คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 ความลับ!!
ผมนั่งอยู่บนแท็กซี่กับไอ้จีน ตรงไปบ้านมันเลยครับ อย่างว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมนอนบ้านมัน ผมนอนบ่อยจนหลังๆ ไม่ต้องเอาอะไรไปก็ได้ ทุกอย่างมีพร้อมแม้กระทั่งบ๊อกเซอร์หรือกางเกงใน ส่วนวิชาที่เรียนพรุ่งนี้น่ะ อยู่ใต้โต๊ะเรียนผมหมดแล้วครับ
“มึงรู้จักกับไอ้แมกได้ไง”
คำถามของมันทำเอาผมสะอึก!!
ผมทำเป็นไม่ได้ยินแล้วมองออกไปนอกรถ ไม่อยากโดนไอ้จีนซัก แมร่งมันจะเอาให้รู้ให้ได้อ่ะ อยากบอกมันเหลือเกิน มึงจะหวงเพื่อนทำเชี่ยอะไร!!
มันหวงทุกคนที่เข้ามาจีบผม เพราะอยู่โรงเรียนผู้ชายล้วน ผู้หญิงไม่มีให้มองก็มองกันเอง และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมอยู่โรงเรียนชายล้วนผมก็เลยรู้สึกแปลกๆ ที่มีผู้ชายมาจีบ จีบแบบแมร่งจะเอาเป็นแฟน!!
มึงบ้าวป่าวเหอะ!! ผู้ชายกะผู้ชาย ฟ้าผ่ากูพอดี!!
แม้ใจผมจะด่ามัน แต่ปากผมก็ปฏิเสธนิ่มๆ ครับ อย่างเช่น
“สัด!! กูไม่เอามึงอ่ะ กูชอบผู้หญิง” หรือ
“ไปตายซะ!!” หรือ
“ไปเกิดเป็นผู้หญิงก่อนเถอะครับ” เป็นต้น
ตั้งแต่เข้ามอสี่ที่นี่ผมต้องปฏิเสธไปหลายคนเลยครับ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง และรุ่นเดียวกัน
แล้วทุกคนที่เข้ามาไอ้จีนมันต้องถาม
“ใคร?”
“รู้จักได้ไง?”
“ไปเจอกันที่ไหน?”
“พูดอะไรกะมึง?”
“มึงตอบว่าไง?”
มึงทำไมไม่อยู่กะกูเลยล่ะ กูจะได้ไม่ต้องตอบคำถามพวกนี้เนี่ย!
แม้จะรำคาญแต่ผมก็รู้ครับว่ามันห่วง
“กูถามอย่าทำหูทวนลม”
แมร่งดันรู้อีก!! ไอ้จีนคงเห็นผมเงียบไปนานครับ แล้วดูท่าทางมันคงหมดความอดทนกับความเงียบของผม
ผมเลยหันกลับมามองมัน แล้วมันก็มองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก
ผมไม่เคยเห็นสายตานี้จากไอ้จีนเลยครับ
เป็นอะไรที่เครียด จริงจัง และต้องการคำตอบ
“ก็วันอาทิตย์ไง”
“ที่ไหน”
นั่นไง... เหมือนที่ผมคิดเป๊ะ!!
“ลานกิจกรรม”
“มึงทักเค้า”
“มันทักกู”
“เล่ามาดิ”
“มึงจะเอาอะไรกะกูเนี่ย” ผมชักรำคาญ
“มึงก็เล่ามาดิ”
คาดคั้นผมอีก!!
“แล้วถ้ากูไม่เล่า มึงจะว่าไง” ใช่ครับผมไม่อยากเล่า ผมน่ะแต่งเรื่องไม่เก่ง ถ้าเล่าไปแล้วโดนซักมากๆ เข้า มีหวังผมต้องหลุดออกมาแน่ๆ เลยว่ามันขอผมเป็นแฟน แถมโดนหอมแก้มอีกต่างหาก ทางที่ดีก็คือไม่เล่าดีกว่า
ผมอายครับ มันเป็นเรื่องน่าอายสำหรับผม คนอื่นที่เข้ามาจีบผม ยังไม่ใครกล้าหอมผมเลยสักคน แล้วเมื่อกี้อีกที่มันกอดผมน่ะ กับไอ้แมกมีแต่เรื่องน่าอายที่ผมบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น แล้วผมจะเล่าให้ไอ้จีนฟังเพื่อ???
ผมเลือกที่จะเงียบ...
ไอ้จีนดันเงียบตาม...
แล้วในรถก็เงียบ...
