คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : แผนการ
"('')~" ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะพยายามเอาหัวมุดกลับเข้าไปในเตียงก่อนที่โนมันจะเห็น และฆ่าฉันตายได้
"ไอ้ไนท์!" เสียงไอ้โนทำให้ฉันชะงักไป ก่อนจะหันกลับไปยิ้มแห้งๆ
ไม่ทันแฮะ - -;;
"อ้าว โนทำไมไปนอนบนพื้นอ่ะ? " ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
"-*-" ทำไมโนทำหน้าเหมือนจะกินหัวฉันอย่างนั้นอ่ะ -0-;;;
"^___^;;; " ฉันพยายามจะฉีกยิ้มให้กว้างเข้าไว้ เผื่อจะดูน่าเชื่อถือขึ้น
"ไม่ต้องมาทำเนียนเลยไอ้ไนท์ แกใช่มั้ยที่ทำฉันตกเตียง!" ไอ้โนยันตัวเองขึ้นมาก่อนจะมานั่งบนเตียงกับฉัน
"เฮ้ย! เปล๊า~ แกนั้นแหละมาอยู่ห้องฉันได้ไง? " ฉันปฏิเสธหน้าตาย ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
"แกไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ! แกจะต้องชดใช้! อ๊ากกกก~" ไอ้โนจู่โจมเข้ามาผลักฉันอย่างตั้งใจ ผลคือ…
ตุบ!
"แอ็ก! " ฉันร้องเสียงหลง เมื่อหลังกระแทกพื้น โดยมีไอ้โนยิ้มอย่างสะใจอยู่บนเตียง
"^^+ "
"แกเข้ามาทับฉันถึงห้องก่อนนะเว้ย! " ฉันเถียง
"ฮะ!? นี่ห้องฉันไม่ใช่เหรอ? " โนทำหน้าเอ่อๆ พลางมองไปรอบๆ
"แกดูดีๆ ดิ " ฉันยันตัวขึ้นมานั่งบนเตียงกับโนอย่างเคืองๆ
"อ้าว ฉันมานี่ได้ไงอ่ะ? "
"แล้วฉันจะรู้เรอะ!"
มันน่าถีบกลับห้องแบบเร่งด่วนจริงๆ -*-
"สงสัยตอนออกมาหาน้ำกินแล้วเข้าห้องผิดมั้ง" มันทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะหันหน้ามาทางฉันแล้วเปลี่ยนประเด็นใหม่ "จริงสิ ฉันคิดแผนที่จะรู้เรื่องของพี่เพนาแล้วนะ"
" จริงป่ะ!? OoO!!! " ฉันเด้งตัวมาอยู่ข้างโนด้วยความรวดเร็ว ความขุ่นเคืองใจเมื่อกี้มลายหายไปเร็วพอๆ กับตัวฉันที่เด้งมาอยู่ข้างมันเลยทีเดียว
"เออ" โนตอบกลับมาด้วยท่าทางรำคาญๆ
"แผนอะไรอ่ะ บอกหน่อยดิๆๆ *O* " ฉันทำตาวิ้งๆ พร้อมกับเขย่าแขนมันเรียกเอาคำตอบแรงๆ
"เฮ้ยๆ อย่างเขย่าดิ คนเพิ่งจะตื่นมาเขย่าแรงๆ เดียวก็ได้อ้วกพอดี" มันพยายามจะผลักฉันให้ออกไปห่างๆ เหมือนทุกที
"โอเคๆ ไม่เขย่าก็ได้อ่ะ แต่แกก็บอกมาสักทีสิ"
"ฮึ่ย แกนี่มัน...จริงๆ เลยนะ"
"น่ารักใช่ป่ะ" ฉันจัดการเติมคำในช่องว่างให้เรียบร้อย และเป็นคำที่น่าพึงพอใจที่สุดด้วย
ป๊าบ!
"ลักไปฆ่าน่ะสิไม่ว่า" ไอ้โนตบหัวฉันไปที ก่อนจะทำหน้าเหมือนคำพูดฉันมันเป็นอะไรที่น่าขัดใจเสียเหลือเกิน ชิ!
