เจ้าชายปีศาจปะทะยัยตัวร้ายของโลกมนุษย์

ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าชายเด็จโลกมนุษย์ซะแล้ว

บทนำ

 

         “ไค!! เจ้าทำไมชอบหาเรื่องนักนะ........เลิกทำตัวเป็นเด็กๆเสียที”

 

         “ท่านพ่อ!!ข้าก็เป็นของข้าอย่างงี้ เลิกสั่งลูกทำนูนทำนี่สักที ..ท่านพ่อไม่ใช่เจ้าชีวิตของข้า ชีวิตข้า ข้าขอกำหนดมันเอง” พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกจากห้อง ปล่อยให้พูดเป็นพ่อต้องยืนโมโหอยู่คนเดียว

 

              ในโลกปีศาจซึ่งเป็นเหมือนโลกที่มนุษย์ไม่อาจมองเห็นได้   แต่พวกเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างในโลกมนุษย์ ใช้ชีวิตเหมือนมนุษย์ทั่วไปหากแต่พวกเขาไม่ใช่คน สะพานเชื่อมต่อระหว่าง 2 โลกมีมนุษย์น้อยคนนักจะรู้เรื่องนี้หรือแทบไม่มีคัยรู้เลย แต่มนุษย์คนนั้นมีสายเลือดปีศาจอยู่ก็จะถูกเรียกตัวมาที่โลกปีศาจ เพื่อฝึกให้เป็นปีศาจเต็มตัวและรู้จักใช้ชีวิตในโลกปีศาจ เวลาของโลกปีศาจ1 วันเท่ากับ100 วันของโลกมนุษย์ กฎข้อสำคัญของโลกปีศาจคือ หากมนุษย์คนใดรู้เรื่องของตนเองต้องทำให้มนุษย์คนนั้นเป็นพวกของตนซะ หรือถ้ารู้มากเกินไปอาจเป็นอันตรายต่อโลกปีศาจควรกำจัดทิ้ง

 

         “ซีเน่ ถ้าเจ้าอยู่กับข้าตอนนี้คงดีไม่น้อย อย่างน้อยเจ้าคงเลี้ยงดูๆได้ดีกว่าข้า” ซีเนอา ผู้ปกครองโลกปีศาจคนปัจจุบัน ซึ่งตอนนี้กำลังพูดกับร่างชายาที่หลับไปตลอดกาล ร่างนั้นเหมือนเดิมทุกอย่างหากแต่ไร้.....วิญญาณ

         “ฝ่าบาท!!!!! เจ้าชายไค ลงไปที่โลกมนุษย์อีกแล้ว พะยะค่ะ............จะให้ทำอย่างรัยดี”องค์รักษ์ส่วนพระองค์รีบเข้ามารายงาน เมื่อรู้ว่าเจ้าชายองค์เล็กทรงลงไปเล่นอีกแล้ว

         “ปล่อยไป!แล้วก็ส่งคนตามดูห่างๆอย่างให้รู้ตัว ...แล้วก็...............”

         “ปิดสะพานเชื่อมต่อทั้งสองโลกซะ!!................ดูสิว่าเจ้าจะอยู่ที่โลกนั้นได้นานแค่ไหน”

 

 

 

          

 

 

โลกมนุษย์

 

         “เฮ้ย!!!พวกเรา วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา 3คน เห็นว่ามาจากโซลล่ะ” โซ ^O^ หน่วยข่าวคนสำคัญของห้อง 3-D ซึ่งห้องนี้ได้ฉายาว่า เดวิลschool ไปแล้ว แต่ก็ต้องสยบให้กับอิชิคาวะ อายูมิ เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าอายูมิเป็นถึงนักสู้หญิงอันดับหนึ่งของโรงเรียนและพี่ชายของเธอก็เก่งมากทีเดียว หน้าตาของหมอนี่ถือว่าหล่อ แต่เพราะนิสัยกวนประสาทจึงไม่ค่อยเป็นที่สนใจของหญิงใด

 

