คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 งานกลุ่ม 30% ฉบับรีไรท์
อนที่ 1 านลุ่ม
“อาทิย์หน้าส่านแล้วนะรับนัศึษา ถ้าใรส่้าผมปรับทันที เ้าใไหม”
“รับทราบ่ะ” เวลินพยัหน้ารับ่อนะมวิ้วเมื่อนที่หลับลอาบสะิ
“านเี่ยวหรือานลุ่ม”
“านลุ่ม อย่าบอนะว่าธามยัไม่ทำ” เวลินมอเาราวับอีฝ่ายเป็นเ็ายัวน้อย
“อย่ามอเหมือนเป็นแม่น่า เอาื่อันใส่้วยนะเี๋ยวเลี้ยนม”
เาสั่พร้อมับลุึ้นยืนบิี้เีย่อนะเินออาห้อไป ึ่เธอ็รีบเินามไปในทันที “ธามไม่ไ้นะ เรา้อถามเพื่อนในทีม่อน”
“อ้อ ถามไอ้แว่น่อน” ธรรมวัน์ทำเสียนิหนึ่ในลำอเพราะรู้ว่านรหน้าอยู่ลุ่มเียวับไอ้แว่นและหิสาวอีน
“เรา้อถามวินและพลอย่อน” เธอบอื่อเพื่อนแ่นเเร้วยสีหน้าระอา
“อ้อื่อไอ้แว่นับพลอยหรอหรือ โน่น เินมาพอี” ธรรมวัน์เินไปัสาวแว่นื่อพลอยแล้วโปรยยิ้มส่ไปให้
“พลอยเราออยู่ลุ่ม้วยไ้ไหม พอีเราทำนเียวไม่ทันน่ะ”
เวลินมอสีหน้าเอียอายอเพื่อนแล้ว็มอ้อนนัวโ ทว่า่อนที่พลอยะอนุามาวินลับเินมาัสีหน้าเสีย่อน
“เราเหลือแ่พาร์ทวิเราะห์ทฤษี เราให้นายอยู่้วยไม่ไ้”
“แล้วใรทำล่ะพาร์ทนั้น” เาถาม่อนะมอามมือที่ี้ผ่านหลัเาไป
“เลับวินส่วนเรารอรวมาน้ะธาม” พลอยไพลินอบหนุ่มหล่อที่โเรียนบ่อยว่ามาเรียน้วยน้ำเสียเอียอาย
เวลินมอสีหน้ามาร้ายอเาแล้วส่ายหน้าิ “เราอยาทำพาร์ทนี้เอ”
“แปลว่าเธอะไม่ให้ันอยู่ลุ่ม้วยหรือเี้ย” ธรรมวัน์ถาม้วยสีหน้ายิ้มริ่มแ่าลับุนอีฝ่าย้อหลบา
“นี่นายอย่ามา่มู่เพื่อนเรานะ เราฟ้ออาารย์ไ้นะนายอันธพาล”
เวลินเยหน้าวับ่อนะหน้าีเผือเมื่อเห็นสีหน้าโรธัอนรหน้า มือน้อยรีบึายเสื้อเาเอาไว้่อนะหันไปพูับมาวินเสียเบา “วินเราว่ามีน่วย็ีเหมือนัน เอาเป็นว่าเราทำพาร์ทนี้ับธามรวมทั้รวบรวมาน้วยนะวินนะ”
“ไป่วยมันทำไม ี้เียแ่แร เรียน็ไม่เรียน”
เวลินำายเสื้ออนัวสูนยับย่น่อนะระิบบอเาว่าอย่ามีเรื่อ ึ่อีฝ่าย็วามือบนศีรษะนพร้อมับส่ยิ้มร้ายามาให้นเธอลัวใเหลือเิน
“ั้นนายทำับพลอย็ไ้ส่วนันะทำานับยัยเี้ยสอน พาร์ทที่ทำไปแล้ว็แล้วไปละัน” เาสรุปพร้อมทั้ใป้ำโอนานส่วนที่ยัยเี้ยอเาทำเสร็แล้วให้ทัู้่โยไม่ถามเ้าัวสัำ่อนะลาเธอที่ยืนออมาารนั้น
“เี๋ยวสิ านมันลุ่มละสามหรือสี่นนะ ถ้าเราทำสอนอาารย์้อว่าแน่เลย อีอย่าันไม่อยาเริ่มใหม่ รายานั้ห้าพันำเียนเป็นภาษาอัฤษ้วย”
“ันถามแล้วเาให้ทำนเียวไ้ สอน็ไม่น่าะมีปัหา” ธรรมวัน์ับท่อนะพาเวลินไปยัลานอรถ
“แล้วะพาันไปไหน เราวรไปห้อสมุแล้วเริ่มเียน”
“ันไม่อบห้อสมุ ึ้นรถ” เาสั่พร้อมทั้เปิประูรถสปอร์รอนัวเล็
“ไม่ ันอยาทำห้อสมุ” เธอไม่ยอมไปับอมเเรแบบเาแน่ ทว่าอีฝ่ายลับวยโอาสอนเผลอันเธอเ้าไปนั่ในรถนศีรษะโอบประู
“โอ๊ย”
“เี้ยและุ่ม่าม”
ใบหน้าหวานแ่ำเพราะโรธนายอันธพาลที่ทำร้ายเธอเห็นๆ แ่ลับโยนวามผิมาให้ เวลินหันไปหมายะ่อว่าทว่าใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่าแ่ืบทำเอาใวน้อยเ้นรัวอย่าที่ไม่เยเิึ้นมา่อน
“นายะทำอะไร”
“าเ็มัให้เธอไยัยบื้อ” มุมปาเายึ้นเมื่อเห็นแ้มป่อแระเรื่อ นิ้วเรียวยาวอไม่ไหวหยิหมับที่แ้ม้าวาออีฝ่าย
“โอ๊ย”
“แ้มป่อเหมือนปลาทอเลยเธอน่ะ”
“บอแล้วไว่าห้ามมาับหัว ับหน้า็ไม่ไ้” เวลินเอ็นที่ถึเนื้อถึัวาวาว แม้ใะเ้นระรัวทว่าเธอไม่เยปล่อยให้ผู้ายนไหนเ้าใล้ัวเท่านรหน้ามา่อน
สวัสี่ะ พลั้รัร่วมโปรานหนัสือออนไลน์ E-Book ัโย MEB Market ัโปร 126 บาท าราาป 179 บาท ัโปรอี 11 วันนะะ
ความคิดเห็น