คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่11
ตอนที่11
ในเวลาเย็น ปราสาทต้นไม้ เอ็ดตื่นขึ้นมาพร้อมกับพบว่าตัวเองถูกขังไว้ในเขตอาคม และอยู่ในชุดยูกาตะสีดำสนิท
“ตื่นแล้วสินะ”
“คาซึมะ!? แกพาชั้นมาที่ไหนเนี่ย!!!”
“เจ้าจะรู้ไปทำไม”
“เชอะ”
“หึ ว่าแต่ทำไมถึงดูไม่ค่อยร่าเริงเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรกเลยล่ะ”เด็กหนุ่มถามไปงั้น และก็ไม่ได้ต้องการคำตอบ
“....”แต่กลับเป็นคำถามที่เสียดแทงใจของหญิงสาวอย่างแรง
“เจ้านั่น คนที่ชื่อโคยะเป็นคนเลวสินะ ทำไมต้องไปทำเพื่อคนแบบนั้นด้วยล่ะ”
“ไม่ใช่!!! โคยะไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย”หญิงสาวตอบด้วยความโมโห
“แล้วทำไมถึงต้องทำหน้าเศร้าด้วยล่ะ”
กึก
หญิงสาวสะดุ้งกับคำพูดของเด็กหนุ่ม เธอก้มลงมองพื้นด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
“เจ้าคงไม่เข้าใจ.....ความรักที่ไม่อาจสมหวังได้หรอก”หญิงสาวพูดด้วยเสียงที่สั่นเพียงเล็กน้อยเพื่อไม่ให้คู่สนทนาสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าของเธอ
แต่คำพูดนั้นก็ตรงกับเด็กหนุ่มเช่นกัน ความรักที่ไม่อาจสมหวังเหรอ.....บางทีเราอาจจะเข้าใจมันดีเลยก็ได้.....เด็กหนุ่มคิดในใจ
“.....”
“.....”
“คาซึมะ”จู่ๆความเงียบก็ถูกทำลายด้วยเสียงเสียงหนึ่ง
“อ้ะ ท่านโคยะ”หญิงสาวตรงเข้าไปกอดชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเสียง ความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้นในใจของเด็กหนุ่ม ทำไมโคยะถึงไม่ลูบหัวคาซึมะนะ ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ?
++++++++++
ทางด้านเส็ตโชมารูและโฮชิมารุ ทั้งคู่ตามกลิ่มของโคยะและเอ็ด เพื่อหาที่อยู่ของพวกนั้น
“ท่านเส็ตโชมารู บางทีข้าอาจจะสู้ไม่ได้เต็มที่ก็ได้”
“ทำไม?”
“......”
“หากเจ้าไม่ต้องการจะต่อสู้ ก็อย่าได้ฝืนเลย”
“แต่ว่า.....”
ความคิดเห็น