คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ไม่สบาย(เพนา)
"พี่เพนา! พี่หน้าแดงมากเลยนะ พี่ไม่สบายรึเปล่า? " ฉันกระวนกระวายถามพี่เพนาด้วยความเป็นห่วง
"อ่า…ไม่เป็นไรๆ "
"แน่ใจนะค่ะ วันนี้พี่เพนาหยุดดีกว่ามั้ย? " ฉันเสนอ ท่าทางพี่เพนาอาจจะไม่ไหวก็ได้
"ไม่ล่ะ วันนี้พี่มีงานค้างอยู่ ถ้าพี่ไม่ทำแล้วใครจะทำล่ะ :) " พี่เพนาตอบยิ้มๆ แสดงให้เห็นว่ายังไหว แต่ฉันเองก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี
"อ่า…งั้นถ้ารู้สึกไม่ดีก็พักได้นะคะ ไนท์เป็นห่วง" ฉันเอื้อมไปจับมือพี่เพนาเบาๆ
"…" พี่เพนานิ่งไป แต่ก็ยังมีรอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าสวย
"เดียวพักกลางวันนี้ไนท์จะไปช่วยงานพี่นะ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"…ขอบใจนะไนท์" พี่เพนายิ้มจนฉันละลายอีกแล้ว -///-
"อะ…อือ ไนท์ไปก่อนนะ" ฉันตอบไปแบบกระอึกกระอักเล็กน้อย ก่อนจะลากตัวโนออกไปด้วยกัน
พักกลางวัน
"โน ฉันไปหาพี่เพนานะ" หลังจากขึ้นมาเรียนคาบเช้าจนจบหมดแล้ว ฉันก็เตรียมตัวจะไปหาพี่เพนาทันที แต่ก่อนหน้านั้นก็ต้องบอกให้โนมันรู้ก่อน เดียวมาโวยฉันอีกล่ะยุ่งเลย
"อือๆ จะไปก็ไปดิ อย่าลืมแผนที่ฉันบอกล่ะ" มันไล่แบบไม่มองหน้าฉันเลยสักนิด -*-
"เออๆ "
ฉันเดินออกจากห้องมุ่งตรงไปที่ห้องของพี่เพนาทันที ฉันซื้อข้าวกลางวันไปเผื่อพี่เพนาก่อนจะเข้าไป ไม่รู้จะได้กินอะไรรึยัง
แอ็ด~
"พี่เพนา? " ฉันแง้มประตูเข้าไปดู ภายในห้องดูเงียบแปลกๆ
"…" ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ตอบกลับมา จนฉันต้องเข้าไปดูให้ชัดๆ
"พี่เพนา!? " ภาพตรงหน้าคือร่างของพี่เพนาล้มอยู่ที่พื้น ดูเหมือนน่าจะหมดสติไปมากกว่าการตั้งใจจะล้มเอง ฉันรีบเข้าไปช้อนตัวพี่เพนาขึ้นมาทันที ไอร้อนจากตัวพี่เพนาแผ่ออกมาอย่างไม่ปิดบัง จนฉันเริ่มกังวลขึ้นเรื่อยๆ
"…" ร่างของพี่เพนายังคงนอนแน่นิ่งอยู่ ใบหน้ามีสีของเม็ดเลือดสีแดงจางๆ ปรากฏให้เห็นพร้อมกับเม็ดเหงื่อที่ไหลออกมาเรื่อยๆ ตามอุณหภูมิร่างกายที่เพิ่มสูงขึ้น ฉันเขย่าตัวพี่เพนาเบาๆเพื่อเรียกสติ
"พี่เพนาๆ ไหวมั้ยเนี่ย? " ฉันเรียกไปเขย่าตัวไปจนรู้สึกว่าร่างตรงหน้าเริ่มมีการตอบสนองขึ้นมาบ้างแล้ว
"…อือ" พี่เพนาตอบกลับมาอย่างอ่อนเพลีย พร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆ เลื่อนเปิดขึ้นให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวย
"พี่เพนาลุกขึ้นก่อนนะ" ฉันพยายามประคองพี่เพนาให้ไปนั่งดีๆ ที่โซฟา
ตุบ!
