สมองกลอำนาจจิตพิชิตฝัน

   คืนที่มืดมิดฝันตกหนักเหน็บหนาวเด็กสาววิ่งหนี วิ่ง วิ่ง …. พร้อมหันกลับไปมอง กลุ่มชายวัยรุ่น์ 3 คน วิ่งตามมาพร้อมตะโกนว่า หยุด!! หยุดเดี๋ยวนี้ หยุด….. ยิ่งเสียงตะโกนดังขึ้นเท่าไหร่ เด็กสาวยิ่งเร่งฝีเท้าเพิ่มความเร็วเพื่อหนีกลุ่มชายเหล่านั้น เสียงตะโกน เสียงฟ้าคำราม ฝนกระหน่ำ ดังไปพร้อม ๆ กัน เด็กสาววิ่ง สายตาจ้องมองไปข้างหน้าพบกับสายฟ้าแลป ฟ้าร้องเปรี้ยง ๆ เหมือนกิ่งไม้ของต้นไม่ใหญ่หลายต้นรวม ๆ กัน รวมทั้งเสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งอย่างรุนแรง…….เด็กสาวร้องไห้พร้อมตะโกน ช่วยด้วย ช่วยด้วย…..วิ่งข้ามถนนอย่างไม่คิดชีวิต พร้อมนั้นมีเสียงสายฟ้าฟาดเปรี้ยง ๆ เสียงรถเบรคดังสนั่น ….เด็กสาวลุ้มลงนอนแน่นิ่งอยู่กลางถนนท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ชายหนุ่มส่องไฟหน้ารถ หันไปมองกระจกรถด้านข้างมองเห็นกลุ่มชายวัยรุ่นเนื้อตัวเปียกปอนหยุดวิ่ง และเดินร่วมกลุ่มกันมาอย่างน่าสงสัย  ชายหนุ่มเปิดประตูรถกางร่มเดินลงกลางถนน ขณะนั้นมีเสียงฟ้าฟาดเปรี้ยง ๆ อีกครั้ง ทำให้มองเห็นเด็กสาวที่นอนหมดสติเนื้อตัวชุ่มฉ่ำเปียกปอน มองสำรวจทั่วร่างกายสะดุดตาด้วยน้ำสีแดงค่อย ๆ ไหลจากฝ่าเท้า ชายหนุ่มโยนร่มออกไปริมถนน อุ้มร่างเด็กสาวขึ้นรถ ปิดประตูรถ เร่งเครื่องยนต์ฝ่าสายฝนที่ตกหนัก ถนนเริ่มเอ่อนองเต็มไปด้วยน้ำ สายฟ้าดังเปรี้ยงๆ มองไปข้างหน้า พบแสงสายฟ้าเหมือนกิ่งไม้ของต้นไม้ขนาดใหญ่ตลอดเวลา เสียงรถเบรคอีกครั้งเมื่อมาถึงบ้านพัก ชายหนุ่มหยุดรถ เปิดประตูอุ้มร่างเด็กสาวเข้าบ้าน วางร่างลงโซฟา รีบหาผ้าเช็ดตัว ผ้าห่มมาโดยเร็ว ห่มร่างเด็กสาวด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ แล้วค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของเด็กสาวออก เช็ดตัว ค่อยห่มผ้าห่มให้เด็กสาว แล้วค่อย ๆ ดึงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ออก และปล่อยให้เด็กสาวนอนหลับบนโซฟาโดยไม่รบกวน ชายหนุ่มนำเสื้อผ้าของเด็กสาวไปซักน้ำ และตากไว้ และรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งมองออกนอกหน้าต่าง เปิดเพลงเบา ๆ ดื่มชาร้อน ๆ ฝนตกกระหน่ำ สายฟ้าฟาดตลอดเวลา ……

