Love in Candy รักสุดพิศดารของสาวน้อยลูกอม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : ยัยเปี๊ยกกะหมียักษ์

ในโรงเรียนสลาตันวิทยา 
     ตึกๆๆตึกๆๆ...

เสียงฝีเท้าของเด็กหญิงในชุดกระโปรงเอี้ยมสีแดงโทรมๆเก่าๆวิ่งด้วยอาการหืดหอบ ราวกับว่าเธอจะพยายามไปที่ไหนสักที่ให้ทันโดยเร็วที่สุด ในอ้อมแขนโอบกอดขวดโหลที่บรรจุลูกกวาดสีสันสวยงามเอาไว้เต็มไปหมด แล้วเสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่ตรงหน้าห้องชั้นประถมปีที่ 5

"แฮก..แฮก ๆ "

เด็กหญิงไม่รอช้ารีบดึงประตูเลื่อนหน้าห้องนั้นออกพร้อมตะโกนไปว่า

"พี่หมียักษ์!!!!!!!!!!!!"

"...."

แต่ภายในห้องแห่งนั้นกลับไม่มีวี่แววของบุคคลที่เธอเรียกเขาว่า หมียักษ์ไว้เลย...
น้ำตาของเด็กหญิงตัวน้อยคลอเบ้า นี่เธอมาช้าเกินไปเหรอเนี่ย ไม่นะ... แต่แล้วก็มีเสียงทุ้มใหญ๋ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ

"อ้าว ยัยเปี๊ยก เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย??"

เด็กชายร่างยีกษ์หน้าตาดูน่าเกรงขาม ถามเธอพร้อมสีหน้าที่ใครๆได้เห็นแล้วต้องรีบกระโดดออกจากหน้าต่างสูง3ชั้นด้วยซ้ำ

"พี่หมียักษ์ ยังไม่ไปหรอคะ?"

เด็กหญิงถามพร้อมสูดน้ำมูกเพื่อกลั้นไม่ให้น้ำตานั้นไหลออกมาด้วย (เกี่ยวกันมั๊ยยะ??) ความรู้สึกในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือใจหายดี

"ก็ว่าจะมาเก็บของในล็อกเกอร์น่ะ แล้วเธอมาที่นี่ทำไม ตึกชั้นป.2 อยู่ทางเหนือไม่ใช่เหรอ" 
"อ๋อ คือ..หนูตั้งใจมาหาพี่หมียักษ์น่ะค่ะ"
"หาฉัน?? เนี่ยนะ??"
"คือ หนูเอาลูกกวาดจากที่บ้านมาให้พี่ก่อนไปจากโรงเรียนค่ะ"
"งั้นเหรอ ขอบใจมากนะยัยเปี๊ยก"
"พี่หมียักษ์คะ"
"ว่าไง"
Chu <3
เด็กหญิงยืดตัวพร้อมกับยื่นริมฝีปากเล็กๆนุ่มนิ่ม ประทับลงบนแก้มของเด็กชายร่างยักษ์คนนี้ อุณหภูมิบนใบหน้าของเด็กชาย ขึ้นเป็นร้อยองศา
"หนูชอบพี่นะคะ"
"หะ..หาาาาาาาาาาาาาาาา!!!"
เสียงของกลุ่มเด็กนักเรียนในห้องป.5 พากันตะโกนส่งเสียงอย่างไม่น่าเชื่อว่า เด็กชายร่างยักษ์คนนี้กำลังล่อลวงเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้หรืออย่างไร
"เอ่อ...ยัยเปี๊ยก เธอพูดอะไรของเธอ"
"หนู..หนูชอบพี่หมียักษ์ค่ะ"
เด็กหญิงบอกพร้อมสีหน้าที่เขินอาย ชวนให้คนหลายๆคนหลงใหลในความไร้เดียงสาของเด็กคนนี้
"ฮะฮะ..เธอล้อเล่นอยู่หรือไง ฉันไม่ตลกหรอกนะ"
"ไม่ใช่เรื่องตลกนะคะ หนูชอบพี่จริงๆ"
"....."
"......"
"ขอโทษนะ ฉันคงชอบเธอไม่ได้หรอก"
ฉันคงชอบเธอไม่ได้หรอก... ฉันคงชอบเธอไม่ได้หรอก...
แล้วเด็กชายร่างยักษ์ก็จากไป พร้อมทิ้งเด็กหญิงตัวเล็กให้ยืนเก้ออยู่อย่างนั้น

เขาคงไม่ชอบเราจริงๆ เพราะเราตัวเตี้ยสินะ ....

กรุ๊งกริ๊ง เสียงกระดิ่งปลิวไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบ...