คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
ตอนที่1
ในคืนวันเพ็ญที่หิมะโปรยปราย หาดทรายที่เต็มไปด้วยหิมะสีขาว 2พ่อลูกเผ่าปิศาจจิ้งจอกผู้มีนัยน์ตาสีอำพันและผมสีเงินกำลังสนทนากับอยู่
“ท่านจะไปไหวเรอะ ท่านพ่อ”
“จะห้ามข้ารึ เส็ตโชมารู”
“ข้าจะไม่ห้ามท่านหรอก แต่ว่า ก่อนที่ท่านจะไปเนี่ย ข้าอยากให้ท่านน่ะ มอบเขี้ยวไว้กับข้าซะก่อน”
“หากบอกว่าไม่มอบให้ล่ะ เจ้าจะฆ่าพ่อเรอะ”
“...”
“เจ้ามีพลังมากมาย เหตุใดเจ้าถึงสะสมพลัง”
“ข้าเพียงแค่อยากก้าวล้ำไปข้างหน้าเท่านั้น พลังจะเป็นตัวชี้นำให้แก่ข้า”
“ทรยศ เหรอ... เส็ตโชมารู เจ้ามีสิ่งคุ้มครองรึเปล่า”
“สิ่งคุ้มครอง หึ ของแบบนั้น มันไม่มีความจำเป็นสำหรับข้าเส็ตโชมารูหรอก”บุตรชายผู้ต้องการฆ่าพ่อ เตรียมตั้งท่าเพื่อพร้อมที่จะสู้ แต่ก็หาได้สู้กันไม่ เมฆที่มาบดบังแสงจันทร์นั้น ทำให้พื้นปฐพีมืดลง ร่างที่บาดเจ็บของผู้เป็นพ่อได้กลายร่างเป็นจิ้งจอกสีเงินที่งามสง่า พร้อมกับกระโจนไปข้างหน้า เพื่อมุ่งไปยังปราสาทของมนุษย์ เหล่าทหารที่อยู่ที่ปราสาทได้เตรียมพร้อมที่จะสู้เพื่อปกป้องบุคคลสำคัญที่อยู่ ณ ที่ปราสาทแห่งนั้น และในปราสาทแห่งนั้นนั่นเอง
“ท่านคาเกมารู ได้โปรดรอสักคู่ เจ้าหญิงกำลังจะให้กำเนิดทารกน้อย”แม่ทัพหนุ่มกลับเดินตรงเข้าไปโดยไม่ฟังเสียงของคนรับใช้
“สิ่งที่เจ้าหญิงมีอยู่นั้นเป็นเพียงทายาทอสูร ไม่ควรจะรักษาเอาไว้หรอก”
“ที่นี่เป็นสถานที่ที่ท่านไม่ควรล่วงล้ำ ท่านคาเกมารู”แต่แม่ทัพหนุ่มก็ยังไม่สนใจ แล้วยังเดินตรงเข้าไปเพื่อที่จะสังหารทารกน้อยที่อยู่หลังม่านนั้น แม้จิ้งจอกสีเงินตัวนั้นจะรีบเร่งยังไง ปราสาทก็ยังอยู่อีกไกลอยู่ดี จึงได้เร่งฝีเท้าของตน เพื่อไปหาภรรยาและลูกของตนที่กำลังจะเกิดที่อยู่ ณ ที่ปราสาทแห่งนั้น
‘เจ้ามีสิ่งคุ้มครองรึเปล่า’เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้งในหัวของเด็กหนุ่มนัยน์ตาสีอำพัน ผมสีเงิน
“น่าเบื่อจริงๆ”เขาพูดกับตัวเอง ในขณะที่กำลังเดินมุ่งไปข้างหน้า เด็กหนุ่มกำลังจะเดินเข้าไปในป่าที่อยู่ใกล้ๆกันนั้น แต่ต้องหันมามองกันสิ่งที่เกิดขึ้น
แว้บบบ
เสียงที่มีต้นกำเนิดมาจากเหนือหัวของเขา วงแหวนเวทปรากฎขึ้นอยู่เหนือหัวของเขาแล้ว ด้วยสัญชาตญาณ ของจิ้งจอกทำให้เขาถอยหลังออกมา แต่ไม่ทันเสียแล้ว มีบางสิ่งออกมาจากวงแหวนเวทและตกลงมาทับร่างของเขาพอดี แต่จังหวะไม่ดีสักเท่าไรเพราะริมฝีปากของเด็กหนุ่มผมและนัยน์ตาสีทองผู้ออกมาจากวงแหวนเวทดันมาประกบกับริมฝีปากของเขาพอดี เด็กหนุ่มผมทองรีบผลักเขาออก(ง่ะ มาถึงก็จูบกันเลย ทำเป็นการ์ตูนเด็กผู้หญิงที่นางเอกดันไปจูบปากกับพระเอกแบบไม่ได้ตั้งใจซะได้555)
“ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย”ประโยคแรกที่เด็กหนุ่มผมทองคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าอันแดงกล่ำเพราะเหตุการณ์เมื่อกี้
“เจ้าเป็นใคร”ชายหนุ่มผมเงินถามตอบ
“อ้ากกก แล้วนายเป็นใครกันเนี่ย”เด็กหนุ่มสังเกตเห็นนัยน์ตาสีอำพันและหูที่เรียวแหลม ซึ่งไม่น่าจะเป็นลักษณะของมนุษย์ เฮ้ย คนที่ชั้น... เป็นผู้ชายรึเนี่ย แหวะ แถมยังไม่ใช่มนุษย์อีก ความคิดของเด็กหนุ่มผมทอง
“ข้าคือเส็ตโชมารู แล้วเจ้าล่ะ เป็นใคร ทำไมถึงมีเวทแปลกๆที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน” เดี๋ยวนายเพิ่ง....กับชั้นไปหยกๆนะเฟ้ย ทำไมถึงทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดได้ฟะ ความคิดของเด็กหนุ่มผมทองอีกนั่นแหละ
“ชั้นชื่อเอ็ดเวิร์ด เอลริค เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ นายไม่ใช่มนุษย์สินะ(////)”
“ชื่อแปลกๆ ใช่ ข้าไม่ใช่มนุษย์”
“ว้ากกก แล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ย”เด็กหนุ่มผมทองรีบออกห่างชายหนุ่มผมเงิน(ว่าแต่สีเงินกับสีทองนี่ ฟังดูแล้วเข้ากันดีจัง เหอๆ)
“อะไรกัน ทำยังกับว่าไม่เคยเห็นปีศาจ”
“พูดยังกับว่าที่นี่มีอยู่ทั่วไปยังไงอย่างนั้น รึว่า.....”
“เจ้าไม่ใช่คนแถวนี้รึ”
“ที่นี่ที่หนายยย ไม่ใช่โลกอัลเคมิสนี่นา ม่ายน้าาา แต่หนาวจังเลยย”
“หึ เจ้าเป็นคนตลกดีนี่”
“เชอะ”
“เอาเถอะ ไม่ใช่กงการอะไรของข้านี่นา”ชายหนุ่มผมเงินเดินจากไปแต่
“เดี๋ยวก่อนสิคร้าบบบบ คุณพี่ปิศาจ ผมไม่รู้จักที่นี่นะ ให้ผมไปด้วยได้ไหมอ่ะ(สายตาอ้อนวอน)” หึๆๆ เอาเถอะ ดูท่าว่าจะไม่ใช่ปิศาจชั่วร้ายอะไร ตามไปดีกว่า ไหนๆก็ไม่รู้จักใครอยู่แล้ว นิสัยเสียของเด็กหนุ่มผมทองเริ่มปรากฎ-__-;;;
“.....”ชายหนุ่มผมเงินก็ยังเดินต่อไป
“ชิ เย็นชาชะมัด อ้ะ เดี๋ยวรอด้วยสิ”
“......” ผมและนัยน์ตาสีทอง เป็นสีที่แปลกและสวยเหลือเกิน หมอนี่เป็นใครกันนะ
ความคิดเห็น