               เสียงนาฬิกาปลุกดังจากเสียงโทรศัพท์ ชายหนุ่มรู้สึกตัว ลุกนั่งบิดตัวเล็กน้อยอยู่บนที่นอน หันไปมองนาฬิกาดิจิทัลในห้องนอน บอกเวลา 06.09 นาที ค่อย ๆ ดึงมู่ลี่หน้าต่างขึ้นมองไปข้างหน้าเห็นหยดน้ำบนใบไม้ มองสุดสายตาเห็นแสงค่อย ๆ โผล่จากทะเล ผืนแผ่นน้ำกว้างไกลระยิบระยับเหมือนเพชรเม็ดเล็ก ๆ ถูกวางกองกระทบเสียงไฟ ท้องฟ้ามืดครื้มค่อย ๆ หายไป….. ทันใดนั้น ชายหนุ่มลุกจากที่นอนทันทีพร้อมเปิดประตูห้อง พบว่าเด็กสาวนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนโซฟาดั่งเดิม ค่อย ๆ เดินมานั่งมองเด็กสาว แล้วเอาหลังมืออิงหน้าผาเบา ๆ รีบดึงมืออก โอ้ย!!! สงสัยเป็นไข้แน่เลย ทำอย่างไรดี ชายหนุ่มเขย่าตัวเบา ๆ เพื่อปลุกเด็กสาว เด็กสาวค่อย ๆ รู้สึกตัวพร้อมกรีดร้อง ช่วยด้วยๆ ชายหนุ่มห่มผ้าห่มให้เด็กสาวแล้วโน้มตัวกอดไว้เบา ๆ  เด็กสาวร้องสะอื้นเบา ๆ  แล้วค่อย ๆ รู้สึกตัว มองเห็นชายหนุ่ม กรี๊ดร้องอีกครั้ง อย่าทำอะไรฉัน ฉันกลัว ช่วยด้วยๆ ชายหนุ่มค่อยเขย่าๆ ตัวเด็กสาว พร้อมบอกว่า ไม่ต้องกลัว ลืมตา ลืมตา เธอปลอดภัยแล้ว…. เด็กสาวได้สติ ค่อย ๆ ลืมตา ร้องไห้เบา ๆ พร้อมถามที่นี่ที่ไหน? คุณเป็นใคร? ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? …… ผมเป็นคนช่วยคุณไว้ ดูเหมือนฉันน่าจะวิ่งหนีใครมาสักคน ใช่่ๆ ฉันวิ่งหนีคนพวกนั้น คนพวกนั้นจะจับตัวฉัน ฉันวิ่งออกมาฝนตกหนักมาก เสียงฟ้าร้องน่ากลัว ฉันวิ่งอยู่บนถนนไม่มีใครเลยสักคน…. ฉันกลัวมาก ฉันกลัว คุณไม่ต้องกลัวแล้วนะ พอดีผมขับรถผ่านมาพอดี เลยช่วยคุณไว้…. คุณปลอดภัยแล้ว เด็กสาวร้องเสียงดังอีกครั้ง กร๊ด!!! เสื้อผ้าฉัน คุณทำอะไรฉัน ผมไม่ได้ทำอะไรคุณหรอก ผมแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ผมไม่ได้มองเห็นอะไรคุณเลยแม้สักนิดเดียว คุณไม่ต้องตกใจ รู้สึกว่าคุณมีไข้ตัวร้อน นอนพักก่อนนะ เสื้อผ้าคุณผมตากไว้คงไม่แห้ง เดียวไปหาเสื้อผ้ามาให้คุณเปลี่ยน หาอะไรร้อน ๆ ให้คุณทานแล้วทานยา คุณนอนพัก หายดีขึ้นแล้วค่อยมาพูดกันอีกที 

         ชายหนุ่มหันหลังเข้าไปห้องนอนเพื่อหาเสื้อผ้าให้เด็กสาวเปลี่ยน ค่อย ๆ วางเสื้อผ้าพาดไว้ที่เก้าอี้ ชุดนี้คุณคงสวมได้ ห้องน้ำอยู่ฝั่งโน้น คุณเดินระวังด้วยนะ ดูเหมือนฝ่าเท้าคุณจะมีแผล ผมหายาทาให้นะ …..

