คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The with dance
"สวัสดิ์น้องๆ ทุกคนที่เข้ามาเป็นรุ่นน้องของพี่ให้โรงเรียนนี้นะค่ะ พี่ชื่อ เพนา อยู่ ม.6 เป็นประธานนักเรียนค่ะ มีอะไรก็มาปรึกษาได้นะค่ะ หรือถ้าเจอกันจะเข้ามาทักทายกันบ้างก็ได้นะค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับโรงเรียนนี้นะค่ะ ^^ " พี่เพนาพูดพร้อมกับยิ้มหวาน ทำเอาทุกคนในหอประชุมเคลิ้มไปตามๆ กัน รวมถึงฉันก็ด้วย~
"นั้นไงๆ ไอ้โนแกดูดิ สวยอย่างที่ฉันบอกแกเลยใช่มั้ยล่ะ? " หลังจากเคลิ้มได้ไม่นานฉันก็เขย่าตัวไอ้โนพลางชี้ไปให้ดูพี่เพนา
"เออๆ สวยๆ " ไอ้โนตอบส่งๆ ไปพลางมองไปที่พี่เพนา
"โห่ แกอ่ะ ไม่ได้สนใจเลยนี่หว่า"
"ก็สนอยู่นี่ไง" ไอ้โนตอบด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะรำคาญฉันเต็มทน
"บู่ๆๆ -3- " ฉันซึ่งไม่รู้จะเถียงมันยังไงดีก็เลยทำปากเป็นเลขสามส่งไปให้มันแทน แต่มันก็ยังคงไม่สนใจและตั้งใจฟังบนเวทีแทน
พี่เพนาอธิบายสถานที่และกฎข้าวๆ ภายในโรงเรียนอยู่ราว 20 นาทีได้ แล้วพี่เพนาก็กล่าวขอบคุณและลงจากเวทีไป จากนั้นก็มีครูคนหนึ่งขึ้นมากประกาศแยกย้ายขึ้นห้องเรียน ถ้ารวมเวลาทั้งหมดที่ต้องนั่งอยู่ในหอประชุมนี่ก็ครบ 3 ชั่วโมงพอดี ใครเป็นคนจัดไอ้พิธีนี้กันนะ อยากจะรู้จริงๆ ให้เด็กนักเรียนมานั่งฟังเป็นชั่วโมงๆ เนี่ยนะ!? คิดได้ไง ก้นฉันเกือบจะมีรากงอกออกมาฝังกับเก้าอี้อยู่แล้วด้วยซ้ำ
เมื่อเราเดินออกมาจากหอประชุมโดยมีรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นคนเดินนำไป เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ขึ้นตึก ข้ามทางเชื่อม เลี้ยวซ้ายอีกที เลียวขวาอีกรอบ แล้วก็มาหยุดที่หน้าห้องๆ หนึ่งที่ค่อนข้างจะดูหรูเป็นพิเศษกว่าห้องอื่นๆ ที่เดินผ่านมา พี่ที่เดินนำมาเปิดประตูเข้าไปและส่งสัญญาณให้นักเรียนที่เหลือตามเข้ามา
เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง ฉันก็เริ่มกวาดตามองไปรอบๆ ผนังห้องถูกทาด้วยสีฟ้าอ่อนดูสบายตา มีลายเป็นก้อนเมฆอยู่ประดับอย่างไม่รกจนเกินไป ฝั่งซ้ายมือมีหน้าต่างกระจกที่ใช้เลื่อนเปิดปิดเมื่อมองต่ำลงมาจะเห็นตู้ล็อกเกอร์เรียงรายอยู่ครบตามจำนำนักเรียน ส่วนฝั่งขวาจะเป็นตู้หนังสือส่วนหนึ่งถัดมาจะเป็นโต๊ะคอมฯ วางเรียงกันอยู่ ตรงกลางจะเป็นโต๊ะเรียนสีน้ำตาลอ่อนวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ ส่วนด้านหน้าจะเป็นพื้นต่างระดับยกสูงขึ้นคล้ายเวทีเล็กๆ พร้อมทั้งมีโต๊ะสำหรับครูและกระดานสำหรับการสอนแต่ที่เด็ดที่สุดเลยคือ ห้องนี้มีแอร์!
