คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทขานแห่งการมิจากจร
สายสีเ้มแห่รารีทอทาบลบนเวิ้น้ำว้าให่ลาุนเา ถัทอ้วยใยละเอียออู
อาาศเย็นเียบที่บาผิวเ้าอร่าบาึ่ำลัเอนพิเ้าอี้ไม้ัวเ่าพร้อมหนัสือในมือ หิสาวละ
สายาาหน้าระาษึ้นมอวามเปลี่ยนแปลรอบัวแล้ว่อยๆพริ้มาล้าๆ แสไฟสลัว
าโมสีส้มอบอุ่นส่อ้อร่าน้อยที่ผ่อนลมหายใสม่ำเสมอ เรือนไทยโบรา้านหลัล้ายะถอน
หายใท่ามลาวามเียบสบ ลื่นน้ำริมท่าไหวระเพื่อมเป็นวัวนรูปรอยประหลาสะท้อน
ประายันทราล้ายเส้นสายยาวสีทอามา ่อนะรมาทาท่าน้ำเื่อ้า ราวลื่นน้ำนั้นมี
วามนึิ
เสีย๋อมแ๋มัเบาๆประหนึ่เระระเทือนนิทราในหิสาว
แทนที่้วยรูปรอยน้ำ ปราบุรุษหนุ่มในอาภร์สูศัิ์ สายสัวาลสีทอเพริศแพร้วพาล้อประา
้วยมีนพรัน์สว่าสาว ทรโมพัสราภร์(๑)สีทอเลื่อมพรรราย รูปหน้าามมสัน์ทั้ยั
ออาแลผยอหยิ่ ริมฝีปาเรียวามแย้มยิ้มน้อยๆเมื่อยมือวาึ้นลูบศีรษะหิสาวเบาๆ
วาสีมรเิ้าทอแสหม่นเศร้า
“พี่มารับเ้าลับ อมารวี”
สรรพสำเนียรอบายราวะหยุนิ่
ทุสัมผัสระอไว้้วยไอรั
“หลบลี้พี่ไลถึเพียนี้” เปล่วาาพร้อมย้ำำหนัแน่น้วยุมพิแสนอ่อนโยน
“อมารวี”
๑.โมพัสราภร์ อาภร์อันวิิร
ความคิดเห็น