นางร้ายสายสตอ(ฮาเร็ม)ภาค3

ตอนที่ 2 : บทนำ

ปั้ง ปั้ง 

เสียงลูกกระสุนสาดกระเส็นไปทั่วเพื่อรุมยิงคนๆเดียวซึ่งเป็นแค่ผู้หญิง

"เฮ้ย!!ไม่เข้าสักนัดเป็นไปไม่ได้!!"หนึ่งในคนที่รุมล้อมหญิงสาวไว้สบถขึ้น

"หึ"เสียงหัวเราะของร่างหญิงสาวออกมาแค่คำเดียวซึ่งดวงตาตอนนี้มีแต่ความเบื่อหน่ายและความเฉยชา

มือเรียวงามหยิบมีดสั้นออกมาหลายเล่มก่อนจะสบัดมือเบาๆคนที่รุมล้อมเธอไว้ก็ถูกตัดหัวออกหมด

ฉึก ฉึกๆๆๆๆ

ไม่นานคนในบริเวณนี้ก็หมดลงไร้ซึ่งลมหายใจที่จะมีต่อ

มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาก่อนจะโทรหาอีกบุคคลหนึ่งซึ่งปลายสายก็กดรับพอดี

"เรียบร้อย"เสียงไพเราะน่าฟังบอกปลายสายอย่างเย็นชาและเบื่อหน่ายก่อนจะกดวางสาย

หญิงสาวเคลื่อนตัวไปที่รถสปอต์รุ่นล่าสุดของตนก่อนจะขึ้นไปบนรถและทยานไปตามท้องถนน

20:00

ไม่นานหญิงสาวก็มาถึงคอนโดที่แพงที่สุดในบรรดาคอนโดทั้งหลายในประเทศ

"ยินดีต้อนรับกลับครับคุณโรส"ยามที่เฝ้าประตูเอ่ยทักทายหญิงสาว หญิงสาวเพียงพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นที่พักตนชั้นสูงสุดของที่นี่ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ

หญิงสาวคนนี้มีชื่อว่าโรเซ่ เอ็กซิต หรือเรียกสั้นๆว่าโรส เด็กที่ถูกทางองค์กรจับตัวไปเป็นหนูทดลองตอนอายุ3ขวบ

เธอต้องเผชิญกับทุกอย่างด้วยตัวคนเดียวจนตอนนี้ได้กลายเป็นเครื่องจักรสังหารเต็มตัว ขึ้นชื่อว่าไร้ใจ โหดเหี้ยม เย็นชา ทุกๆอย่าง

หญิงสาวชอบการทรมานเป็นที่สุดเพราะการฆ่าในครั้งเดียวจบเร็วเกินไปโดยเฉพาะกับคนที่เธอไม่ชอบหน้าหรือเกลียด เธอจะค่อยๆทรมานคนๆนั้นเหมือนตายทั้งเป็น เพราะเธอถนัดการทรมานทั้งกายและจิตใจเป็นที่สุด

หญิงสาวมีร่างกายที่ไม่เหมือนคนอื่นเขาเพราะผิวหนังต่างจากคนธรรมดาเป็นอย่างมากจะอะไรก็ยิงเธอไม่เข้า เธอจึงไร้ซึ่งความเจ็บปวด

 ไหนจะพลังการวิ่งมหาสารกว่าคนทั่วไปหลายเท่าสามารถวิ่งอ้อมโลกได้ภายใน5นาที

ไหนจะการต้านพิษได้ทุกชนิดอีกต่างหาก

หญิงสาวเธอสามารถไม่หลับได้นานสูงสุด1เดือน อาหารการกินก็ไม่ต้องทานอย่างมาก20วัน

ไหนจะพลังที่มหาศาลที่สามารถต่อยช้างตายได้ ตบคนหัวหลุดเพียงพริบตา

ทุกคนจึงเรียกเธอว่าเครื่องจักรสังหารเพราะสั่งอะไรเธอก็ทำหมด

ดวงตาเธอสามารถมองเห็นความทรงจำของคนนั้นได้หรือจะบิดเบือนก็ได้เช่นกัน

หญิงสาวลุกเดินไปที่หน้าโทรทัศน์ก่อนจะเปิดหาข่าวสารไม่นานข่าวที่เธอจัดการฆ่าพวกเศษเดนนั่นก็ออกข่าวกันโครมคราม 

หญิงสาวจัดการปิดโทรทัศน์ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนออกมาปรากฏภารกิจตรงหน้า

หญิงสาวอ่านข้อความแต่ไม่ตอบกลับ ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วใส่ชุดตัวโปรดสีดำก่อนจะรวบผมขึ้นมาแล้วเตรียมอาวุธให้พร้อม

หญิงสาวลงมาจนถึงโรงจอดรถก่อนจะทยานไปตามท้องถนนอีกครั้งแล้วไปที่ๆมีภารกิจ

หญิงสาวมาถึงโดยใช้เวลาเพียง30นาทีเพราะเธอขับรถมา

    ร่างบางก้าวเท้าลงจากรถและเดินไปโต้งๆผ่านหน้าบอดี้การ์ดที่เฝ้าแต่พอเดินผ่านหน้ามาก็มีหัวหลุดกระเด็นไปหมดทุกที่ไม่ว่าจะที่รั้วประตู บนต้นไม้ ต่างตกลงมายิ่งกว่าห่าฝน เทคนิคนี่คือการซัดมีดในมืออย่างแม่นยำยิ่งกว่าจับวาง

ร่างบางจัดการเดินไปในตัวคฤหาสน์หลังหรูก่อนจะจัดการย้อมคฤหาสน์นี้เต็มไปด้วยเลือดทั้งหมด

มันก็ยังคงน่าเบื่อเหมือนเคย เธอรับงานนี้มานานมากมีแค่การฆ่าและทรมาน ไม่มีอะไรที่น่าสนุกกว่านี้เลยหรอ??