"ห้องหรูเนอะ" ไอ้โนพูดกับฉันพลางมองไปรอบๆ อย่างทึ่งๆ
"อือ สุดยอดเลยอ่ะ นี่คงไม่ต้องจ่ายค่าเทอมแบบแพงพิเศษเพราะห้องนี้หรอกนะ" ฉันพูดพร้อมกับนึกถึงเงินที่ต้องเสียไปถ้าหากต้องจ่ายแพงพิเศษจริงๆ เพราะแบบปกติก็ว่าแพงแล้วนะ นี่ยังมีทั้งคอมฯ ทั้งแอร์พร้อมจะแพงขนาดไหน
"น้องๆ นั่งที่กันก่อนนะค่ะ" เสียงของรุ่นพี่ที่นำมาดังขึ้นหลังจากที่ทุกคนเข้ามาอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว ฉันกับไอ้โนก็พากันไปนั่งตรงริมหน้าต่างแถบกลางๆ หน่อย โชคดีที่โต๊ะของห้องนี้จะถูกจัดวางกันเป็นคู่ๆ ฉันกับไอ้โนเลยได้นั่งด้วยกันพอดี
"เอาล่ะ ในเมื่อเรียบร้อยกันดีแล้วพี่จะบอกน้องๆ เลยล่ะกัน ซึ่งคาดว่าคงจะยังไม่รู้กัน ห้องนี้เป็นห้องควีนคัดจากคะแนนที่สอบเข้ามาได้ลำดับต้นๆ และผ่านเกณฑ์ที่น้องๆ อยู่คือห้องประจำชั้นของน้อง แล้วก็ที่เห็นห้องนี้หรูๆ อย่างงี้ก็ไม่ต้องไปกังวลว่าค่าเทอมมันจะแพงขึ้นหรอกนะ เพราะห้องนี้จะมีหน้าที่มากกว่าห้องธรรมดา ทางโรงเรียนเลยให้น้องๆ อยู่ห้องนี้เป็นการตอบแทนค่าเหนื่อย ส่วนหน้าที่ที่จะได้รับไปจะแตกต่างกันไปแล้วแต่ใครจะรับงานไหนแต่ที่แน่ๆ คือยังไงก็ต้องทำเป็นสองชิ้นอย่างต่ำ เช่น รับงานการแก้ไขปัญญาหานักเรียนคนอื่นตีกัน หรือไม่ก็แข่งขันทักษะอะไรก็ได้ให้ได้รางวัลมา แต่ถ้าหากใครไม่ทำตามนี้ก็อาจจะถูกตัดสินการอยู่ห้องควีน เผลอๆ อาจถึงขั้นถูกถอดออกจากการเป็นนักเรียนเลยก็ได้ อ้อ! แล้วก็อีกอย่างผลการเรียนก็ต้องเป็นลำดับต้นๆ ด้วยเช่นเดียวกัน เพื่อไม่ให้ห้องอื่นมาดูถูกเราได้ แล้วก็นะยังมีสิทธิ์พิเศษสำหรับคนที่ทำงานสำเร็จได้มากๆ อีกด้วยนะ อาจจะเป็นการลดค่าเทอมหรือไม่ก็สามารถมาเรียนแบบตามใจได้โดยไม่ต้องถูกตัดคะแนน ที่พี่อยากจะให้น้องๆ รู้ไว้ก็มีแค่นี้แหละค่ะ วันนี้เป็นแค่วันปฐมนิเทศเท่านั้น เพราะฉะนั้นพี่จะพาน้องๆ ทัวร์รอบๆ โรงเรียนก่อนแล้วก็ค่อยกลับกันได้นะค่ะ"
โอ้โห! ค่าเทอมก็เสียเท่าเดิมแถมยังได้ห้องหรูอีก แค่ทำงานสำเร็จให้ได้เยอะๆ ก็ยังจะแถมสิทธิพิเศษให้อีก ไม่มีอะไรจะวิเศษไปกว่านี้อีกแล้ว ยะฮู้~
ในขณะที่ฉันกับลังดีใจจนออกนอกหน้าไอ้โนก็สะกิดฉันให้ลุกขึ้นได้แล้ว เพราะเราจะต้องไปสำรวจโรงเรียนกันต่อ
"ไนท์แกว่าดีป่ะ ห้องควีนเนี่ย? " อยู่ๆ โนก็ถามขึ้นหลังจากที่เดินมาได้สักพัก
"ก็ต้องดีดิ มีแต่ได้กับได้" ฉันตอบแบบไม่ต้องคิด
"เหรอ ฉันว่าพี่เขายังบอกไม่หมดเลยด้วยซ้ำ ถ้าหากเราทำงานพลาดล่ะจะเป็นยังไง ถ้าเกิดมันต้องทำงานชดเชยเป็นสองเท่าที่ทำพลาดละจะว่าไง" โนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่มันก็จริงอย่างที่โนพูด เหมือนกับพี่เขาจะบอกแค่ข้อดียังไงยังงั้น แถมบอกแค่ว่าถ้าไม่ทำตามจะเกิดอะไรขึ้นไม่ได้บอกเลยสักคำว่าถ้าพลาดจะเป็นยังไง