         “จิงดิ!!แล้วหญิง ชาย ล่ะ”แก๊งชะนีกลุ่มสำคัญพูดขึ้น

         “ชาย”

กรี๊ด กรี๊ด

         “ไม่ต้องกรี๊ดได้ป่ะ แก้วหูชั้นจะแตกเพราะพวกเธอ” โซรีบพูดก่อนที่มันจะหูแตกจิงๆ

         “ว่าแต่มีคัยเห็น อายูมิเจ้านายคนสำคัญของชั้นรึป่าวว่ะ!!.............................เออ!!ฮานะจางเห็นรึป่าวคร้าบ..”ดูนิสัยมัน

         “เห็นว่าอยู่บนดาดฟ้าค่ะ ถ้ามีอะไรสำคัญเดี๋ยวโทรหาหั้ยมั้ยค่ะ” ฮานะจังสาวน้อยน่ารัก เรียบร้อย เรียนเก่ง เพื่อนสนิทอายูมินั้นเอง

          “รีบเลยยิ่งดีครับ ก่อนอาจารย์มา” โซรีบพูดขึ้นเพราะกลัวว่าหัวหน้าคนสำคัญจะเจอฆ่าตายซะก่อน         (มันนะจะตาย)

          “ไม่ต้อง! ฉันอยู่นี่”

          “เฮ้ย!!! เจ๊โหดมาแว้วว!”อาจารยาช่วยต่อชีวิตไว้ได้

          “นั่งที่ได้แล้ว! วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา เดี๋ยวให้แนะนำตัวให้พวกเธอรู้จัก ทำตัวดีๆล่ะ”  พูดจบเจ๊โหดก็เดินออกมาให้พวกหน้าใหม่ทั้งสามแนะนำตัว

 

          “สวัสดีคับ!ผม นารุสะ ริว พึ่งมาจากโซล ฝากเนื้อฝากตัวด้วยด้วยนะครับ!” ริว คนแรกดูนิสัยขี้เล่น เจ้าชู้ด้วย

         “ไม่ฝากหัวใจด้วยเหรอค่ะ” นานะสมาชิกแก๊ง ช.น.นั้นเอง

         “ก็คงต้องค่อยดูก่อนแล้วกันนะครับ” ดูมันทำเจ้าชู้สุดๆเลย ว่าโซเป็นมากแล้ว ไอ้ริวเป็นหนักกว่าอีก หน้าตาดี ขี้เล่น ตาสีฟ้าด้วย สูง โปร่ง หุ่นดี จัดว่าถ้าประกวดอะไรคงชนะขาด

         “ดีคับ!! ผมนารุสะ เรียว พี่ชายฝาแผดของริว ยินดีที่ได้รู้จักครับ” คนที่สองเรียว นิสัยต่างจากริวราวฟ้ากับเหว พี่นี่ดูดี แต่น้องโค-ตะ-ระ กวนประสาทเลย หน้าตาเหมือนคนน้อง เลย แต่นิสัยดูจะขรึบมากเลย แต่ก็ดูดีสุดๆเลย

         “โอนางิริ   ไค”  จบสั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ สรุปไอ้ปีศาจน้ำแข็งนี่มันชื่อไค นิสัยเย็นชาแบบนั้นยังมีคนคบด้วยอีก สุดยอดเลย หมอนี่สิ หล่อมากกก สูง ขาว ตาสีน้ำตาล แต่.เฮ้ย ทัมไมเมื่อกี้ชั้นเห็นเป็นสีแดงว่ะ.....ผมซอย รากไซ ผมหมอนี่ สีแดงดำซะด้วยเท่ ชะมัด!!!

