คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Beginning
สังคมเมืองในปี 2610 นั้นไม่สามารถควบคุมการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของความผิดผลาดที่เกิดขึ้นได้....
ประชากรของสังคมถ้าไม่มีเงินก็ไม่สามารถเดินเหินได้อย่างปกติสุขในเมืองอันใหญ่โตแต่ไร้ซึ่งมนุษยธรรม
แม้แต่พวกโฮ็มเลซ*ก็มิวายถูกเหล่าตำรวจสายตรวจนั้นไล่ล่าอย่างไม่ลดละ...และวันนี้ก็เช่นกัน......
"หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกขยะ!!!"เสียงของตำรวจที่วิ่งไล่เด็กหนุ่มโฮ็มเลซอายุไม่น่าเกิน19ปี
"เฮ้ยฉันบอกว่าให้หยุดไง"เสียงของตำรวจอีกคนหนึ่งที่ร้องเรียก หวังให้เด็กหนุ่มคนนั้นหยุด.
"แฮ่กๆๆๆๆๆ"เด็กหนุ่มวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อจะหนีการถูกจับกุมของตำรวจเพราะเขารู้ว่าหากถูกจับเค้าจะมีทางเดียวเท่านั้นให้เลือกเดินคือตาย
"เรียกกำลังเสริมด้านหน้า เร็ว!!!"ตำรวจคนหนึ่งรีบบอกเพื่อนคู่หู ให้รีบวอบอกเจ้าหน้าที่คนอื่นให้สกัดจับเด็กคนนั้นไว้
"แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆ"การหนีของเขายังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่ลดล่ะ
แคร้ง!!!!!!!!!!!
"โอย..............................."
"เฮ้ยมันหายไปไหนว่ะ"
"คลาดกันจนได้..........บัดโธ่โว้ย"นายตำรวจทั้งสองหงุดหงิดเพราะเขาตามจับตัวเด็กหนุ่มคนนั้นมาป้อนลูกตะกั่วให้กินไม่ได้ โดยที่ไม่รู้ว่าทางที่เด็กคนนั้นไปอยู่ใต้เท้าของตัวเค้าเอง.......
.............................................................
.........เธ..................................................
...นี่....................เธอ................................
นี่เธอ!!!!
เด็กหนุ่มสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงนั้นตะหวาดใส่หูของตน
"นี่เธอบ้าหรือป่าวมานอนที่นอนคนอื่นเค้าแบบนี้น่ะ"
เด็กหนุ่มมองหน้าของหญิงสาวอายุอานามน่าจะพอๆกันกับตนเอง
"เอ่อ......ผมไม่ได้ตั้งใจครับ.....คือ..ผมหนีตำรวจมาน่ะครับแล้วจู่ๆๆก็ตกลงมาจากด้านบนแล้วก็หลับไป........."
เด็กหนุ่มชี้ขึ้นข้างบนเพื่ออธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หญิงสาวคนนั้นเธอเลยมองตามขึ้นไปและหันกลับมาจ้องตาอีกครั้ง
"เธอมาจากข้างบนหรอ?"
นั้นเป็นคำถามที่น่าตกใจมากสำหรับเขา
"ครับ"เด็กหนุ่มตอบไปอย่างเก้ๆกังๆ
"โอเค.......แนะนำตัวก่อนฉันชื่อ มายา นะจ๊ะ"
"ผมชื่อ เรย์ ไซค์ หรือเรียกเรย์เฉยๆก็ได้ครับ"
"ใครจะไปเรียกยาวๆล่ะบ้า"มายาบ่นใส่เรย์ทันที
"เอ่อ...แล้วคุณพอนะรู้ทางกลับขึ้นไปไหมครับ?"
"เธออยากกลับขนาดนั้นเลยหรอ?"
เรย์ทำหน้าสงสัยในตัวของผู้หญิงคนนี้ว่าเธอมาจากไหนใครๆเขาก็อยากจะขึ้นไปข้างบนกันจะตายถึงแม้จะต้องเสี่ยงกับตำรวจบ้างก็เหอะ
"ครับ เพราะพ่อกับแม่ผมอยู่ข้างบน"
"อ๋อ........ตามฉันมาสิ"และพร้อมกับทำสัญญาณมือให้ตามเธอไป
เธอเดินในท่อได้อย่างชำนาญ และเล่าเรื่องของเธอระหว่างเดินมาว่า เธอไม่เคยขึ้นไปข้างบนเลยแม้แต่ครั้งเดียวพ่อแม่ของก็เกิดและตายข้างล่างนี้ ซึ่งเธอยังบอกอีกว่าใต้เมืองนี้ยังมีอีกเมืองหนึ่งที่คนข้างล่างเรียกกันว่า Under world เป็นเมืองของคนข้างล่างที่หนีความเป็นจริงลงมาอยู่อาศัย......
"อ่ะถึงโซน16แล้วนะจ๊ะ...เดี๋ยวปีนท่อขึ้นเองได้ช่ายมะ?"
"ครับ ขอบคุณครับ"
หลังจากร่ำลากันเสร็จ เรย์ตรงกลับบ้านของเขาทันทีแต่ว่าเขามาสายเกินไป....................
