คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3
ตอนที่3
ในช่วงเวลาย่ำค่ำ ชายหนุ่มได้สติคืนมา และพบว่าบาดแผลของเขาได้รับการปฐมพยาบาลแล้ว
“ฟื้นแล้วรึ”เอ็ดเวิร์ดถาม
“ที่นี่....”
“บ้านร้างน่ะ เห็นว่ามันใกล้ที่สุดแล้ว เลยพานายมาที่นี่”
“งั้นรึ”
“ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้”
“หมายความว่าชั้นถามนายได้ใช่ไหม”
“แล้วทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”
“นายตอบคำถามชั้นมาก่อนสิ-__-;;”
“ก็ได้ เดิมทีเผ่าจิ้งจอกทมิฬและจิ้งจอกเงินเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จึงเกิดการต่อสู้กันมา ครั้งสุดท้ายคือเมื่อ100ปีก่อน เผ่าจิ้งจอกทมิฬแพ้ราบคาบ จึงทำให้เผ่าจิ้งจอกทมิฬใกล้ล่มสลาย แล้วเจ้าล่ะมาที่นี่ได้ไง”
“ไม่เห็นเกี่ยวกันชั้นเลยนิ แล้วทำไมชั้นต้องโดนลูกหลงไปด้วย เอาเถอะไหนๆก็เกี่ยวแล้วก็ไปร่วมลุยกับนายด้วยก็ได้ ส่วนที่ชั้นมาที่นี่เพราะ...ชั้น...”เด็กหนุ่มทำหน้าเศร้า
“ไม่อยากตอบรึ”
“เปล่าๆๆ ไม่ใช่ ที่ชั้นมาที่นี่ก็เพราะความผิดพลาดของชั้นเอง”เด็กหนุ่มฝืนยิ้ม
“ทำไมรึ”
“ก็...ชั้นทำการทดลองผิดพลาดน่ะ นั่นสินะ จะเอาคนตายมาเป็นเครื่องสังเวยในการเปิดประตูเพื่อให้คนเป็นอย่างชั้นได้ไง ไม่เป็นกฎการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกันซะเลย เพราะอย่างนี้รึเปล่านะ ชั้นถึงได้หลุดมายังโลกนี้น่ะ”เอ็ดเวิร์ดยิ้มเศร้าๆ
“เหรอ ทำไมเจ้าถึงอยากไปอีกโลกหนึ่งล่ะ”
“นายนี่พูดได้เยอะกว่าที่ชั้นคิดไว้ซะอีก^__^ ส่วนทำไมชั้นถึงอยากไปอีกโลกหนึ่ง ก็เพราะว่าชั้นอยากกลับไปหาน้องชายอ่ะ กลับไปยังโลกที่ชั้นจากมา เพื่อที่จะได้พบกับน้องชาย...”
“น้องชาย...?”
“อืม นายมีน้องรึเปล่า”
“มี แต่เป็นน้องต่างมารดา ไม่รู้ว่าเป็นหญิงหรือชาย แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วยว่าจะหญิงหรือชาย”
“เห? พูดเหมือนนายรังเกลียดน้องชายตัวเองเลย”
“ใช่ เด็กคนนั้นเกิดจากแม่ที่เป็นมนุษย์น่ะ”
“นายเกลียดมนุษย์สินะ ที่ชั้นอยู่กับนายนี่ นายรำคาญรึเปล่า”
“อืม ใช่ ข้าเกลียดมนุษย์ แต่เพียงครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้า ข้าก็รู้สึกว่าเจ้าไม่เหมือนคนอื่น”
“ฮะๆๆ เพราะคนท้องถิ่นของที่นี่มีสีผมกับสีตาเป็นสีดำ ส่วนของชั้นเป็นสีทองมากกว่ามั้ง?”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้น”
“แล้วมันยังไงรึ”
“เพราะเจ้าทำให้ข้า...”เข้าใจถึงสิ่งที่ท่านพ่อได้พูดไว้ก่อนตาย ข้าอยากปกป้องเจ้า...เอ็ดเวิร์ด เป็นเพียงแค่ความคิดของเส็ตโชมารูเท่านั้น ชายหนุ่มไม่อยากพูดประโยคหลังออกไป
“หืม? ทำไมรึ”
“ช่างมันเถอะ”
++++++++++
“ท่านโคยะ ข้าพบสิ่งที่ท่านต้องการแล้วค่ะ”
“อ้าว คาซึมะ เจ้ากลับมาแล้วเหรอ^__^”
“ค่ะ”
“เจ้าไม่ต้องออกไปหาเร็วขนาดนี้เลยก็ได้ อีกตั้งนานกว่าจะถึงวันที่เราจะทำพิธีกัน”ชายหนุ่มผู้มีผมยาวสีดำสนิท ผิวสีน้ำตาล นัยน์ตาสีเทาอันแสนเยือกเย็นกางแขนเพื่อให้หญิงสาวเข้ามาสวมกอด
“แต่ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้วไม่ใช่หรือคะ ตอนนี้ข้ายังไม่ได้เอาสิ่งที่ท่านต้องการมาให้ท่านหรอกนะคะ”หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม
“เหรอ แล้วเจ้าเจอที่ไหนล่ะ”
“ที่......”
ความคิดเห็น