ฉันไม่ใช่อสูรรับใช้ของใครโว้ยยยย!

ผมมีชื่อว่า เรย์ อยู่ๆผมก็ตื่นขึ้นมากลางวงล้อมของพวกคนที่เเต่งตัวเเปลกๆ เเล้วก็บอกว่าผมคืออสูรรับใช้ ใครเป็นอสูรรับใช้เเม่มว่ะ ผมเป็นพวกอารมณ์ร้อน เเล้วก็ปาก.....ไม่ดี

"เเก...ตั้งเเต่ตอนนี้เเกคืออสูรรับใช้ของฉัน"

".....อะไรนะ"

"ก็บอกไปเเล้วไง เอ๊ะ!"

"อะไร ทำหน้าเหมือนกับเห็นผี"

"เเก...พูดได้"

"ก็เออไง ก็คนเหมือนกันไหมล่ะ"

"....."

"ทำหน้ากวนบาทาหรอห่ะ เเล้วที่นี่ที่ไหน"

"ที่นี่คือ โรงเรียนเวทย์มนต์คริสตอริค เเห่งอาณาจักรริคาอิส"

".....พวกสติไม่ดี? อะไรโรงเรียนเวทย์มนต์? อาณาจักรไรนะ"

"....."

ทำไมคนพวกนี้ดูอึ้งหรือว่าบ้า หรือเป็นพวกลัทธิใหม่ บูชาเวทย์มนต์ไรงี้ หรือว่า...โดนลักพาตัว ไม่กลัวหรอก จะเอาก็เอา ได้หมดอ่ะ

"เห้ย พวกเอ็ง เอาตูกลับบ้านเดี๋ยวนี้"

"เอ่อ เราไม่สามารถส่งเจ้ากลับได้หน่ะสิ"

ตาลุงที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่หรือหัวหน้าพูด ทำไมต้องไว้เครายาวขนากนั้น

"คิดว่าตลกหรอ ห่ะ!"

"สามหาวนัก เจ้ากล้าดียังไงมาพูดต่อหน้าชนชั้นสูงอย่างพวกเรา"

เจ้าผมทองหน้าตากวนบาทาพูดเเทรกขึ้น เเถมยังมาทำท่าอวดเก่ง จะเอาหรือไง

"ห๊่ะ! จะเอาเรอะ"

"เดี๋ยวข้าจะสั่งสอนมันเอง"

"เดี๋ยวก่อนสิ ใจเย็นๆ"

เด็กผู้หญิงผมเเดงเข้ามาห้ามผมไว้

"ยังไงฉันก็เป็นคนอัญเชิญเขามานะ เพราะงั้นเดี๋ยวฉันจะดูเเลเขาเอง"

โห เป็นคนที่มีความรับผิดชอบดีนะ เเต่ว่าตูไม่ต้องการ

"ก็จริงนะ เขาเป็นกรณีที่พวกเราไม่รู้ ปกติจะต้องอัญเชิญออกมาเป็นพวกสัตว์อสูร เเต่นี่เป็นมนุษย์"

เอิ่ม คุยเรื่องไรกันว่ะ สัตว์อสูร? เวทย์มนต์

"ก็ได้ ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้ เเต่ถ้ามีครั่งหน้า ข้าจะจัดการมันเอง"

มันทำหน้าตาเหมือนจะขู่ให้กลัว เเต่เราไม่กลัวมันหรอก เเล้วที่สำคัญจะกลับยังไง เเล้วก็พวกนี้เป็นใคร นี่เรื่องอะไร เราคงต้องถามให้รู้เรื่อง ถึงจะพูดกันได้

"นี่อธิบายมาให้หมด นี่มันเรื่องอะไร"

"เอาเป็นว่า ตอนนี้ที่นี่อาจะเป็นที่ๆนายไม่รู้จัก อาจจะเป็นที่ที่ห่างไกล มีสิ่งที่นายไม่เคยพบเห็น หรือก็คืออาจจะเป็นต่างโลกสำหรับนาย"

เด็กผู้หญิงผมเเดงได้อธิบายมา ต่างโลก นี่มันเรื่องอะไรกานนนนน!

"เเล้วตอนนี้ นายคืออสูรรับใช้ของฉัน"

"ว่าไงนะ!"

ต่อไปก็ไปติดตามกันในเนื้อเรื่องได้เลย