คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : การปรากฎตัวของฟา
เมื่อคุณพ่อกับคุณนายคุยกันอยู่ดีๆ ก็สามารถตกลงธุรกิจกันได้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่เรื่องนั้นคงไม่เท่าเรื่องที่คุณนายบอกว่าจะพาลูกชายมาแนะนำหรอก เหอะ! ใครจะไปอยากรู้จักกัน ดีนะที่วันนี้ลูกชายคุณนายไม่มาไม่งั้นฉันต้องหน้ามืดเพราะเมาคนที่เข้ามาทำความรู้จักแน่ๆ แต่เมื่อคุณนายขอปลีกตัวไปคุยกับคนอื่น ก็เหลือแค่ฉัน โน และก็คุณพ่อ สามคน
"งานที่ฉันสั่งล่ะ?" คุณพ่อกลับมาคงใบหน้าเย็นชาอีกครั้งเมื่อต้องคุยกับพวกเรา
"พวกเราพยายามทำความรู้จักแล้วคะ" รู้จักชื่อกันแล้วก็แปลว่ารู้จักนั่นแหละ
"แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ?"
"ตรงระเบียบด้านนอกงานคะ"
"ไปเชิญเขามาหาฉันสิ"
"คะ" ฉันกับโนรับคำแล้วเดินออกไปทางระเบียบเพื่อเชิญซีกันร์เข้ามาคุยงานกับคุณพ่อตามคำสั่ง
เมื่อเดินไปถึงก็พบว่าเขายังอยู่ที่เดิมด้วยท่าทางนิ่งๆ เหมือนเดิมเช่นกัน ฉันกับโนตรงเข้าไปสะกิดเรียกความสนใจของซีกันร์
"ซีกันร์ คุณพ่อของพวกเราอยากคุยงานกับนายน่ะ"
"…" นิ่ง เหมือนจะไม่เข้าใจ
"มาด้วยกันหน่อยได้มั้ย?" ฉันเอยขอร้องพร้อมส่งสายตาเว้าวอนไปให้เขา
"นำไปสิ" เพียงครู่เดียวก็ที่ซีกันร์จะตอบฉันลุ้นแทบแย่ ถ้าเขาปฎิเสธิฉันจะทำยังไงดี
" ^^ " ฉันยิ้มรับอย่างดีใจที่รอดตายจากคุณพ่อ พร้อมกับเดินจูงมือโนไปเพื่อพาซีกันร์ไปคุยกับคุณพ่อ
เมื่อเดินมาเรื่อยๆ ตามทางที่มาตอนแรก สายตาฉันก็พบกับร่างที่กำลังคอยฉันกับโนอยู่ ก่อนที่ฉันจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเมื่อเข้าใกล้จุดหมายเข้าไปทุกที
"คุณพ่อคะ นี่ซีกันร์คะ" เมื่อร่างฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้าคุณพ่อก็แนะนำซีกันร์ทันที
"สวัสดีครับ" ซีกันร์สวัสดีคุณพ่ออย่างเป็นมารยาท
"สวัสดีครับคุณซีกันร์ ผมกำลังอยากพบคุณพอดี"
"…" เมื่อซีกันร์นิ่งไป คุณพ่อก็เริ่มแนะนำตัวเอง
"ผมชื่อ อภิรักษ์ เจตน์ติวงศ์ ครับ"
"ซีกันร์ อลันเชียร์ ครับ"
"ผมทราบดีครับ คุณมีชื่อเสียงมาก บริษัทของคุณก็ใหญ่โตไม่ใช่น้อย ผมคงยินดีมากที่ได้ร่วมงานกับคุณ" คุณพ่อยิ้ม
"ครับ" แม้ซีกันร์จะพูดบ้าง แต่ก็ยังคงนิ่งอยู่ดี
"ตอนนี้ที่บริษัทผมมีโครงการจะสร้างคอนโดฯ แห่งใหม่ใจกลางเมือง คงจะดีมากถ้าคุณจะร่วมโครงการกับเราด้วย"
"แล้วผมจะได้อะไรจากการเข้าร่วมกับคุณล่ะครับ?" เป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่ฉันเคยได้ยินจากปากซีกันร์เลยนะเนี่ย ฉันควรดีใจป่ะ ที่ได้มีโอกาสฟังเขาพูดอะไรยาวๆ แบบนี้ด้วย
