คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1#ที่สวนสนุก
1#ที่สวนสนุก
"ไม่อยากเชื่อเลย ว่านายจะยอมพาชั้นมาเดทที่สวนสนุกจริงๆน่ะ"หญิงสาวผมเหยียดยาวสยายสีดำสนิทในชุดกระโปงสีชมพูหวานแหววกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม
"เชอะ นานๆทีน่ะ อักษร"วิศนะกล่าว พลางจิบกาแฟดำไปด้วย ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่นั่งอยู่ในร้านคอฟฟี่ชอป อักษรตัดเค้กช็อกโกเลตเป็นชิ้นเล็กๆพอดีคำป้อนถึงปากวิศนะ "เธอก็รู้นี่ว่าชั้นไม่ชอบของหวาน"วิศนะเก๊กหน้าขรึมใส่
"ก็ชั้นเห็นนายเอาแต่ทำหน้ามุ่ยนี่นา เพราะกินของหวานไม่เป็นนี่แหละ นายถึงได้เอาแต่เครียดอยู่แบบนี้"เธอเริ่มงอนพร้อมกับทำแก้มป่อง "อ้าปากซี่"
"อึก.....ไม่......"วิศนะพยายามเบนตัวหนี แต่อีกฝ่ายก็ตามตื้อไม่เลิก
"น้าๆ อะ อ้ำ"เธอเริ่มรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งพ่อพริกซะแล้ว
"ไม่เอาน่า ชั้นไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"คราวนี้วิศนะหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่าง อ้ะ!? "กานดา...?"
"กานดา? ใครเหรอวิศนะ นายแอบมีกิ๊กเหรอ>.<"อักษรรีบถามขึ้นมาทันที
"เปล่า...น้องชายชั้นเอง"วิศนะตอบ แต่สายตายังสอดส่องมองหาว่าใช่เจ้าน้องชายตัวดีของเขารึเปล่า แต่ดูเหมือนคนที่เขามองหาจะเดินไปไกลแล้ว
"น้องชายชื่อกานดาเหรอ? พูดเป็นเล่นน่า ถ้าบอกว่าเป็นน้องสาวก็ว่าไปอย่าง เอาเถอะๆ ยังไงนายก็ไม่โกหกชั้นอยู่แล้ว"
"ไม่แปลกหรอกที่จะคิดอย่างนั้น ที่แปลกก็คือทำไมแม่ถึงตั้งชื่อลูกชายตัวเองว่ากานดามากกว่า"วิศนะแอบถอนหายใจอยู่ในใจ ทำไมพี่ถึงอยากให้คนที่พี่เห็นเมื่อกี้เป็นเราจริงๆนะ
"ชั้นอิ่มแล้วล่ะ นายจ่ายดิ เดี๋ยวไปเดินตามหาน้องชายนายดูละกัน เผื่อจะใช่"อักษรพอจะเดาออกว่าแฟนของเธออยากจะไปหาน้องชายมากแค่ไหน
"รู้แล้วน่า ยังไงวันนี้ชั้นก็เป็นคนพามานะ"วิศนะเดินไปที่เคาเตอร์และควักเงินออกมาจากกระเป๋าตังค์ของเขา
"ที่จริงวันนี้ชั้นพาเธอมาเดทนะ ไม่ได้มาตามหาไอ้น้องเวรนั่น ผิดวัตถุประสงค์เดิมชัดๆ"วิศนะบ่นไปเรื่อย
"จ้าๆ แต่ตานายมันฟ้องว่าอยากไปหาน้องชายนี่นา อุตส่าห์ตามใจนะที่รัก"แล้วอักษรก็หอมแก้มวิศนะไปหนึ่งทีตอนที่ร่างสูงเผลอ
"บ้า นี่ทำอะไรของเธอเนี่ย คนมองเยอะแยะเลย"วิศนะเขินหน้าแดง แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้
"ชิ ทำเก๊กไปเถอะเจ้าบ้า คิดว่าตัวเองเท่ตายรึไง"อักษรเชิดหน้าใส่
"หนอย ว่าไงนะ เมื่อกี้ยังเรียกชั้นว่าที่รักอยู่เลยนะ แล้วที่พูดว่า 'คิดว่าตัวเองเท่ตายรึไง' น่ะ ถ้าไม่เท่ เธอคงไม่หลงเสน่ห์ชั้นหรอก ฮึ่ม"วิศนะกอดอก และสาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
"คิกๆ ค่อยสมกับเป็นนายหน่อย ให้มันได้อย่างนี้สิ อ้า~ เดี๋ยว~ รอกันมั่งสิ ชั้นเป็นแฟนนายนะ"หญิงสาวรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไปเกาะแขนวิศนะ
"อยากชักช้าเอง ช่วยไม่ได้"วิศนะบ่น เขาถึงกับชะงักทันทีที่เห็นคนรู้จัก "กานดา..." วิศนะรีบหันกลับไปมองคนที่เพิ่งเดินสวนเขาไป
"พี่!? มาอยู่นี่ได้ไงครับเนี่ย"เด็กหนุ่มยิ้มให้พี่ชาย
"ยังจะมายิ้มอีก นี่เรามาเที่ยวกับเพื่อนเหรอ"สูงขึ้นเยอะเลย เกือบจะเท่าเราอยู่แล้ว วิศนะคิดในใจ
"ครับ แล้วพี่ล่ะ?"กานดาทำหน้าใสซื่อ(บื่อ)
"มากับแฟนน่ะ"วิศนะตอบเสียงเบา
"โอ้ ไหนพี่สะใภ้ผมล่ะครับ อยากเห็นจัง"กานดามองหาแฟนของพี่ชาย
"คนนี้ไง อักษร แฟนพี่เอง"ชายหนุ่มชี้ไปทางหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเขา
"ใช่เล่นเลยนะครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน หาแฟนได้น่ารักขนาดนี้เชียวเหรอ"กานดายิ้มให้อักษร
"แหม ปากหวานผิดกับคุณพี่ชายเลยนะ กานดา ยินดีที่ได้รู้จักจ้า"อักษรเอ่ย
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"
"เดี๋ยวนี้เราชักปากกล้าขึ้นเยอะเลยนะ เจ้ากานดา"วิศนะแผ่รังสีอำมหิต
"คะ....ครับ....ผมแค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง ผมไปก่อนนะครับ เย็นนี้พี่กลับมั้ย เดี๋ยวจะเตรียมข้าวเย็นไว้ให้"กานดารีบหาทางหนี
"กลับสิ กลับไปชำระแค้น ที่แกกล้าพูดแบบนี้กับชั้น ไอ้น้องเวร"วิศนะแสยะยิ้ม
"หวา....."กานดารีบวิ่งกลับไปหากลุ่มเพื่อนของตนอย่างเร็วไว
กานดา นี่เราไม่คิดอะไรเลยเหรอ ที่พี่มีแฟน......แล้วทำไมเราต้องคิดมากเรื่องนี้ด้วยนะ.....
ความคิดเห็น