คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4#เพราะ?
4#เพราะ?
“กานดา....กานดา........”
พี่ฮะ อย่าเรียกชื่อผมอีกเลย หยุดสักทีเถอะ ยิ่งพี่เรียกชื่อผมมากเท่าไร ผมยิ่ง........
...................
............
......
....
..
.
อืม...........เช้าแล้วเหรอเนี่ย
เด็กหนุ่มขยี้ตาเมื่อแสงแดดที่ส่องผ่านเข้ามาทำให้เขาต้องตื่น เพียงแต่เขาขยับกายเล็กน้อยความเจ็บปวดก็แล่นแปลบไปทั่วร่าง
“โอ๊ย~”
“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงที่คุ้นเคยถาม แล้วคร่อมร่างบางไว้อีกครั้ง
“หยุดนะ พี่จะทำอะไรผมน่ะ?”กานดาขัดขืน และพยายามดิ้นให้หลุดจากคนเบื้องบน
“ไม่เจ็บแล้วรึไง?”ร่างสูงยิ้มเหยียด เขารวบข้อมือบางไว้เหนือหัว
เจ็บสิฟะ ไอ้บ้า หยุดได้แล้ว
แม้จะอยากพูด แต่ถ้าพูดออกไปคงได้เจ็บตัวไปกว่านี้แน่ เด็กหนุ่มยอมจำนนแต่โดยดี ได้แต่ภาวนาไม่ผู้เป็นพี่ทำรุนแรงจนถึงกับหมดสติไปเพราะความเจ็บปวดแบบเมื่อคืนอีกเป็นพอ
“อื้อ อ๊า~!!!!!”กานดากรีดเสียงร้องสุดชีวิต
ท่ามกลางฝนที่โปรยปลาย ผู้คนต่างวิ่งหนีหาที่หลบฝน บางคนก็นำร่มที่ตนเตรียมมากางกันฝน แต่มีเพียงคนๆนึงที่ไม่คิดจะหาที่กำบังฝนใดๆ เขาเดินไปบนทางเท้าที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำ ผมสีแดงที่เคยดูยุ่งเหยิงของเขากลับเปียกปอน
“คุณคะ มาหลบฝนตรงนี้ก็ได้นะคะ”
“......”
วิศนะไม่ตอบอะไร เขายิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินต่อไป
ทำไมน่ะเหรอ? ตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำอย่างนี้
ใจที่เคยร้อนรุ่มบัดนี้กลับเย็นลงด้วยน้ำฝน ร่างสูงได้แต่เพียงคิดทบทวนเรื่องทั้งหมด ในที่สุดเขาก็ทำมันลงไป แถมยังทำให้น้องชายสุดทีรักต้องเจ็บตัว ถ้าอักษรรู้เข้าล่ะ? แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่า ชายหนุ่มรู้ดี เขาเพียงแค่คบกับแฟนสาวคนนี้เพราะไม่อยากยอมรับว่าเขาชอบผู้ชายด้วยกัน แล้ว....คนที่เขาหลงรักคือน้องชายร่วมสายเลือดของตัวเอง
เพราะอะไรกัน! ทำไมมันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยวะ! แล้วเราจะพูดกับอักษรยังไง เธอไม่ได้รู้อะไรเลย ถ้าบอกไปตามตรงอาจจะทำให้เธอเจ็บปวด ที่สำคัญ ตอนนี้เรากลับทำให้คนที่เรารักที่สุดเจ็บปวด ควรจะทำอะไรและทำเพื่อใครต่อไปดี เรานี่มันน่ารังเกียจชะมัด
ชายหนุ่มทรุดตัวลงเอนพิงต้นไม้ โดยที่ในหัวยังคงเต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆมากมายที่เขาคิดทบทวนซ้ำไปซ้ำมา
“วิศนะ ทำไมนายมาอยู่นี่ล่ะ คนบ้างานอย่างนายเวลานี้น่าจะอยู่ที่ทำงานแล้วนะ”หญิงสาวที่เขารู้สึกผิดกับเธอมากที่สุดปรากฏตัวขึ้น....อักษร....
“อักษร?”เธอยิ้มให้ แต่วิศนะกลับโผลเข้ากอดเธอ
โชคดีจริง ที่ฝนยังตกอยู่ไม่งั้นเธอคง......
“เป็นอะไรไปน่ะ วิศนะ”หญิงสาวถามด้วยความห่วงใย
“เปล่า”น้ำเสียงฟังดูสั่นราวกับคนกำลังร้องไห้? อักษรคิดเช่นนั้น
“นายไม่เป็นอะไรแน่นะ?”
“ชั้นไม่เป็นอะไรจริงๆ ขอ...อยู่อย่างนี้อีกสักพักนะ”
“ฮะๆ นี่นายกะจะแกล้งให้ชั้นเปียกรึไง เอาเถอะ เชิญเลย ชั้นทำเพื่อนายได้เสมอนะ”หญิงสาวโอบกอดเพื่อปลอบโยนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
ความคิดเห็น