[Fiction:EXEcutional]Imagine(GarlicXBroccoli)Yaoi

ข้อมูลเบื้องต้น

เพลงที่ทำให้ผมจิ้นบล็อคโครี่เวอร์ชั่นนี้ได้^^

City boy - Orange Range

เนื้อเรื่อง

เปลี่ยนมาคู่การ์ลิคบร็อคโคลีสักเรื่องหนึ่งนะครับ แน่นอนYเรท เหอเหอ ชื่อเรื่องก็บอกแล้วนะครับว่าอิมเมจิ้น เป็นเรื่องที่ผมลองคิดดูเล่นๆเกี่ยวกับสองคนนี้ครับ หึหึหึ บางทีบร็อคโคลี่อาจไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดก็ได้นะ^^; (คนที่รู้คามจริงมีเพียงหนึ่งเดียว คนร้ายก็คือ คุณมิดไนท์นั่นเอง(???))

ผมเปิดประตูห้องพักที่ผมกับ “เขา” คนนั้นเช่าอยู่ด้วยกัน เมื่อประตูถูกเปิดออก ผมเห็นชายร่างสูงโปร่ง อายุ20ปลายๆ แต่กลับแต่งกายด้วยชุดนำสมัย ราวกับเด็กอายุไม่ถึง20 แม้ใบหน้าเขาจะดูเด็กกว่าอายุจริงก็เถอะ แต่อายุอานามก็.....

“กลับมาแล้วเหรอ การ์ลิค”เขาเรียกโค้ดเนมที่ใช้ในเกมโอยูนิเวอร์สของผม ร่างที่สูงกว่าเข้ามากอดโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว

“บร็อคโคลี่เนี่ยล่ะก็”ผมเองก็เรียกโค้ดเนมของเขาเหมือนกัน นั่นเป็นเพรราะเขาต้องการให้ผมเรียกชื่อนี้

แม้ในเกม บร็อคโคลี่จะเป็นเด็กชายร่างเล็ก ดูน่ารักน่าเอ็นดู นิสัยออดอ้อน(ความจริงนิสัยนี้ทั้งในเกมและนอกเกมเหมือนกันนั่นแหละ) แต่เมื่ออยู่นอกเกม เขากลับตัวสูงใหญ่และอายุมากกว่าผมอีกต่างหาก แถมความขี้อ้อนก็ยังแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจเล็กน้อย ถึงกระนั้นบร็อคโคลี่ก็ยังน่ารักในสายตาผมอยู่ดี(ยิ้ม) นี่แหละ ชายที่ผมรัก และแน่นอน ผมต้องเป็นฝ่ายรุก หึหึหึ

“การ์ลิคคุยอะไรกับแครอทตั้งนานสองนานแหน่ะ ผมไม่ชอบใจเลย”บร็อคโคลี่พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาทำแก้มป่องเหมือนเด็กๆที่กำลังงอน ความจริงวันนี้ผมประชุมกับโฮลี่ ออเดอร์ เลมอน และแครอท แต่แครอทมาตามผมตอนที่กำลังอยู่กับบร็อคโคลี่ตามลำพัง แถมยังไปตั้งนาน โดยบอกให้เขากลับมาก่อนผม เขาคงหึงผมล่ะมั้ง ไม่สิ หึงแน่ๆ น่ารักจริงๆ เพราะอย่างนี้ผมถึงได้รักเขา แหะๆ

“คุยเรื่องงานสิครับ ไม่งั้นจะให้คุยเรื่องอะไร ถ้าเรื่องความรักล่ะก็ ผมคุยกับคุณคนเดียวเท่านั้นนะ^^”ผมยิ้ม

“แต่ทำไมต้องคุยกันตั้งนานด้วยล่ะครับ แถมยังคุยกันสองต่อสองด้วย....”ดูเหมือนว่าบร็อคโคลี่จะไม่รูแหะ แต่ว่าสองต่อสองก็เป็นสี่นี่555

“หึงเหรอครับ?”ผมแกล้งถามตรงๆ แต่ถ้าเขาตอบกลับมาตรงๆล่ะก็ ผมก็เขินเป็นนะครับ

“ก็......การ์ลิคเป็นของผมคนเดียวนี่นา ไม่ยกให้ใครทั้งนั้น-3-“ดะ.....โดนสวนกลับจนได้,,- -,, แล้วจู่ๆบร็อคโคลี่ก็จับผมกดลงกับโซฟา

“เดี๋ยวสิครับ ตอนนี้เลยเหรอครับ”ร่างบางมองผมด้วยสายตาลึกซึ้ง แววตาหวานหยาดเยิ้มราวกับจะกลืนกินหัวใจผม รู้สึกแปลกๆแหะ อ๊ะ ใช่แล้ว ผมต้องอยู่ข้างบนนี่!!!