                   STOP!!!!!หยุด หยุดเลย ชั้นยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะเนี่ย^O^”แหะๆ

ดีค่ะชั้น อิชิคาวะ อายูมิ มีพี่ชื่ออากิระ มีเพื่อนสนิท 3 คน คือฮานะ คุณหนูแห่งตระกูลเรเรียว นิสัยดีมากๆไม่รู้มาเป็นเพื่อนชั้นได้ไง นาโอกิและไนโตะ อันแน่คิดว่า2 คนนี้เป็นพี่น้องกันใช่ม่ะ ไม่ใช่ครับ 2 คนนี่เป็นหนุ่มฮอตอันดับ 1-2 ของโรงเรียน ส่วนเจ้าโซป็นคนที่อยู่ในแก๊งพี่ชายชั้นเอง พี่ส่งมันมาดูแลชั้นหรือส่งมันมาคอยคุมฉันก็ไม่รู้ พี่อากิระเป็นหนุ่มฮอตและนักสู้อันดับ 1 ของมหาลัยเซยอง ตอนนี้ฉันต้องมานั่งฟังเจ้าพวกนี้มันแนะนำตัว ไม่ค่อยถูกชะตาด้วยเท่าไรเลย โดยเฉพาะนายโอนางิริ ไค เห็นแล้วน่าหมั่นไส้ คนอะไรไม่มีอารมณ์สนุกสนานกับคนอื่นเค้าเลย (ดูนางเอกของเราพูดสิ พูดคนอื่นไม่ดูตัวเองเลย)

 

         “อายูมิ!! วันนี้เธอบอกว่าจะไปหารุ่นพี่อากิระใช่ป่ะ ชั้นไปด้วยนะ!.......เซ็งว่ะ” ไนโตะถามขึ้นขณะมองดูเจ้า 3 คนนั้น ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะตกอันดับแล้ว

         “ไปดิ!!ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ แต่ชั้นปวดหัวว่ะ ขอนอนก่อนแล้วกันนะ เที่ยงแล้วปลุกด้วยน่ะ” แล้วเราก็ได้เวลาเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้ววววว........

         “คร้าบบบบ......ผม”

        

 

      “อายูมิ อายูมิจัง ตื่นได้แล้วนี่! นี่เที่ยงแล้วนะ ตื่นเถอะจ๊ะ” ฮานะ

         “อายูมิ เฮ้ย~! ยัยอายูมิตื่นได้แล้ว” ไนโตะ

      “คุณหนูครับ คุณหนู คุณอายูมิ อายูมิ เฮ้ย!!! อะรัยว่ะเรียกแล้วไม่เห็นตื่นเลย เข้าเฝ้าพระอินทร์ถึงขั้นไหนเนี่ย เจ๊คร้าบบบ!” โซ

         “เป็นอะไรไปน่ะ วันนี้ไม่สบายรึป่าว ยัยนี้ไม่ใช่คนนอนขี้เซาซะหน่อย ถ้าโซก็ว่าไปอย่าง!!!”    นาโอกิพูดจบ ก็ยืนมือไปแตะหน้าผากของอายูมิ

         “เฮ้ย!!! อายูมิทัมมั้ยตัวร้อนอย่างนี้ว่ะ ไม่สบายแล้วยัง......พาอายูมิไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่า ฮานะบอกจารย์ด้วยล่ะ”  หลังจากพูดจบ ชั้นก็ถูกอุ้มไปที่ห้องพยาบาลแล้ว กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เลิกเรียนแล้ว เจ้าพวกนั้นมันก็มารอรับชั้น ตอนนี้มันยืนอยู่รอบเตียงเลยคร้าบบ เว้นแต่ไม่เห็นฮานะ

 

       “เป็นไงบ้างล่ะ” โซถาม

       “ก็ดี ยังไม่ถึงตาย”

       “ไม่เป็นรัยแล้วใช่มั้ย” นาโอกิ

      “อืม.......ว่าแต่ฮานะล่ะ”

       “กลับไปแล้วล่ะ เห็นบอกว่าต้องไปงานเลี้ยงทางบริษัท แล้วเค้าฝากมาบอกด้วยว่า หายเร็วๆน่ะ”   ไนโตะ

       “งั้นเรารีบไปกันดีกว่าก่อนที่มันจะดึกไปมากกว่านี้”

      “เออ.......คุณหนูครับคือว่า” โซอีกแล้ว คราวนี้เรื่องอะไรอีกว่ะ

      “ว่า!!! ถ้าแกไม่รีบพูดล่ะก็โซ ชั้น-จะ-ฆ่า-แก ด้วยมือของชั้นเองเลย”

    “ท่านหัวหน้าให้คุณหนูกลับไปพักที่บ้านครับ” ว่าแล้วไง

 

          “ว่าไงนะ.....อย่าบอกนะว่าแกโทร..บอกอากิระแล้วเนี่ย ....ชั้นล่ะอยากจะฆ่าแกจริงๆเลยไอ้บ้าเฮ้ย!!”