"โหย ไอ้โน ถ้างั้นฉันว่าบางทีไอ้คนลักน่ะ มันอาจจะลักแกไปแทนฉันก็ได้นะเว้ย" ฉันเถียงสู้
" =_="
" -0-;;" เมื่อเห็นลางๆ ว่าพายุฝนกำลังจะมาฉันก็เหงื่อตกทันที
"ฉันจะไปนอน" โนทำท่าเหมือนจะลุกออกไป แต่ฉันฉุดมันไว้ก่อน
"เดียวๆ แล้วแผนอ่ะ"
"แผนอะไร ฉันเคยพูดด้วยเหรอ? " โนยิ้มหน้าตาย
" -[]- " ทำเอาฉันช็อกไปสามวิเลยทีเดียว
"หึ! " มันกระแทกเสียงใส่ฉันเป็นก่อนส่งท้าย ก่อนจะทำท่าเหมือนจะเดินออกไปอีกครั้ง
"ดะ…เดียวดิ! " ฉันรั้งโนไว้ด้วยคำพูดก่อนจะเดินไปขว้างหน้ามัน
มันจะทิ้งฉันอ่ะ TOT
"…" มันไม่พูดอะไรแต่ตวัดสายตาข่มขู่มาแทน -0-;;;
"นะ…โนจ้า~ " ฉันเรียกโนเสียงหวานจ๋อย
"เลี่ยน! " แล้วมันก็กระแทกกลับมาด้วยคำพูดที่ทำเอาฉันแทบหงาย T_T
"โนอ่ะ! " ในเมื่อสู้ไม่ได้ ฉันก็ทำหน้าเหมือนจะงอนมันแทน
"กลัวฉันจำชื่อตัวเองไม่ได้เหรอไอ้ไนท์ =_=! "
"โนๆๆๆๆ " แล้วฉันก็เรียกไปเรื่อยๆ เพราะหมดหนทางแล้วจริงๆ T3T
" -_- " มันยังคงทำหน้าเหมือนจะตาย แต่ก็ไม่ได้ผลักออกไป แสดงว่ามันเริ่มจะหายงอนเรื่องเมื่อกี้แหละ ฮิๆ ค่อยยังชั่ว ^O^
"โนนนนนนนนน~ " ฉันเริ่มจะร้องเพลงเป็นชื่อมันแหละ
"ไอ้ไนท์" โนเรียกชื่อฉันนิ่งๆ
"จ้า~ " ฉันขานรับด้วยน้ำเสียงหวานๆ อีกครั้ง
วืด~
" ฮิๆ ^O^V " โนวาดฝ่ามืออรหันต์ลงมาอีกครั้ง แต่ด้วยประสบการณ์อันสูงส่งทำให้ฉันหลบได้อย่างเฉียดฉิว พร้อมกับชูสองนิ้วให้มันเป็นการตบท้าย
"ฮึ่ย~ " มันทำหน้าไม่พอใจ ก่อนจะยอมนั่งลงข้างๆ ฉันแต่โดยดี
"เค้าเก่งมั้ยตัวเอง *O* " ฉันนึกสนุกเลยอยากแกล้งมันต่ออีกสักหน่อย หุๆๆ เรื่องแผนตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในหัวฉันแล้วล่ะ
"ถ้าแกอยากเล่นเป็นเด็กปัญญาอ่อน ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ ^^+ " โนฉีกยิ้มกว้าง อย่างไม่น่าไว้ใจ
" *O* " ฉันก็ยังคงทำหน้าปัญญาอ่อนต่อไป หุๆ
"แต่พรุ่งนี้แกได้ไปอยู่กับเด็กปัญญาอ่อนจริงๆ แน่! " อยู่ๆ โนก็เปลี่ยนท่าทีมาเป็นโหมดโหดขึ้นมา
" :( " ฉันเงียบทันที พร้อมกับทำหน้าคัดค้านสุดๆ
"ไม่งั้นแกก็หยุดทำตัวป่วนประสาทฉันสักที"
" -3- " ฉันทำหน้าบู่แต่ก็เงียบไปแต่โดยดี
"เฮ้อ…" มันถอดหายใจอย่างเหนื่อยๆ พร้อมกับเหลือบมามองฉันราวกับฉันเป็นตัวอะไรสักอย่างที่โคตรเป็นภาระทางจิตใจอะไรทำนองนี้ โฮกๆ TOT
"ฉันไม่เล่นแล้วก็ได้ ชิ"
"เฮอะ! " ตอบกลับมาแบบนี้แสดงว่าหายงอนเรียบร้อยแล้ว ฮิๆ ^^
"ไหนก็ไหนๆ แล้วเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ ^^ " ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนที่มันจะกลับมางอนฉันอีกรอบ
"เรื่องอะไรไม่ทราบ? " มันยังคงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม
"เรื่องพี่เพนาไง ^___^ " ฉันฉีกยิ้มกว้าง
"เราเคยพูดถึงเรื่องนี้กันด้วยเหรอ? "
"โธ่ โนอ่ะ เดียวพรุ่งนี้ฉันเลี้ยงไอติม" ฉันพยายามอ้อนต่อ
"ทำข้าวเช้าด้วย"
ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ ฮึ่ม :(
"ก็ได้ๆ รีบๆ บอกมาเลย" เพราะมันถือไพ่เหนือกว่าฉันจึงจำเป็นต้องรับคำสั่งของมันมาอย่างช่วยไม่ได้
"ฮึ! แกก็ทำ$^$&&%*%" โนร่ายแผนของมันให้ฉันฟังอย่างครบถ้วน พอมันอธิบายจบฉันถึงกับตาลุกว้าวตื่นเต้นไปกับแผนของมันเลยทีเดียว *O*
"แกคิดได้ไงว่ะ? " ฉันถามมันอย่างทึ่งๆ ไม่นึกเลยว่าคนข้างๆ ฉันจะฉลาดได้ขนาดนี้!