"เออว่ะ จริงด้วย ฉันไม่ทันได้คิดเลยนะเนี่ย"
"เพราะฉะนั้นเปิดเทอมมา ฉันว่าเรารับงานที่มันน่าจะสำเร็จไว้ก่อนดีกว่า และถ้ามีใครพลาดเราจะได้รู้ด้วย"
"อือ เรื่องนี้แล้วแต่แกเถอะ แค่เรื่องแค่นี้ฉันยังไม่ทันได้คิดเล้ย ฉันว่าเรื่องนี้คงต้องให้แกเป็นหลักซะล่ะมั้งเนี่ย ฮึๆ " ฉันพูดติดตลก
ไม่นานเราก็เดินกันจนทั่วโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อย ขาฉันล้าสุดๆ เลยล่ะ ก็พอจะรู้อ่ะนะว่ามันใหญ่(จากที่เพิ่งหลงมา)แต่พอมาเดินให้ทั่วกันจริงๆ เล่นเอาฉันอยากหารถมาขับแทนเลย จะใหญ่ให้มันได้อะไรขึ้นมากเนี่ย!? (เพื่อให้มันดูหรูๆ ไง : ลมหมุน)
"กลับกันเถอะไนท์ ฉันเริ่มหิวแล้วอ่ะ อยากแวะหาอะไรกินด้วย" โนพูดขึ้นในขณะที่กำลังเดินไปที่ลาดจอดรถพร้อมๆ กับฉัน
"เหมือนกันแหละ การเดินรอบโรงเรียนมันผลาญเอาพลังงานฉันไปหมดเลยเนี่ย" ฉันพูดพลางเอามือไปกุมที่ท้องประกอบ
"นั้นดิ คิดเหมือนกัน"
"เออใช่ แกขับได้ป่ะ ฉันขี้เกียจแล้วอ่ะ ไหนๆ แกก็ไม่อยากให้ฉันขับอยู่แล้ว" ฉันขวักกุญแจออกมาแล้วก็โยนให้มันไป
"แกไม่บอก ฉันก็ไม่ให้แกขับแน่" ไอ้โนรับกุญแจมาแล้วค่อยๆ ถอยรถออก หลังจากนั้นก็สตาร์ทรถพร้อมกับโยนหมวกกันน็อคมาให้ฉัน ฉันสวมเสร็จก็กระโดดขึ้นซ้อนท้ายมันอย่างสวยงาม(?)
ไอ้โนขับออกมาไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก สองข้างทางมีร้านอาหารมากมายให้เราได้เลือก แต่ติดตรงที่ว่าฉันยังไม่ถูกใจร้านไหนเลยเนี่ยสิ
"แกร้านข้างหน้าก็ดีนะ เอาป่ะ? " โนถามฉันในขณะที่ยังขับรถอยู่
"ไม่เอาอ่ะ แกขับไปก่อนดิ"
" -*- " อันที่จริงฉันก็ไม่ได้มองเห็นหน้ามันหรอกนะ แต่ก็พอจะเดาได้ว่ามันต้องทำหน้าอย่างงี้แหงๆ
"เฮ้ยๆ ร้านนั้นๆ ไอ้โน ร้าน The with dance อ่ะ" ฉันชี้ให้ไอ้โนดูร้านอาหารกึ่งผับเต้นที่ไม่ห่างออกไปสักเท่าไร
"แกจะไปหาอะไรกินหรือแกจะไปทำอะไรกันแน่ห๊า?" โนพูดดักไว้อย่างรู้ทัน ที่จริงฉันมีงานอดิเรกคือการเต้น และชอบมากถึงขั้นเก็บเงินไปเรียนเอง เพราะถ้าไปขอพ่อก็คงจะไม่ได้อยู่ดี แล้วก็ลากให้โนมาเรียนเป็นเพื่อนด้วย ถึงมันจะไม่ได้เต็มใจสักเท่าไรแต่มันก็ยังมาเป็นเพื่อนฉันอยู่ดี ฉันกับมันเลยเต้นคู่กันตลอด และค่อนข้างจะมั่นใจว่าฝีมือการเต้นของตัวเองด้วยนะ
"น้าๆๆ ฉันอยากผ่อนคลายอ่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เต้นเลยด้วย"
"เออๆ แกมันทุกทีอ่ะ" โนตอบด้วยน้ำเสียงเอือมๆ ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปจอดในร้านนั้น ร้านนี้เป็นร้านที่ค่อนข้างจะหรูใช้ได้เลยล่ะ มีลาดจอดรถด้วยถึงจะไม่ใหญ่มากก็ตาม พอจอดรถเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ลากโนเข้าไปในร้านทันที ก่อนอื่นก็ต้องเติมพลังก่อนแล้วถึงค่อยออกโรง >O<!
