คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกมจับผิด
"เดียวแกก็ชนะ" ฉันยังไม่เคยลืมเลยสักครั้งว่าเล่นเกมนี้ทีไร ยังไม่เคยชนะมันเลยสักที เฮ้อ~
"ยังไม่ทันจะเริ่มเลยนะ" โนพูดขึ้นด้วยสีหน้าท้าทาย
"เฮอะ! "
"เอ่อ…มันเล่นยังไงเหรอ? " เสียงอีกคนที่นั่งอยู่ในวงสนทนาถามขึ้น
"อ้อ ง่ายๆ ก็แค่สลับกันเล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้คนในกลุ่มฟัง และให้ทายว่ามันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า ถ้าทุกคนทายถูกคนเล่าก็จะถูกลงโทษโดยการที่ต้องตอบคำถามของทุกคนตามความจริง แต่ถ้ามีแค่คนเดียวที่ตอบถูกอีกคนก็จะถูกคนเล่าลงโทษโดยที่คนเล่าเองก็ถูกคนที่ตอบถูกลงโทษเหมือนกัน ง่ายๆ แค่นี้เอง"
"น่าสนุกดีนะ ^^ " ฟาเห็นด้วยกับเกม
"ใช่ม้า~"<<<ไอ้โน
"เฮอะ! "<<<ฉัน
"งั้นเริ่มจากใครก่อนดี จับฉลากกันว่าใครจะได้เริ่มก่อน" ว่าแล้วโนก็หันไปเขียนอะไรก็ไม่รู้แล้วก็พับกระดาษสามแผ่นลงให้โหลแก้ว ก่อนจะยื่นมาให้ฉันกับฟาเลือกกันคนละอัน และมันค่อยหยิบเป็นคนสุดท้าย
"ฉันได้ 2 " ฟาที่เปิดกระดาษออกคนแรกพูดขึ้น
"ฉัน 3 " และไอ้โนก็ตามมา
"-*- " คงไม่ต้องบอกว่าหนึ่งอยู่ที่ใครเพราะมันก็เหลืออันเดียว และทั้งฟาทั้งไอ้โนก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว ให้มันได้อย่างงี้สิ!
"ฮิๆ แกคนแรกอ่ะ" ไอ้โนหันมาหัวเราะแปลกๆ ทำนองว่า 'แกเนี่ยโชคร้ายจริงจริ๊ง~ '
"ไม่ต้องมาหัวเราะไอ้โน ถ้าแกตอบผิดล่ะจะหาว่าฉันไม่เตือน! " แล้วฉันก็หันไปแยกเขี้ยวใส่
"แกก็เหมือนกัน~" ไอ้โนหันมายิ้มให้ฉันอย่างน่าหมั่นไส้ก่อนจะพูดต่อ "เริ่มเกมได้"
"ฉันเคยไปงานเต้นรำที่อังกฤษตอนไปเยี่ยมพ่อคราวก่อน" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พยายามจะให้มีพิรุธน้อยที่สุด
"ไม่จริง/ไม่จริง" โนกับฟาตอบขึ้นพร้อมกัน นี่ฉันโกหกได้ไม่เนียนขนาดนั้นเลยเหรอ
"พวกเราไม่เคยไปเยี่ยมพ่อด้วยซ้ำ ไอ้ไนท์แกตั้งใจคิดเรื่องโกหกให้มันดีกว่านี้หน่อยดิ" เออฉันมันไม่ฉลาดเหมือนแกนี่ ชิ!
