นางร้ายสายสตอ(ฮาเร็ม)ภาค3

ตอนที่ 53 : ปล้ำจูบ

วิ้ง

เสียงเทเลพอทดังขึ้น

ปีแอร์มองดูคาร์มินัสด้วยแววตาอบอุ่นก่อนจะลูบผมคาร์มินัสอย่างอ่อนโยน

คาร์มินัสลืมตาผู้มาใหม่ก่อนจะโผเข้ากอด

"ปีแอร์"คาร์มินัสพูดชื่อปีแอร์เบาเหมือนกระซิบ

"อือ"ปีแอร์ขานรับก่อนจะสวมกอดคาร์มินัส

ครั้งนี้คาร์มินัสดูอ่อนแอและเปราะบางจริงๆนั่นแหละ

"ทำไม....เขาถึงมาพูดเอาป่านนี้"คาร์มินัสพูดอู้อี้

"มันเป็นโชคชะตาละมั้ง"ปีแอร์พูดเสียงแผ่วเบา

เขาอยากจะตัดเส้นเนื้อคู่ของคาร์มินัสชะมัด แต่เขาไม่ใช่เทพแห่งความรักพวกนั้นที่จะทำได้

และมันคงตัดไม่ขาดสักคนด้วย

เขาอยากจะขวางทุกทาง...

แต่เขาก็ทำไม่ได้!!

ปีแอร์คิดด้วยความเจ็บใจ

คาร์มินัสผละออกจากอ้อมกอดก่อนจะพิงต้นไม้ตามเดิม

"ฉันมีอดีตชาติทั้ง10สินะ"เธอพูดแผ่วเบา

"12ต่างหาก 11คือเป็นโรส 12คือคาร์มินัส"ปีแอร์บอก

"งั้นชาติทั้ง10ที่ผ่านมามันจะไม่เป็นแบบชาติที่10ใช่มั้ย?"เธอถามด้วยความลังเล

"ฉัน...บอกไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวมันก็กลับมาทั้งหมดเองแหละ แล้วเธอต้องเลือกแล้วแหละว่าจะให้ทุกคนแก้ไขมันมั้ย"ปีแอร์พูดเสียงสั่น

คาร์มินัสขมวดคิ้ว

"นายหละ"คาร์มินัสถาม

"ฉันหรอ? ขอสิโอกาสน่ะ ขอเหมือนกัน ขอได้มั้ย อย่าจากฉันไปอีก"ปีแอร์พูดเสียงสั่นก่อนจะนำหน้าผากมาชนกับหน้าผากคาร์มินัส

"ขอให้ฉันจำได้ทั้งหมดก่อนแล้วกัน วันนั้นฉันจะตอบเอง"คาร์มินัสบอกก่อนจะเสตาหลบ

"ได้ ฉันจะรอ"ปีแอร์พยักหน้าก่อนจะเทเลพอทหายไป

ความรักทำให้เธอเป็นแบบนี้ทุกชาติหรือเปล่านะ?

มันจะทำให้เธอเจ็บทุกชาติเลยหรอ?

ถ้าจริงละ....

เธอจะให้โอกาสพวกเขาหรือเปล่า?

คาร์มินัสยิ้มเย้ยหยันเพราะมีครั้งนี้เธอไม่ใช่ตัวของตัวเองสักนิด

ตั้งแต่จำชาติที่10ได้มันก็ร้าวทั้งใจแล้ว จะให้เธอทำไงดีละ?

ให้โอกาสหรอ?

เธอไม่รู้.......

คาร์มินัสเหม่อมองท้องฟ้าด้วยความคิดล่องลอย

แม่ของเธอเป็นใครกัน....

จะให้คำตอบเธอได้หรือเปล่านะ....

คาร์มินัสส่ายหน้าไปมา

คนตายไปแล้วมันฟื้นขึ้นมาตอบไม่ได้หรอก

เธอมองดูทุกคนที่ตอนนี้ซุ่มฆ่ากันอย่างเฉยเมยก่อนตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้าเรื่อยๆจนหมด

ค่ำคืนนี้คงจะยาวนานหน้าดู

..........

