คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : meet the ex-girlfriend
คู่รักทั้งสองเลือกที่จะจบวันนี้ด้วยดินเนอร์ที่ภัตตาคารหรูชั้นบนสุดของโรงแรม เณมินทร์ซึ่งต้องเดินตามทั้งคู่เพื่อไปหารูปเด็ดเมื่อเห็นร้านอาหารที่ทั้งคู่เลือกก็เกิดอาการสะดุ้งเล็กน้อย ตบมือขวาลงบนกระเป๋ากางเกง พึมพำบ่นเรื่องรสนิยมการกินของทั้งคู่ซักพัก ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินตามเข้าไปด้วยคิดในใจว่าจะสั่งแค่กาแฟและเอาบิลไปเบิกกับเฮียเม้งเอาก็แล้วกัน
เมื่อเณมินทร์เดินเข้ามาภายใน คนธรรมดาอย่างเขาก็ต้องตะลึงกับรูปแบบของร้านที่มีลักษณะเป็นครึ่งวงกลม ตกแต่งแบบเรียบหรู ภายในมีแสงสว่างริบหรี่แค่จากไฟหลอดเล็กที่ทำเป็นเทียนจำลองตั้งอยู่ตามโต๊ะ และแสงจากอาคารต่างๆนอกหน้าต่างกระจกใส ได้บรรยากาศของกรุงเทพฯโดยแท้ เณมินทร์มองหาพีระและภารดาซักครู่ก็เห็นว่าทั้งสองคนเลือกที่จะนั่งมุมหนึ่งของร้านที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปมามากนัก เขาจึงเลือกที่นั่งถัดมาสองที่ หันหน้าเข้าหาโต๊ะของทั้งคู่ และสั่งกาแฟร้อนกับบริกรไป 1 แก้ว
คู่รักที่อยู่ในสายตาของเณมินทร์ตอนนี้ให้ความรู้สึกว่าช่างเหมาะสมกันดีเหลือเกิน ฝ่ายหญิงแสดงท่าทีออดอ้อนชายตรงหน้าอยู่บ่อยครั้ง แต่กริยาที่แสดงออกมาก็ไม่เกินงาม ออกจะดูน่ารักเสียด้วยซ้ำ อย่างไรก็ดีท่าทีเช่นว่านั้นก็นำมาซึ่งความผิดหวังแกเณมินทรไม่น้อย เพราะถ้าเรียบร้อยกันจนเกินไป รูปที่เขาถ่ายออกมาก็ไม่มีอะไรหวือหวาเลยสิ
ขณะที่เณมินทร์กดชัตเตอร์ถ่ายภาพอันแสนธรรมดาตรงหน้าไปได้สักพัก เขาสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนั่งถัดจากเขาไปทางขวาสองโต๊ะ ลุกขึ้นยืนและเดินดุ่มๆไปทางโต๊ะของพีระและภารดา หญิงสาวคนนี้แต่งตัวด้วยชุดแซ็กสั้นสีดำเข้ารูป มีผ้าคลุมใหญ่ผืนใหญ่สีน้ำตาลที่เจ้าตัวจับชายผ้าข้างหนึ่งปิดบังตั้งแต่จมูกลงมาทำให้ไม่มีใครมองเห็นใบหน้าแท้จริงของเธอได้ ครั้งแรกเณมินทร์ไม่เข้าใจว่าเธอทำอย่างนี้ทำไม แต่เมื่อเธอเปิดผ้าคลุมไหล่ออกตอนเดินถึงโต๊ะพีระและภารดา เณมินทร์ถึงได้ถึงบางอ้อว่าเป็นหล่อนนั่นเอง! ช่างมาได้จังหวะเหมาะเสียจริง!
เณมินทร์กระชับกล้องในมือแน่น เหงื่อผุดพรายบนใบหน้า สมองประมวลผลอย่างหนักว่าเขาควรจะนั่งที่เดิมตรงนี้แล้วถ่ายรูปไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้บุคคลทั้งสามตรงหน้าสังเกตเห็น หรือว่าเขาควรจะขยับตัวหามุมถ่ายเหมาะๆ เพื่อให้ภาพออกมาโดนใจผู้ชมที่สุด แต่มันคงต้องแลกกับจะต้องโดนพีระนั่นเห็นแหงๆ เอาเซ่...วันนี้ถ้านายต่อยชั้น ชั้นจะสวนนายกลับคอยดู!