"…! " อาจจะเพราะฉันแรงน้อยไปทำให้ไม่สามารถประคองร่างพี่เพนาไว้ได้ดีเท่าไร ร่างของพี่เพนาร่วงหลุดจากมือฉันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปรับไม่ให้ร่างพี่เพนาไปกระแทกกับพื้น ผลคือร่างของพี่เพนาทับตัวของฉันเอาไว้นั่นเอง เพราะฉันไม่มีแรงพอจะไปรั้วไว้ไม่ให้ล้มไปได้
"โอ๊ย…" ฉันร้องขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่โดนทับแบนอยู่กับพื้น ร่างของพี่เพนาแนบชิดตัวของฉันอย่างน่าหวาดหวั่น อุณหภูมิร่างกายถูกถ่ายทอดเข้ามาจนรับรู้ได้ ใบหน้าสวยซบเข้ามาที่คอของฉัน เส้นผมนุ่มลื่นของพี่เพนาทำเอาฉันรู้สึกจักจี้แปลกๆ
"ไนท์…" เสียงทุ้มต่ำฟังดูคุ้นหูอย่างน่าประหลาดเบาราวกับเสียงกระซิบดังข้างหูของฉันจนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมา -///-
"พะ…พี่เพนา O///O" ฉันพยายามดันร่างที่ทับอยู่ออก ไม่งั้นฉันคงได้สติแตกแน่ๆ "…!!! " แต่ไม่ง่ายอย่างที่คิดพี่เพนาเหมือนจะไม่ยอมให้ฉันผลักออกไปโดยดี พร้อมกับพ่นลมหายใจแรงๆ รดเข้าที่ต้นคอจนหัวใจฉันเต้นแรงราวกับออกมาข้างนอกได้ พระเจ้า!!!
"…ไนท์" เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ไม่รู้เพราะตัวพี่เพนาร้อนมากหรือเพราะห้องนี้มันร้อนจริงๆ กันแน่ แต่ฉันกลับรู้สึกร้อนขึ้นมาทั่วร่างจนเริ่มไม่แน่ใจว่าจะคุมตัวเองไม่ให้สลบไปได้มั้ย
"พะ…พี่เพนา" เสียงที่ฉันเรียกพี่เพนาเริ่มจะเบาลงเรื่อยๆ แต่ฉันก็พยายามประคองสติตัวเองไว้ได้อยู่ และดันพี่เพนาออกไปได้ในที่สุด เฮ้อ…น่าหวาดเสียวจริงๆ สิน่า -///-
อีกไม่กี่อึดใจต่อมาฉันก็พาร่างของพี่เพนาไปนอนที่โซฟาได้สำเร็จ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาดๆ มาเช็ดตามตัวพี่เพนาเพื่อให้ร่างการเย็นลง
"…อือ" ดูเหมือนพี่เพนาจะเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก่อนที่พี่เพนาจะยันตัวขึ้นมาฉันก็ต้องเข้าไปกดร่างนั้นในนอนราบลงไปก่อน
"อย่าเพิ่งลุกเลยดีกว่าพี่เพนา เดียวจะหน้ามืดเอาได้ง่ายๆ นะ" ฉันคลี่ยิ้มบางๆ อย่างเป็นห่วง ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะ…ไปบ้างก็ตาม -///-
"อ่า…ไนท์? " เสียงของพี่เพนากลับมาหวานใสเหมือนเดิมราวกับก่อนหน้านี้ฉันหูฝาดไปเองอย่างนั้นแหละ
"อือ ไนท์เอง ^^"
"ขอบใจนะ" พี่เพนาเหมือนจะพยายามยิ้มให้ฉัน
"สบายมากคะ ^^"
"แล้วนี่ไม่ไปเรียนต่อคาบบ่ายเหรอ? "
"เดียวไนท์ให้โนลาครูไว้ให้ก็ได้ จริงสิ ไนท์ซื้อข้าวกลางวันมาให้ด้วยนะ พี่เพนาจะกินเลยมั้ย? " ฉันหันไปหยิบถุงข้าวกลางวันขึ้นมาพร้อมกับกดโทรศัพท์ส่งข้อความไปให้โนด้วย
"พี่รู้สึกไม่ค่อยหิวน่ะ" พี่เพนายิ้มแห้งๆ
"พี่กินหน่อยนะค่ะ จะได้มีแรง" ฉันพยายามตื้อให้พี่เพนากินข้าวกลางวัน มือก็แกะอาหารกลางวันมาวางเรียงให้เรียบร้อยไปด้วย
"…" พี่เพนาไม่ตอบอะไร แต่สีหน้าพี่เขาก็บอกหมดทุกอย่างเลยว่าไม่อยากกิน