                “แล้วทีนี้เธอจะเอาไงต่อล่ะ อายูมิจัง” โทโมะนี่หว่า......ว่าแต่มันมาตั้งแต่เมื่อไรล่ะเนี่ย

                “โทโมะ แกมาตอนไหนว่ะ” โทโมะ มันเป็นน้องพี่ทาคุคนในกลุ่มพี่ชั้นอีกนั้นแหละ

                “ตอนเธอโวยวาย เมื่อกี้.......เอาไงต่อดีล่ะ”

                “หึ!!!คนอย่างชั้นมีคนห้ามได้ด้วยเหรอ ชั้นไม่ยักรู้” พูดจบเจ้าตัวก็ทำตัวเหมือนกับว่าคนอย่างชั้นมี ใครก็ห้ามไม่ได้

          “สมแล้วที่เป็นเธอ” พวกนั้นพูดขึ้น มันชมชั้นใช่มั้ย

                “แต่!!ถ้าหัวหน้ารู้ว่าคุณหนูยังจะไปที่นั้นล่ะกะ....”

                “แกเงียบไปเลย” เหอะๆเงียบเลย เว้ย สะใจจิงๆ ทำไมมันขัดชั้นตลอดเลยก็ไม่รู้พี่คิดไงถึงส่งมันมาดูชั้นว่ะ แทนที่มันจะเอาโทโมะไว้เป็นตัวอย่างซะบ้าง

                “เรารีบไปกันเถอะ” ไนโตะพูดจบก็ถือกระเป๋าชั้นเดินออกไปก่อน

                “อืม” จากนั้นพวกเราก็เดินออกจากโรงเรียน และแล้วไม่นานพวกเราก็มาถึงคลับของรุ่นพี่เทโวซะที แต่ทำไมมันรู้สึกปวดหัวจังว่ะ ปวดหัวเว้ย!!

 

                “อายูมิเป็นอะไร หน้าแกซีดๆว่ะ” ไนโตะถามขึ้น

                “ไม่นิ! เข้าไปข้างในกันเถอะ” พูดจบชั้นก็เดินนำพวกนั้นเข้าไปข้างใน คลับนี้พี่ๆจะใช่เป็นที่กบดาน เพราะประหยัดเงินดี ทำไมวันนี้มันดูครึกครื้นดีจัง

                “อ้าวอายูมิจัง!!~ไหนอากิระบอกว่าวันนี้เธอไม่มาไง เห็นว่าเธอไม่สบายนี่น่า หาดีแล้วเหรอ”

พี่ซองเจ ลูกครึ่งเกาหลีทักชั้นทันที ขณะที่ชั้นกำลังจะสั่งเครื่องดื่ม

                “ก็ดีค่ะ......พี่ฮันขอเหมือนเดิมนะ..................เฮ้ย!!แล้วพวกนายสั่งกันรึยัง”

                “เรียบร้อย” ไนโตะ พูดเพราะดูเหมือนว่ามันกำลังอยากจะขึ้นไปเต้นกับสาวน้อยน่ารัก ข้างบนเหลือเกิน

          “งั้นดื่มกันดีกว่าค่ะ!!พี่ซองเจ” ขณะที่ชั้นกำลังจะดื่มก็มีมือมาดึงไปซะก่อน พร้อมด้วย เพี้ย!!

 

          “เธอ!!ขัดคำสั่งพี่อายูมิ” พี่อากิระนี่หว่า แต่เมื่อกี้พี่....ตบหน้าฉันทั้งๆที่ไม่เคยตบหน้าฉันมาก่อนเนี่ยนะ

                “เค้าปะ......”