"ทางเรายินดีจะแบ่งกำไรให้กับคุณอย่างยุติธรรมครับ"
"แค่นี้?" ดูท่าคุณพ่อคงกำลังถูกซีกันร์ต่อรองอยู่ ทั้งๆ อย่างนั้นซีกันร์ก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม ไม่มีท่าทียิ้มเยาะหรืออะไรเลยแม้แต่น้อย ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องธุรกิจของคุณพ่อ พวกเขาคุณเรื่องอะไรกันฉันยังงงๆ อยู่เลย
"เอ่อ…พร้อมกับแบ่งหุ้นส่วนของบริษัทให้คุณห้าเปอร์เซ็นครับ"
"…" ซีกันร์นิ่งไป แววตาอ่านไม่ออกแต่เหมือนไม่ใช่การครุ่นคิดสิ่งที่คุณพ่อเสนออยู่แน่ๆ เพราะมันว่างเปล่ามากกว่านั้น "ถ้าคุณเป็นผมคุณจะเข้าร่วมกับโครงการที่ไม่รู้ว่าจะไปได้รึเปล่า โดยถือหลักประกันไว้แค่หุ้นห้าเปอร์เซ็นจากบริษัทคุณเหรอครับ?" คำอธิบายขอซีกันร์ทำเอาฉันแทบสะอึก มันก็จริงอย่างที่ซีกันร์พูด เป็นฉันก็อาจจะไม่ทำ
"อึก!" คุณพ่อหันมามองฉันกับโนตาเขียวบ่งบอกถึงอาการไม่พอใจเป็นอย่างมาก ฉันกับโนผวาไปตามกันเลยล่ะ
หมับ!
เฮือก
"…!" มือใครบางคนวางพาดมาที่ไหล่ฉัน ในขณะที่ฉันยังตกอยู่ในอาการผวาคุณพ่อ ทำให้สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไร เมื่อมีมือใครก็ไม่รู้มาจับไหล่อย่างไม่ทันได้เตรียมใจ(?)ก็ทำให้ฉันสะดุ้งได้ไม่ยาก ยิ่งเมื่อเงยหน้าเพื่อมองเจ้าของมือด้วยแล้วยิ่งตกใจกว่าเดิมอีกไม่รู้กี่เท่า OoO!!!
"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะซี :)"
ฟา…!!!
"ท่านพี่" น้ำเสียง(น่าจะ)ตกใจของซีกันร์ดังขึ้น แม้จะไม่ได้ดังมากแต่ก็ดังกว่าปกตินิดนึง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ทำไมซีถึงเรีกฟาว่า ‘ท่านพี่’ ต่างหาก!?
"ฟามาได้ไงน่ะ?" ฉันถามขึ้นพร้อมๆ กับโน
"ก็ให้คนขับขับรถมาส่ง นี่ไงมีบัตรเชิญด้วยนะ ^^" ฟายื่นการ์ดบัตรเชิญขึ้นมาโชว์ -[]-
"ผมคิดว่าท่านพี่จะไม่มาแล้ว" ซีกันร์ถามฟาด้วยสีหน้าดีใจน้อยๆ เพราะใบหน้าของเขาตอนนี้มีรอยยิ้มสวยประดับแทนที่ความนิ่งที่มีอย่างเสมอต้นเสมอปลายเป็นที่เรียบร้อย
"อืม ตอนแรกพี่ก็ว่าจะไม่มา แต่ได้ยินว่าไนท์จะมาก็เลยตามมาดู" ฟาหันมาส่งรอยยิ้มอ่านยากให้ฉัน ก่อนจะหันกลับไปมองที่ซีกันร์ "แต่ไม่นึกว่าทั้งคู่จะอยู่ด้วยกัน"
"เอ่อ…ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครครับ?" คุณพ่อที่ถูกฟาขัดการสนทนาเมื่อครู่เอยขึ้นบ้าง
"ผมชื่อ ฟาไฮท์ลาห์ โดเฟเลีย ครับ" ฟาตอบคำถามของคุณพ่อไปอย่างสุภาพ "คุณคงเป็น คุณอภิรักษ์ เจตน์ติวงศ์ พ่อของโนกับไนท์ใช่มั้ยครับ?"
