ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ตอนที่ ๑๕ - ๒
ืนที่โสมแสส่อหล้า ย้อมภูแสาวเป็นสีทอ ผืนน้ำเบื้อหน้าไลลิบระยับพราย ป่าลึบนเาเปี่ยมมนร์ลัแลลี้ลับนันทมาลา้อถอนสายามอไร่าที่ลหลั่นันไป อายหนาวาหมอมัวห่มลุมผิวาย หิสาวลับสะบัร้อนสะบัหนาว ใวูบไหวล้าย…สัหร์ร้าย
๊อ ๊อ
“เธอ!” เป็นเสียเอื้อาว ทั้หยาบ ระ้า รรโ “นายแม่ไม่สบาย ่วยับรถพาไปหาหมอที”
หิสาวรีบร้อนสวมเสื้อแนยาวทับุนอน เหลือบมอนาฬิาโบราเหนือบันไเห็นเป็นเวลาห้าทุ่มว่า นายแม่ทีู่ีเียวถูหนานและนานประอลมาาห้อ เอื้อาวที่ร้อนใแทบร้อไห้ระาันทมาลาัวปลิวไปสาร์ทรถ
“นายแม่เป็นอะไร”
“อาหารเป็นพิษ”
มือเอื้อาวสั่นระริ เย็นั เป็นห่วนายแม่มา
เธอับรถพานายแม่ไปโรพยาบาลในเมือ ระหว่าทาหนานอยบอทาเป็นระยะ เอื้อาวทีู่ลุลี้ลุลนัริมฝีปาลอเวลา เหลือบมอเธอบ่อย บ่อยเินไปนวนสสัย
นนายแม่เ้าห้อุเิน เธอและหนานรอให้เอื้อาวไปรอประวัินไ้ หิสาวเินลับมาหาันทมาลา้วยสีหน้าวิ…หหู่
เอื้อาวเรียเินไปหรือเปล่า
“ะ. ันลืมหยิบเอสารส่วนัวอนายแม่มา” ระหว่าพูไม่สบาใร เอื้อาวทีู่พรั่พร้อม้วยิริยานนั้นสาบสู ทิ้ไว้เพียเอื้อาวที่ื่นระหน ัวสั่นเหมือนลูนหลรั
“ันับรถไปเอาให้ อยู่รไหนล่ะ” ันทมาลาอาสา
“ันะโทรไปบอพวเ็ๆให้หยิบเรียมไว้ให้”
หนานทำท่าะยับาม
“อยูู่แลนายแม่ที่นี่แหละหนาน พี่ไปเี๋ยวเียว”
“แ่ว่า…”
หิสาวเินุ่มไปที่รถ มีหนานวิ่ามมา
“พี่อม”
“เอื้อาวใเินไป หนานอยอยู่ที่นีู่แลนายแม่เถอะ”
“าลับหานนั่เป็นเพื่อนมา้วยนะพี่อม”
“ไ้ๆ”
“ฮ่าๆๆๆ” เสียหัวเราะแหลมเสียหู
เอื้อาวสะุ้ มือไม้สั่นเทิ้มว่าเ่า เียนะเป็นลมหน้าห้อุเิน ร่าเ้านาโบราที่ทับ้อนเอื้อาว่อยเลือนหายาสายา
ันทมาลาับรถลับไร่ เสียวิทยุลอเพลไทยเิมวนวัเวใ หิสาวเปิเพลฟัแ้…วัเว
หัวใอัน มันเหมือนพระันทร์ืนแรม วับวาวส่อแส เพียไหน็ไม่ถึเธอ อยาให้รู้ว่าันรัเธอ อย่าทำให้อยอย่านี้ พูสัที อย่าทำหนีห่า
หัวใอัน รอเธอแ่เพียำหนึ่ หวัเพียไ้ึ้ ำนี้มานานเท่าไร
หมีวิันให้เธอไ้ ทำไมแ่ำๆนี้ ถึไม่มี สัำให้นอย่าัน (หัวใรอำว่ารั)
ันทมาลาประหลาใเล็น้อย นท่าทาแ็ทื่ออย่าภิินทร์น่ะเหรอฟัเพลแบบนี้ อลอามไม่ไ้
“สัำให้ันไ้ไหม…”
เวลาเียวัน ภิินทร์ในถ้ำร้อนรน เินลับไปลับมา ใบหน้าหวานัวล…ร้อนในอยู่ไม่ิ
“ภิินทร์ เ้า้อบำเพ็เพียร ถือศีลเพื่อไถ่โทษ มิะนั้นัเป็นมนุษยา็มิใ่ นารา็มิเิเ่นนี้ลอไป”
สำเนียเสียอบอุ่นย้ำเือน ไม่ปราายหยาบอผู้ล่าว
“ทว่า…”
“เ้าลืมแล้วฤาหลานปู่ หน้าที่อเ้าือระไร”
“ให้นาำสาปสาบานล่มเวียให้ไ้ ถอนสาปสาบานที่พันธนา้าและนาาเวียนาพันธุ์”
“เหล่านี้ือผลาสาปสาบาน เหล่านี้ือสิ่ที่นา้อเผิ”
“นาถูระทำ” ภิินทร์ำหมัแน่น แน่นเ้า
“หลานเอย ัมมุนา วัีโลโ”
“ท่านปู่นาพันธุ์ นาำลัประสบเราะห์”
“มนร์นาราอย่าไรเล่าหลาน ัเป็นเราะำบันา ที่เหลือ…สุแ่บุทำรรมแ่อนา หลานเอย”
“ท่านปู่”
“เื่อปู่เถิ ุวามีัุ้มรอนา”
ภิินทร์รวบรวมสมาธิ ร่ายมนร์นาราุ้มรอนา
เ้าันท อให้เ้าปลอภัย
ันทมาลาวนะถึภูแสาว ุนเาเบื้อหน้าระห่านลาวันทร์ เป็นภูเาที่มอาบ้านไร่อนายแม่แล้วเธอมัะละสายาเสียเยๆ หาวามทรำไม่ลาเลื่อน เารนี้เป็นป่าที่เธอหลในวัน่อน หมอหนาทึบโรยัวพร้อมในับที่แว่ไว้วยวามลัว
“ไม่้อลัว”
แว่วเสียุศลิน
ันทมาลาน้ำารื้น
“ยัยหนูนา”
เาร่าสีาวา…ล้ายส่ยิ้มอบอุ่น
เอี๊ย!
รถยนร์ันหนึ่แล่นปาหน้าันทมาลาหัหลบเ้า้าทา หิสาวมือไวหยิบปืนมาปลเฟ มือพยายามถอยรถไป้านหลั บนถนนมีเาร่าะุ่มสามสี่ร่าโผล่มา แม้ะลัวับใ็ั้สิ อีฝ่ายเห็นเธอถอยรถหนี็วิ่ามรถ ะโนให้หยุ
สถานาร์แบบนี้ไม่ปิ สัาาเือนให้เธอหนี
สัาาเธอไม่เยพลา!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น