"ฉันไม่ใช่แกไง" อ้อมๆ ว่าฉันโง่สินะ -_-
" -_- " ความรู้สึกปลาบปลื้มเมื่อกี้หายไปเพราะคำตอบของมันเลยทีเดียว
" :) " มันยิ้มด้วยท่าทางเหมือนกว่า แล้วมองฉันลงมาจากที่สูงอะไรทำนองนั้น ชิๆ หมั่นไสจริง
"กลับห้องตัวเองไปเลยไป๊! " ฉันไล่มันด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ พร้อมกับใช้มือผลักมันออกไปเป็นระยะๆ
"ฮิๆๆ ฮ่าๆๆ " แล้วมันก็หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังออกจากห้องไป ปกติมันไม่เป็นแบบนี้นะ สงสัยมันดึกไปหน่อยสมองเลยทำงานไม่ปกติ - -;;;
ตุบ!
พอมันออกไปจากห้องฉันก็เดินกลับมาที่เตียงตัวเองอย่างเพลียๆ พร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มนิ่ม ไม่นานฉันก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
ปังๆๆๆ !!!
ในขณะที่ฉันกำลังหลับอย่างสบายอารมณ์ กลับมีเสียงเหมือนมีใครกำลังทุบอะไรสักอย่างดังเข้าโสนประสาทหูจนฉันรำคาญ ตวาดกลับไป
"คนจะหลับจะนอน เงียบๆ ดิ! "
"ไอ้ไนท์!!! ถ้าแกยังจะนอนต่อ ฉันจะพังประตูเข้าไปแน่!!! " เสียงไอ้โนอันเป็นเอกลักษณ์พอฟังปับก็รู้เลยว่าใคร (จริงๆ ไม่ใช่หรอก เพราะได้ยินมันพูดทุกวันเลยต่างหาก) ฉันรีบสปริงตัวขึ้นจากเตียงอย่างราวเร็ว พร้อมกับเดินไปเปิดประตูให้มันด้วยความไวแสง กลัวว่ามันจะพังเข้ามาจริงๆ
"แกมีอะไร? " ฉันเปิดประตูมาถามมันด้วยอาการงัวเงีย
"ทำไมแกไม่ปลุกฉัน! " ไอ้โนตะโกนลั่น
"ปลุก? " ตอนนี้สมองฉันกำลังประมวลผลอยู่ เพราะเพิ่งจะตื่นแล้วเมื่อคืนยังนอนดึกอีก มันเลยประมวลผลช้าไปหน่อย
"เออดิ"
"เฮ้ย!!! " ฉันร้องเสียงหลงทันที
วันนี้ต้องไปโรงเรียนนี่หว่า!!!