"ใช่ซี่~ ใครมันจะไปเก่งอย่างแกกันเล่า! แล้วฟารู้ได้ไงว่าฉันโกหก? " ฉันประชดไอ้โนอย่างอดไม่ได้ไปทีหนึ่งก่อนจะหันไปถามฟา
"ก็ไนท์เกร็งซะขนาดนั้นนี่" ฟาตอบยิ้มๆ
"โหๆๆๆๆ จะถามอะไรก็ว่ามา" ฉันกระแทกเสียงแบบไม่ค่อยพอใจไปทีหนึ่งก่อนจะรับบทลงโทษของเกม
"สรุปว่าแกเปลี่ยนรสนิยมแล้วใช่ป่ะ? " ไอ้โนยิงคำถามน่าเตะออกมาก่อนเป็นคนแรก
"ไอ้บ้า! ก็บอกไปแล้วว่าไม่ใช่โว้ยๆ ฉันชอบผู้ชาย! ชัดมั้ย!? " ฉันตอบแบบไม่ต้องคิด
"บ้างทีแกอาจจะยังไม่รู้ตัว" ไอ้โนยังไม่จบ
"ไม่ต้องเลยไอ้โน แค่ข้อเดียว" และฉันก็หันไปหาฟา "ฟามีไรจะถามอ่ะ? "
"เบอร์โทรศัพท์ไนท์เบอร์อะไรเหรอ? " ฟาถามหน้าซื่อๆ แต่เล่นเอาฉันเหวอไปเลย
"เฮ้ยๆ ฟาไฮล์คิดจะจีบไอ้ไนท์เหรอ? " ไอ้โนก็ท้วงขึ้น
"ปะ…เปล่า แค่จะขอไว้ติดต่อน่ะ เดียวจะเหมือนวันนี้อีก ที่ไม่รู้จะติดต่อยังไง" ฟาอธิบายอย่างใจเย็น แม้ว่าตอนแรกจะแถบตกโซฟาเพราะไอ้โนดันทักขึ้นมาอย่างนั้นเลยก็ตาม
"แกนี่ก็พูดมาได้นะไอ้โน" และฉันก็หันไปแขวะมันทีหนึ่ง ก่อนจะหันไปตอบคำถามของฟา "ฟาเอาโทรศัพท์มาใช่มั้ย? งั้นเดียวเอามาหน่อยนะ เดียวฉันกดเบอร์ให้"
"อืม ^^ " ฟาล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ ก่อนจะส่งให้ฉันด้วยใบหน้าที่เหมือนจะดีใจอยู่ไม่น้อย เล่นเอาฉันเขินไปนิดๆ เลยเหมือนกัน -///-
"อ่ะ เสร็จแล้ว ฉันบันทึกเรียบร้อยแล้วนะ แถมเบอร์ของไอ้โนให้ด้วยเผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อได้" ฉันยื่นโทรศัพท์คืนให้ฟา
"งั้นมาต่อกันเลยนะ" ไอ้โนชักให้ฉันกับฟากลับเข้ามาสู่เกมอีกครั้ง
"ตาฉันสินะ…ฉันมีเพื่อนเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนด้วยนะ" พอฟาพูดจบฉันกับไอ้โนก็นิ่งไป แล้วก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ไอ้โนจะเป็นฝ่ายตอบก่อน
"จริง"
"จริง" และตามด้วยเสียงของฉันที่เกือบจะไล่เลี่ยกัน
"ถูก ^^ " ฟายิ้มในแบบที่ไม่กลัวบทลงโทษ (แล้วฟาจะกลัวทำไม? // ลมหมุน) "ทั้งสองคนถามาได้เลย"
"ฟาไฮล์ทำยังไงกับคนที่เข้าไปทำผิดกฎที่ร้านเหรอ? " ไอ้โนถามก่อนด้วยคำถามที่ค่อนข้างธรรมดา
"ก็อาจจะแค่ถูกห้ามไม่ให้เข้าร้านอีก หรือไม่ก็ถูกจับส่งตำรวจให้ไปนอนเล่นอยู่พักหนึ่งน่ะ"ฟาตอบ
"เหรอ" โนตอบรับเบาๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่
"แล้วไนท์ล่ะ? " ฟาหันมาสนใจฉันบ้าง
"งั้น…เบอร์ฟาเบอร์อะไรเหรอ? ฮ่าๆ " ฉันถามแบบขำๆ
"ฮ่าๆ นั้นสินะ ไนท์ยังไม่มีเบอร์ฉันนี่ งั้นเดียวยิงไปหาทั้งคู่เลยนะ" พูดจบฟาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะยิงมาหาฉันกับโน พอฉันรู้สึกว่าโทรศัพท์เริ่มสั่นนิดๆ ก็หยิบขึ้นมาดู ก่อนจะบันทึกชื่อของฟาลงไป โนเองก็เช่นกัน
