คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 หิว
ตอนที่2 หิว
"เอ้า ศิลาแดง"เด็กหนุ่มยื่นของแข็งสีแดงสดราวกับเลือด มันคือศิลาแดง หรือศิลานักปราชญ์ที่ยังไม่สมบูรณ์(มั้ง จำไม่ค่อยได้อ่ะ- -") แต่ก็ต้องใช้ชีวิตมนุษย์ไม่ใช่น้อยในการสร้างมันขึ้นมา
"มาซักที รอนานชะมัด"
"ไม่กินใช่ไหม ที่บ่นอ่ะ"
"เปล่า แล้วนายไม่หิวบ้างเรอะ"
"ไม่ล่ะ ชั้นหิวอย่างอื่นมากกว่า"(ส่อชะมัด เจ้าเอ็นวี่- -")
"หืม?"
"เปล่าๆ ไม่มีอะไร"
"อั๋นเอ๋อ(งั้นเหรอ)?"เด็กน้อยกินอย่างมูมมาม
"หึๆๆ ชั้นไม่แย่งหรอน่า กินช้าๆก็ได้"เด็กหนุ่มหัวเราะกับความน่ารักแบบใสซื่อของเด็กน้อย
"เอื๋องอ๋องอั๋นอิ(เรื่องของชั้นสิ)"
"ฮะๆๆ นายนี่ล่ะน้า น่ารักจริงๆ"เอ็นวี่เอื้อมมือไปเช็ดขอบปากที่เลอะศิลาแดงของราธ(มุกนี้อีกแล้ว- -")
เด็กน้อยถึงกับหน้าแดง เมื่อได้รับคำชมที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของคนๆนี้
"อา.....อิ่มแล้ว^^ มาเล่นกันเถอะ^O^"
"ชิ เล่นตอนท้องอิ่ม ระวังจุกล่ะ"
พูดอะไรของเราเนี่ย ชักเป็นพี่เลี้ยงเด็กมากขึ้นทุกทีแล้วแหะ- -"
พี่เลี้ยงเด็ก...........O[]O!!!
หมายเหตุ:เอ็นวี่กำลังช็อกกับความคิดของตัวเอง- -"
พี่เลี้ยงเด็ก.......พี่เลี้ยงเด็ก.....พี่เลี้ยงเด็ก.....(พึมพำพึมพำ)
(กำลังสะกดจิตตัวเองอยู่รึ เอ็นวี่-[]-!!!)
"เฮ้ เอ็นวี่ เป็นไรไปอ่ะ"เสียงใสๆของราธปลุกเอ็นวี่ให้ตื่นจากภวังค์
"ปะ....เปล่า...เปล่า.... มะ ไม่มีอะไร"(พูดไม่เป็นจังหวะ)
"'งั้นเหรอ ชั้นเห็นนายหน้าซีดจังเลย ซีดเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา"
"อืม....อ้ะ เดี๋ยว? ปกติก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว......แล้วพูดทำซากอะไรครับท่าน!!!"(สำเนียงกินทามะโผล่แล้วแหะ- -")
ด้วยความหงุดหงิดที่ถูกอำ จึงเขกกบาลราธไปเต็มแรง
โป้ก
"ง่าาาา ทำเค้าทำไมอ่ะT^T"
"มาแกล้งกันก่อนทำไมล่ะ เจ้าบ้า!!! - -+++"
"ง่ะ ก็แค่นิดหน่อยเองนี่นา ทำเป็นโมโหไปได้ ชิ-3-"
"แล้วมาแกล้งกันตอนที่ชั้นกำลังเหม่อทำไมฟะ"
"ก็แค่อยากเรียกสตินายกลับคืนมาก็เท่านั้นเองนี่นา เห็นเหม่อๆอยู่ ว่าแต่ นายเหม่อเพราะอะไร- -+"
"เอ่อ.......อย่ารู้เลย"
"งั้นเหม่อถึงใครเหรอ"
พรวดดดดด(เอ็นวี่ตกเก้าอี้)
"ถูกงั้นเรอะ^O^"
"แล้วนายจะคิดว่าชั้นเหม่อถึงใครได้ล่ะฟะ"
"ป้าลัสต์มั้ง"(อ๊ากกกกก ราธคุง เรียกให้มันดีๆหน่อยสิ เจ๊ลัสต์ยังไม่แก่ขนาดนั้นซักหน่อย แถมยังน่าจับกดอีกต่างหาก- -+++ น่ากินเป็นบ้าเลย เจ๊ลัสต์อ่ะ>////<)
"จะบ้าเรอะ! ใครจะไปคิดถึงยัยป้านั่นกันล่ะ นายคิดได้ไงเนี่ย"(อ้าวๆ นี่ก็อีกคน เจ้าเอ็นวี่- -+++)
"ใช้สมองคิดสิ ไม่งั้นจะให้ใช้อะไรคิด- - งั้นนายคิดถึงใครล่ะ- -+"(อ่า.....เอ่อ.....เริ่มกระเถิบเข้ามาที่มุกกินทามะเรื่อยๆแล้วแหะ แต่กินทามะฮากว่านี้หลายขุม- -"(ฮามาก ฮาจนท้องแข็ง แล้วก็ยังทำเอาข้าพเจ้าขำค้างไปหลายวันเลย ฮาเกินไปแล้ว อาจารย์กินโทกิ=W=" ปล.อ.กินโทกิไม่ใช่ผู้เขียนหรอกนะ แต่เป็นตัวเอกของเรื่องกินทามะอ่ะ))
"มันก็เรื่องของชั้นสิ"ขืนบอกว่าคิดถึงตัวเอง ว่าตัวเองต้องเป็นพี่เลี้ยงเด็กจริงๆ มีหวังโดนหัวเราะแน่เลย แล้วอย่างนี้ใครจะพูดล่ะฟะ
"ใจร้ายจังเลยนะ เอ็นวี่เนี่ย"ราธทำแก้มป่องเพราะงอนเอ็นวี่(อ๊างงงง น่ารักจริงๆ น้องชายใครเนี่ย รักตายเลย>//////< ตอนงอนนี่น่ารักสุดๆ,,-_-,,)
"เอ้า นายแกล้งชั้นก่อนนะ-__-;;;"
"แกล้งกับใจร้ายมันไม่เหมือนกันนะ-3-"
"เฮ้อ ไปนอนดีกว่า ชักง่วงแล้ว เซ็งชิบ"เอ็นวี่ลุกเดินออกไปทางประตู ด้วยความหงุดหงิด
"ง่าาาา ถ้านายนอน ใครจะเล่นกับชั้นล่ะ"(ไปเล่นอะไรบางอย่างบนเตียงกับเอ็นวี่มั้ย ราธคุง^^)
"ไม่รู้ เรื่องของนายสิ"เอ็นวี่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องอาหาร
"เดี๋ยวดิ เอ็นวี่ มาเล่นกับชั้นก่อน"
"ไม่รู้ไม่ชี้"
ปัง
เอ็นวี่เดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว แล้วปิดประตูแรงๆใส่หน้าราธ
"ง่า เอ็นวี่ มาเล่นกันก่อนสิ น้า~ น้า~"
"บอกว่าไม่ก็ไม่ไง เจ้าบ้า!"เอ็นวี่ตะโกนด้วยความโมโห
สลอธ ชั้นชักนับถือเธอซะแล้วสิ เธอทนกับเจ้านี่ได้ไงเนี่ย=W="(เพราะราธไม่ดื้อกับสลอธน่ะสิ ราธน่ะ ดื้อกับนายเท่านั้น-__,-)
ความคิดเห็น