[Fiction:Inuyasha] Wish & Wind

เนื้อเรื่อง

 

[Fiction:Inuyasha] Wish & Wind

 

 

 

ตึก....ตัก....ตึก....ตัก....

 

เสียงหัวใจเต้นที่เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก กำลังแผ่วเบาลงเรื่อยๆ

 

จะไปไหนดีล่ะ? ข้าเป็นอิสระแล้วนี่นา

 

ร่างกาย....ไม่ขยับเลย.....

 

นี่หรือ คืออิสระที่ข้าต้องการ

......คือการตายอย่างโดเดียว......

 

 

 

ข้าคือสายลม สักวันข้าต้องเป็นอิสระดั่งสายลม!

นั่นคือปณิธานของคากุระและเธอต้องทำให้สำเร็จจงได้

เธอได้แต่ทำตามคำสั่งของนาราคุผู้ให้กำเนิดตนและมีหัวใจของเธอไว้ในกำมือ เพื่อไม่ให้เธอทรยศ

 

จนวันหนึ่ง.....ชายคนนั้นได้ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ

เส็ตโชมารุ ข้าอิจฉาเจ้าเหลือเกิน เหตุใดเจ้าจึงเป็นอิสระ ได้ทำตามสิ่งที่ตนปรารถนา

และเจ้ายังเป็นคนที่ได้เป็นเจ้าของหัวใจของข้า.......ทั้งๆที่เจ้าเป็นศัตรูของข้า........

 

หากได้เป็นอิสระ......ข้าคงได้อยู่เคียงข้างเจ้า......เส็ตโชมารุ.........

 

 

เศษลูกแก้วอสูร2ชิ้นที่ตกอยู่ในมือข้า ข้าคงไม่มอบมันให้เจ้านาราคุมันเด็ดขาด

 

เส็ตโชมารุ.......ทำไมข้าต้องนึกถึงชื่อนี้ด้วยนะ

 

“ข้าจะให้เศษลูกแก้วอสูรแก่เจ้า แต่เจ้าต้องช่วยข้าให้เป็นอิสระได้รึเปล่า?”

“หึ ข้าไม่พิศวาสมันนักหรอก เจ้าอยากเป็นอิสระก็ใช้มันเองสิ”

 

คำพูดที่แสนเย็นชานั่น....ข้าเจ็บปวดแค่ไหนรู้มั้ย เส็ตโชมารุ ข้าอยากให้เจ้าเป็นคนปลดปล่อยข้าจากนาราคุ มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ข้า.....รัก......

 

 

 

 

อา........ในที่สุดข้าก็ได้หัวใจคืนมา แต่ไอชั่วนั่นมันใส่พิษเข้ามาในตัวข้าด้วย หนอยแหน่ะ

 

ทุ่งดอกไม้....!? สวยจัง.....นี่คือที่ที่ข้าจะตายใช่มั้ย ไม่นะ ข้ายัง.....

สวบ

!?

“ข้าตามไอพิษของนาราคุมา”เสียงนั้นยังคงเย็นชาเช่นเดิม

“ผิดหวังสินะ”ข้ายิ้มเยาะให้กับตัวเอง หมอนี่น่ะรึ จะมาหาข้า

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเป็นเจ้า”คำตอบนั้นทำให้ข้าตกตะลึงอยู่ไม่น้อย แต่ก็....ดีใจ..... รู้อยู่แล้วงั้นเหรอ?

“จะไปจริงๆเหรอ?”ชายคนนั้นถามข้า ไม่มีแม้แต่เสียงที่จะเปล่งออกไป ข้าได้แต่ยิ้มรับความตายที่กำลังจะมาถึง มันไม่น่ากลัวเลยสักนิด หากมีเจ้าอยู่เคียงข้าง

 

ลาก่อน......

 

 

ข้าคือลม ข้าเป็นอิสระดั่งเช่นลม

 

 

 

และข้า......จะขอเป็นสายลมที่โบกพัดไปหาเจ้าตลอดไป......เส็ตโชมารุ

 

 

 

“คากุระ สายลมของเจ้าช่างอบอุ่นเหลือเกิน”

 

 

-----------------------------

 

เป็นฟิคที่ตั้งใจจะแต่งนานแหละ- -; แน่นอนผมคิดไว้ตั้งแต่เล่มที่38แล้ว แต่ตอนนี้อินุยาฉะก็ออกถึงเล่ม47แล้วเนอะ(ไม่รอเล่ม48ออกแล้วค่อยแต่งล่ะ จะได้ครบ10เล่มพอดี= =) นั่นสิเนอะ น่าจารออีกเล่ม555^^; แหะๆ ฟิคเรื่องนี้ผมแต่งขึ้นโดยอาศัยความจำและจินตนาการล้วนๆ เนื่องจากไม่มีเล่ม38ลงไปให้อ่าน(ตอนมีไม่แต่ง มาแต่งตอนไม่มี= =)

อาจจะจำผิดไปบ้างก็ขออภัยเล็กน้อยงับ>.< แต่ตอนเล่ม38ที่คากุระตาย ผมจำได้แม่นเลยล่ะ คำพูดของท่านเส็ตกะคากุระอ่าT^T เศร้าเนอะ ถึงข้าน้อยจะบ้าYเพียงใด แต่ยังไงข้าน้อยก็เชียร์คู่ปกติเหมือนกัน-.,- รักเส็ตคากุรองจากท่านพ่อเส็ต555 ท่านเส็ตนี่เป็นปีศาจที่ผิดหวังในความรักบ่อยเหมือนกันเนอะ น่าฉงฉาน ตั้งแต่ท่านพ่อ(!?) ซาระ หรือแม้แต่คากุระก็ผิดหวังมาตลอดT_T เล่ม47หนูรินก็ไปอีกคนแหละ แต่เด็กที่ท่านเส็ตเลี้ยงต้อย(ชะเฮ้ย=[]=!!!)ไว้คงไม่มาตายง่ายๆหรอก ยังไงท่านเส็ตต้องช่วยให้ถึงที่สุด>.< หุหุหุ ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคร้าบ>.< เรื่องต่อไปอาจY-_,-