" -_-!!! "
"กี่โมงแล้วว่ะ!? "
"จะแปดโมงแล้วโว้ย! " มันบอกพร้อมกับโยนอะไรบางอย่างมาให้ฉัน
"อ๊ากกกกก~!!! " ฉันร้องเสียงโหยหวนพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่มันโยนมาให้
เพียงเวลาแค่สิบนาที ฉันก็สามารถวิ่งผ่านน้ำพร้อมกับแต่งตัวเสร็จได้อย่างรวดเร็ว ด้วยความสามารถพิเศษที่ไม่มีใครทำได้
ตึกๆๆ
ฉันรีบหอบกระเป๋าออกมา ก่อนจะโดนโนยัดอะไรบ้างอย่างเข้าปาก แล้วลากฉันออกจากห้องด้วยความรวดเร็ว
"อะไออ่ะ~ " ฉันพูดไม่เป็นภาษาเมื่อมีอะไรเข้าไปอยู่ในปาก ทำให้ฉันต้องพยายามเคียวไอ้สิ่งที่ว่านี่จนหมด และรับรู้ได้ว่ามันคือขนมปัง
"แกขับ! " โนโยนกุญแจมาให้ฉันรับไว้ได้อย่างสวยงาม ก่อนที่ฉันจะขึ้นขี่มันพร้อมกับโนที่ซ้อนท้ายมาด้วยกัน และบึ่งไปด้วยด้วยไวแสง
"แฮกๆ ฉันรอดมาได้ไงว่ะ? " พอมาถึงโรงเรียนโนมันก็ลงจากรถพร้อมกับอาการเหงื่อแตกพลัก
"ฉันไม่ได้พาแกไปตายไง" ฉันตอบคำถามมันพร้อมกับลากมันเข้าโรงเรียน
"ไม่ตาย! แต่เกือบตายน่ะสิ! แกรู้มั้ยว่าหัวใจฉันมันลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วกี่รอบ! "
"แล้วฉันจะไปรู้ได้ไง? "
"แกรู้มั้ยตลอดทางมาแกขับปาดหน้ารถคนอื่นเขาไปกี่รอบ! ขับฝ่าไฟแดงไปแล้วกี่แยก! " ไอ้โนพูดด้วยสีหน้าเดือดดาล
"ก็มันรีบอ่ะ"
"ไอ้ไนท์! "
"โธ่ ไอ้โนแกอย่าไปคิดมากดิ ฉันไม่ทำให้แกตายแน่นอน ยังไงวันนี้มันก็เป็นเหตุสุดวิสัย ยวนๆ ไปน่า"
"ฮึ่ย~ คราวหน้าแกไม่มีทางได้ขับแน่! "
ปี๊ดดดดดดดดดด~
เสียงสัญญาณที่หมายความว่าเราสายไปเรียบร้อยแล้วดังขึ้นในขณะที่อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้วแท้ๆ !
"เดียวๆๆ ค่ะ" ฉันวิ่งเข้าไปที่ด่านเข้าโรงเรียน เพื่อจะขอให้เขารอก่อน
"หืม? " ลุงยามเงยหน้าขึ้นมามองฉันซึ่งกำลังวิ่งมา
"แฮกๆๆ ลุงงงงงงง~ " ฉันแหกปากร้องอีกครั้งให้ลุงแกหันมาสนใจฉันแทนการปิดประตู
"อ้าว หนูทำไมมาเอาป่านนี้? " ลุงถามฉันกลับ
เอียดดดด!!!
"ฟู่~ " ฉันกับโนถอนหายใจออกมาพร้อมๆ กันเมื่อวิ่งผ่านประตูเข้ามาเรียบร้อย
"เกือบไม่ทันแล้วมั้ยล่ะหนู" ลุงหันไปปิดประตูให้สนิทพร้อมกับขยับปากพูดกับฉันไปด้วย
"แหะๆ เกือบๆ น่ะลุง" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงแห้งๆ
"เอ้า! เข้าห้องเรียนได้แล้ว เดียวก็ไม่ทันหรอก" ลุงยามไล่ฉันกับโน เมื่อเห็นว่าบริเวณด้านล่างไม่มีใครอยู่อีกแล้ว
"ค่าๆ ขอบคุณนะลุง ^^ " ฉันยิ้มให้ลุงเป็นการขอบคุณ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในตึกเรียนพร้อมโน
"หยุด!!! " ยังไม่ทันจะถึงบันไดตึก ก็มีเสียงมาใครก็ไม่รู้มารั้งไว้ก่อนซะได้
"…? " ฉันกับไอ้โนหันกลับไปมองที่ต้นเสียงพร้อมกัน
ควับ