"นะค่ะ *O*"
"แค่นิดเดียวได้มั้ย? " พี่เพนายอมแพ้ในที่สุด ฮ่า
"ค่ะ! ^^" ฉันจัดการยกอาหารมาใกล้ๆ ก่อนจะป้อนพี่เพนา ทว่าพี่เพนากลับเอามือมาขวางไว้ซะก่อน
"เอ่อ…พี่กินเองได้" ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือพี่เพนาเขินจริงๆ กันแน่ ใบหน้าของพี่เพนาถึงได้แดงขนาดนั้น ทำเอาใจฉันเต้นแรงไปอีกรอบ -///-
"อ่า…" ฉันยิ้มเขินๆ ก่อนจะยื่นช้อนให้พี่เพนา
กึกๆ
"ระวัง!" ช้อนมือพี่เพนาสั่นน้อยๆ ก่อนจะทำท่าเหมือนจะร่วงลงมา ฉันรีบหยิบผ้าไปรองไว้อย่างเฉียดฉิว
"โทษที พี่จับไม่ดีเอง"
"เดียวไนท์ป้อนดีกว่า" ฉันหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารใหม่ ก่อนจะยื่นไปจ่อที่ปากพี่เพนา
"…" พี่เพนาจ้องหน้าฉันอยู่สักพัก ก่อนจะทำหน้าเหมือนจำยอมและให้ฉันป้อนแต่โดนดี
"เป็นยังไงบ้าง? " ฉันถามเมื่อเห็นว่าพี่เพนากลืนไปหมดแล้ว
"ก็…อร่อยดี" พี่เพนาตอบยิ้มๆ
"งั้นอีกคำนะค่ะ ^^" ฉันตักขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะป้อนให้พี่เพนา
หลังจากป้อนไปได้ 5-6 คำ พี่เพนาก็ยกมือห้ามไม่ให้ฉันป้อนต่อ พร้อมกับยกน้ำดื่มตาม
"อิ่มแล้วเหรอ? " ฉันถาม
"อือ ขอโทษนะไนท์ ที่กินไม่หมด"
"ไม่เป็นไรหรอก แค่พี่เพนากินอะไรบ้างไนท์ก็ดีใจแล้ว"
"…" พี่เพนาไม่ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้มจางๆ ให้เหมือนทุกที
"พี่เพนามีงานอะไรที่ไนท์ช่วยได้รึเปล่า ไนท์จะทำให้ ส่วนพี่นอนไปก่อนก็ได้" ฉันถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
"อือ ขอบใจมากๆ เลยนะไนท์ งานพี่เหลือไม่มากหรอก ส่วนใหญ่พี่ทำหมดแล้วล่ะ เหลือแค่จัดเรียงให้เรียบร้อยน่ะ" พี่เพนาตอบด้วยน้ำเสียงเพลียๆ เปลือกตาทำท่าจะปิดลงเรื่อยๆ
"อือ พี่นอนเถอะ" ฉันจัดหาอะไรมาให้พี่เพนาหนุนนอนสบายๆ พร้อมกับจัดการพื้นที่บริเวณนั้นไม่ให้รกจนนอนไม่ได้
หลังจากที่พี่เพนาหลับไปอย่างรวดเร็วเพราะพิษไข้ ฉันก็นั่งจัดเรียงเอกสารกองเท่าภูเขาไปเรื่อยๆ แต่มันกลับไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยสักนิด สายตาเหลือบมองร่างที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาใกล้ๆ เป็นระยะๆ อย่างอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
สำหรับฉันพี่เพนาเป็นเหมือนพี่สาวอีกคน แต่ในเวลาเดียวกันก็เป็นคนที่ฉันชอบมากด้วยเช่นกัน ตอนแรกฉันก็คิดคงจะแค่ปลื้มเฉยๆ แต่พอนานไปก็เริ่มไม่แน่ใจตัวเอง รู้สึกตัวอีกทีสายตาเอาแต่มองพี่เพนาตลอด รู้สึกสนใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วยิ่งได้แอบไปรู้ถึงส่วนหนึ่งของความลับพี่เพนายิ่งทำให้ในหัวฉันมันมีแต่เรื่องนี้เต็มไปหมด จนต้องแบกหน้าไปให้โนช่วยนั้นแหละ จนถึงตอนนี้ก็ชักไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน หรือว่า…ฉันจะเบี่ยงเบน OoO!
