาสนใจได้อย่างไรกัน

‘เธอมันแค่คู่นอนชั่วข้ามคืนเท่านั้นแหละ ที่เขาอยากรับผิดชอบด้วยการโยนเงินให้ เพี่อเธอจะได้ไม่เล่าเรื่องที่เขานอนกับเธอให้ใครฟัง ให้เขาต้องเสียหายและอับอาย’

ปราณนต์หลุดขำกับอาการเอ๋อๆ ของหญิงสาวตรงหน้า ไม่น่าเชื่อว่าแค่เห็นหน้าเจ้าหล่อนก็ทำให้เขาอารมณ์ดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ไว้ค่อยคุยกันนะคะ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมค่ะ”

พูดได้เท่านั้นก็รีบสะบัดแขนออกจากพันธนาการของเจ้านายผู้เย็นชาตรงหน้า

ไวเท่าความคิด ปราณนต์อ่านใจหญิงสาวออก คว้าเอวขอดไว้ อิงค์กาญจน์เสียหลักล้มทับร่างใหญ่ พากันล้มลงพื้นทราย

ปราณนต์อาศัยจังหวะนั้นสูดกลิ่นกายหญิงสาวที่ทำให้เขาลืมคู่นอนคนอื่นไปเสียสิ้น

ตั้งแต่คืนนั้นที่เขาลักหลับหล่อน ไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงกลิ่นกายธรรมชาติของผู้หญิงตรงหน้า หลายวันที่ผ่านมาหล่อนทำให้เขาหมดอารมณ์กับคู่นอนคนอื่น แล้วดูหล่อนทำกับเขาสิ เหมือนหล่อนไม่อยากให้เขารับผิดชอบสิ่งที่หล่อนสูญเสียไป ทั้งๆที่เขารู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นคนแรกของเจ้าหล่อนแท้ๆ มันน่าจับมาตีก้นซะให้เข็ด

อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนพรากความสาวของเจ้าหล่อนมา เขาจึงต้องรับผิดชอบการกระทำของตนเอง ปราณนต์ให้เหตุผลกับตัวเองในการตามยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ หาใช่ความพิศวาสในตัวเจ้าหล่อนไม่

“คุณลืมมันไปเถอะค่ะ เพราะดิฉันลืมมันไปหมดแล้ว”

“ลืม?”

ปราณนต์ไม่เข้าใจผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้า ว่าเธอปฏิเสธเพื่ออับค่าตัวหรือต้องการให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วยังมาบอกให้เขาลืมอีก มันลืมง่ายขนาดนั้นก็ดีสิ

“One night stand เอาเถอะแล้วแต่คุณละกัน ผมยังไงก็ได้”

เขาพูดจบก็ปล่อยให้หญิงสาวตกอยุ่ในภวังค์เพียงลำพัง

นานเท่าไรไม่รู้ได้กว่าที่อิงค์กาญจน์จะเดินกลับเข้าที่พัก โดยมีปราณนต์ที่แอบหลังพุ่มไม้ รอให้หญิงสาวเดินกลับเข้าห้องพักอย่างปลอดภัย

“กลับมาแล้วหรืออิง”

ณดาละสายตาจากหน้าจอแท็บเลตคู่ใจ หันไปทักเพื่อนรักอย่างห่วงใย

“อืม”

ตอบคำถามพร้อมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างหมดเรี่ยวแรง

“ไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนแล้วค่อยมานอน”

ไม่พูดเปล่าพร้อมฉุดแขนเพื่อนรักให้ลุกขึ้น

อิงค์กาญจน์ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เพราะในหัวเธอตอนนี้มันตื้อไปหมด ไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน เพื่อน้ำเย็นๆจะช่วยให้สมองของเธอปลอดโปร่งขึ้นได้บ้าง

“หายไปไหนมาวะ แม่นางแบบปากแดงตามหาแกให้วุ่นวาย โทรหาแกก็ไม่รับสายอีก ผมฉันจะร่วงละนี่”

ภวินทร์พูดพรางใช้มือทั้งสองข้างลูบผมตัวเองไปมา

ผู้มาใหม่ไม่ตอบ พลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูหนีเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้คนถามยืนเกาหัวตัวเองยิกๆ ด้วยความสงสัยอาการแปลกของเพื่อนรัก

รีสอร์ทของเครือวัฒนาไพศาล ริมทะเลส่วนใหญ่จะเน้นความใกล้ชิดธรรมชาติและความเป็นส่วนตัว ที่พักส่วนใหมักเป็นบ้านพักที่มีระเบียงรับลมทะเล ฟังเสียงคลื่นทะเลยามค่ำคืน มีห้องโถงเล็กๆสำหรับปาร์ตี้ในกลุ่มเพื่อน โดยมีห้องนอนแยกไปต่างหาก มีโซนห้องครัวที่มีอุปกรณ์ครบถ้วนสามารถประกอบอาหารทะเลได้ ไม่ว่าจะเป็นปิ้งย่าง ต้ม หรือไมโครเวฟสำหรับอุ่นอาหาร ทำให้เกิดความรู้สึกเสมือนอยู่บ้านพักตากอากาศริมทะเล

ส่วนลูกค้าบางกลุ่มที่ชอบวิวทะเลจากมุมสูง ก็มีให้เลือกที่พักแบบห้องพักในโรงแรมที่เต็มไปด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกสบาย อุปกรณ์เครื่องครัวที่สามารถปรุงอาหารได้เฉกเช่นรีสอร์ทริมทะเล มีอ่างกุชชี่ไว้ให้แช่ผ่อนคลาย เหมาะสำหรับการพักผ่อนที่แท้จริง ระเบียงรับลมเย็นในมุมสูง สูดอากาศบริสุทธิ์ผสมปนเปไปด้วยกลิ่นเค็มของทะเลนิดๆ ทำให้รู้สึกปลอดโปร่ง

ปราบ วัฒนไพศาล ผู้ก่อตั้งโรงแรมในเครือวัฒนไพศาล มีแรงบันดาลใจจากภรรยาและลูกชายทั้งสองของเขา ครบครัวของปราบชอบท่องเที่ยว และอยากให้ทุกที่ที่ไปเป็นเหมือนบ้าน เขาจึงเริ่มธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทเล็กๆ ริมทะเล ด้วยเนื้อที่ที่เป็นมรดกตกทอดของคุณกรกนกผู้เป็นภรรยา ต่อมาได้ขยายอาณาจักรวัฒนาไพศาลได้อย่างต่อเนื่องตามจังหวัดต่าง ด้วยเอกลักษณ์ของโรงแรมและรีสอร์ทที่สร้างความอบอุ่นแก่ผู้เข้าพัก และต้องกลับมาพักซ้ำ รวมถึงคำบอกเล่าปากต่อปากจากลูกค้า ทำให้ธุรกิจของเขาเติบโตแบบก้าวกระโดดด้วยความโดดเด่นและการบริการที่ดีเยี่ยมของพนักงานทุกระดับ