ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
�ภาพของมิสเตอร์เยซองที่ยืนมือขึ้นเหนือหัวก่อนจะค่อยก้มลงและเสียงปืนก็ดังลั่น ภาพของเด็กน้อยที่ออกมาจากใต้โต๊ะพร้อม
กับเขย่าร่างที่ไร้วิญญาณของผู้ซึ่งเป็นพ่อ
'ฮือ ฮือ อาปา อาปา อาปา' เด็กน้อยร้องไห้เรียกพ่อของตนแล้วหันมามองหน้าชายหนุ่มช้าๆ ภาพของเด็กน้อยตัวเล็กกลับกลาย
เป็นภาพของแพคฮยอนที่มองด้วยสายตาที่อาฆาต และโกรธแค้น
"แพคฮยอนน๊าา!"ชานยอลที่นอนสะดุ้งขึ้นพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาทั่วร่างกาย ภาพเมื่อ14ปีที่แล้วยังคงตามหลอกหลอนเขาไม่รู้จบทุกครั้งที่เขานอนไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เห็นมัน ก๊อก ก๊อก
"ชานยอลอ่า ชานยอลอ่า เป็นอะไรหรือเปล่า ชานยอล "แพคฮยอนที่นอนอยู่อีกห้องได้ยินเสียงของชานยอลก็รีบวิ่งมาดูด้วยความเป็นห่วงแต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับแพคฮยอนก็เกิดความหมั้นไส้แลบลิ้นใส่อยู่หน้าห้องก็จะเดินกลับห้องนอนของตน
� �ชานยอลนั่งมองปลาที่ว่ายชนกันไปชนกันมาก็จะลุกขึ้นออกจากห้องไปยังห้องของแพคฮยอนที่อยู่ตรงข้าม ชานยอลค่อยๆเปิดประตูออกช้าและเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างบางตื่น เขามองไปยังร่างบางที่นอนคดอยู่บนเตียงก็จะค่อยๆดึงประตูปิดช้าๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง
�ปัง!ปัง!ปัง!ปัง! เสียงปืนดังพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งล้มลงกับพื้นเลือดสดค่อยไหลออกมาจากอกข้างซ้ายอย่างช้าๆ
"อาปา!!!!!"แพคฮยอนสะดุ้งขึ้นเขาไม่รู้เหมือนกันว่าเขาฝันแบบนี้มากี่ครั้งนับตั้งแต่พ่อของเขาตาย แพคฮยอนค่อยๆเดินลงมาจากชั้นบนเห็นชานยอลนอนอยู่บนโซฟาร่างบางซึ่งเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับค่อยนั่งลงกับพื้นข้างชายหนุ่มช้าๆ
"ชานยอล ฮือ ฉันฝันร้ายอีกแล้ว"
"อาปา อาปา โดนยินต่อหน้าฉัน อาปาตายต่อหน้าฉัน ตายต่อหน้าฉัน"แพคฮยอนพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเอาหน้าสบที่แผ่นหลังของชานยอล ส่วนชานยอลที่นอนอยู่นั้นค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าตอนมีอยู่สิ่งเดียวที่เขากลัวที่นั้นก็คือการที่ต้องศูทย์เสียแพคฮยอนไปเขารู้ว่าสักวันแพคฮยอนต้องรุ้ว่าเขาเป็นคนที่ฆ่าซิสเตอร์เยซองพ่อของแพคฮยอนแต่เขาทำใจไม่ได้จริงที่ต้องเสียแพคฮยอนไปเขายอมตายยอมแลกกับทุกอย่างของแค่แพคฮยอนไม่ไปจากเขาก็พอ
ขอโทษนะครับที่แต่งช้าขนาดปิดเทอมThe little cat ยังไม่มีเวลาว่างเลยครับนี้พึ่งได้ผลสอบดีใจเกือบตายเกรดดีขึ้นแต่ก็ว่าหล่ะครับขึ้นไม่ค่อยเยอะเฮ้ย!ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่านอ่ะอ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นนะครับอันนี้the little cat จะมีความสุขที่สุดเลยฝันดีครับ