"ครับ" คุณพ่อรับคำ แต่ยังคงสายตาไม่ไว้ใจและมีแต่คำถามที่พร้อมจะมาถามฉันทุกเมื่อเพื่อคลายข้อสงสัย
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ฟายื่นมือไปเหมือนจะจับมือ
"เช่นกันครับ" คุณพ่อยื่อมือมาจับด้วยเพื่อสร้างความรู้จัก
"ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับลุกสาวของผมงั้นเหรอครับ?" ฉันแน่ใจได้เลยว่าคุณพ่อไม่ได้ถามเพราะหวงฉันกับโนแน่ แต่คงมีสาเหตุอื่น
"เพื่อนครับ" ฟายังคงยิ้มสุภาพตลอดการสนทนาต่างกับซีกันร์ลิบลับเลย
"งั้นเหรอครับ ถ้ายังไงฝากคุณซีกันร์ช่วยคิดเรื่องการเข้าร่วมกับบริษัทเราด้วยนะครับ ไว้โอกาสหน้าเราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้อีกที" คุณพ่อมองไปที่ซีกันร์ก่อนนจะเหลือบมาส่งสายตาขู่ฉันกับโน คงจะให้พวกเราทำให้ซีกันร์เข้าร่วมสินะ แล้วร่างของท่านก็เดินจากไป
"ไม่เป็นไรนะไนท์" ฟาหันมาถามฉัน คิดว่าฟาคงต้องเห็นสายตาที่คุณพ่อส่งมาให้แน่ๆ ถึงได้ถามแบบนี้
"อืม ชินแล้วล่ะ" ฉันตอบไปอย่างไม่เต็มปาก ก่อนที่มือของฟาจะเลื่อนขึ้นมาลูบหัวฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ แต่ที่รู้คือสัมผัสนี้อ่อนโยนราวกับจะปลอบใจฉันอย่างไงอย่างนั้น
"ท่านพี่ไม่สนใจผมเลย" คำพูดที่เหมือนจะพูดลอยๆ ของซีกันร์ แต่ฉันแน่ใจว่าเขาคงอยากให้ฟาสนใจตัเองมากกว่าที่จะมาสนใจฉันแบบนี้ก็ได้มั้ง คิดไปแล้วมันก็รู้สึกเข้าข้างตัวเองยังไงไม่รู้แฮะ แต่ความคิดนี้มันก็ทำให้รู้สึกดีไปอีกแบบนึงเหมือนกัน :)
"ฮึๆ ใครว่าพี่ไม่สนใจซีกันล่ะ น้องทั้งคนเชียวนะ" ฟาหันไปคุยลูบหัวซีบ้าง ทำอะไรฉันอึ้งไปเลย ภาพตรงหน้ามันทำให้ซีกันร์ดูไม่ต่างจากเด็กวัยสิบขวบที่กำลังอ้อนพี่ชายอยู่เลยสักนิด -[]-!!!
"ปากก็บอกสนแต่ท่านพี่กลับไม่ยอมมาอยู่ทำงานกับผมเนี่ยนะ" เห็นนิ่งๆ แบบนี้ก็จิกกัดเป็นกับเขาด้วยวุ้ย!
"ก็พี่อยากได้งานที่อยากทำอะไรก็ได้ที่อยากทำนี่" ฟาตอบกลับไปอย่างคนอ่อนใจ
"ผมก็ไม่ได้บังคับอะไรท่านพี่สักหน่อย อยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจท่านพี่เลยด้วยซ้ำ" เหมือนซีกันร์จะหน้ามุ่ยลงไปเล็กน้อย ถ้าไม่ดูดีๆ ไม่เห็นเลยนะเนี่ย แค่ได้เจอกับฟาถึงกับแสดงสีหน้าออกมาได้หลากหลากจนฉันยังต้องแปลกใจ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เอานิ่ง นิ่ง แล้วก็นิ่งแท้ๆ ตอนนี้อย่างกับคนละคน
"ขืนพี่ไปอยู่กับซีคนอื่นก็มองซีไม่ดีน่ะสิ" ฟาพยายามใช้เหตุผลเข้าช่วยเมื่อเจอหนักขึ้นเรื่อยๆ
"ผมสนที่ไหน" ซีกันร์ตอบอย่างไม่แคร์
"ซีไม่สนแต่พี่สน พี่ไม่อยากให้ใครมาว่าน้องพี่ได้หรอกนะ" ฟายิ้มให้ซีกันร์อย่างพี่ชายพี่รักน้องมากมายอะไรทำนองนั้น แต่ฉันกลับรู้สึกไม่ชอบใจเสียอย่างนั้น นั่นมันน้องฟานะ! นี่ฉันเป็นอะไรไปอีกแล้วเนี่ย?
หมับ!
โนเข้ามาจับมือฉันพร้อมกับส่งสายตาประหลาดมาให้อย่างที่ฉันไม่เข้าใจความหมายของมันสักนิด แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของมันเนี่ยสิ ทำให้ฉันเดาได้เลยว่ามันต้องคิดอะไรแพลงๆ อีกแน่ ก่อนจะผลักฉันเข้าไปหาฟา
"เฮ้ย…!" ฉันเซไปชนกับฟาเข้าจังๆ ยังดีที่ฟารับไว้ทันไม่งั้นฉันต้องหงายหลังกลิ้งไปไม่เป็นท่าแน่ๆ ยิ่งใส่ชุดนี้ยิ่งขยับยากๆ อยู่ นี่โนมันเล่นอะไรของมันเนี่ย -*-^
"เป็นอะไรรึเปล่าไนท์?" ฟาประคองฉันไว้เบาๆ พร้อมกับยื่นหน้ามาถามใกล้ๆ ให้ทำเอาเลือดลมสูบฉีดดีขึ้นมาอย่างรวดเร็ว นี่คิดจะใจฉันสั่นเล่นรึไงนะฟา!?
"มะ…ไม่เป็นไร ฟาปล่อยฉันได้แล้ว" ฉันเริ่มอยากมุดหน้าหนีไปจากตรงนี้จริงๆ แล้วนะ มันรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะร้อนผาวไปหมดทั้งๆ ที่ห้องนี้แอร์มันเย็นจะตายไป
"รู้มั้ย วันนี้ไนท์สวยมากเลยนะ"
"O////O!!!" ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตาฟาอย่างตกใจกับคำชมที่อยู่ๆ ก็ชมเอาตอนนี้เสียดื้อๆ ใบหน้าก็เหมือนจะร้อนกว่าทุกที แต่ไม่นานฉันก็รู้สึกถึงสายตาเย็นเฉียบของใครอีกคนที่จ้องฉันกับฟาไม่วางตาเลย ก่อนที่อัตราการเต้นของหัวใจจะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมในเวลาไม่กี่อึดใจ
"ท่านพี่เป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้?" เจ้าของสายตาเย็นเฉียบที่เข้ามาช่วยดับความร้อนในร่างกายฉันให้หายไปเป็นปลิดทิ้งเอยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไร
"ก็…เพื่อนไง" ฟาค่อยๆ ปล่อยมือออกจากตัวฉันแต่ไม่ทั้งหมด ฟารั้งเอวฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ด้วยมือข้างเดียว ฉันอยากหนีไปให้ไกลจากตรงนี้อ่ะ TOT ดูสิคนเริ่มมองกันแล้วด้วย ฉันก็อายเป็นนะ!