"พี่…" ฉันเอ่ยเสียงแผ่วลงไปทันตา เมื่อรับรู้ว่าใครคือต้นเสียง
"…เพนา" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบโนมันก็ต่อให้เรียบร้อยเลย
"พวกเธอสายนะ" พี่เพนาเดินมาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ไม่เหมือนคนที่จะมาทำโทษกันเลยสักนิด
"อ่า…" ฉันไม่รู้จะพูดอธิบายยังไงดีในเมื่อมันไม่มีอะไรไปมากกว่าที่เห็นจริงๆ
"ครั้งแรกจะเป็นการตักเตือน แต่ครั้งต่อไปพวกเธอจะถูกหักคะแนนนะ" พี่เพนาพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ อีกเช่นเคย พร้อมกับมาหยุดที่ด้านหน้าฉันกับโน
"ขอบคุณนะคะ ^^ " ฉันยิ้มกลับไปบ้าง
"จ้า ไม่เป็นไร"
กึกๆ
"…" ความรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากระทุ้งที่แขนเบาๆ ฉันเลยเหลือบไปมองนิดๆ
" >O< " ไอ้โนทำหน้าเหมือจะส่งซิกอะไรสักอย่างให้ฉัน ก่อนที่มันจะกระซิบมาเบาๆ ว่า 'แผน ' เท่านั้นแหละ กระจ่างเลย
" >_O " ฉันส่งสัญญาณรับทราบก่อนจะหันไปทางพี่เพนา เพื่อไม่ให้ดูมีพิรุธมากเกินไป
"พี่เพนามาตรวจตอนเช้าด้วยเหรอ? " ฉันเริ่มเปิดการสนทนาก่อน
"อืม ถึงจะเป็นประธานแต่คงจะนั่งเซ็นเอกสารเฉยๆ ไม่ได้หรอก"
"ฮะๆ พี่เพนานี่เก่งจริงๆ น้า" ฉันเอ่ยปากชมด้วยสีหน้าเขินนิดๆ
"ฮึๆ ไนท์อยากเก่งบ้างมั้ยล่ะ? " พี่เพนาถามด้วยสีหน้าแปลกๆ
"หืม? อยากสิ อยาก" ฉันตอบไปตามจริง
"มาทำงานกับพี่มั้ยล่ะ? "
" -0- "
1
2
3…
พรึบ!
สติของฉันกลับมาอีกครั้ง พี่เพนาเอ่ยปากชวนฉันไปทำงานเอง! พระเจ้า! สุดยอดดดดดดด!!! >O<
"พี่พูดจริงรึเปล่าเนี่ย? " ฉันถามออกไปเพิ่มความมั่นใจ ในขณะที่ใจมันก็เต้นแรงเพราะความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
"ฮึๆ ไนท์คิดว่าไงล่ะ? " พี่เพนาถามย้อนกลับมาด้วยสีหน้ากวนๆ
"โธ่ พี่เพนาอย่าแกล้งไนท์แบบนี้สิ" ฉันทำหน้ามุ่ย เมื่อเห็นว่าคงจะไม่ได้คำตอบง่ายๆ
"โอเคๆ พี่พูดจริงๆ นะ" คำตอบของพี่เพนาทำเอาฉันกระโดดกอดพี่เพนาไปเต็มแรง ก็คนมันอดดีใจไม่ได้นี่~ จะได้อยู่ใกล้ๆ พี่เพนาด้วย >O< (ย้ำนะว่าปลื้มเฉยๆ…มั้ง)
"ไนท์รักพี่เพนาจัง~ ^O^ " ฉันพูดไปด้วยกระโดดกอดพี่เพนาไปด้วย
ความรู้สึกร้อนๆ เมื่อสัมผัสถูกตัวพี่เพนาแล่นเข้ามาให้ฉันได้รับรู้ และต้องคลายกอด ก่อนจะหันไปดูใบหน้าพี่เพนาให้ชัดๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือว่าพี่เพนาจะเป็นไข้?
"พี่เพนาเป็นอะไรรึเปล่า? " ฉันถาม
"…" ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ จากคนตรงหน้า ฉันจึงใช้มือเขย่าตัวพี่เพนาเบา
"พี่เพนา? " ฉันเรียกชื่อพี่เพนาอีกครั้ง
" O////O " ใบหน้าของพี่เพนาเริ่มเปลี่ยนสีเป็นแดงเข้มขึ้นเรื่อยๆ อย่างน่าเป็นห่วงว่าจะเป็นอะไรไป
ความคิดเห็น