หญิงสาวครุ่นคิดอยู่ในใจแต่กลับกันที่หน้าตาหญิงสาวยังเย็นชาเหมือนเคย

"อยากเปลี่ยนบรรยากาศมั้ยละ"เสียงดังก้องกังวานไปทั่วคฤหาสน์สีเลือดแห่งนี้

หญิงสาวหันซ้ายหันขวาก่อนจะเตรียมมีดขึ้นมาเพิ่มความระแวงและเปิดสัมผัสมากขึ้น

"อ่า..อย่ากลัวข้าเลย ข้าไม่ทำอะไรหรอกโรส"เสียงที่ดังก้องขึ้นตอนแรกดังขึ้นมาอีกแถมรู้จักชื่อเธออีก มันเป็นใครกัน

"ข้าคือพระเจ้าไงล่ะโรสแล้วอีกอย่างข้าได้ยินความคิดเจ้านะ"เสียงที่บอกว่าตนเป็นพระเจ้าเอ่ยขึ้นแบบรู้ทันก่อนจะปรากฏตัวออกมาเป็นชายหนุ่มที่ดูดี ทรงพลัง 

"แล้วไง?"เธอถามเเบบเบื่อหน่าย

พระเจ้าแล้วอย่างไรจะทำอะไรนางอย่างนั้นหรือ?

"ข้าไม่ได้ทำอะไร แต่จะให้เจ้าไปอยู่โลกคู่ขนานที่น่าสนุกไงล่ะ เจ้าจะได้ไม่ต้องฆ่าคนตามคำสั่งอีกต่อไป อยากทำอะไรก็ทำ"พระเจ้าเริ่มเสนอความคิดเห็นเพื่อให้หญิงสาวตอบรับ

"อืม"หญิงสาวตอบแค่นั้นแค่คำเดียว

'ไปก็ดีแล้วอยากหาคนทรมานตามใจขี้เกียจทำตามคำสั่ง'

หญิงสาวคิดในใจ

"แต่ว่าโลกที่ฉันจะไปอยู่มันมีอะไรให้น่าตื่นเต้นบ้าง?"หญิงสาวเปิดปากถาม

"เวทย์มนต์ไงล่ะ เอาล่ะข้าจะให้ไปแต่ข้าจะให้พรเจ้า

กี่ข้อก็ได้ โลกที่เราจะไปใช้เวทยมนต์นะ"พระเจ้ากล่าวออกมา

"หืม...งั้นข้อ1ขอให้มีเนตรสะท้อนกลับ,เนตรก๊อปปี้, ดวงตาแห่งการมอง,วาจาสิทธิ์,เวทย์คำสาป,เวทย์ดนตรี,เวทย์แห่งกาลเวลา,ปีศาจทั้ง12ในตำนาน"เสียงเอ่ยอย่างเย็นชาออกจากปากของหญิงสาว

"ข้อ2ขอให้มีความสามารถของฉันทุกอย่างแม้แต่ความทรงจำและความรู้สึก"

"ข้อ3ขออาวุธห้าอย่างซึ่งถ้าเป็นพระเจ้าน่าจะรู้ว่าฉันต้องการอะไร?"

"ข้อ4ขอให้สมดั่งคำปรารถนาทุกประการ อยากได้อะไรก็ต้องได้"

"ข้อ5ขอให้มีเครื่องดนตรีทุกชนิดให้ฉันด้วยก็แล้วกัน

ก็ขอให้มีพลังอย่างมากใช้ได้ไม่มีสิ้นสุด"เสียงตอบแบบเย็นชาถึงเธอเป็นนักฆ่าแต่เธอชอบร้องเพลง แต่งเพลง ฟังเพลงเป็นที่สุด ส่วนไอ้ข้อหลังเพราะว่าขี้เกียจที่จะมาเริ่มต้นด้วย0

"อ่า...แต่มันเลย5ข้อแล้วนะ"พระเจ้าแย้ง

กริ่ง

โรสหยิบปืนจ่อขมับพระเจ้าทันที

"ฉันนับได้ห้าก็คือห้า"โรสพูดเสียงเย็น

"อ่ะ....งั้นก่อนไปจะเอาพลังอะไรดีล่ะเพราะว่าร่างที่เจ้าไปอยู่เป็นสวะ"พระเจ้าเบี่ยงตัวหลบปืนก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบาคำหลังมีหรือหูนักฆ่าจะไม่ได้ยิน

"งั้นมิติกับมืดแล้วกันเวลาในมิติ100ปีเท่ากับ1วันหวังว่าคงจะให้ได้"หญิงสาวตอบแบบเฉยชาส่วนพระเจ้าก็พยักหน้าก่อนจะเสกประตูเวทย์ขึ้นมา

หญิงสาวเดินเข้าไปในประตูเวทย์ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดดับไป