คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คืนใต้แสงจันทร์(100%)
ดวงจัทร์ทอแสงอ่อน ทาบทาทั่วลานว่าง หลังคฤหาสน์หลังงาม ที่ทุกคนกำลังวุ่นอยู่กับงานสังคมของชนชั้นสูง ซึ่งจัดขึ้นที่ลานว่างหน้าคฤหาสน์
เหล่าสตรีและบุรุษ ล้วนแต่งกายด้วยแพรพรรณที่ถูกตกแต่งอย่างวิจิตร งดงาม ชุดยาวกรุยกราย เสริมลูกไม้หลากสี และชุดสูทผ้าฝ้าย ที่ถูกตัดเย็บโดยช่างฝีมือดี ล้วนเสริมให้งานดูมีสีสันมากกว่าธรรมดา
เสียงเปียโน และไวโอลิน ช่วยขับกล่อมผู้คนบนฟลอร์ด้วยทำนองนุ่มๆ ดุจสายลมที่พัดผ่าน ชวนเคลิบคลิ้ม และไพเราะ ประหนึ่งเสียงเหล่าสกุณาที่ขับร้องอวยชัยให้เธอ
เธอ... ผู้มีเส้นผมสีน้ำตาลแดงยาวเคลียหลัง และ นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้า ใบหน้าของเธอดูขาว สวย ยามต้องแสงจันทร์ ร่างบางเล็กของเจ้าหล่อน เตรียมตัวจะ หนี!
ใช่ ธุระของเธอเสร้จสิ้นแล้ว และเธอต้องหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพียงแค่เธอกระโดดออกนอกหน้าต่าง เหลือเพียงสะเดาะกลอนที่แน่นหนา เพียงแค่เขาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ทันทีที่ร่างบางร่อนลงสู่พื้น ร่างของบุรุษหนุ่มถูกปลุกด้วยเสียงดนตรีเปลี่ยนจังหวะ เขาใช้มือทั้งสองข้างพยุงตัวให้ลุกขึ้นพิงกับต้นเมเปิ้ล แล้วใช้มืออีกข้างรวบผมสีน้ำตาลแซมชาไว้อย่างลวกๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลกระพริบถี่จัดเพื่อไล่ความง่วง
เมื่อเขาพร้อมที่จะก้าวเท้า ร่างของเขาก็ทรุดลงพื้นอีกรอบ ด้วยน้ำหนักของสตรีที่ร่อนตัวลงจากหน้าต่างชั้นสอง ถึงอีกฝ่ายจะเป็นสตรีร่างเล็ก เขาก็ไม่สามารถรับน้ำหนักตัวเธอไว้ได้ เพราะเขาไม่ใช่ผู้ทรงเวทย์อย่าง เมอาน้องสาวเขา หรือ เซร่า พี่สะใภ้ของเขา และเขาก็ไม่ใช่นักรบผู้เก่งกล้า อย่าง เฟนายล์ พี่ชายของเขาเอง แต่เขาเป็นเพียงรัชทายาทผู้มีเส้นผมยาวประบ่า และ ชอบโดดเรียนเป็นประจำ
เธอก้าวลงจากแผ่นหลังของเขา แล้วยืนบิดไปมาอยู่ใต้แสงจันทร์ โดยไม่สนใจเขาแม้แต่นิดเดียว และถ้านี่เป็นเหตุการณ์ปกติ เขาคงลุกขึ้นมาต่อว่า หรือ ท้าต่อย แต่เพราะเขามัวนั่งตะลึงกับร่างของหญิงสาวเบื้องหน้า
ไม่ใช่เพราะเจ้าหล่อนมีหุ่นสวยน่ามอง หรือสวมชุดที่เน้นรูปร่างอย่างชัดเจน แต่เพราะเธอ มีหางและหูสีส้ม แบบสุนัขจิ้งจอก
...เธอคือเผ่าจิ้งจอกเก้าหางในตำนาน แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่
ทันทีที่เขาตั้งสติได้ เขาก็ลุกขึ้นอีกครั้ง แยกเขี้ยวงุด และขู่ฟ่อๆ
"ยัยบ้า ทำอะไรของเธอ" เขาตะโกน เรียกความสนใจจากหญิงสาวเป็นอย่างมาก จนหญิงสาวต้องหันมามอง แล้วตีสีหน้าฉงน
"เอ๋ มีคนเหรอ แล้วฉันไปทำอะไรให้นาย"
"ก็.. ก็ เธอกระโดดลงมาทับฉันทำไม"
"อ๋อ เหรอ งั้นขอโทษ บาย"เธอกล่าวเสร็จ ก็เริ่มสตาร์ทตัว พร้อมจะหนี แต่ต้นแขนของเธอ ก็ถูกเขากระชากลากถู จนขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้ พร้อมกับเขา
เธอจะกล่าวประท้วง แต่ก่อนที่จะมีคำซักคำหลุดออกจากริมฝีปากของเธอ มือของเขาก็พุ่งมาปิดปากเธอไว้ จนคำพูดของเธอกลายเป็นเพียงเสียงอู้อี้
บนพื้นหญ้า ที่ไม่กี่นาทีก่อนเคยมีร่างของเขาและเธออยู่ บัดนี้ ได้มีบุรุษร่างกายกำยำ ในชุดเครื่องแบบของทหาร ย่างเท้าเข้ามาสองนาย
บุรุษผู้มาใหม่เริ่มเอามือป้องปาก แล้วเปล่งเสียงออกมา "เจ้าชาย ทรงอยู่ไหนเพคะ เจ้าชายยยยยยยย" ทหารทั้งสอง ประกาศซำไปมาเกือบสิบรอบ แล้วจึงเดินออกไป พร้อมๆกับมือของบุรุษบนต้นไม้ ที่ค่อยๆเลื่อนออกจากปากของหญิงสาว
"เฮ้ยยยยยยยย แจกานช้านนนนนนนน แตกหมดแล้ววววววว"หญิงสาวเผ่าจิ้งจอกเก้าหางเอ่ยตะโกน ราวกับจะป่าวประกาศไปทั่ว มือทั้งสองของธอรีบจับย่ามสีหม่นๆ ของตนเองไว้แน่น
"จะตโกนหาวินาศสะโรทัย รึไง"เขาตะโกนข่มเสียงของเธอ ใบหน้าของเขาดุดันราวกับฆาตรกรกระหายเลือด
เสียงของเธอเบาลงทันตาเห็น "ก็แจกันชั้นแตกหมดแล้ว แล้วนี่ของซื้อของขายด้วย" กล่าจบ เธอก็เริ่มบีบน้ำตา เรียกความสงสารจากชายหนุ่ม
และ เสมอไป ที่สุภาพบุรุษเห็นน้ำตาหญิงสาวแล้วอดสงสารไม่ได้
"เฮ้ย เธอเป็นอะไร หยุดร้องๆ" เมื่อเห็นน้ำตา ชายหนุ่มผมน้ำตาลก็เริ่มทำอะไรไม่ถูก ความห้าวที่เคยมีกลับมลายหายสิ้น
"เธอยังไม่มีที่พักใช่มั้ย งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ไปพักห้องฉันมั้ยล่ะ"เขากล่าวข้เสนอด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"นายรู้ได้ไงอ่ะ"หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงทึ่งๆ
"ก็ที่เมืองนี้ไม่มีร้านขายแจกันเลย"เขาปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ แล้วเอ่ย
"ก็ได้ ตกลง" หญิงสาวผู้ถูกเหมารวมกับแม่ค้าแจกัน เอ่ยตัดบท ก่อนจะจินตนาการไปว่าบ้านของชายหนุ่ม ที่ดูโทรมๆคนนี้จะเป็นอย่างไร
"นี่ บ้านของฉัน" ชายหนุ่มเอ่ยในระหว่างที่ตนเองเริ่มไต่กำแพงปราสาท
"บ้านนาย แล้วทำไมต้องปีนกำแพงเข้าไปด้วยล่ะ"หญิงสาวเอ่ย พลางมองอย่างไม่ไว้ใจ (=_=;)
"เอ่อ ..... ช่างมันเถอะ รีบไต่กำแพงเร็วๆ เดี๋ยวทิ้งไว้เลยนะ"ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พิรุธมีเป็นกระบุงโกย
หญิงสาวพยักหน้าหน่ายๆ แล้วไต่กำแพงตามเข้าไปอย่างว่าง่าย
"อะไรนะยะ ไต่กำแพงเสร็จ ก็ปีนต้นไม้เรอะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก"หญิงสาวเอ่ยกระฟัดกระเฟียดอย่างหัวเสีย
ชายหนุ่มไม่ตอบ มือทั้งสองของเขายังไต่ตามต้นไม้ไป จนเกือบถึงยอด จึงกระโดลงหน้าต่างห้องที่อย่ติดกับต้นไม้อย่างทะมัดทะแมง
"คุณหญิงคร้าบบบ ถึงแล้ว จะเข้ามาก็รีบๆเถอะ เดี๋ยวจะมียามมาจับก่อน"
"นายเป็นขโมยรึไงยะ" จิ้งจอกสาวเอ่ยก่อนไต่ต้นไม้ตามชายหนุ่มเข้าไป
"ยินดีต้อนรับสู่ห้องบรรทมของรัชทายาท เรย์ แห่ง ออลมาเนีย คร้าบบ คุณแม่ค้าแจกัน" ชายหนุ่มเอ่ยทันทีที่เท้าน้อยๆของเธอเหยียบลงตรงพื้นพรมสีน้ำเงิน
"อย่าบอกนะว่านายคือรัชทายาท เรย์ ไบริล"
"อือ"
ซวยแล้วไหมล่ะ เชื่อใครไม่เชื่อ ไปกับใครไม่ไป ดันไปกับเจ้าชาย ซวยยกกำลังสอง ถ้าถูกจับได้ว่าไปขโมยแจกันมา อาจโดนประหารกุดหัวเลยก็ได้ ทำไมซวยจังว้า(OoO!!!!!)