"ท่านพี่คงไม่ได้จะคิดยกระดับฐานะของเธอในอนาคตหรอกนะ" ซีกันร์พูดกับฟาแต่กลับส่งสายตามาเขม่นฉันเสียอย่างงั้น นี่ฉันทำอะไรผิดเนี่ย!?
"อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน :)" มันสื่อความหมายแปลกๆ นะว่ามั้ย?
"ท่านพี่!" สาบานได้เลยนะว่านี่เป็นครั้งแรกที่ซีกันร์ขึ้นเสียงให้ได้ยินแบบนี้ พอเหลือบไปจะขอความช่วยเหลือจากโน มันก็ดันกำลังกลั้นขำอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำเอาหน้าฉันตอนนี้มันไปต่อไม่ถูกเลยล่ะ คนหนึ่งที่อยากให้ช่วยก็ดันมาขำกับสถานการณ์บ้าๆ นี่ อีกคนยิ่งแล้วใหญ่จะเขม่นให้มันทะลุเรอะ! นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ในสถานการณ์บ้าๆ แบบนี้เนี่ย!?
"อย่าเสียงดังสิซี คนอื่นเขากำลังมองเราอยู่นะ" ฟาทำหน้าเหมือนกลัวสายตาคนอื่น แต่แววตานี่มันคนละเรื่องเลยนะ
หมับ!
และแล้วซีกันร์จึงตัดสินใจแก้ปัญหาโดดลากฟาออกมานอกงานดื้อๆ อย่างไม่แคร์สายตาชาวบ้านแถวนี้ว่าเขาจะซุบซิบนิททาแต่งเรื่องราวกันไปใหญ่โตแล้ว ถึงเขาไม่สนแต่ฉันสนนะ อย่างน้อยๆ ก็อย่าไปเล่าว่าฉันเป็นต้นเหตุ(?)ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์บ้าๆ นี่เลยนะ TOT
เมื่อเราเดินกันมาถึงที่ที่คาดว่าน่าจะเป็นสวนย่อมของสถานที่จัดงาน ซีกันร์ก็ปล่อยมือออกจากฟาให้เป็นอิสระ ก่อนจะเข้ามาดึงฟาให้ออกห่างจากฉันด้วยท่าทางรังเกียจ โนซึ่งตามมาดูสถานการณ์กลับเข้ามาสร้างความวุ่นวายมากขึ้นกว่าเดิม เพราะแทนที่มันจะจบที่ซีกันร์ดึงฟาไปได้ โนมันดันไปจับแขนฟาดึงกลับมาทางฉันซะงั้น อย่าเพิ่มปัญหาให้ฉันเซ่! TTOTT
"คิดจะทำอะไรน่ะ?" ซีกันร์ถามเสียงเย็น
"ก็เห็นๆ กันอยู่ ยังจะถามอีกนะ :P" โนตอบกลับไปอย่างกวนประสาท
"ปล่อย" ซีกันร์
"เรื่องสิ นายก็ปล่อยดิ" โน
"ปล่อยทั้งคู่นั่นแหละ =_=" ฟา
"ไม่/ไม่" ทีนี้ล่ะสามัคคีกันเชียว ตอนนี้ฟากลายเป็นเชือกชักกะเยอร์ของสองคนนี้ที่ดูเหมือนจะทำสงครามแย่งฟา(?)กัน ถ้าแขนข้างใดข้างหนึ่งของฟาหลุดติดมือใครไปสักคนฉันจะไม่แปลกใจเลย ดูพวกมันดึกกันดิ ไม่มีเกรงใจเชือก(ฟา)เลย ทำให้คนที่เป็นกรรมการอย่างฉันต้องเข้าไปห้ามก่อนที่เชือก(ฟา)จะตายได้
"พวกเธอกำลังทำให้ฟาเจ็บนะ ปล่อยเดียวนี้เลย" ฉันเข้าไปห้ามพร้อมกับแกะมือโนที่จับฟาไว้อย่างเหนียวแน่นออก ส่งผลให้ซีกันร์สามารถดึงตัวฟาไปได้สำเร็จ
"ไนท์ฉันกำลังช่วยแกนะ" โนชักสีหน้าใส่อย่างไม่ปิดบัง
"แกกำลังทำให้ฟาเจ็บแขนต่างหาก" ฉันตอบอย่างคนอ่อนเพลีย
"…" เมื่อยอมจำนนต่อเหตุผลมันก็ยอมสะบัดหน้าหนีไปยืนอยู่ห่างๆ แทน เมื่อเห็นว่ามันสงบแล้วฉันถึงกลับไปมองฟาและกำลังจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ถ้าไม่ติดว่า…
"อย่าเข้ามาใกล้นะ" ซีกันร์พูดกันไว้ก่อนที่เท้าฉันจะได้เข้าใกล้ฟามากกว่านี้ แน่นอนว่ามันทำให้ฉันชะงักไปเลย อะไรจะหวงพี่ปานนั้นฟะ!