                “รึ เธอจะเถียงพี่ รู้อยู่ว่าตัวเองไปสบาย ยังจะมาทำไม” ชั้นสัมผัสได้เลยว่าตอนนี้ทุกอย่างหยุดนิ่งมาก

          “เค้าไม่เป็นอะไรแล้วนี่ พี่ก็เห็น” เถียงทำไมเนี่ยเรา

          “เนี่ย เหรอไม่เป็นอะไร ดูตัวเองหน่อยสิ ซีดมากเลยรู้บ้างรึป่าว” พี่พูดพลางบีบแขนชั้น น้ำตาชั้นจะไหลออกมาแล้วนะเนี่ย

                “กลับ-บ้าน-ไป-ซะ”

                “อากิระ+ใจเย็นน่า~ปล่อยมือ!!ซะ น้องเจ็บนะเว้ย”~พี่ฮาคุพูดขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนว่าเพื่อนพี่และเพื่อนชั้นจะอยู่กันครบเลย

                “ได้!!เค้ากลับ แต่ไม่ใช่บ้าน”พูดจบชั้นก็วิ่งออกจากคลับ ได้ยินเสียงของพวกพี่ๆตะโกนตามออกมา ชั้นวิ่งไปโดยยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะไปไหน

          “อากิระ แกไม่น่าไปขึ้นเสียงใส่อายูมิเลยนะโว้ย!!” ไอ้ฮาคุพูดขึ้นหลังจากที่อายูมิวิ่งออกไปแล้ว

                “ชั้นไมรู้” ผมตอบได้คำเดียวตอนนี้ ผมคิดอะไรไม่ออกแล้ว ผมทำอะไรลงไป

                “แกตอบเป็นแต่ชั้นไม่รู้รึไงว่ะ”

                “ปล่อยมันเถอะฮาคุ!! ปล่อยให้มันอยู่คนเดียว....สักพัก” เทโวพูดขึ้นทำให้เจ้าฮาคุมันเดินออกไปทันที

                “พวกเราออกตามหาอายูมิ!! ก่อนที่จะเป็นอะไรไป ยิ่งไม่สบายอยู่ เร็ว” ทาคุสั่งขึ้น (คงจำได้สินะทาคุพี่ชายของโทโมะไง)

                “รับคำสั่ง!!” ลูกน้องคนอื่นตะโกนออกมาพร้อมกัน

                “ถ้าคัยเจอก่อนให้โทรบอกพวกเราด่วนที่สุด” ซองเจสั่งด้วยอีกคน“ครับ”

      กลุ่มของอากิระ มีซองเจ ฮัน ทาคุ ฮาคุ เทโว ที่สามารถสั่งจากแทนได้ 5 คนนี้เป็นเพื่อนและลูกน้องคนสนิทของอากิระมาโดยตลอด ลูกน้องของอากิระทุกคนรู้ดีว่าอากิระรัก หวง และห่วงอายูมิมากแค่ไหน

 

 

         ตอนนี้ชั้นวิ่งมาจนถึงแม่น้ำเออ................แม่น้ำไรหว่า แต่ช่างเถอะ ข้างๆเป็นสวนสาธารณะ เป็นครั้งแรก(มั้ง)ที่พี่ดุและตบหน้าชั้น ชั้นไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกแล้ว ชั้นเดินไปเรื่อยพยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้น อยากอยู่คนเดียว แต่   ตุบ!!!

         

                “โอ้ย...!”

