คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนจบ
ตอนจบ
"ฮะ..อา....ผะ...ผู้กอง ชั้นไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำนะ"
"'งั้นเหรอครับ งั้นผมก็ต้องขอโทษด้วย ผม....อยากจะให้ความสุขกับคุณ ไว้คราวหน้าเถอะ"
"ชั้นบอกว่าชั้นไม่ชอบ!!!"
"แต่ร่างกายคุณมันตอบสนองได้เป็นอย่างดีเลยนี่ครับ"
"อึก....."น้ำสีขาวขุ่นไหลเลอะเต็มฝ่ามือของร้อยตรี
"ออกมาเยอะกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก..."ร้อยตรีชักมือของตัวเองออกมา และเลียน้ำสีขาวขุ่นตั้งแต่ข้อมือขึ้นไป ในขณะที่สายตาจับจ้องไปยังร่างที่เขาจะกระทำ(ทำอยู่ไม่ใช่เรอะ- -")
"พอซักทีเถอะ ไม่งั้นชั้นจับนายขึ้นศาลนะเฟ้ย"
"ก็ได้ครับ แล้วหลักฐานล่ะ รอยที่ผมทำบนตัวคุณเหรอ"(กร๊ากกก ขู่ได้ใจมาก>< คิดได้ไงเนี่ย- -")
"นะ...นายนี่"
"อย่าฝืนไปเลย ผมจะทำให้คุณมีความสุขได้แน่"ว่าแล้วร้อยโทก็ถอดกางเกงของฝ่ายตรงข้าม แล้วลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของพันเอก
"อึก.....อา........"พันเอกเริ่มคราง เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือไปสัมผัสกับจุดที่สามารถเร้าอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี
"อา....อ้า......อา......"เสียงครางเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อร้อยตรีประหม่าเล็กน้อย พันเอกก็ผลักร้อยตรีออกไปที่โต๊ะ(เหอๆ ที่เก้าอี้มันใหญ่ไม่พอใช่ไหม-v-)
"บอกแล้วไงว่าชั้นไม่ชอบถูกกระทำ"จากนั้นพันเอกก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของร้อยตรี(อุๆ รอยสมยอมแล้วเรอะ เอ่อ- -a ทีฮาวอคเล่นกระชากเสื้อ แต่รอยกลับค่อยๆปลดกระดุม)
"งั้นเหรอครับ"(อย่ายอมง่ายๆเด้ ฮาวอค!!! เสียเชิงเมะเปล่าๆ แกลุยก่อนนะเฟ้ย)
ร้อยตรีดึงคอเสื้อของพันเอกลงมาประกบปาก จากนั้นก็ดันตัวขึ้นเพื่อให้ฝ่ายที่ถูกกดเป็นพันเอกซะเอง(เยี่ยมมาก ฮาวอค(-_-)d ลุยโล้ด) ร้อยตรีถอนจูบออก
"อา...ไม่ต้องถอดเองเลย"แล้วร้อยตรีก็เริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยการเลียที่ซอกคอของผู้พัน พร้อมกับจับข้อมือของพันเอกเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายขัดขืน(อุบ-*- ฮาวอคหลอกให้รอยถอดเสื้อให้เรอะ- -")
"ฮา......อะ..........อา............"เสียงครางของพันเอกเริ่มขึ้นอีกครั้ง ร้อยตรีแทรกกายเข้าไปเล่นเอาพันเอกรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว
"อึก อะ อา......อ๊า........"ร้อยตรีค่อยๆขยับสะโพกอย่างช้าๆและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
"อือ...อืม....อา....อ๊า......."
"ฮะ.....อา.......ฮ้า........."น้ำตาเริ่มคลออยู่ที่ขอบตาของผู้พัน
"ร้องไห้ออกมาเถอะครับ บางครั้งคนเราก็ต้องร้องไห้ออกมาบ้างนะครับ อย่าฝืนไปเลย....."
"ผู้กองฮาวอค"
"ครับ...."และแล้ว ฮาวอคก็ประกบปากผู้บังคับบัญชาของตนอีกครั้ง(เพื่อไม่ให้พูดมากไปกว่านี้ เสียอารมณ์หมด- -")
"อือ.....อื้ม......อืม......."เสียงครางที่ไม่อาจร้องออกมาได้เต็มที่เพราะถูกประกบปากอยู่
"อะ....ฮะ.....แฮ่ก.....แฮ่ก......."ฮาวอคถอนจูบ แต่ลิ้นของทั้งคู่ก็ยังสัมผัสกันอยู่ น้ำสีขาวขุ่นได้ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มหว่างขา
"นะ...นายทำความสะอาดโต๊ะของชั้นให้ด้วยนะเฟ้ย"
"คร้าบ.....คร้าบ.....- -" ถ้างั้นมาต่อกันอีกรอบก่อนก็แล้วกัน-__,-"
"ฮะ เฮ้ พอแล้วเฟ้ย นายเล่นเบาซะที่ไหน"
"คนที่ทำอย่างเดียว ไม่เคยลองได้รับบ้างก็เป็นอย่างนี้แหละครับ-)-"(เง้อ=w=" อย่างฮาวอคเนี่ยนะ มีประสบการมากกว่ารอย- -")
"แล้วก็นี่มันที่ทำงานนะ ถึงจะเลิกงานแล้วก็เถอะ"
"ช่างมันเถอะครับ"
ร้อยตรีไม่สนใจกับคำพูดของผู้บังคับบัญชา แล้วก็เริ่มบทเพลงรักต่ออีกครั้ง แต่ก็ยังเป็นบทเพลงที่เป็นผู้ขับร้องอยู่ฝ่ายเดียวซะมากกว่า แต่ถึงกระนั้นก็ยังยอมเป็นผู้ให้ที่ได้รับคืนกลับมาแต่ร่างกาย หาได้รับเอาหัวใจของอีกฝ่ายมาไม่
พันเอกเองก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี เขาไม่ควรก้าวเดินไปในเส้นทางแห่งความสุขสมที่มีแต่ตัณหาที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้ คนที่เจ็บที่สุด อาจจะเป็นร้อยตรีก็ได้ แต่รสรักที่อีกฝ่ายป้อนเข้าปากให้นั้น มันชวนให้เคลิ้บเคลิ้มไปกับตัณหาแห่งกามอารมณ์นี่เหลือเกิน พันเอกไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้ได้อีกแล้ว ร่างกายได้หลุดจากพันธนาการที่เรียกว่าสติ ไปสู่ความสุขสมแห่งตัณหา........
การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนนั้น มันก็เป็นแค่เพียงลมปากที่พูดออกมาเพื่อให้ตนเองดูดีเท่านั้น แต่ในส่วนลึก ไม่ว่าใครก็หวังสิ่งตอบแทนกันทั้งนั้น รวมถึงตัวผมเองด้วย ถึงจะไม่ได้พื้นที่ในหัวใจ แต่ก็ขอได้ที่ว่างๆข้างกายของพันเอกก็พอ
ในตอนเช้า ทั้งคู่ยังอยู่ในห้องทำงานของพันเอก
ใบหน้ายามหลับ ที่ราวลูกแมวตัวน้อยๆ ทั้งๆที่ในยามปรกติกลับดูยียวนกวนประสาทแท้ๆ ของพันเอกที่อยู่ข้างกายร้อยตรี ร่างสูงลุกขึ้นเพื่อจะสวมใส่เสื้อผ้า แต่คนที่หลับอยู่กลับจับข้อมือเอาไว้แน่น
แล้วชั้นจะใส่เสื้อผ้ายังไงเนี่ย- -"
ในเมื่อไปไหนไม่ได้แล้วก็ขอเฝ้ามองใบหน้ายามหลับของเจ้าขี้เก๊กนี่ดีกว่า น่ารักกว่าที่คิดแหะ
ร้อยตรีอดยิ้มกับความน่ารักในยามหลับของพันเอกไม่ได้
"........"
"ฮิวจ์ส....."เสียงที่เรียกผู้ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ออกมาจากร่างที่หลับอยู่
มันคงเป็นฝันที่ดีล่ะมั้ง
ร้อยตรีประทับริมฝีปากบนหน้าผากของเขา เพื่ออวยพรให้เขาหลับอย่างฝันดี แม้จะเป็นฝันที่ไม่ใช่เขาก็ตาม ขอแค่คุณมีความสุขก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้แล้ว
ผมรู้ดีครับ กับการแอบรักใครซักคนมันเจ็บปวดแค่ไหน แม้จะอยู่ใกล้ แต่กลับเหมือนอยู่ห่างกันราวกับไม่ได้อยู่ตรงหน้า มันก็แค่คำๆนึงที่บอกเล่าถึงความรู้สึกนับพันอันเป็นความรู้สึกดีต่อคนๆหนึ่ง คำว่า"รัก"สั้นๆ แต่กลับพูดออกไปไม่ได้ แม้จะมีโอกาส คุณก็ยังปล่อยโอกาสนั้นให้หลุดลอยไป......จนไม่อาจหวนคืนได้อีกแล้ว.....แต่ผมไม่เหมือนคุณ เพราะผมพยายามที่จะหาโอกาสที่จะได้บอกคำๆนั้น ขอโทษนะครับ ที่ใช้โอกาสตอนที่คุณกำลังเสียใจ ผมก็แค่อยากปลอบใจคุณ อยากให้คุณรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ อยากให้คุณรับรู้ถึงความรู้สึกของผม.........ก็เท่านั้นเอง.......
ผมรู้ครับ ว่าคุณยังหลับอยู่ หลับต่อไปเถอะครับ ผมรอได้ ผมจะรอจนกว่าคุณจะตื่นจากความฝันที่เป็นเพียงอดีต......ความรักที่ไม่อาจสมหวัง.......แต่ผมก็ขออยู่ข้างกายคุณต่อไปครับ ผมรักคุณ........ผู้พัน......
SADNESS AND BITTERNESS.
Fin.
ความคิดเห็น