ไม่ๆๆ ! เป็นไปไม่ได้ ฉันชอบผู้ชาย! จริงๆ นะ T^T
หรือว่าจะเอาเรื่องนี้ไปพิสูจน์กับฟาดี…จะว่าไปฟาก็หล่อใช้ได้เลย นิสัยก็ดี(คิดว่านะ) แต่จะพิสูจน์ยังไงเนี่ยสิ
หาทางเข้าไปจูบฟา ถ้าใจเต้นก็แสดงว่าชอบผู้ชาย…เฮ้ย! ไม่ใช่แหละๆ - -
เข้าไปกอดแน่นๆ ดู…ทำไมต้องแน่นว่ะ? แต่ก็ช่างมันเถอะ วิธีนี้น่าจะเปลื้องตัวน้อยสุดด้วย ถ้าไม่รู้สึกแย่ก็แสดงว่ายังปกติดีอยู่ ปัญหาคือจะไปหาด้วยเหตุผลอะไรดี?
อืม…-*-
ฉันคิดไปเรื่อยๆ มือก็ทำงานไปด้วย เผื่อความคิดดีๆ มันจะแล่นออกมาบ้าง
"ระ…ร้อน" เสียงจากคนที่นอนอยู่บนโซฟาดังเล็ดลอดออกจากริมฝีปากแดงเข้มดูเหมือนจะเป็นร้อนในด้วยแน่ๆ ฉันละความสนใจจากเอกสารและลุกขึ้นไปหาพี่เพนาแทน
"พี่เพนา…เป็นไงบ้าง? "
"นะ…ไนท์" เสียงพี่เพนากลับมาทุ้มต่ำอีกครั้ง ฉันลองเอามือไปแตะที่หน้าผากพี่เพนาดู บางทีไข้อาจจะขึ้นอีกถึงได้เป็นอย่างนี้
"หวา! ร้อนจี๋เลย" พี่เพนาตัวร้อนมากๆ เลยอ่ะ จะว่าไปพี่เพนายังไม่ได้กินยาเลยนี่หว่า โธ่เว้ย! ดันลืมเรื่องสำคัญไปซะได้ ฉันเคาะหัวตัวเองไปทีนึง ก่อนจะใช้มือแตะดูตามตัวของพี่เพนาว่าร้อนมากมั้ย
เมื่อสำรวจร่างกายพี่เพนาไปข้าวๆ แล้ว ฉันถึงลุกขึ้นไปเตรียมผ้าชุบน้ำกับยามาเป็นการด่วน เพราะตอนนี้ผิวที่เคยชุ่มชื่นของพี่เพนาก็กลับแห้งสนิทเพราะไข้ ไหนจะร้อนในอีก ท่าทางจะเป็นหนักด้วย เฮ้อ…ห้องพยาบาลอยู่ตรงไหนนะ
ตาลันล่า~ กระต่ายกับเต่า มันเดินมา~ มันทำท่ากระดืบๆ ~
"ฮัลโหล?" ฉันกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์โดยที่ไม่รู้ว่าใครโทรมา เพราะตอนรับขี้เกียจดู
[ไนท์ แกอยู่ไหน?] เสียงคุ้นหูตอบกลับมาโดยที่ฉันไม่ต้องถามว่าใครหรือยกโทรศัพท์มาดูเพราะมันเป็นเสียงที่ชาตินี้ฉันก็คงลืมไม่ได้
"แกเลิกแล้วเหรอโน?"
