[Fiction:FMA]เรื่องวุ่นๆระหว่างฝึกวิชา(AlphonseXWrath)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4 วิธีสุดท้าย

ตอนที่4 วิธีสุดท้าย

อัลและราธที่กำลังหาวิธีทำให้ราธกลับเป็นเช่นเดิมอยู่นั้น ทั้งคู่แทบสลบ เพราะหนังสือไม่ได้มีแค่2-3เล่ม แต่เป็น20-30เล่ม ไม่แน่ อาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ
“อัล พอเถอะ ยังไงมันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับชั้นนี่นา”ราธนอนแผ่หลาอยู่ข้างๆอัล
“แต่ว่า....”
“ช่างมันเถอะน่า”
“เอ่อ.....”
“รึนายอยากใช้วิธีนั้น?”ราธมองอัลอย่างมีเลศนัย
“......”อัลพูดไม่ออก แต่เลือดที่สูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้า บ่งบอกได้ถึงความรู้สึกของอัล
“ฮะ ฮะ พูดเล่นน่า”ราธหัวเราะ(ชักสงสัยแล้วนะ ว่าใครไร้เดียงสากว่ากันเนี่ย-*-)
“ราธไม่อยากทำแบบนั้นกับผมเหรอ?”ร่างบางทำหน้าเศร้า
“มะ....ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย.....แต่ชั้นยังไม่กล้า.....”ราธเองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน
“งั้นผมสอนให้เอามั้ยครับ?”อัลถาม
“เอ๋ นายเคยทำเรื่องแบบนี้แล้วเหรอ”หัวใจราธเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าที่แดงระเรื่อกลายเป็นแดงก่ำ
“เปล่า ยังหรอก ก็อยากให้นายเป็นคนแรกของผมนะ.....”
“บ้า! ไม่พูดด้วยแล้ว!”ราธรีบหันหน้าหนี
“ราธนี่ขี้อายจังนะครับ”อัลใช้นิ้วจิ้มลงบนแก้มเนียนๆของราธเบาๆ แล้วยิ้มให้
“ชิ ก็นายชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ”ราธทำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย
“ก็ราธน่าแกล้งนี่ฮะ”อัลยิ้ม
“......ชั้น.....ยอมใช้วิธีนั้นก็ได้......”ราธหลบตา
“ห๊ะ ห๊า”อัลตกใจ
“ชั้นพูดจริงนะ”ว่าจบ ราธก็รีบเดินไปยังป่าที่ทำการทดลองเมื่อวาน
“เอ่อ......”

อัลที่รีบเดินตามราธไปก็พบกับราธที่อยู่พิงต้นไม้อยู่
“ราธ คือ ผมคงวาดวงแหวนเวทใหม่อีกครั้งนะฮะ”อัลพูด เพราะเหตุการณ์เมื่อวาน ทำให้วงแหวนเวทเลือนไปบางส่วน
“......อืม......”ราธหน้าแดง(จะหายซีดก็คราวนี้แหละหว้า)
อัลบรรจงวาดวงแหวนเวทจนเสร็จ
“พร้อมรึยังครับ”อัลถาม
“อะ......อืม......”ร่างสูงก้มหน้ามองต่ำ เพราะเขายังไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่
“ผมจะทำเบาๆนะฮะ”อัลยิ้มพร้อมยื่นมือให้ราธอย่างเชิญชวน
“......”ราธไม่พูดอะไร ได้แต่ก้มหน้า และค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ แต่ดูเหมือนว่าอัลจะใจร้อนเล็กน้อย เมื่อร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ อัลก็ดึงมือให้ราธเสียหลักล้มลง
“เริ่มล่ะนะครับ”
“อืม”ราธหลับตาปี๋ อัลค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของราธออก แล้วประกบมือเพื่อกระตุ้นให้วงแหวนเวททำงาน จากนั้นก็โน้มตัวลงมาจุมพิตที่ริมฝีปากของร่างสูง
แต่เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน ก็เกิดประกายแสงล้อมรอบตัวทั้งคู่ แสงที่เจิดจ้า ทำให้ทั้งคู่ไม่อาจลืมตาขึ้นได้ ร่างของราธค่อยๆกลับเป็นเหมือนเดิมพร้อมกับแสงที่ค่อยๆจางหายไป
“เอ๋?”ราธประหลาดใจ
“กลับเป็นเหมือนเดิมแล้วสินะฮะ เสียดายนิดๆแหะ ว่าแต่ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้เนี่ย”อัลเองก็สงสัยมิใช่น้อย
“นั่นน่ะสิ แต่ช่างมันเถอะ ยังไงก็กลับเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว”
“อืมจริงด้วย”
“เพราะฉะนั้น นายลุกได้แล้ว อัล ชั้นเขินจะแย่แล้วนะ><”ราธรีบผลักร่างของอัลออก
“คร้าบ~ๆ”ว่าจบอัลก็ลุกขึ้น และยื่มมือให้ราธจับเพื่อที่จะลุกขึ้นได้ง่าย
“ยังไงก็ขอบคุณนะ”ราธรีบขโมยพวงแก้มขาวๆของอัล แล้วรีบเดินหนี
“ฮะๆ”อัลหัวเราะในความน่ารักของราธพรางเอามือสัมผัสแก้มของตน

Fin.