"เอาล่ะ ตาแกแล้วไปไอ้โน" พอบันทึกเรียบร้อยฉันก็หันไปหาไอ้โนทันที
"รู้แล้วน่าๆ ฉันกำลังชอบคนๆ หนึ่งอยู่" โนพูดด้วยสีหน้าเขินเล็กน้อย ไม่รู้ว่ามันแกล้งทำหรือของจริง แต่ฉันก็ค่อนข้างจะตกใจกับสิ่งที่มันบอกอยู่ไม่น้อย ส่วนฟาก็นั่งหน้ายิ้มๆ เหมือนเดิม
"ไม่จริง" ฟาตอบ
"จริง" ฉันตอบ
"หึๆ ไอ้ไนท์ แกนี่มันหลอกง่ายเหมือนเดิมเลยนะ" โนพูดพร้อมกับหันมามองหน้าฉันอย่างเยาะเย้ย ฉันจึงรับรู้ได้ในทันทีว่า 'อีกแล้ว'
"ก็แกทำท่าทางเหมือนเขินทำไมเล่า!?" ฉันหันไปถามอย่างฉุนๆ
"ไม่งั้นแกจะเชื่อเรอะ? "
"เฮอะ!" แล้วฉันก็เชิดหน้าใส่มันเพราะเถียงสู้ไม่ได้
"แต่ฟาไฮล์นี่เก่งเนอะ ฉันทำขนาดนี้ยังดูออกเลย" ไอ้โนหันไปสนใจฟาแทนฉันที่กำลังเชิดใส่มันอยู่
"ไม่หรอก โนก็พูดเกินไป"
"ฮิๆ ฟาไฮล์มากกว่าที่พูดน้อยไป แล้วทำไมถึงรู้ล่ะว่าฉันโกหก? "
"โนดูจงใจที่จะเขินน่ะ ปกติน่าจะทำตัวเกร็งหน่อยๆ พูดไม่ค่อยออก แล้วก็น่าจะปกปิดความเขินมากกว่าจะแสดงออกมาตรงๆ " ฟาอธิบายในสิ่งที่ฉันยังนึกไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ
"โอ้โห้! ฟาไฮล์นี่ไปเรียนเคล็ดลับอะไรมารึเปล่าเนี่ย? อธิบายซะกระจ่างเชียว ฉันเองยังไม่ทันคิดเลยนะ" โนชื่นชมฟายกใหญ่
"เอ่อ…ก็ฉันเปิดร้านนี่ ถ้าดูคนไม่เป็นก็คงจะแย่น่ะ" ฟาไฮล์ตอบกระอึกกระอักนิดๆ หน่อยๆ
"นั้นสินะ/นั้นสินะ" โนพูดพร้อมกับฉัน
"ฮ่าๆๆ อีกแล้วนะ" ฟาไฮล์ที่ดูเงียบๆ เมื่อกี้หายไปแถบจะทันทีที่ฉันกับโนพูดพร้อมกัน มันตลกขนาดนั้นเชียว?
"เฮ้ๆ ฟาหัวเราะมากไปแล้ว" ฉันพูดทักขึ้นพร้อมกับย่นหน้า
"ก็มัน…ฮ่าๆ " ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองไปแสดงตลกคาเฟ่ให้ฟาดูอย่างไงอย่างนั้นแหละ ขำไม่หยุดเลยอ่ะ
"ฟาไฮล์อันที่จริง เราสองคนก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ อ่ะนะ เวลามีความเห็นตรงกัน ไม่ต้องขำขนาดนั้นก็ได้มั้ง- -;; " โนทักขึ้นมาบ้าง
"ก็ฉันไม่เคยเห็นใครเป็นแบบพวกเธอนี่ โทษทีนะ" ฟาพูดในขณะที่ใบหน้าก็ยังคงยิ้มๆ อยู่ "จริงสิ โนไม่ต้องเรียกฉันเต็มๆ แบบนั้นตลอดก็ได้นะ เรียกแบบไนท์ก็ได้"
"กำลังรอให้ฟาอนุญาตอยู่เลยเนี่ย ฮ่าๆๆ " โนพูดติดตลก
"เฮ้ๆ อย่าทำเป็นลืมกันสิ" แล้วฉันก็พูดขึ้นบ้างหลังจากที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองถึงลืมไปเรียบร้อยแล้ว
"ใครว่าเราลืมแก" โนหันมาพูดกับฉัน
"ไม่มี ฉันบอกตัวเองได้ ก็ดูดิเล่นทิ้งกันไปคุยอยู่สองคนเลยอ่ะ" ฉันย่นหน้าไม่พอใจนิดๆ
"เราไม่ได้ทิ้งนะ ไนท์ไม่ยอมเข้ามาต่างหาก" เหมือนฟาจะพูดส่งเสริมโน
"อะไรกัน? ฟาก็เป็นไปอีกคนเหรอเนี่ย!? " ฉันเริ่มโวยวาย
"เฮ้ย! อย่ามากล่าวหากันสิไนท์" ฟาค้านเต็มที