"ยินดีต้อนรับครับ ไม่ทราบว่าไดจองไว้รึเปล่าครับ" พนักงานหน้าร้านหน้าตาหล่อเอาการอยู่กล่าวต้อนรับอย่างสุภาพ
"ไม่ค่ะ เราเพิ่งมาครั้งแรก" โนเป็นคนตอบ
"งั้นผมจะพาไปที่โต๊ะนะครับ" พูดจบพนักงานคนนั้นก็เดินนำเข้าไปในร้าน
ภายในร้านถูกตกแต่งไปทางแนวคลาสสิกไม่ได้ดูหรูหราอะไรมากมาย แต่คนที่เข้ามาใช้บริการก็เยอะพอสมควรเลยล่ะ แสงไฟสลัวๆ ภายในร้านยังเพิ่มบรรยากาศให้ดูน่าเข้าอีกเป็นกอง ด้านหน้ามีเวทีสำหรับเต้น และข้างๆ ก็มีดีเจนั่งคุมเสียงอยู่
เมื่อเดินมาถึงโต๊ะๆ หนึ่งที่ไม่ห่างจากเวทีนัก พนักงานก็เชิญเรานั่งพร้อมหยิบเมนูมาวางอย่างรู้งาน
"ขอโทษนะค่ะ ที่นี่สามารถขึ้นไปเต้นได้ด้วยเหรอค่ะ" ฉันยื่นเมนูไปให้โนเลือกดูก่อน ส่วนฉันก็หันไปถามข้อข้องใจกับพนักงานแทน
"อ้อ ได้ครับ แต่เป็นเหมือนการแข่งเต้นชิงตำแหน่งมากกว่า"
"ตำแหน่งอะไรเหรอค่ะ แล้วคนทั่วไปนี้ขึ้นไปเต้นได้รึเปล่า? "
"ก็ได้ครับ แต่ว่าต้องอายุ 18 ปีหรือมากกว่านั้นถึงจะสามารถขึ้นไปเต้นได้ครับ ส่วนตำแหน่งที่ได้ก็จะเป็นแชมป์ของที่นี่โดยจะมีคนอื่นมาท้าแข่งได้น่ะครับ"
"ทำไมต้องอายุ 18 ด้วยล่ะค่ะ? " พอได้ยินว่าอายุต้องถึง 18 เท่านั้นแหละฉันก็รู้สึกขัดใจขึ้นมาทันที การเต้นมันจำกัดอายุด้วยเหรอ(วะ) เปิดกว้างน่ะ เปิดกว้าง รู้จักกันมั้ย!? ไม่ยุติธรรมสักนิด!!