[เออ จะกลับแล้วด้วย]
"งั้นแกกลับไปก่อนเลย ฉันกำลังหาห้องพยาบาลอยู่"
[แกเป็นอะไรต้องไปห้องพยาบาล?] โนถามเสียงเนื่องๆ แต่ฟังดูเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน ถ้าฉันไม่ได้คิดไปเองก็ดีสิ ฮึๆ
"เปล่า ฉันจะไปเอายาให้พี่เพนาน่ะ"
[เอาเข้าไปห่วงกันจริงจริ๊ง เดียวนี้อะไรๆ ก็พี่เพนาๆ] โนดัดเสียงประชดประชันฉันเต็มที ถ้ามันอยู่ตรงนี้ฉันคงต้องเผลอเตะมันไปสักทีแน่ๆ
"ไอ้โน แกไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นเลยนะ พี่เพนาเขาไม่สบายจริงๆ แถมไม่มีใครไปดูแลอีก ในฐานะรุ่นน้องที่ดีฉันก็ต้องไปดูแลสิ อีกอย่างจะได้ทำตามแผนด้วยไง"
[ฉันประชดไปนิดเดียว แกร่ายมาซะยาวเลยนะ ฮึๆ] ให้ฉันเดา ตอนนี้มันต้องทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ฉันอยู่แน่ๆ
"แกโทรมาเพื่อมากวนประสาทฉันรึไงว่ะ?" อารมณ์ฉันดิ่งลงทันทีที่ได้ยินมันเริ่มจะพูดกระแทกฉันอีกแล้ว =_=
[เปล่า~ ฉันแค่จะโทรมาถามว่าจะกลับด้วยกันมั้ยเท่านั้นแหละ] โนตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่สะทกสะท้าน
"งั้นแกก็ได้คำตอบแหละ ฉันวางล่ะ" ฉันรีบตัดบทสนทนาทันที ไม่งั้นฉันอาจจะหลุดปากพูดเรื่องที่มันสามารถเอามาล้อฉันได้อีก
[เออๆ ดูแลพี่เพนาของแกดีๆ ล่ะกัน]
ตี๊ด!
หลังจากที่โนมันตัดสายไป สมาธิของฉันก็เริ่มจะกลับมาสู่การหาห้องพยาบาลอีกครั้ง อย่างน้อยๆ มันก็น่าจะมีป้ายบอกสิ ไม่งั้นคนนอกเดินเข้ามาไม่หลงกันหมดเลยรึไง
ห้องพยาบาล
อ่า! นั้นไงป้าย!
ฉันเดินไปที่ป้ายทันที ก่อนจะอ่านดูว่ามันให้ไปทางไหน และด้วยความสามารถในการเดินทางเป็นเลิศฉันก็มาถึงห้องพยาบาลจนได้ แม้จะใช้เวลาไปสักนิดก็ตาม
"ขอโทษนะค่ะ มีใครอยู่มั้ย?" ฉันแง้มประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ก่อนจะส่งเสียงเรียกใครก็ตามที่อยู่ด้านใน
"มีอะไรจ๊ะ?" เสียงผู้หญิงที่น่าจะเป็นครูห้องพยาบาลดังขึ้นจากด้านหลังของม่านกั้น ก่อนที่คุณครูจะโผล่ออกมาจากหลังม่านกั้นเพื่อมองฉัน
"หนูอยากจะขอขอลดไข้กับยาแก้ร้อนในแล้วก็ผ้าเย็นหน่อยน่ะค่ะ" ฉันบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"หืม…ใครเป็นอะไรจ๊ะ?" ครูห้องพยาบาลยิ้มให้อย่างใจดี
"รุ่นพี่ของหนูรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อยน่ะคะ" ฉันตอบไปอย่างเลี่ยงๆ
"งั้นไปลงชื่อแล้วก็มารับยานะจ๊ะ" ครูห้องพยาบาลหันกลับไปเพื่อหยิบสมุดลงชื่อยื่นมาให้ฉัน ก่อนจะหันกลับไปอีกครั้งเพื่อจัดเตรียมยา
"นี่จ๊ะ" ครูห้องพยาบาลยื่นถุงยาให้ฉันก่อนจะอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการใช้ยานิดหน่อยแล้วฉันถึงจะออกจากห้องพยาบาล ฉันดิ่งไปที่ห้องประธานนักเรียนด้วยความร้อนใจกลัวพี่เพนาจะเป็นอะไรไปเพราะฉันเองก็ปล่อยให้พี่เพนาอยู่คนเดียวมาสักพักหนึ่งแล้วด้วย
"พี่เพนา" ฉันขานเรียกชื่อของคนที่ห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไรไปทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมกับมองไปยังจุดที่พี่เพนานอนอยู่ก่อนที่ฉันจะออกไปห้องพยาบาล แต่ภาพที่ฉันเห็นกลับเป็น…โซฟาเปล่า!