"กล่าวหาอะไรล่ะ เห็นๆ กันอยู่" ฉันเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"ตะ…" ฟากำลังจะเถียงฉันต่อ แต่โนก็ดันมาห้ามทัพไว้
"พอๆ เรามาเล่นเกมต่อดีกว่า" แล้วโนก็หันไปทางฟา "ตาแกอ่ะไนท์"
"อือๆ " ฉันหยุดการเถียงกับฟาไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะเริ่มคิดเรื่องที่จะเอามาเล่า "ตอนนี้ฉันไม่ค่อยสบายน่ะ"
ทั้งโนและก็ฟาต่างเพ่งมองมาที่ตัวฉันราวกับต้องการจะดูว่าที่ฉันพูดเป็นความจริงรึเปล่า และโนก็ตอบมาเป็นคนแรกหลังจากที่เพ่งอยู่ครู่หนึ่ง
"จริง"
"ไม่จริง" ฟาตอบตามมาติดๆ
"คำตอบคือไม่จริง ฮิๆ ไอ้โนแกทายผิดแล้ว" นี่เป็นหนึ่งในร้อยที่ไอ้โนจะทายผิดได้ ซึ่งมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ และมันก็ทำให้ฉันลิงโลดขึ้นมาทันที เพิ่งจะเคยรู้สึกถึงชัยชนะเป็นครั้งแรก ฮ่าๆๆ
"ไม่ๆ ไม่ผิดหรอก~" ไอ้โนพูดขึ้นด้วยแววตาแปลกๆ เหมือนจะรู้ทันฉันอะไรแบบนั้น
"ผิดดิ ก็ฉันไม่ได้ป่วยสักหน่อย" ฉันเถียง
"ฉันไม่ได้หมายถึงทางร่างกายนี่" แล้วไอ้โนก็ยิ้มอีกครั้ง
"แกหมายความว่าไง? "
"ก็หมายถึงแกกำลังป่วยทางจิตอยู่ไง ฮ่าๆๆๆ " ไอ้โนตอบได้อย่างน่าเตะ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาไม่ยั้ง ไอ้บ้านี่! หลอกด่ากันนี่หว่า!?
"ไอ้โน! แกอยากมีเรื่องใช่ป่ะ!? " ฉันลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะเดินไปกดไหล่ไอ้โน
"อ้าวๆ ก็มันเรื่องจริงอ่ะ" มันยังคงทำหน้าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว
"ฉันไปป่วยทางจิตตั้งแต่ตอนไหนห๊ะ? "
"ตั้งแต่เจอกับพี่พะ…" ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบฉันก็เอามือไปตะครุบปากหมาๆ ของมันไว้ก่อนที่ฉันจะเตะมันออกไปแทน
"แกไม่จบนะไอ้โน ฉันบอกแกไปร้อยๆ รอบแล้วนะโว้ย! " ฉันเริ่มจะโวยวายเพราะไอ้โนเอาแต่พูดถึงเรื่องนั้นอยู่ได้
"โอเคๆ จบก็จบ" ไอ้โนทำหน้าเหมือนยอมแพ้ พร้อมกับพูดออกมาหลังจากที่ฉันปล่อยมือแล้ว
" -*-^^^ "
"เอ่อ…" เสียงที่ดังขึ้นเหมือนจะมาขัดจังหวะการโต้ตอบกันระหว่างฉันกับไอ้โนดังขึ้นจากคนที่เกือบจะถูกลืมไปแล้ว "มีเรื่องอะไรกันเหรอ? "
"เปล่าหรอก ก็แค่ไอ้โนมันปากหมา" ฉันพูดพร้อมกับมองไปทางไอ้โน
"หรือไม่ไอ้ไนท์มันก็แค่ร้อนตัวไปเอง" ไอ้โนพูดต่อ ฉันเลยส่งสายตาจิกกัดไปหามันเต็มที มันถึงจะเงียบได้
"โอเค งั้นตาฉันบ้างนะ" ฟาทำเหมือนไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ก่อนจะพูดต่อ "ตอนนี้ฉันกำลังโกหกแหละ"
"หา? /หา? " ทั้งฉันและไอ้โนเอยขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
บรรยากาศที่เหมือนสนามรบเมื่อกี้หายวับไปราวกับถูกเสกและแทนที่ด้วยความงงงวยที่เกิดขึ้นจากเรื่องที่ฟาพูดมาแทน