"ถ้าหากน้อยกว่านั้นมันจะดูไม่ดีน่ะครับ" พนักงานตอบฉันด้วยเหตุผมที่โคตรจะงี่เง่าเลย อะไรที่มันดูไม่ดีห๊ะ!? พูดมาให้ชัดๆ ดิ
"ละ…" ในขณะที่ฉันกำลังจะเถียงต่อ ไอ้โนก็เอามือมากดไหล่ฉันไว้เชิงห้ามปราม ไม่ให้ฉันโวยวายไปมากกว่านี้
"ขอสั่งอาหารเลยได้ใช่มั้ยค่ะ? " โนหันไปพูดกับพนักงานร้านหลังจากที่ฉันเงียบและหันไปมองหน้ามันอย่างเคืองๆ
"ครับ"
"เอาข้าวผัดทะเลไม่ใส่ปลาหมึกจานใหญ่ ตำยำรวมมิตรแยกพริก แล้วก็กุ้งชุบแป้งทอดจานใหญ่ ส่วนน้ำขอเป็นชานมเย็นสองแก้ว อ้อ แล้วก็ขอจานกับช้อนส้อมแยกต่างหากมาอย่างละสองนะ"
"ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ" เมื่อโนสั่งเสร็จพนักงานคนนั้นก็เดินหายไปเลย ฉันจึงหันมาถามไอ้โนเรื่องที่มาห้ามฉันเมื่อกี้อย่างเคืองๆ
"แกห้ามฉันทำไม? "
"แกอยากให้พนักงานมันจำแกได้งั้นสิ" โนพูดพลางมองหน้าฉันราวกับฉันทำอะไรไม่คิด และเหมือนมันฉลาดกว่าฉันหลายเท่าอะไรประมาณนั้น
"หมายความว่าไง? " ฉันมองกลับไปด้วยสายตาไม่ชอบใจสักเท่าไร
"ถ้ามันจำหน้าแกได้ แกไม่ได้เต้นจริงๆ แน่"
"หา? แกพูดอะไรของแก ฉันอายุยังไม่ถึงจะไปเต้นได้ไง" ฉันถามอย่างงงๆ
"เออ อันนั้นฉันรู้ ไอ้พนักงานคนเมื่อกี้ก็คงรู้เพราะเห็นเราใส่ชุดนักเรียนกันมา"
"อย่าบอกนะ ว่าแกจะ…แกคิดบ้าอะไรเนี่ย!? " ฉันรู้ความคิดของมันโดยที่มันไม่ต้องมานั่งอธิบายให้เปลื้องน้ำลาย
"เอ้า! ก็แกบอกว่าอยากผ่านคลายไง"
"ก็ใช่ แต่แกจะบ้ารึไง ทำอย่างงั้นมันหาเรื่องเดือดร้อนชัดๆ เลยนะเว้ย"
"แกก็อยากให้ใครรู้ดิ เดียวฉันจะไปเป็นเพื่อนแกด้วย กำลังเซ็งๆ อยู่พอดี จะได้มีอะไรตื่นเต้นให้ทำซักหน่อย" โนพูดด้วยสีหน้าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ไอ้นิสัยจริงจัง ใจเย็น ที่เห็นมาก่อนหน้านี้ฉันอย่างจะบอกเหลือเกินว่า มันก็แค่กำลังเซ็งอยู่เท่านั้น และนั้นก็ไม่ใช่ทั้งหมดของมันด้วย นี่สินะที่เขาว่ากันว่าคนเรามักมีหลายด้าน!
" -[]- " <<<ฉันที่กำลังทึ่งกับมันอยู่
" ^^ " <<<ไอ้โนที่กำลังทำหน้าตาสบายใจเชิบ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันคิดจะทำอะไรแบบนี้และก็ลงท้ายด้วยการถูกจับได้ทุกที และฉันว่าครั้งนี้ก็คงจะเหมือนกัน แต่ทุกครั้งมันก็ยังคงบอกว่าสนุกทุกที บ้างทีมันก็น่ากลัวจนน่าขนลุกจริงๆ
"แกเอาจริงดิ? " ฉันถามเพื่อความมั่นใจ
"และฉันจะมานั่งล้อแกเล่นหาอะไรฮะ? หรือว่าแกไม่กล้า? " โนพูดพลางเหยียดยิ้มอย่างท้าทาย นิสัยฉันคือไม่ชอบให้ใครมาท้า และถ้ามีคนมาท้า ฉันก็จะ…
"พูดอะไรของแกใครว่าฉันไม่กล้า เอาก็เอาดิ วันไหนว่ามาเลย" ฉันรับคำท้าด้วยสัญชาตญาณที่มีมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
"ใจเย็น ไม่ต้องรีบหรอกน่า ยังไงเราก็ต้องรอให้ผ่านไปสักพักก่อน ให้คนที่นี่ลืมเราไปก่อน" โนพูดอย่างชำนาญการราวกับว่ามันเคยไปวางแผนอะไรพวกนี้มาก่อน ถ้ามีความบอกว่ามันจะวางแผนระเบิดโรงเรียนเพื่อความสนุกของตัวมันเองฉันก็เชื่อนะ