ก็เพราะฉันกลัว และไม่มั่นใจ
ถึงไม่เคยได้บอก ความลับข้างในหัวใจให้เธอรู้
และเพราะว่าเธอเคยพูดไว้
เราต้องเป็นเพื่อนกันแค่นั้นตลอดไป
เสียงเพลงบนรถดังขึ้นระหว่างที่ผมกับไอ้จีนทำสงครามเย็นใส่กัน
ฉันทนเก็บความลับ
อย่างนี้ไปคงไม่ไหว
ฉันต้องบอกว่ารักจากหัวใจให้เธอรู้
แม้ถ้าบอกไปแล้วความสัมพันธ์ที่เรานั้นเป็นอยู่
จะไม่เหมือนเดิม หรือเพิ่มเติมจะรับในคำตอบ
รู้สึกถึงมือใหญ่ที่มากุมมือผมไว้
มึงเป็นอะไรมากป่าวเนี่ยไอ้จีน ผมหันไปมองมัน แต่มันกลับเบือนหน้าออกนอกรถ มึงจะดราม่าใส่กูทำไมเนี่ย!!
เมื่อรู้ใจมันมีไว้เพื่อรักใครที่รู้สึกดี
และวันนี้ฉันมีความรู้สึกนั้นให้กับเธอ......
“มึงทะเลาะกับป่านทอเหรอ” ผมถามมันอย่างห่วงใยกลัวมันทะเลาะกันแฟน มันส่ายหน้าโดยไม่มองหน้าผม
“แล้วมึงเป็นอะไรเนี่ย” ผมหมดความอดทนเลยต้องถามออกไป
แต่มันกลับเงียบ...
ผมไม่ชอบแบบนี้เลยครับ เหมือนคนทะเลาะกัน แต่ผมกับไอ้จีนไม่ได้ทะเลาะกัน
แล้วมึงเป็นเชี่ยอะไรคร๊าบบบบบบบบบบไอ้คุณจีน!!
เมื่อถามไปแล้วไม่ได้คำตอบ ผมก็เลยได้แต่นั่งเงียบๆ มีเพียงเสียงจากวิทยุเท่านั้นระหว่างเรา...
จนถึงบ้านมือมันก็ยังไม่ปล่อยจากมือผม แถมลากผมเข้าบ้านด้วยอีกต่างหาก แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ได้รุนแรงกับผมเหมือนไอ้แมก เมื่อเข้าในบ้านมันก็ปล่อยมือผม
“มึงขึ้นห้องก่อนก็ได้นะ” ไอ้จีนบอกแล้วเดินเลี่ยงไปทางห้องซ้อม
ครับด้วยความรวยที่ไม่เผื่อผม แม่มันลงทุนทำห้องซ้อมเต้นให้มันเลยทีเดียว เป็นห้องที่ติดกระจกรอบด้าน มีโต๊ะวางเครื่องเสียงมุมหนึ่ง ข้างๆ เป็นตู้เล็กๆ ใส่ซีดี และเก้าอี้ยาว
ผมเดินตามมันไป เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรีบขึ้นห้องทำไม ผมยังไม่ง่วงและวันนี้พวกเรายังไม่ได้เต้นกันเลย ถ้ามันเต้นผมก็กะจะออกแรงด้วยเหมือนกัน
“ตามกูมาทำไมเนี่ย”
“อ้าวววววววว!! กูก็อยากออกกำลังเหมือนกันนิ แดกไปซะเยอะเลยวันนี้” ผมเลยตบพุงป่องโชว์มัน อย่างที่บอกของฟรีไงผมเลยซัดซะ
แต่ไอ้จีนกลับส่ายหน้า พร้อมยิ้มกว้าง
“มึงเนี่ยน๊า” ไม่ว่าเปล่าเอามือใหญ่มาโยกหัวผมเล่นอีกล่ะ ผมไม่ชอบให้ทำแบบนี้เลยอ่ะ เหมือนผมเป็นตัวอะไรสักอย่างเช่น น้องหมา... ผมปัดมือมันออกแล้วเดินนำหน้ามันเข้าห้องซ้อม เปิดเพลงแล้วก็เต้นตามทำนอง
ตอนนี้ผมกำลังหัดกระโดดตีลังกาหลังอยู่ครับ แบบว่ากระโดดโดยมีพื่อนช่วยโยนเราขึ้นไป เป็นการเพิ่มแรงให้ลอยในอากาศได้สูงขึ้น แล้วจะทำให้เราสามารถทำท่าต่างๆ ได้
