คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ##### ตอนที่ 1 #####
อนที่ 1
“านยอลล~ านยอล านยอล ไอ้เอ๋อ!!!” แบฮยอนะโนเสียัลั่นห้อเรียน ส่ผลให้เพื่อนทั้ห้อหันมามอเ้าัวเล็ แ่แบฮยอน็ยัไม่สนใและหันไปปลุานยอลที่ยัหลับเป็นายอยู่้าๆ ะหลับอะไรนัหนานะ แ่แบฮยอน็ยัไม่ลละวามพยายามที่ะปลุเพื่อนให้ื่นึ้นมาานิทราลาห้อเรียน...และทันในั้น ผัวะ! อยู่ีๆ็มีหนัสือเล่มหนาลอยมาระทบหัวอานยอลส่ผลให้นที่หลับเป็นาย ื่นึ้นมาแทบะทันที
“นี่แบฮยอน นายเอาหนัสือมาบหัวันั้นเหรอ” ื่นึ้นมา็าโทษเพื่อนัวเล็ที่อยู่้าๆ่อนที่แบฮยอนะส่ายหัวรัวๆยืนยันว่าไม่ไ้เป็นนทำ
“หนัสืออัน...อืน้วย” ทั้านยอลและแบฮยอนหันไปามเสียนั้น และ็เป็นอย่าที่ิ โอเฮุน เพื่อนร่วมห้อที่นั่้าหลัานยอล านยอลอยาะ่าลับสัำแ่็ทำไม่ไ้ เฮุน เ็ที่มีโลส่วนัวสูนานั้น านยอลทำอะไรไม่ไ้หรอ ไ้แ่ทำหน้าเป็นหมาหอย นอนเอามือเยโ๊ะอย่าเิม เพียแ่ไม่ไ้ฟุบหลับลไป็เท่านั้น ผิับแบฮยอนที่อยาหัวเราะใะา
“อบใมาเฮุน ถ้านายไม่ฟาหนัสือไอ้เอ๋อนี่ไม่ื่นแน่ๆ” ว่าพร้อมับหยิบหนัสือส่ืนให้เ้าอ พร้อมๆับเสียไอ้เอ๋อที่ว่าลอยมา
“ว่าใรเอ๋อน่ะ ไอ้ลูหมา” ว่าแล้ว็โยหัวไอ้ลูหมาน้อยไปทีนึ
“ัน็แ่ไม่อยาไ้ยินเสียนายะโนปลุานยอลน่ะ แสบแ้วหูเิน” แบฮยอนแทบเิบที่เฮุนอบมาแบบนี้ แ่็ถือว่าานยอลื่นแล้วหรอนะ
“ฮ่าๆๆ เห็นมั้ย นเารำาเสียนายแน่ะลูหมา” านยอลหัวเราะเสียั่อนะเอานิ้วิ้มๆแ้มลูหมาที่เาอบเรีย
“พอไ้แล้วานยอล!!”
“อะแฮ่มๆๆ พวเธอน่ะะเรียนมั้ย ันมายืนหัวโ่อยู่รนี้นานแล้วนะ” เสียอาารย์ประำวิาัึ้นัานยอลและแบฮยอนที่ำลัหน้ามุ่ย อาารย์เ้ามาเมื่อไหร่ันนะ ทำไมถึไม่เห็นล่ะเนี่ย ำไว้เลยานยอล
ารเรียนารสอนผ่านไปเรื่อยๆ นถึาบพั นัเรียน่า็ทยอยออาห้อเรียนไปหาอาหารลาวันินัน แบฮยอนที่ำลัะลุออาห้อไป ู่ๆานยอล็ว้ามือแบฮยอนไว้และึลับมานั่้าๆเหมือนเิม
“อะไรอนายน่ะเอ๋อ ไปิน้าวัน ป่ะๆๆ”
“ไม่เอาไม่ไป ันไม่อยาไปอยู่ในที่แออั โรอาหารน่ะนเยอะะาย” านยอลพูเสียเหมือนนไม่มีแร พร้อมับล้วเอาอะไรบาอย่าออมาาระเป๋า และส่ให้แบฮยอนอันหนึ่
“ินนมปัอยู่ในห้อนี้แหละ นะ”เมื่อานยอลอ้อนนานี้ถึมันะไม่มามายแ่็ทำให้แบฮยอนใอ่อนและยอมนั่ินนมปัอยู่ในห้อเรียนแ่โยี
“แ่ในห้อเรียน เาห้ามเอาอาหารมาินไม่ใ่เหรอ” แบฮยอนที่ันมปัไปหนึ่ำนึึ้นไ้ แ่อะไรานยอล็ไม่สนหรอ นั่ินนมปัหน้าาเยนนมปัหมไปในที่สุ แบฮยอนไ้แ่นั่้อหน้าานยอลโยไม่ไ้ินนมปั่อ นานยอลทนไม่ไหวและหันมาประันหน้าับแบฮยอน
“ทำไมไม่ินล่ะ อันหมแล้วนะ” แบฮยอนทำหน้าเอ๋อๆหน่อยๆ่อนะส่ายหน้า
“็เาห้ามนี่” ประโยสั้นๆ นี่แบฮยอนะเป๊ะอะไรนัหนานะ แ่ินนมปัเอ
“ั้น...มานี่มา” านยอลลุึ้นและูมือแบฮยอนเินออมานอห้อ พร้อมับนั่หันหลัพิผนัห้อ แ่แบฮยอน็ยัามไม่ทันอยู่ี
“มออะไร มานั่นี่เร็ว ถ้านายไม่นั่ันะึนายมานั่บนัันริๆ้วย” านยอลรู้ว่าแบฮยอนไม่อบให้านยอลึไปนั่บนั เมื่อไ้ยินแบบนี้แบฮยอนึไ้แ่นั่ล้าๆ านยอลยิ้มแป้นพร้อมับล้วนมปัอีสอห่อออมาาระเป๋า
“อ่ะ ให้นายอีห่อนึ และอีห่อนึอัน ะไ้เท่าัน อนนี้เราไม่ไ้อยู่ในห้อนะ ันั้นแบฮยอนน้อย็ินนมปัไ้แล้ว ั้าเี๋ยวหมเวลา” พูบ็หันไปั้หน้าั้าินอัวเอ่อ แบฮยอนยิ้มว้าับวามิอเพื่อนร่าโย่นนี้
“านยอลนี่ริๆเลยน้าา” ว่าแล้ว็หันมาินนมปัในมือัวเอ้วยเหมือนัน
ทั้านยอลและแบฮยอนนั่อยู่หน้าห้อโยไม่ลุไปไหนนาบพัหมล และ็เริ่มเรียนใน่วบ่ายอีรั้ นระทั่เลิเรียน
เม้นท์หน่อยนะะ พอีลั่มา านแบานแบ =w=
ความคิดเห็น