"หา?" ฉันยอมหยุดอยู่กับที่แต่โดยดี เพราะต้องการเจรจาอย่างสันติก่อน ถ้าไม่ได้ผล…ฮึๆๆๆ ฉันก็คงไม่มีทางเลือกต้องใช้วิธีสุดท้าย "ทำไมฉันจะไปหาฟาไม่ได้?" ฉันถามด้วยน้ำเสียงยียวน
"ไม่ได้ก็คือไม่ได้" ซีกันร์ตอบด้วยสีหน้าขัดเคือง แววตาแข็งก้าวขึ้นมาทันที
"งั้นถามฟาดีกว่ามั้ยว่าอยากให้ฉันเข้าไปหารึเปล่า" ฉันเสนอแนวทางที่ดีโดยให้ฟาเป็นคนตัดสินไปให้สิ้นเรื่อง ถ้ายังจะขัดอีก คราวนี้มันก็คงจะร้องขออะไรไม่ได้แล้วล่ะ ฮึๆ ถึงจะเป็นน้องฟาแต่ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงได้ชนกันจังๆ สักครั้งแน่
"ท่านพี่…" ซีกันร์หันไปหาฟาเชิงถามเป็นนัยๆ
"ให้ไนท์เข้ามาหาฟาเถอะซี ยังไงไนท์ก็เป็นเพื่อนพี่นะ" ฟาบอกด้วยน้ำเสียงประนีประนอม
ควับ
ซีกันร์หันมามองฉันอย่างขุ่นเคืองอีกครั้งก่อนจะยอมปล่อยฟาแต่โดยดี ส่วนฉันก็ขอสะใจเล็กๆ หน่อยล่ะกัน สีหน้าราวกับผู้มีชัยปรากฎให้ซีกันร์เห็นอย่างจงใจ แต่เมื่อเขาเห็นก็ยังคงสีหน้านิ่งๆ ไว้ได้อยู่ แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดแววตาที่ขุ่นเคืองยิ่งกว่าเดิมเพราะฉันได้หรอก เหอะๆ ^^++
"ไม่เป็นไรนะฟา?" เมื่อซีกันร์ปล่อย ฟาก็เป็นฝ่ายเดินมาหาฉันแทน
"อืม ปกติน่ะ"
"ปกติ?" การที่เขามาเป็นตัวกลางให้คนมาแย่งกันเล่นเนี่ยนะปกติ?
"อ่า…เมื่อก่อนมีผู้หญิงหลายคนที่พยายามจะเข้ามาหาฉันน่ะ แต่ก็ได้ซีกันไว้ได้หมดเลย ^^;;;" ฉันเหล่มองซีกันร์อย่างทึ่งๆ
"งั้น…เหรอ"
ปัง!!!