"อาหารที่สั่งครับ" พนักงานเสริฟยกอาหารที่โนสั่งมา ทีล่ะอย่างสองอย่างจนครบและเดินหายกลับไป
ฉันมองดูอาหารมากมายที่โนสั่งมาราวกับจะมาเลี้ยงคนสัก 4-5 คน และแต่ละอันนะจานใหญ่ทั้งนั้น แต่ฉันก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรกับการสั่งอาหารของมัน เพราะทั้งฉันและก็โนต่างกินเก่งด้วยกันทั้งคู่ เรียกได้ว่าถ้าไปกินบุพเฟ่ต์กันนี่มีแต่คุ้มกับคุ้มเลยล่ะ
30 นาทีผ่านไป
"อิ่มดีจังแหะ~" ฉันพูดขึ้นในขณะที่เอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ อาหารที่ถูกนำขึ้นมาวางเรียงเมื่อสามสิบนาทีที่แล้วถูกฉันกับโนกินกันจนเรียบ แถมด้วยการสั่งของหวานมาตบท้ายไปคนล่ะสองถ้วย
"เดียวฉันไปจ่ายเงินก่อน แกจะไปเข้าห้องน้ำก่อนมั้ย? " โนงั้นมาถามฉันในขณะที่มันกำลังลุกจากโต๊ะ
"อือ เดียวแกจะไปห้องน้ำเหมือนกันป่ะล่ะ จะได้รอที่นั้นเลย" ฉันเตรียมตัวจะลุกขึ้น และเดินไปห้องน้ำ
"เออไป เดียวเจอกัน" ว่าจบโนก็เดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงินส่วนฉันเองก็เดินไปห้องน้ำ
เมื่อฉันทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ก็ออกมาล้างมือนิดหน่อยก่อนจะออกไปรอไอ้โนด้านนอกแต่ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกไปโนมันก็สวนเข้ามาแทน
"จ่ายเงินเสร็จแล้วเหรอ? " ฉันถาม
"อือ แกรอฉันด้วยนะ" โนพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะหายไปในห้องน้ำ
ฉันเดินออกมารอโนบริเวณหน้าห้องน้ำและพิงกำแพงแถวนั้นรอ แต่ว่าดันมีคนเมาเดินผ่านหน้าฉันไป กลิ่นเหล้านี่หึ่งมาเชียว เหม็นชะมัด ฉันจึงยกมือปิดจมูกและพัดๆ ให้อากาศมันถ่ายเทมาหน่อย
"เฮ้ย! น้องทำท่าทางอย่างงั้นอยากมีเรื่องมากใช่ป่ะ!? " คนเมาที่กำลังจะเดินผ่านฉันไปหันกลับมาตะโกนหาเรื่องฉัน ฉันไปทำท่าทางอะไรตอนไหนเนี่ย!?
"- -? " ฉันยังคงทำหน้างงว่าตัวเองไปหาเรื่องมันตอนไหน
"ทำหน้าอย่างนั้นท้าทายเรอะ! ได้~ เดียวพี่จัดให้!!! " ยังไม่ทันที่ฉันจะหายงง ไอ้ผู้ชายคนนั้น(ก็คนเมาเมื่อกี้แหละ) ก็ถลาเข้ามาทำท่าจะตบฉัน แล้วใครมันจะยืนโง่ให้ตบฟรี ฉันเบี่ยงตัวหลบมาข้างๆ โดยที่พยายามไม่ตอบโต้ เพราะฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับคนเมา!
"หลบเก่งนักเรอะ! เจออีกทีเป็นไง! " ผู้ชายคนนั้นหันมามองทางฉันพร้อมกับเงื้อมือจะตบอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีที่ด้านข้างให้ฉันเบี่ยงตัวหลบอีกเพราะมันติดกำแพง ฉันจึงเอามือข้างหนึ่งขึ้นตั้งการ์ดไว้กันไม่ให้โดนตบแล้วอีกข้างก็ปล่อยหมัดสวนไปที่ท้องน้อยอย่างจัง รับรองเลยว่าได้จุกไปอีกนาน หึๆ
"อ๊อก! แก…กรอด~" ผู้ชายคนนั้นลงไปนั่งกุมท้องอยู่กับพื้น สีหน้าดูทรมานใช้ได้เลยล่ะ แต่ก็ยังพยายามมองมาทางฉันอย่างอาฆาตแค้น
ตึกๆ (เสียงคนกำลังวิ่งมา)
ความคิดเห็น