     ชายหนุ่มเดินหันหลังกลับไปอีกครั้ง เดินเข้าไปในครัว เพื่อหาอาหารและเครื่องดื่มร้อน ๆ ให้เด็กสาว

เด็กสาวห่อหุ้มร่างกายด้วยผ้าห่ม เอื้อมหยิบเสื้อผ้า ค่อย ๆ วางเท้าลงพื้น โอ๊ย!!! เจ็บเท้า เด็กสาวค่อย ๆ เขย่งเท้าเดินไปเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนชุด เดินเขย่งกลับมาพร้อมผ้าห่ม พับผ้าห่มวางไว้บนโซฟา ค่อย ๆ เดินไปที่หน้าต่างมองเห็นแสงระยิบระยับในทะเล ก้อนเฆมก้อนใหญ่ค่อย ๆ ลอยเลื่อนหลบดวงอาทิตย์ ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ สาดแสงเพ่ิ่มแสงระยับระยับในท้องทะเล เด็กสาวค่อยนั่งลงบนเก้าอี้ นั่งมองทะเล…… เครื่องดื่มร้อน ๆ มาแล้วครับ ดื่มก่อนนะครับ น่าจะทำให้คุณสดชื่นขึ้นมาบ้าง ขอบคุณค่ะ ผมว่าจะทำอาหารร้อน ๆ ให้คุณทาน พอดีของในตู้เย็นหมดเกลี้ยง เดี๋ยวสั่งอาหารจาก 7-11 ดีกว่าครับ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ สักครู่ไม่นานนักเดี๋ยวคงมาส่ง…. คุณเห็นกระเป๋าฉันมั๊ย ใบเล็ก ๆ ฉันคล้องติดกับตัวไว้ ตอนฉันวิ่งหนี กลัวมันหล่นหาย….ไม่เห็นครับ หรืออยู่ในรถ เดี๋ยวผมไปหาดูในรถ อาจจะตกหล่นอยู่ ชายหนุ่มรีบลุกเดินออกไป แต่ไม่ลืมหันไปหยิบรีโมตเปิดเพลงเบา ๆ ฟังเพลงเบาๆ ดื่มชาร้อน ๆ ไปก่อนนะครับ  เด็กสาวค่อย ๆ จิบชาร้อน ๆ มองทะเล ฟังเพลงเบา ๆ 

ชายหนุ่มหายไปสักพักใหญ่ มาแล้วครับ นี่กระเป๋าคุณ ชายหนุ่มส่งกระเป๋าให้เด็กสาว เด็กสาวรีบคว้าเหมือนกลัวสิ่งสำคัญจะหายไป ข้าวต้มหมูร้อน ๆ  พนักงานมาส่งพอดีเลยครับ รอสักครู่นะครับ มาแล้วครับ ข้าวต้มหมูร้อน ๆ ทานด้วยกันเลยนะครับ ข้าวเสร็จแล้วทานยานอนพักผ่อน เกือบลืม รวมทั้งต้องลาแผลที่เท้าทายาด้วยครับ….. ผมก็ต้องทานยาด้วย รู้สึกกลั้นเนื้อกลั่นตัวเหมือนกัน โดนฝนมาด้วยกันนี่ครับ ทานข้าวทานยา แยกย้ายกันนอนพัก  เวลานี้ 8 โมงเช้า สัก 11.30 น. ค่อยตื่นมาพูดคุยกันใหม่นะครับ  แต่… เสื้อผ้าฉัน ฉันมาเที่ยวทะเล พักโรงแรมแกรนด์เคที ซอยนาทีนา 37 ค่ะ ต้องเช็คเอ้าท์ก่อนเที่ยง งั้นสัก 11.00 น. นะครับ ตื่นมาเจอกันครับ ซอยนาทีนา 37 ไม่ไกลจากที่นี่ ขับรถประมาณ 15 นาทีครับ