ฮูก ฮูก

เสียงนกฮูกร้องเสียงดังทั่วป่า

ร่างบางยังคงลืมตาเหม่อมองทั่วป่าในสมองกลับตีกันยุ่งเหยิงก่อนเธอจะถอนหายใจออกมา

"ช่างเถอะ ยังไม่ถึงเวลาต้องคิด"คาร์มินัสบอกกับตนเองก่อนจะหาเหยื่อฆ่าตอนนี้จะได้จบๆไป

เธออยากกลับหอแล้วละ

มือเรียวหยิบไวโอลีนขึ้นมาก่อนจะกางบาเรียลขึ้น

สายตาจับจ้องเหยื่อทั้ง10ในบริเวณใกล้กันก่อนมือเรียวจะเริ่มบรรเลงบทเพลงแห่งความตายที่กำลังจะมาเยือนทุกคนในบาเรียลนี้

เสียงเพลงเคล้าคลอไปตามสายลมทำให้บุคคลทั้ง10เคลิบเคลิ้มไปตามเสียงเพลงปล่อยจิตให้ล่องลอย

คาร์มินัสแสยะยิ้มขึ้ยก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงให้เร็วขึ้น

อ้ากกกก กรี๊ดดดดดดด

เสียงโหยโหนของคนทั้ง10ดังลั่นบาเรียล ทุกคนต่างดิ้นทุรนทุรายกันยกใหญ่

เลือดเริ่มออกตามทวารทั้ง5จนสยดสยองถ้ามีคนธรรมดาหลงเข้ามาไม่แน่ว่าอาจเป็นบ้าก็ได้

ช่วยด้วย กรี๊ดดดดดด

เสียงหญิงสาวก็ดังระงมไม่แพ้กันก่อนจะดิ้นไปมาอย่างทรมาน

เปราะๆๆๆ

เสียงสมองแตกกระจุยตามกันมาติดๆอย่างไม่ต้องสงสัย

กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งปะปนกับอากาศไปทั่ว

คาร์มินัสคลายบาเรียลก่อนจะเผาทั้ง10คนเป็นเถ้าถ่าน

หวืด

เสียงลมพัดไปทำให้พวกเถ้าถ่านลอยตามไปแต่กลิ่นเลือดก็ยังเหลืออยู่ทำให้คนบริเวณใกล้กันอ้วกออกมาอย่างสะอิดสะเอียน

"จะกลับเลยมั้ย?"เสียงถามดังก้อง

"กลับ"คาร์มินัสพูดจบตัวเธอก็หายไป

คาร์มินัสมองพวกกรรมการนักเรียนที่มาเป็นบางคนเท่านั้นก่อนเธอจะปรับใบหน้าให้ระบายยิ้มให้ทุกคน

"สนุกมั้ยคามิ"อีวานเข้ามาถาม

"ไม่เลยทุกคนฆ่าง่ายมาก"เธอส่ายหน้า

"เธอฆ่าไปกี่คนอ่ะ?"ริทเข้ามาถาม

"หืม ก็แค่11คนเอง"เธอพูดเสียงเรียบ

"ฮ่าๆๆ เหมือนพวกฉันเลย ไป กลับไปพักเถอะ"อีวานหัวเราะชอบใจ

เธอพยักหน้าก่อนจะเทเลพอทไปที่หอพักก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแล้วจะเข้านอน

ก๊อกๆๆๆ

คาร์มินัสลืมตาขึ้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วเปิดประตู

"ลีโอ"คาร์มินัสเรียกผู้มาใหม่

หมับ

ลีโอเข้าสวมกอดเธอ

"ขออยู่ด้วยได้มั้ย?"ลีโอถาม

"บ้าหรอ ไปห้องนายสิ"เธอดันอกลีโอออก

ลีโอหน้าเศร้าลง

"เป็นอะไร"เธอถามเสียงอ่อนลง

"เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานแล้วนะ"ลีโอพูดอย่างน้อยใจ

"งั้นเข้ามาสิ"เธอเรียกลีโอ

ลีโอพยักหน้าก่อนจะเข้ามาในห้อง

คาร์มินัสนั่งลงที่เตียงลีโอเพียงมองดูเท่านั้น

"เฮ้อ ให้นอนด้วยแค่ครั้งเดียวนะ"คาร์มินัสถอนหายใจ

ลีโอพยักหน้าก่อนจะไปนอนอีกทาง

คาร์มินัสหลับตานอนลงแล้วเข้าสู่นินทราทันทีเพราะวันนี้เธอก็ปวดหัวจนจะแย่อยู่แล้ว

ลีโอมองคาร์มินัสด้วยความเศร้าใจก่อนจะลูบแก้มอย่างเบามือ

"ผมยังมีสิทธิ์อยู่มั้ยนะคามิ ผมจะไปอยู่ในใจคุณได้หรือเปล่า หรือผม...ควรปล่อยคุณไปดี?"ลีโอพูดเสียงเศร้าก่อนจะกอดคาร์มินัสด้วยความหวงแหน

ไม่ว่ายังไง....