"ไนท์!" อยู่ๆ เสียงบางอย่างก็ดังขึ้น ฟาคว้าตัวฉันหมอบลง ทว่าสายตาฉันกลับหันมองไปทางที่โนยืนอยู่ โนกำลังวิ่งมาทางนี้!?
"โนอย่าเข้ามา!!!" โนชะงักไปตามคำของฉัน สายตาค่อยๆ กวาดมองไปรอบๆ พลันได้เห็นแสงสะท้อนของกระบอกปืนที่กำลังเล็งมาทางโนที่ยืนนิ่งอยู่พอดิบพอดี ร่างกายเหมือนจะวิ่งไปหาโนอย่างที่ฉันเองก็ไม่รู้สึกตัว รู้ทั้งรู้ว่ามันอันตราย…แต่ถ้าจะให้โนเป็นอะไรไป ฉันก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน!!!
"ไนท์!?" จังหวะเดียวกับที่ฟาไม่ทันได้จับฉันให้ดีมันทำให้ฉันสามารถวิ่งไปหาโนได้อย่าง่ายดาย โดยมีร่างของฟาวิ่งตามหลังมาด้วย
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง เป็นอย่างที่ฉันคิดกระสุนกำลังพุ่งตรมาทางโนด้วยความเร็วสูง ฉันจึงเร่งฝีเท้าขึ้นไปอีกหมายจะคว้าโนให้หลบไปพร้อมกัน แต่เพราะชุดมันไม่อำนวยทำให้ฉันพลาดล้มไปพร้อมกับโนแทน
ฉึก!
ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นพร่านไปทั่วบริเวณต้นแขนทำให้ฉันต้องเหลือบไปดู เลือดสีแดงสดกำลังไหลออกจากร่างฉันอย่างช้าๆ ยิ่งเห็นแผลยิ่งรู้สึกเจ็บอีกเป็นเท่าตัว จนโนต้องรนรานเข้ามาประคองฉันไว้แน่น แสดงว่ามันปลอดภัย…ค่อยยังชั่ว
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่ร่างของคนที่วิ่งตามฉันมาจะล้มกลิ้งไป ทามกลางสายตาของฉัน โน และซีกันร์ โดยเฉพาะซีกันร์ เขาชักปืนออกมาจากด้านหลังก่อนจะยิงไปในทิศทางที่กระสุนพุ่งตรงมาอย่างแม่นยำ ทว่ามันอาจทำให้คนร้ายหยุดยิงได้ แต่มันก็อาศัยจังหวะหลบหนีไปด้วยเช่นกัน ซีกันร์มองตามมันไปพร้อมกับยิงไล่กวดมันอีกสองสามทีก่อนจะพุ่งเข้ามาดูอาการของฟาอย่างร้อนใจแทน
"ท่านพี่เป็นยังไงบ้าง!?" แววตาห่วงใยฟาสะท้อนอยู่อย่างเด่นชัด ยิ่งทำให้ฉันเองก็ใจหายไปด้วยเหมือนกัน หรือว่าฟาจะโดยจุดสำคัญ!!!
ฉันพยายามขยับร่างไปหาฟาอย่างยากลำบากพร้อมกับโนที่ช่วยประคองฉันไปหาฟาด้วยกัน เลือดสีแดงข้นไหลออกจากร่างของฟาอย่างน่ากลัวบริเวณซีกท้องด้านซ้ายกลายเป็นรอยแดงวงกว้าง ใบหน้าเริ่มซีดขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรู้สึกใจคอไม่ดี ความเจ็บปวดที่ได้รับเมื่อครู่มันแทบจะจางหายไปทันทีที่ฉันเห็นฟาเจ็บปวดมากกว่าหลายเท่า ฉันคว้ามือของฟาไว้แต่เพราะความกลัวว่าฟาจะเป็นอะไรไปทำให้มันเริ่มสั่นขึ้นมาอย่างไม่สามารถหยุดได้ สิ่งเดียวที่ฉันภาวนาอยู่ในใจคือขอให้ฟาปลอดภัยที ได้โปรด…ให้ฟาปลอดภัยที
ความคิดเห็น