ขณะที่เณมินทร์ขยับซ้ายทีขวาทีเพื่อเก็บภาพ ตอนนี้ยังไม่มีใครสังเกตเห็นเขา เพราะคู่รักตรงหน้าทั้งสองลุกขึ้นมายืนงงๆ ส่วนฝ่ายคนมาใหม่ก็กำลังโกรธจัดจนหน้าแดง
“พิงค์กี้!! คุณมาทำอะไรที่นี่!” เสียงแรกเป็นของพีระ คาสโนว่าเจ้าปัญหา “ผมคิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ”
“ไม่ค่ะพีท!! พิงค์กี้ไม่ยอมให้คุณเลิกกับพิงค์กี้แล้วมาคว้ายัยภารดาเป็นคู่ควงคนใหม่หรอกค่ะ” พิงค์กี้ขึ้นเสียงสูงกลับอย่างกราดเกรี้ยว ภารดาที่ยืนข้างพีระทำท่าทางตกใจเล็กน้อย ก่อนยักยิ้มที่มุมปากอย่างที่เณมินทร์เห็นว่าไม่ค่อยจะน่ารักเท่าใดนัก
“พิงค์กี้ ผมบอกเหตุผลที่ผมต้องการเลิกกับคุณไปแล้วนะ หรือจะให้บอกอีกทีก็ได้ ผมเบื่อผู้หญิงอย่างคุณแล้ว คุณน่ะ ทำตัวเป็นหมาหวงก้างหวงผมไปซะทุกที่ บอกตรงๆผมไม่ชอบ!!” พีระขึ้นเสียงบ้าง คนในร้านที่มีอยู่น้อยนิดเริ่มให้ความสนใจกับเหตุการณ์นี้ บริกรที่ยืนอยู่ไม่ไกลเท่าใดนักเริ่มยกหูโทรศัพท์สำหรับพนักงานแล้วพูดพึมพำอะไรบางอย่างลงไป ซึ่งเณมินทร์คิดว่าคงจะเรียกยามมาช่วยแน่ๆเลย โธ่ๆๆ งั้นเขาคงต้องเร่งมือรัวชัตเตอร์แล้ว ถ่ายให้เยอะๆค่อยมาเลือกภาพเอาทีหลังแล้วกัน
“เพี้ยะ!!”
เณมินทร์ตาโต พีระอ้าปากค้าง ภารดาที่ยืมเฉยๆมาตลอดการสนทนากลับถูกพิงค์กี้ตบหน้าเข้าฉาดใหญ่ ภารดาหน้าหันไปตามแรงของหญิงสาว ก่อนจะนิ่งอึ้งไปอึดใจ รอยแดงปรากฎบนดวงหน้าสวยของนางแบบสาวชื่อดัง ภารดาหันหน้ากลับมาทำตาถมึงทึงอย่างเอาเรื่อง
“อย่ามาทำหน้ายังงั้นใส่ชั้นนะยัยแมวขโมย อยากโดนอีกหรอ..”
“เพี้ยะ!!!”
คราวนี้เป็นฝ่ายพิงค์กี้ที่หน้าหันบ้าง
“แกกล้าดียังไงมาตบหน้าชั้น”ภารดาเริ่มบทสนทนาบ้าง หลังจากยืนเงียบมานาน “ของที่ถูกใช้มาจนมันเน่ามันเสียก็ต้องทิ้งไปสิ ใครเค้าจะเก็บไว้ใช้ต่อหล่ะ ห๊ะ ยัยปลาร้าค้างคืน”
คราวนี้พีระอึ้งบ้าง ภารดา ผู้หญิงที่เขารู้จักมีนิสัยอ่อนหวาน น่ารัก ชอบเอาอกเอาใจ แม้จะชอบตามมาเฝ้าที่กองถ่ายแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรำคาญใจเลยสักนิด และที่สำคัญไม่เคยขึ้นเสียงหรือด่าว่าคนอื่น เรื่องทำร้ายร่างกายยิ่งแล้วใหญ่ แล้วนี่มันอะไรกัน ผู้หญิงมีเรื่องกันมันสามารถดึงสันดานดิบของแต่ละคนออกมาได้ขนาดนี้เลยรึ
ความคิดเห็น