ผมก็ปล่อยคุณไม่ได้แล้วแหละ

ก็ใจผม....

มันเป็นของคุณหมดแล้วนิ.....

ลีโอระบายยิ้มก่อนจะเข้าสู่นิทราตามไป

...

..

.

8:00

คาร์มินัสลืมตาขึ้นก่อนจะมองเตียงที่เย็นเฉียบ

ลีโอคงไปแล้ว

คาร์มินัสคิดเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัว

หลังจากแต่งตัวเสร็จเธอก็ลงไปทานอาหารที่ตอนนี้มีเพียงลีโอ

"คามิ ผมทำอาหารเสร็จแล้ว"ลีโอระบายยิ้มให้เธอ นั่นยิ่งทำให้ใจเธอแกว่งขึ้นไปอีก

"อือ"เธอพยักหน้าก่อนจะทานอาหารตรงหน้า

"นี่เค้ก"ลีโอรีบวางเค้กผลไม้ตรงหน้าเธอทันที

"ขอบคุณ"เธอระบายยิ้มส่งไปให้

คงมีแค่ลีโอละมั้งที่รู้ว่าเธอชอบอะไร

หลังจากทานอาหารเสร็จลีโอก็ชวนเธอไปเที่ยวซึ่งเธอไม่ได้ปฏิเสธอะไรทั้งนั้น

"ขึ้นมาเลย"ลีโอตบเบาะดังตุบๆ

รถที่ลีโอเอามาคือ...บิ๊กไบค์สีดำแดง

เธอส่ายหน้าระอาก่อนจะหยิบหมวกขึ้นมาใส่

"จับให้แน่นๆละ"ลีโอบอกจบก็บิดออกจากโรงเรียนอย่างเร็ว

คาร์มินัสเข้าสวมกอดลีโอก่อนจะเอนศีรษะกับหลังลีโอ

อบอุ่นชะมัด!!

คาร์มินัสยิ้มบางเบาแต่เป็นยิ้มที่ตนยิ้มออกมาจากใจจริง

30นาที

รถก็หยุดลง

เธอถอดหมวกกันน๊อคออกก่อนจะมองดูภาพตรงหน้า

ทะเล....

"ผมว่าคุณชอบแน่ๆเลยพามา"ลีโอพูดจบก็เข้ามากอดด้านหลังคาร์มินัส

"ชอบมั้ย?"ลีโอถาม

คาร์มินัสอึ้งตั้งแต่ลีโอกอดตนแต่ก็ไม่สามรถปัดมือทั้งสองข้างนี้ออกได้

มันกี่ครั้งแล้วที่ลีโออยู่ข้างเธอแต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจ

มันกี่รอบแล้วที่เธอต้องปล่อยให้ลีโออยู่ตัวคนเดียวแต่เธอไปทำอย่างอื่น

คาร์มินัสเม้มปากเน้นก่อนจะพยักหน้า

"อือ ชอบ ชอบมาก"

ชอบอ้อมกอดแบบนี้มาก ชอบนิสัยนายที่รู้ความรู้สึกฉันตลอด...

ลีโอยิ้มร่าก่อนจะมองดูทะเลที่สีฟ้าสะอาดตา

"งั้นไปที่อื่นกัน"ลีโอพูดจบก็สตาร์ทรถเธอก็ขึ้นตาม

ผ่านไปสักพักก็มาหยุดอยู่ที่สวนดอกไม้

"ไปพักกัน ผมทำอาหารมาให้แล้ว"ลีโอบอกก่อนจะจูงมือเธอมาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งก่อนลีโอจะปูผ้าแล้วจัดการวางอาหารทั้งหมดลง

"ทานได้แล้วนะ"ลีโอบอก

เธอหลุดจากผวังค์ก่อนจะทานอาหารตรงหน้าจนอิ่ม

ก่อนจะล้มตัวนอนกับผ้าปู

ลีโอมองคนตรงหน้าที่หลับตาพริ้มก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา

มือหนาเคลื่อนไปลูบแก้มคาร์มินัส

คาร์มินัสลืมตาขึ้นก่อนจะมองดูลีโอที่ยิ้มให้ตนอย่างอบอุ่นทำให้หัวใจที่เต้นผิดปกติแล้วเต้นแรงขึ้น

ลีโอเคลื่อนตัวเข้าใกล้คาร์มินัสเรื่อยๆทำให้คาร์มินัสค่อยๆหลับตาลง

ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงหลับตา

ไม่รู้หรอกทำไมถึงยอมให้ลีโอจูบ....