ด้วยความที่ผมตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม ผมเลยได้รับหน้าที่แบบนี้ประจำ ต่อตัวก็อยู่บน จับโยนก็ผม ตีลังกาก็ผม
“ยกกูหน่อย” ผมอ้อนไอ้จีน
“ไม่เอา”
“ทำไมล่ะ”
“อันตรายอยู่แค่สองคน”
งงสิครับ... ผมงงก็ท่านี้เล่นสองคนก็ได้นี่
“อันตรายตรงไหน” ผมซัก
“ก็ตรงที่มีแค่กู”
“ตอนมึงโยนกู ก็มีแค่กูกับมึง ไม่เห็นแตกต่าง”
ไอ้จีนเดินมาเขกหน้าผากผมเบาๆ
“สำนึกบ้างนะมึง เวลาซ้อมโยนตอนมึงยังไม่คล่องเนี่ย ไม่ไอ้ทันก็ไอ้นายที่จะคอยดูและรับมึงไว้ แต่นี่มีกูคนเดียว”
“แต่มึงก็โยนกูออกบ่อย” ผมยังเถียงมันอีก
“ใช่กูโยนบ่อย แต่มึงก็แค่ลอยขึ้นเฉยๆ ไม่ได้ตีลังกาเข้าใจป่ะ มึงยังตีลังกาไม่คล่องถ้ามึงลงไม่ถูกสเตปเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วยมึงได้ มันต้องมีคนรองรับมึงก่อน เข้าใจหรือเปล่าเนี่ย”
ผมเริ่มเซ็งกะไอ้จีนที่กังวลเรื่องไม่เป็นเรื่อง...
“อย่ามานอยด์กู ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“กูไม่ได้นอยด์สักหน่อย” ผมว่าแล้วเดินไปเก็บของ แต่ไอ้จีนดันยืนยิ้มมองผม
“ยิ้มเชี่ยอะไร”
“เปล่า มึงนี่น่ารักได้ตลอดเลยนะ”
“ไม่ต้องมาล้อกู” แล้วผมก็กระแทกเป้ของมันที่อกเจ้าตัว
“คืนให้กูดีๆ ไม่ได้เหรอครับที่รัก”
“ดีกว่าไม่เก็บให้นะครับ”
แล้วผมก็เดินนำหน้ามันขึ้นไปชั้นสองของบ้าน เมื่อเข้าห้องนอนได้ผมก็ถอดเสื้อ คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที ร้อนมากครับ อยากแช่น้ำจะตายอยู่แล้ว
“ถูหลังให้นะครับที่รัก” ผมตกใจแทบช๊อค ก็ไอ้จีนมันเปิดประตูห้องน้ำมาสิครับ!!
ผมน่ะไม่ล๊อคประตูห้องน้ำเป็นนิสัยอยู่แล้ว เพราะอยู่บ้านคนเดียวคงไม่มีใครจะเปิดเข้ามาดูผมโป๊หรอก...
แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เพราะว่าตอนนี้ไอ้จีน มันมายืนตรงหน้าฉากกั้นระหว่างห้องน้ำกับห้องอาบน้ำแล้วครับ!!
โอ๊วม่ายยยยยยยยยยยยยยย!!
O_O!!
“สัดจีนออกไปนะเว้ย!!”
“กูแค่จะขัดหลังให้เท่านั้นเอง มึงอายทำเชี่ยอะไรของมึง มีเหมือนๆ กัน”
“เรื่องของกู ถ้ามึงไม่ออกไปนะ กู...”
“มึงจะทำไม”
อ๊ากกกกกกกกกกกกก!! ขามันก้าวเข้ามาอ่ะ
!!o>O<o!!
“หยุดนะสัด!!” ผมเริ่มตะโกนดังขึ้นแล้วครับ นึกกลัวว่ามันจะเข้ามาขัดหลังให้ผมจริงๆ
“ถ้ามึงเข้ามาอีกที กูจะกลับ!!” ผมยื่นคำขาด แล้วมันก็รู้ด้วยว่าผมพูดจริงทำจริง แล้วก็ได้ผลครับ มันหยุดก้าวเท้าแล้ว
เฮ่อ...... รอดไป!!
คือแค่นี้ก็โดนมองว่าเป็นคู่เกย์โดยวาจานัยแล้ว อย่าให้เป็นคู่เกย์โดยพฤตินัยเลยครับไอ้เชี่ยจีน เห็นใจกูมั่งเหอะ!!
“เฮ่ย... แล้วเมื่อไหร่มึงจะยอมให้กูกดดีๆ สักทีวะ”
ไอ้นี่...