“ใช่ ตอนนี้เลยล่ะ ก็ผมอยากแสดงความเป็นเจ้าของการ์ลิคนะ”

“แต่ว่า....ผมไม่เคยอยู่ข้างล่างนี่นา.....”ใช่ครับ ปกติผมจะอยู่ข้างบนตลอด เสื้อนอกของผมถูกถอดกองไว้ข้างโซฟา

“เดี๋ยวผมสอนเองฮะ อยู่นิ่งๆล่ะ”ผมทำตามแต่โดยดี มือแกร่งค่อยๆลูบไล้ไปตามแผ่นอกของผม ตอนนี้ร่างของผมไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิดแล้ว นิ้วเรียวยาวของร่างบางรุกล้ำเข้ามาในกายผม

“อะ......อา........”บร็อคโคลี่ขยับนิ้วเข้าออก จนช่องทางขยายตัว นิ้วที่สามจึงสอดเข้าไป “อ๊า~~~”ผมเริ่มรู้สึกเจ็บ นิ้วแกร่งขยับเข้าออกเร็วขึ้น “อ๊า......อ้า.......เจ็บ......”ผมหลับตาปี๋ แล้วนิ้วเรียวๆทั้งสามก็ถูกถอนออก มันยังไม่จบแค่นี้ สิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วถูกสอดเข้าไป “อ๊าาาาาาาาาา”ผมสะดุ้ง

“การ์ลิค ไหวมั้ย ถ้าผมจะทำแรงกว่านี้”ผมรีบส่ายหน้าทันที แค่ธรรมดาก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว(ก็ผมอยู่แต่ข้างบนนี่ ไม่เคยอยู่ข้างล่าง-*-) ร่างบางเริ่มขยับสะโพกอย่างนุ่มนวล

“อา.......”ของเหลวอุ่นๆไหลเข้ามาในตัวผม ชักเริ่มตาพร่าซะแล้วสิ “สะ.....เสร็จยัง.....”ผมถาม

“ใกล้แล้วล่ะ คงทำให้ผมไม่ไหวสินะ”บร็อคโคลี่ถอนกายออกจากตัวผม

“อืม......ขอโทษนะครับ.....”ผมพยักหน้า แต่ก็ไม่คิดที่จะขยับตัว เพราะเจ็บจนลุก(รุก)ไม่ไหว แสบจัง คงมีเลือดไหลออกมาแน่เลย

“ไม่เป็นไรครับ ผมเสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวผมทำความสะอาดให้นะ ว่าแต่รู้สึกดีมั้ย”

“ก็ดีครับ แต่เจ็บไปหน่อย”ผมตอบ ที่จริงก็จำได้อยู่หรอกว่าตอนที่ทำให้บร็อคโคลี่ครั้งแรก ก็มีเลือดออกมา แต่ไม่รู้แหะว่าจะเจ็บขนาดนี้

“ไว้คราวหลัง ผมทำให้อีกไหมครับ?”เขายิ้ม

“ก็ได้....มั้งครับ แหะๆ”ผมยิ้มแห้งๆ

แต่คราวหลัง ผมจะคอยระวังไม่ให้บร็อคโคลี่หึงผมอีกแล้วล่ะ เพราะตอนที่เขาทำ ผมรู้สึกว่าเขาจะหงุดหงิดแหะ หวังว่าครั้งต่อไปคงไม่เจ็บแล้วนะ....

Fin.

บ่นๆๆ ชิเกลียดกระเทียมโว้ย ทั้งหัวเหม็น เหม็นใหญ่ เหม็นแดง สารพัดหัวเหม็นและกระเทียม แล้วทำไม ไอ้กระเทียมมันต้องหน้าตาดี ตรงสเปกผมด้วยเนี่ย ชิๆๆ -3- อ๊ากกกกกกกก ยิ่งเกลียดมันอยู่