อาจเป็นเพราะอยู่กับลีโอแล้วอบอุ่นละมั้ง

ลีโอก้มจูมคาร์มินัสอย่างอ่อนโยนก่อนจะใช้ลิ้นแทรกเกี่ยวรัดลิ้นบางที่ตอบสนองตน

ลีโอจูบไปอย่างช้าๆก่อนจะลืมตามองคาร์มินัสที่หลับตาพริ้มอยู่

ลีโอผละออกก่อนจะจูบขมับคาร์มินัสอย่างแผ่วเบา

"ผมน่ะ....ระ....."

ตู้ม

ลีโอยังพูดไม่จบก็เกิดการระเบิดดังขึ้น

ทั้งสองหันไปตามแรงระเบิดก่อนจะเจอกับเมสันและโลคาซันเดอร์

"กุหลาบน้อย มานี่เลย"เมสันพูดจบก็กระชากเธอไปบดจูบอย่างหนักหน่วงจนเธอตั้งตัวไม่ทัน

"อื้อ"เธอร้องประท้วงเพราะจูบนี่มันร้อนแรงจนเกินไปจนเธอหายใจไม่ทัน

เธอทรุดฮวบลงกับจูบที่เมสันมอบให้

เมสันรวบเอวเธอก่อนจะจูบอีกก่อนจะผละออกเพียงครูเดียวโลคาซันเดอร์ก็เข้ามาบดเบียดขยี้ริมฝีปากเธออีก

ลิ้นร้อนเข้ามาสัมผัสทั่วทุกมุมปากอย่างร้อนแรงก่อนจะผละออกลีโอก็เข้าจูบเธออย่างร้อนแรงเป็นเท่าตัวและวนไปมาระหว่าง3คน

แฮก

ผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอนอนลงกับผ้าปูตรงนี้แล้วพวกเขาก็เข้ามาปล้ำจูบเธอ

"ถ้าพวกนั้นได้พวกเราก็ต้องได้ เข้าใจนะ"โลคาซันเดอร์กระซิบข้างหูเธอ

เธอมองดูพวกเขาด้วยแววตาเคืองก่อนจะลุกขึ้นแล้วมองหน้าทั้ง3คน

"ไอ้พวกบ้าเอ้ย!!"เธอพูดเสียงเรียบ

"หืม พูดอะไรนะ อยากให้พวกผมปล้ำจูบอีกหรอ ได้ๆ"เมสันยิ้มร่าก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาทำให้เธอเบี่ยงตัวหลบ

"ไม่ใช่ย๊ะ"เธอผลักอกแกร่งตรงหน้าออก

"หึหึ"ทั้ง3คนหัวเราะชอบใจ

คาร์มินัสหันมองทางอื่นขณะที่หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

ฟอด

ลีโอเข้าหอมแก้มเธอ

ฟอด

ตามด้วยโลคาซันเดอร์ที่หอมข้างซ้ายแล้วเมสันหอมข้างขวา

"ฉันกลับดีกว่า"เธอพูดจบก็เทเลพอทไปทันที

ทั้ง3คนมองคนที่หายไปด้วยแววตาขบขันก่อนจะมองหน้ากันด้วยความเรียบเฉย

"กุหลาบน้อยต้องเป็นของผม"เมสันพูดจบก็หายไปทันที

"เรื่องดิ!! คามิต้องเป็นของผม"ลีโอพูดจบก็เดินขึ้นรถไป

"นัสสิต้องเป็นของฉัน"โลคาซันเดอร์พึมพำก่อนจะหายไปจากตรงนี้ด้วย

......

...

.