“ถ้ามึงพูดคำว่ากดอีกทีนะ กูจะไปจริงๆ ด้วย”
“ฮึ่ย..... กูต้องอดทนถึงเมื่อไหร่วะ!!” มันตะโกนออกมา ทำเอาผมงงครับ
มันจะอดทนเรื่องอะไรของมัน!!
หรือมันปวดท้องอึ!!
....................................
Writer says:
ในห้องใหญ่ที่มีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟด้านนอก ภาพภายในห้องดูมัวหมองชวนให้รู้สึกเหงา แต่คนตัวสูงกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก จีนนอนยิ้มแล้วหันไปหาคนข้างๆ ที่นอนหลับอุตุราวกับเด็ก
พอหัวถึงหมอนเวียงเหนือก็หลับอย่างรวดเร็ว จังหวะหายใจที่สม่ำเสมอของคนข้างๆ เป็นสิ่งที่จีนรอคอย คอยจนกว่าจะหลับสนิท
จีนยันตัวเองขึ้นเปิดไฟหัวเตียง แล้วหันไปมองคนตัวเล็กแสงสีเหลืองสะท้อนใบหน้าน่ารักนั่นทำให้ยิ่งน่ามองขึ้นไปอีก ปากเล็กมีรอยยักตรงมุมปาก จมูกรั้น ดวงตาหวาน ขนตายาวเป็นแพ คิ้วเข้มที่เข้ารูปกับใบหน้า ผู้ชายอะไรหน้าตาอย่างกะผู้หญิง แถมเป็นในแบบที่เขาชอบอีกต่างหาก จีนยิ้มให้กับใบหน้าขาวนั่น แล้วก้มลงจูบหน้าผากที่เขาชอบเคาะเล่น
ปกติเขาจะทำก็แค่จูบหน้าผาก แต่วันนี้ขอทีเถอะ ลงโทษที่ไม่ยอมเล่าเรื่องไอ้แมกนั่น จีนก้มลงอีกครั้งริมฝีปากหนาสัมผัสกับริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา รับความหวานจากริมฝีปากเท่านั้น แล้วผละออกไม่อยากรุกล้ำมากกว่านี้แม้ในใจต้องการมากแค่ไหนก็ตาม
เพราะคำว่าเพื่อนเพียงคำเดียวที่ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ จีนนึกถึงเพลงที่ฟังตอนอยู่บนแท็กซี่
ฉันทนเก็บความลับ
อย่างนี้ไปคงไม่ไหว
ฉันต้องบอกว่ารักจากหัวใจให้เธอรู้
แม้ถ้าบอกไปแล้วความสัมพันธ์ที่เรานั้นเป็นอยู่
จะไม่เหมือนเดิม หรือเพิ่มเติมจะรับในคำตอบ
เขาไม่สามารถทำตามเพลงนี้ได้ เพราะไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ และไม่ต้องการความเปลี่ยนแปลงใดๆ มีกันแค่นี้ดีแล้ว อยู่กันอย่างนี้ดีแล้ว อย่างน้อยก็ได้เจอ ได้พูดคุย ได้มองหน้า ได้สัมผัส...
จีนมองหน้าเนียนนั่น แล้วรวบตัวคนหลับสนิทเข้าซุกอกอุ่นของตัวเอง ครั้งแรกที่ทำนึกว่าไอ้ตัวเล็กนี่จะงอแงลุกขึ้นมาถีบ แต่ที่ไหนได้มันกลับกอดเขา และคืนนี้ก็เช่นกัน แขนเล็กๆ วาดมาโอบเอวเขาไว้
แม้วงแขนเขาจะอบอุ่นไม่เท่าใคร แต่อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่า คนที่อยู่ในอ้อมกอดอยู่ต้องรู้สึกอบอุ่นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นไอ้ตัวเล็กนี่คงไม่ยิ้มออกมาหรอก
..................................
เพลง ความลับ ของพี่เอ็ม อรรถพลค่ะ
ส่วนคำว่า "สงครามเย็น"
มันคือการทำสงครามประสาทค่ะ
เป็นคำที่เก่ามากๆ
บ่งบอกอายุคนแต่ง แหะๆๆ
อยากได้คอมเม้นท์เยอะๆ จังเลยค่ะ
มันเป็นกำลังใจที่ดีมากๆ
แต่ถ้าขอมากไปก็ไม่เป็นไรค่ะ
แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจสุดๆ แล้ว
^O^
...........................................
ความคิดเห็น