พี่เพนาหายไปไหนเนี่ย!?
ฉันมองซ้ายมองขวาค้นหาร่างคุ้นตาที่คิดว่าอาจจะยังอยู่ในห้องนี้ ขาก็ก้าวเดินไปสำรวจภายในห้อง ก่อนจะพาตัวเองเข้าไปสำรวจดูในห้องน้ำ ไม่แน่ว่าพี่เพนาอาจจะเข้าห้องน้ำอยู่ก็ได้
กึกๆ !
ล็อค?
มือที่เอื้อมไปเปิดประตูห้องน้ำถูกขัดขว้างด้วยการล็อคประตูจากด้านใน
…งั้นพี่เพนาคงจะอยู่ด้านในนี้แหละนะ
ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างหมดกังวลเมื่อรับรู้ว่าบุคคลที่ตามหาอยู่ที่ไหน ก่อนจะเดินไปนั่งรอพี่เพนาที่โซฟา แต่ก็ต้องไปจัดยาก่อนล่ะนะ
"แค่กๆ ไนท์…" เสียงที่ฟังดูฝืดๆ ไปดังขึ้นในขณะนะที่ฉันกำลังจะจัดยาดึงความสนใจของฉันให้หันไปคุยกับต้นตอของเสียงนี้แทน
"พี่เพนานี่เจ็บคอด้วยเหรอเนี่ย?" ฉันทักกลับไปพร้อมกับก้าวไปหาพี่เพนา
"อ่า…" พี่เพนาส่งยิ้มเจือๆ มาให้แทนคำตอบ ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเป็นกังวลในคำตอบพร้อมกับพยุงพี่เพนาไปที่นั่งโซฟา
"ไนท์จัดยาไว้ให้แล้ว เดียวไนท์ไปหยิบมาให้นะ" ฉันหยิบถาดยาพร้อมน้ำมาวางที่โต๊ะตรงหน้าโซฟา
"ขะ…แค่กๆ ของใจนะ" ฉันยิ้มให้แทนคำตอบพร้อมกับยกยาขึ้นมาป้อนให้พี่เพนา ก่อนจะส่งน้ำให้ดื่มตาม
"ไนท์ว่าพรุ่งนี้พี่เพนาหยุดพักสักวันดีกว่านะ เพราะถึงจะมาก็คงเรียนไม่รู้เรื่องอยู่ดี" ฉันพูดออกไปตามตรง ใจจริงอยากให้กลับบ้านไปตั้งแต่กลางวันแล้วด้วยซ้ำแต่เพราะเห็นอาการพี่เพนาแย่มากเลยคิดว่าตอนเย็นไหวแล้วค่อยกลับล่ะกัน
"อือ" พี่เพนาตอบสั้นๆ ก่อนจะหันไปไอค่อกแค่กๆ ต่อ
"ไว้พรุ่งนี้ไนท์จะไปเยี่ยมนะ ^^" พี่เพนาเงยหน้าขึ้นมามองฉันอย่างตื่นๆ เหมือนจะไม่อยากให้ฉันไปเท่าไร แต่ใครสนล่ะ? "ตอนนี้พี่เพนานอนต่ออีกนิดก่อนมั้ย? หรือจะกลับเลยดีไนท์จะได้ไปส่งนะ"
"เอ่อ…แค่กๆ เดียวพี่ตามคนมารับเอง ไม่ต้องลำบากไนท์หรอก"
"งั้นก็ได้ค่ะ เดียวไนท์รอคนที่จะมารับพี่เพนาเป็นเพื่อนล่ะกันเนอะ"
"อะ…อือ แค่กๆ ขอบใจนะ" แล้วพี่เพนาก็ล้มตัวลงไปนอนอีกครั้ง
ความคิดเห็น