18:00

คาร์มินัสเลือกที่จะกลับมาที่บ้านตระกูลเซลินโด

"คามิส น้องจะไปไหนมั้ย?"เอเดนถาม

"ไม่ค่ะ คงจะอยู่ที่นี่จนกว่าคนจะกลับมาครบสำหรับการสอบ"เธอบอกก่อนจะทานอาหารต่อ

"งั้นพรุ่งนี้ไปเที่ยวนะ"แคมไลน์เสนอ

พวกโรดิออนเงียบสนิท

"ไปทุกคนนี่แหละ"ดยุกซาเเมนพูดจบทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็มาเดินเล่นที่สวน

หมับ

ปีแอร์เข้ามากอดเธอก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากมาจูบเธอ

คาร์มินัสตกใจก่อนที่ปีแอร์จะใช้จังหวะนั้นเข้าบดจูบริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วง

เธอทุบอกปีแอร์แต่ปีแอร์ก็จับมือทั้งสองข้างเธอไว้ก่อนแขนอีกข้างจะกดศีรษะเธอเพื่อไม่ให้หนี

เธอเริ่มคล้อยตามจูบตามปีแอร์

"อือ"ปีแอร์ครางพอใจก่อนจะบดจูบขึ้นอีกก่อนจะผละออกเมื่อเธอเริ่มขาดอากาศหายใจ

"ครั้งหน้าฉันต้องได้ที่1"ปีแอร์พูดเสียงเรียบขณะที่ลูบริมฝีปากเธออย่างเบามือ

เธอหายใจหอบแฮกก่อนจะถูกช่วงชิงริมฝีปากอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับอ่อนโยนขึ้น

ลิ้นร้อนเกี่ยวรัดลิ้นบางอย่างอ่อนโยนขึ้นก่อนมือทั้งสองจะโอบกอดเอวบาง

คาร์มินัสก็ไม่น้อยหน้าแขนทั้งสองข้างกอดคอปีแอร์ไว้เพื่อพยุงตน

สมองเธอตอนนี้มันว่างเปล่า มีแค่คำเดียวติดหัวคือหวาน

ปีแอร์ผละออกก่อนจะเช็ดน้ำลายที่มุมปากให้เธอก่อนจะก้มลงกระซิบเธอ

"หวานกว่าทุกคนสินะ"ปีแอร์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอ

เธอหันหน้าหนีก่อนจะผลักปีแอร์ออกแล้วเดินขึ้นห้อง

ปีแอร์ยิ้มอ่อนโยนให้กับร่างบางก่อนจะมองไปอีกมุมหนึ่ง

"แกน่ะออกมาได้แล้ว"ปีแอร์พูดเสียงเรียบก่อนจะใช้มือซุกกระเป๋ากางเกง

ไรเดอร์เดินออกมาจากมุมก่อนจะมองปีแอร์อย่างเอาเรื่อง

"หึหึ แกจะทำอะไรฉันได้ละ?"

"แก!! ทำไมถึงมายุ่งกับท่านหญิง"ไรเดอร์ถามกลับ

"เรื่องของฉัน"ปีแอร์พูดจบก็หายไป

ไรเดอร์กำมือแน่นกับภาพเมื่อครู่

หัวใจบีบแน่นราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆก่อนจะมองไปที่ห้องหนึ่ง

ห้องที่เคยเป็นห้องของอดีตเจ้านายด้วยแววตาเศร้าสร้อยก่อนจะเดินออกไป

'อย่าลืมว่าตอนนี้คาร์มินัสกับตัวเราเป็นได้แค่คนเกลียดกัน'

ไรเดอร์ย้ำเตือนตนเองก่อนจะเดินต่อไป

คาร์มินัสที่วิ่งถึงห้องก็จับที่หัวใจตนที่เต้นแรงขึ้นก่อนจะมองหน้าตนเองที่กระจกที่ตอนนี้หน้าแดงแจ๋ไปหมด

"แหม่ หวั่นไหวแล้วหรอโรส"ซีโน่ถามขณะที่นอนเล่นในร่างคน

คาร์มินัสมองซีโน่อย่างหาเรื่องจนเจ้าตัวสะดุ้ง

"อาทิตย์หน้าจะมีงานที่ดินแดนปีศาจ ซึ่งเธอต้องไปด้วยนะโรส และจะได้เจอกับเลล่าด้วย จะทำยังไงดีละ?"ซีโน่รีบเปลี่ยนเรื่อง

"ไม่รู้"เธอส่ายหน้าก่อนจะล้มตัวลง

"พยายามคิดเข้าละ ผมจะรอ"ซีโน่พูดอย่างตื่นเต้น

"อือ"คาร์มินัสพยักหน้าก่อนจะล้มตัวลง

แต่แล้วภาพที่พวกเขาจูบเธอวันนี้ก็ปรากฎขึ้นในความคิด

คาร์มินัสเม้มปากแน่นก่อนจะจับริมฝีปากตนแล้วภาพต่างๆที่ถูกจูบก็ปรากฏขึ้นแม้แต่ภาพที่จูบกับไดม่อนก็ตามที.....

......