                “โอ้ย!!เดินดีๆไม่เป็นรึไง..หา” ขนาดอยากอยู่คนเดียวนะเนี่ย ใครว่ะ

                “เฮ้ย!! ที่อยู่ห้องเดียวกันนี่” ก็เออสิ แล้วนายคิดว่าคัยหะไอ้บ้าริว ทัมมั้ยชั้นต้องมาเจอเจ้าพวกนี่ด้วยน่ะ

                “เดี๋ยว!!เธอชื่ออะไร” ไอ้ปีศาจน้ำแข็งมันถามชั้นใช่มั้ย

          “จะถามทำไม ชื่อชั้นไม่ไปซ้ำกับบรรพบุรุษพ่อนายหรอก........ปล่อยมือด้วยจะดีมาก”

                “นี่เธอ!!จะมากไปแล้วนะ!!” เหอะๆน้ำแข็งจะละลายแล้วคร้าบ สะใจโว้ย!!

                “ปล่อย-ชั้น-ซะ” โอ้ย!!ทำไมภาพมันลายๆแบบนี้น่ะ ปวดหัวจัง

                “เธอ อิชิคาวะ อายูมิ คนที่สามารถคุมห้อง 3-D ได้อยู่หมัดสินะ” เรียวพูดขึ้น สมแล้วมันรอบรู้ไปซะทุกเรื่อง

                “รู้จักชั้นด้วยเหรอ แหมเป็นเกียรติจัง ทีนี้ชั้นไปได้แล้วสินะ”

          “เดี๋ยวสิอายูมิจัง เธอเดินคนเดียวแบบนี้ ให้ผมเดินเป็นเพื่อนมั้ยล่ะครับ” น้ำเสียงกวนประสาทอย่างนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากริว

                “ไม่จำเป็น ชั้นเดินคนเดียวปล่อยภัยกว่าอีก ขอบคุณ!!และลาล่ะ” แต่ขณะที่ชั้นกำลังจะเดินไปก็มีมือของปีศาจน้ำแข็งมาจับไว้ ชั้นว่าไม่ได้ไปง่ายๆแน่

                “ปล่อย”

                “แล้วถ้าไม”

                “ฉันจะฆ่านาย”

                “ไม่มีวัน”

                “ลองดูมั้ยล่ะ” ปวดหัวอีกแล้ว แต่ก่อนจะเถียงนายไคต่อชั้นก็    วูบ!! ไปแล้ว

                “เฮ้ย!!!” 3 คนนั้นตะโกนขึ้นพร้อมกัน แต่ดีน่ะที่ยังมีสติรับร่างชั้นไว้อยู่

 

 

                “เอาไงดีล่ะ ดูเหมือนยัยนี่ไม่ค่อยสบายด้วยสิเจ้าชาย” ริวถามขึ้น ขณะที่ยังมองร่างที่หลับสนิทของอายูมิ ที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของเจ้าชายคนสำคัญของโลกปีศาจ

                “ผมอุ้ม เธอเองดีกว่ามั้ยครับ เจ้าชาย” เรียว

                “ไม่เป็นรัย มนุษย์คนเดียวชั้นอุ้มเองได้”

                “มนุษย์ผู้หญิงซะด้วยสิ พี่เรียว”

                “พาไปที่บ้านก่อน ดีกว่า น้ำค้างเริ่มลงแล้ว เดี๋ยวจะยิ่งไม่สบายอีก”

                “หึ นายชอบเค้าล่ะสิคุณเจ้าชายไค”

                “แกเงียบไปเลยริว”

                “คงจะรักษาด้วยวิธีนั้นสินะ” คราวนี้คนถูกแซวเริ่มหน้าแดงซะแล้ว

                “เงียบ!!ได้แล้วริว พูดอะไรดูสิ เจ้าชายหน้าแดงใหญ่แล้ว หึหึ” เรียวพูดพลางมองคนที่ถูกแซวบัดนี้ เดินนำไปโน่นแล้ว

                “คร้าบบบบ.....พี่ชาย”

 

 

         (วิธีนั้นที่ริวพูดถึงคือ การจูบรักษา ไคเป็นปีศาจแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ และเป็นแวมไพร์ตระกูลหลัก สายพันธุ์ของแวมไพร์ถูกแบ่งออกเป็น 13 สายพันธุ์(แต่ถ้าจะเรียงตอนนี้คงจะไม่ได้เพราะงั้นถ้าจำได้เมื่อไรแล้วจะมาเขียนทีหลัง))