กับเขย่าร่างที่ไร้วิญญาณของผู้ซึ่งเป็นพ่อ
'ฮือ ฮือ อาปา อาปา อาปา' เด็กน้อยร้องไห้เรียกพ่อของตนแล้วหันมามองหน้าชายหนุ่มช้าๆ ภาพของเด็กน้อยตัวเล็กกลับกลาย
เป็นภาพของแพคฮยอนที่มองด้วยสายตาที่อาฆาต และโกรธแค้น
"แพคฮยอนน๊าา!"ชานยอลที่นอนสะดุ้งขึ้นพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาทั่วร่างกาย ภาพเมื่อ14ปีที่แล้วยังคงตามหลอกหลอนเขาไม่รู้จบทุกครั้งที่เขานอนไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เห็นมัน ก๊อก ก๊อก
"ชานยอลอ่า ชานยอลอ่า เป็นอะไรหรือเปล่า ชานยอล "แพคฮยอนที่นอนอยู่อีกห้องได้ยินเสียงของชานยอลก็รีบวิ่งมาดูด้วยความเป็นห่วงแต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับแพคฮยอนก็เกิดความหมั้นไส้แลบลิ้นใส่อยู่หน้าห้องก็จะเดินกลับห้องนอนของตน
� �ชานยอลนั่งมองปลาที่ว่ายชนกันไปชนกันมาก็จะลุกขึ้นออกจากห้องไปยังห้องของแพคฮยอนที่อยู่ตรงข้าม ชานยอลค่อยๆเปิดประตูออกช้าและเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างบางตื่น เขามองไปยังร่างบางที่นอนคดอยู่บนเตียงก็จะค่อยๆดึงประตูปิดช้าๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง
�ปัง!ปัง!ปัง!ปัง! เสียงปืนดังพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งล้มลงกับพื้นเลือดสดค่อยไหลออกมาจากอกข้างซ้ายอย่างช้าๆ
"อาปา!!!!!"แพคฮยอนสะดุ้งขึ้นเขาไม่รู้เหมือนกันว่าเขาฝันแบบนี้มากี่ครั้งนับตั้งแต่พ่อของเขาตาย แพคฮยอนค่อยๆเดินลงมาจากชั้นบนเห็นชานยอลนอนอยู่บนโซฟาร่างบางซึ่งเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับค่อยนั่งลงกับพื้นข้างชายหนุ่มช้าๆ
"ชานยอล ฮือ ฉันฝันร้ายอีกแล้ว"
"อาปา อาปา โดนยินต่อหน้าฉัน อาปาตายต่อหน้าฉัน ตายต่อหน้าฉัน"แพคฮยอนพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเอาหน้าสบที่แผ่นหลังของชานยอล ส่วนชานยอลที่นอนอยู่นั้นค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าตอนมีอยู่สิ่งเดียวที่เขากลัวที่นั้นก็คือการที่ต้องศูทย์เสียแพคฮยอนไปเขารู้ว่าสักวันแพคฮยอนต้องรุ้ว่าเขาเป็นคนที่ฆ่าซิสเตอร์เยซองพ่อของแพคฮยอนแต่เขาทำใจไม่ได้จริงที่ต้องเสียแพคฮยอนไปเขายอมตายยอมแลกกับทุกอย่างของแค่แพคฮยอนไม่ไปจากเขาก็พอ
ขอโทษนะครับที่แต่งช้าขนาดปิดเทอมThe little cat ยังไม่มีเวลาว่างเลยครับนี้พึ่งได้ผลสอบดีใจเกือบตายเกรดดีขึ้นแต่ก็ว่าหล่ะครับขึ้นไม่ค่อยเยอะเฮ้ย!ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่านอ่ะอ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นนะครับอันนี้the little cat จะมีความสุขที่สุดเลยฝันดีครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น