"เฮ้ย เล่นให้มันดีๆ หน่อยดิ"<<<ไอ้โน
"นี่จะแกล้งกันใช่มั้ยเนี่ย? "<<<ฉัน
"เอ้า! ก็เล่นดีๆ อยู่เนี่ย ก็แค่ให้เล่าอะไรก็ได้ไม่ใช่เหรอ? " แล้วฟาก็เถียงขึ้นมา
"เอ่อ…" ทั้งฉันกับไอ้โนก็ต่างนิ่งไป
"ก็จริง" เมื่อทบทวนกติกาของเกมอยู่พักหนึ่งไอ้โนก็พูดขึ้น
"แต่มันเหมือนไม่ใช่เรื่องเล่าเลยนะ" ฉันเถียง
"เออน่า ก็เราบอกแค่เล่าอะไรมาก็ได้นี่หว่า" โนตอบมาอย่างเซ็งๆ คงคิดว่าจะได้รู้เรื่องอะไรดีๆ ของฟาเข้าให้ แต่เจ้าตัวดันตั้งการ์ดแข็งซะขนาดนี้
"แล้วสรุปทายกันว่ายังไงกัน? " ฟาเริ่มทวงคำตอบ
"จริง/จริง" ฉันกับไอ้โนหันไปตอบพร้อมกัน
"ผิด" ฟาเฉลยพร้อมกับรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ
"อ้าว ได้ไงอ่ะ ในเมื่อฟาบอกว่าตอนนี้กำลังโกหก แสดงว่ายอมรับว่าตัวเองโกหก เรื่องนี้ก็ต้องกลายเป็นเรื่องจริงดิ" โนเถียงอย่างมีเหตุมีผล
"ใช่ๆ " ฉันเสริมแบบไม่ค่อยมีเหตุผล (เอ๊ะ! สรุปคือให้โนเถียงแทนไปแล้วหรือว่าเองคิดไม่ทัน ///ลมหมุน)
"ก็ฉันบอกว่าตอนนี้โกหกแต่จริงๆ แล้วฉันโกหกมาก่อนหน้านี้แล้วไง หมายความว่าฉันไม่ได้โกหกตอนนี้ กลายเป็นโกหกซ้อนโกหกอีกที เรื่องนี้เลยกลายเป็นเรื่องโกหกไง" ฟาอธิบาย
"เฮ้ยๆ โกกซ้อนโกหกก็ต้องเป็นความจริงดิ" คราวนี้ฉันต้านขึ้นบ้าง
"มันซ้อนกันสามชั้นไงเลยกลายเป็นโกหก" ฟาอธิบาย
"หา? โกหกซ้อนกันสามชั้น? " ฉันพูดซ้ำอย่างไม่เข้าใจ
"ก็ชั้นแรกคือ ฉันโกหกมาก่อนหน้านี้แล้วแต่กลับบอกว่าโกหกตอนนี้ ชั้นที่สองคือที่ฉันพูดว่าโกหกจริงๆ แล้วฉันพูดความจริงก็เท่ากับฉันพูดโกหก ส่วนชั้นสุดท้ายคือเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหกไง" ฟาพยายามอธิบายแต่ก็ไม่ได้ช่วยสร้างความกระจ่างให้กับฉันและไอ้โนเลย
"เอ่อ…" ทั้งฉันและไอ้โนต่างก็ใบ้กินไปตามๆ กัน ก่อนที่ฉันจะพูดขึ้นก่อน
"มันคงจะยากเกินกว่าที่เซลล์สมองของเราจะเข้าใจได้ -0- "
"เป็นไปได้ๆ งั้นยอมเลยล่ะกันฟา ไม่ไหวอ่ะ" โนเสริม
"ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่หรอก ฉันแค่พูดให้มันงงไปงั้นเองแหละ ที่จริงก็แค่อยากแกล้งเล่นๆ ดูน่ะ ฮ่าๆๆๆ " ฟาพูดไปหัวเราะไปในขณะที่ทั้งหน้าฉันและหน้าไอ้โนยังเหวอๆ อยู่
"หมายความว่า…" ฉันพูดในขณะที่ดึงสติกลับมาได้แล้ว
"ที่พูดมานี่…โกหก" โนพูดต่อ
"อือ แต่ที่โนกับไนท์ทายไว้ตอนแรกมันก็ถูกแล้วล่ะ ที่จริงมันก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น ฮึๆ " ฟาพูดพลางยิ้มไปด้วยอย่างขับขัน
"ฟา~ หึๆ / กล้ามากนะฟา~ หึๆ " ฉันกับโนส่งเสียงสยองขวัญขึ้นมาพร้อมๆ กัน ก่อนจะส่งสายตาน่ากลัวไปให้ฟา
"ฮะ…เฮ้ย!? " ฟาร้องเสียงหลงเมื่อเราทั้งสองคนกระโดดเข้าไปรุมประชาทันฑ์ฟาพร้อมๆ กัน
ความคิดเห็น