ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่๑๕
บทที่๑๕
“พี่อมภอ๊ะ” พลอยเภรา เ็สาวเป็นนเหนือโยำเนิ ผิวาวเลือฝาไร้เรื่อประทินโมอย่าสาววัยเียวัน นุ่ิ่นีนอย่าที่นรุ่นเียวันเมินหน้าหนีแล้วเรียว่า ‘แ่’ วาลมโหวานๆู่นั้นใสื่อ มีวามริใที่พาให้นมอรู้สึสบ…ราวธาราริน
บุลประเภทนี้ เยประอบวีรรมในทาุศล ถวายสิ่ปราีในารทำทาน มัเป็นผู้ไม่โรธ ึมีหน้าาวนมเบิบาน ทำให้นมอนึเอ็นู ันทมาลาหยุฝีเท้า
“มีอะไระน้อพลอย”
“ที่ห้ออาหารรีสอร์ทมีุิวัรรออยู่่ะ”
เท่านั้นแหละ หนานหูั้!
“ไปๆพี่อม ไปิน้าวบ้านนาย”
“เี๋ยวนะลือ…พี่ไปทำานีว่าหนาน อบในะพลอย”
ทั้หมมอันทมาลาเินไปเียบๆ ่าแลเปลี่ยนสายา
“เอ นายะเอาะใ บ่าปป้อแม่ิั๋ว”
หนานึมำ…ไม่มีใรอบไ้
“อมภอ”
เสียเรียเย็น…เยือ ันทมาลาที่ำลัเินไปทำานที่รีสอร์ทนึว่าัวเอพัผ่อนน้อยนหูแว่ว ไม่ไ้สนใ
“ยัยอมภอ”เสียเย็นิะร้อนรน “อย่าไปนอรีสอร์ท”
ร่าโปร่บาสีาวนวล…ล้ายเรือแสใ้ะวันล้า ใบหน้าร้อนรน เอื้อมมือว้าันทมาลา รั้แล้วรั้เล่า
ว้าน้ำเหลว
“ยัยหนูนา” ันทมาลาล้ายยินเสียเรียเบา…แผ่ว เย็น…าไลๆ
เป็นเสียุศลิน!
เธอยิ้มื่น เพราะิถึยัยหนูนามาไป
ึ้น ๑๕ ่ำอทุเือน วันที่แสเพ็ส่อหล้า ในถ้ำลึเาลับอันวิเว ันทราไม่ล้ำราย สุริโยไม่ยารา เล็แ้วแวว้อนสีเลื่อมพรายทั่วายอันยาวเหยีย ให่โสุประมา วรายเหลือบล้ำทอำมลัเลือในอนลธาร วเนรให่โปิสนิท ัารรับรู้แห่อายนะทั้ปว ร่านั้นยับายน้อยๆ พริบาแปรเป็นร่ามนุษย์ในอาภร์าวทรศีล
“เ้าันท”
เ้าหน้าภิินทร์บอรอยัวล รุ่นถึเหุร้ายที่เห็นในนิมิร ทว่า วันพระให่ที่เา้อรัษาอุโบสถศีลเ่นนี้ ัทำอย่าไร
ันทมาลาหลบเลี่ยิวัรลอวัน เย็นายหนุ่มที่ร้อนใ็ไม่ละวามพยายาม นั่รอนห้ออาหารอรีสอร์ทปิ
พี่ะรออมภอที่ร้านอาหารในเมือ รอนว่าอมภอะมา
พี่ไทม์
นั่นือ้อวามที่เาฝาพนัานประำห้ออาหารมาให้เธอ ันทมาลาถอนหายใเฮือโ
อยารอให้รอไป หิสาวยัไหล่ไม่ยี่หระ ผู้ายที่ำลัโมโหหึถือิรัพี่เหมือนโถึที่ึพิโรธ นัผู้หิไปเออนลาืน ไม่วายา็ุเธอเ้าม่านรู พี่ไทม์ูละร่ำมาไป
“พี่อมห้ามไปนะ” หนานที่ะโหน้ามาอ่านรีบปราม
“อมภอย่ะ!”
“รับๆพี่อมภอ”
“ไม่ไปหรอ นสวยไม่โ่นะหนาน”
“พรุ่นี้เ้านาย็ลับแล้ว” หนานัวลนหลุปา
“อ้าว นายไปไหน”
“ไม่ไ้บอรับ บอแ่ให้เฝ้าพี่อมภอให้ี”
“เป็นหมาว่าั้นเถอะ”
“โธ่ พี่ ทำเป็นเล่น นายบอห้ามพี่ออารีสอร์ท”
“หือ?”
“นายลัวพวไร่อัศินทร์ทำร้ายพี่”
“หนานเยเห็นพี่ออารีสอร์ทไหมล่ะ ออไปที็เสียั์ที ในภูแสาวมีพร้อมทุอย่า อฟรีทั้นั้น” ันทมาลาผายมือว้า สำราบานใ
“ที่แท้พี่อมภอี้นี่เอ”
“ุ๊ๆเาเรียวาแผนารใ้เิน่าหา”
ไม่ไลออไป ร่าบาหลบ่อนหลัไม้ให่ เผยยิ้มสาใ แววาหวานึ้นั้นายประายแ้น เรียวปาบาสวยเ้นเสียระิบแหบ่ำ เสียนั้นทั้โบรา วัเว
“มึหนีูมิพ้นอ! นัไพร่มาลาันท!”
_________
สวัสี่ะ อบุท่านที่ิามอ่านนิยาย 'สาปนารา' มานะะ
อนนี้ไรท์พยายามับเี่ยวับบทอีอยู่่ะ
อบุมาๆ่ะ
ห้วหทัย ามลิ้์้านล่าือนิยายพานาในุบาาลในะะ
ส่วนนิยายีนเป็นแนวเทพเียนสายฮา้า
อบุ้า
 |
|
 |
|
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น