"เป็นไรอ่ะ ทำไมเหงื่อวึมอย่างนั้น" ชายหนุมถามแล้วตีหน้าฉงน คล้ายปลางงให้(??)
"มะ...มะ...ม่ะ...ไม่มี อะ....ระ...ร่ะ.ไร"เธอตอบเสียงสั่นมากๆ จนคนฟังแปลกใจ
"เธอจะนอนเตียง หรือนอนพื้นล่ะ"เจ้าชายหนุ่มถามพลางกระโดดล้มตัวลงบนเตียง
"นอนพื้นีกว่าเพคะ เจ้าชาย"หัวขโมยได้แต่เอ่ยสั่นๆ
"แล้วแต่นะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางนอนกลิ้งเกลือกไปมา
"เอพริล ลาเซอร์แตงส์ เพคะ"
"โอ้ย ไม่ต้องเพค้ง เพคะ กับฉันก็ได้ รำคาญอ่ะ"
"อือ ว่าแต่พูดแบบนี้กับคนที่อายุพอๆกันแล้วกระดากปากมากเลยนะ"
"อือๆ ว่าแต่จะอาบน้ำเลยมั้ย ห้องน้ำอยู่ทางโน้น"เจ้าชายหนุ่มเอ่ย แล้วชี้นิ้วไปที่มุมขวาของห้อง
หญิงสาวกวาดสายตาไปตามนิ้ว พับผ่าสิ ห้องนอนทำไมมันกว้างอย่างนี้ แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ ณ ประตูห้องไม้สัก สลักซะอย่างสวย
"นั่นเหรอ"
"อือ"
หญิงสาวฟังคำตอบแล้วจึงย่างเท้าไป ตามนิ้วชี้ของชายหนุ่ม
ห้องอาบน้ำ นี่เหรอ ห้องอาบน้ำ สระน้ำร้อนที่กว้างใหญ่ ภายในมีน้ำอุ่นๆ ที่คาดว่าน่าจะเป็นน้ำแร่อยู่เต็มสระ และน้ำยังมีกลิ่นหอมอ่อนลอยฟุ้ง มุมหนึ่งของสระ มีหินที่ตั้งซ้อนกันเป็นน้ำตกอยู่ สรุปโดยรวมแล้ว ..นี่ไม่น่าจะเรียกว่าห้องอาบน้ำส่วนตัว แต่ควรเรียกว่าโรงอาบน้ำมากกว่า... คิดแล้วก็ปวดหัว
"อาบไปเถอะ ห้องแต่งตัวอยู่ด้านขวาของห้องน้ำนะ ฉันนอนก่อนล่ะ"เสียงตระโกนที่ไม่ต้องมัวเดาว่าเป็นของใครแว่วเข้ามา
"จ้า"
เสียงจิ้งหรีดเรไรแว่วเข้ามาในห้องเบาๆ แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างอ่อนๆ
"นี่ นายจะว่ามั้ย ถ้าฉันโกหกนาย"หญิงสาวเอ่ยพลางพลิกตัวไป
"หือ ไม่มั้ง"ชายหนุ่มเอ่ยอย่างงัวเงีย
"อือ ที่จริงแล้ว ฉันไม่ใช่แม่ค้าแจกันหรอก แต่เป็นขโมย"
"แล้วไง ฉันก็แค่ชดใช้ค่าแจกันนี่ มันก็เป็นอาชีพของเธอ"ชายหนุ่มกล่าว แล้วหลุบตาลง พร้อมเข้าสู่ห้วงนิทรา
นี่หรือ รัชทายาท เรย์ ไบริล แห่ง เมเนเซีย อาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุด ชายหนุ่มที่อ่อนโยนคนนี้น่ะเหรอ หญิงสาวครุ่นคิด ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
"หึๆๆๆๆๆๆๆๆ เผ่าจิ้งจอกเก้าหางยังไม่สูญพันธุ์ อีกหรือ อย่างนี้ค่อยสนุกขึ้นมาหน่อย"
---------------------------------------------------------------------------------------
ว่างๆจะมาแต่งต่อนะครับ
ว่างๆก็เข้าไปชมมายไอดีผมหน่อยนะ บาย
จบตอนที่1 แล้ว ใครใจดีก็ช่วยเมนท์ให้ด้วยนะคร้าบ
ถ้าใครเข้ามาอ่านก็ขอให้โชคดี ใครเมนท์ให้ ขอให้ร่ำรวย สมหวังทุกประการ อายุยืนๆ นะคร้าบ สาธุ
ความคิดเห็น