[Fiction:FMA] SADNESS AND BITTERNESS(HavocXMustang)Yaoi

ลำดับตอนที่ #3 : บทส่งท้าย

บทส่งท้าย

ก็แค่อยากปลอบใจ............

ก็แค่ไม่อยากเห็นใบหน้าอันเศร้าสร้อย...........

ก็แค่............เท่านี้เอง............

ในค่ำคืนที่มืดสลัว นายทหารชั้นพันโทนายหนึ่งมักออกมาเดินเล่นในสวนสาธารณะ ด้วยจิตใจที่เหม่อลอย ใบหน้าอันเศร้าสร้อย เดินไปตามทางเรื่อยเปื่อย.......อย่างไร้จุดหมาย......ราวกับหัวใจ.......ที่ล่องลอยออกไป...........

ใบหน้าที่แหงนขึ้นไปมองฟากฟ้าไกล........มืดมิด........แต่ยังมีดาราระยิบระยับอยู่บนท้องนภา........ดวงดาราที่ช่วยกันเปล่งแสงอันน้อยนิด ให้ค่ำคืนอันแสนยาวนานนี้ไม่มืดสนิท........เหมือนกับหัวใจที่แสนเจ็บปวดของใครบางคน..........

ดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่ท่ามกลางหมู่ดารา ดวงจันทร์ที่โดดเดี่ยวราวกับหัวใจที่อ้างว้าง ดวงจันทร์ที่เว้าแหว่งราวกับหัวใจที่ยังขาดหาย

แววตาที่แสนเจ็บปวดคู่นั้น ช่างดูเศร้าราวกับจะมีน้ำใสๆไหลรินออกมา ผิดกับในยามปกติ ที่ดูร่าเริง ซุกซน และยียวนกวนประสาท

เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นความอ่อนแอของผู้บังคับบัญชา
อยากวิ่งเข้าไปปลอบโยน..........
แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะผมไม่ใช่เจ้าของหัวใจของพันโท........
คนที่ผู้พันรักคือ......ผู้พันฮิวจ์ส.........

มันเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรักที่แสนเศร้านี้ คงจะตั้งแต่ตอนนั้นล่ะมั้ง ที่ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองต้องการพันเอกแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้รับการตอบสนอง เพราะอีกฝ่ายมีเจ้าของหัวใจที่แม้จะไม่ได้รับหัวใจนั้นกลับมาก็ตามที
แต่..........
ตอนนี้ผมคงทำได้แค่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ จนกว่าคนที่ผมเฝ้ามองจะเปิดโอกาสให้ใครอื่นได้เข้ามาในหัวใจ
จนกว่าจะถึงวันนั้น
ขอแค่ได้เฝ้ามองก็พอ
ขอแค่ทำให้เขายิ้มได้ แม้จะแค่เล็กน้อยก็ตาม

ก็แค่อยากปลอบใจ............

ก็แค่ไม่อยากเห็นใบหน้าอันเศร้าสร้อย...........

ก็แค่............เท่านี้เอง............