หน่วยกำจัดพวกโฮ็มเลซได้มาถึงที่นี้ก่อนที่เรย์จะมาถึง....พวกนั้นคร่าชีวิตของคนที่เค้ารู้จักเกือบหมด กองเลือดที่ไหลออกมาจากตัวของผู้คนเหล่านั่นมันมากจนแดงฉานไปหมดเพราะโซน16นั้นเป็นพื้นที่รกร้างและเป็นจุดรวมตัวของโฮ็มเลซจำนวนมาก.......
เรย์รีบเร่งฝีเท้าของเขาเพื่อที่จะได้พบแม่และพ่ออันเป็นที่รักยิ่งของเขา แต่ทว่าภาพที่อยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้คือพ่อของเขาที่กำลังถูกนายตำรวจกลุ่มหนึ่งรุมยิงร่างอันไร้วิญญาณและอีกกลุ่มหนึ่งรุมกับข่มขืนแม่ของเขา..
เรย์ไม่อาจจะอดทนกับภาพที่ตนเห็นได้ในขณะนี้ ความโกรธและเกลียดตำรวจที่มีอยู่เดิมนั้นกลับกลายเปลี่ยนเป็นยิ่งโกรธและยิ่งเกลียดตำรวจมากขึ้นไปอีก
น้ำตาจากความรู้สึกเสียใจที่ต้องเสียพ่อและแม่อันเป็นที่รักไป ทำให้เรย์ระเบิดพลังความแค้นออกมาสายตาของเค้าจับจ้องไปที่วัตถุสะท้อนแสงสิ่งหนึ่งและเมื่อร่างกายปรับ สภาพแสงแล้วทำให้เห็นเป็นมีดขนาด15นิ้วเขาหยิบขึ้นมาและพร้อมจะฆ่าตำรวจระยำพวกนั้นทันทีเมื่อมีโอกาส......
หลังความสนุกของพวกตำรวจจบลงเวลาตายของพวกมัน ก็มาถึง..เรย์รู้จักเส้นทางในนี้ทั้งหมดเริ่มจากเหยื่อคนแรก
ในขณะที่ตำรวจนายหนึ่งกำลังจะเตรียมเดินทางตามกลุ่มของตนไปเรย์ได้ใช้อาวุธของตน ด้วยการกระโดดลงจากท่อเหล็กด้านบนลงมาเสียบทะลุคอหอยของตำรวจคนนั้นทันที ปลายมีดผ่านหลอดลมและกล่องเสียงทะลุออกผิวหน้ง เลือดที่ไหลออกมาจากปลายมีดนั้นคือเครื่องหมายยืนยันการตายของไอ้เลวชาติคนนี้แล้ว.....
หลังจากที่ได้สังหารไปหนึ่งรายทำให้เรย์ได้มีอาวุธเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างคือปืน ซิกเซาร์เออร์ ปืนคู่ใจของพวกตำรวจพวกนั้นเรย์เริ่มการเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและจัดการกับตำรวจคนที่สองทันทีด้วยวิธีเดียวกัน
เหยื่อมีเหลืออีกเพียงสามคนเท่านั้นและดูเหมือนฝ่ายนั้นจะรู้ตัวกับการมาเยือนของมัจจุราชในร่างของเทวดา
ไม่ทันคิดเสร็จเรย์พุ่งตัวจากมุ่มเสาต้นหนึ่งมายังตำรวจทั้งสามนาย เรย์ใช้มีดยาวขนาด15นิ้วได้อย่างชำนาญและบวกกับมือข้างหนึ่งที่ถือปืนกระหน่ำยิงลูกตะกั่วออกไปพร้อมๆกับคมมีดที่ตัดเส้นเลือดใหญ่ของพวกหมาหน้าคนอย่างสะใจเรย์ฟันและยิงซ้ำร่างอันน่าเกลียดของพวกตำรวจจนไม่เหลือเค้าเดิม................
เรย์กลับไปยังร่างของพ่อและแม่ที่ไร้วิญญาณและใช้เวลาฝังศพผู้คนทั้งหมดในโซน16เป็นเวลา1วันเต็มๆ.........
เรย์เริ่มทนกับความจริงของการอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่ได้ การขาดพ่อและแม่ในเวลานี้ทำให้สภาพจิตใจของเขาเริ่มพังลงมาทุกที แต่ในสมองเค้าก็เริ่มสั่งการไปยังร่างกายให้หนีจากสภาพน่าอนาจของเค้าโดยพาตัวเองไปยัง Under world ตามคำบอกของ มายา เค้าเดินทางมาถึงและรวมอยู่กับพ่อและแม่ของมายา เขาใช้ชีวิตอย่างปกติจนสภาพจิตใจของเขาเริ่มฟื้นตัวหากแต่ภายในความทรงจำนั้นยากที่จะลืม
"นายจะอยู่ที่นี้ต่อไปใช่ไหม"มายาถามกับเรย์ในวันหนึ่ง
"อืม........ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร ผมอาจจะกลับขึ้นไปข้างบนเพื่อทำธุระบางอย่างน่ะครับ"เรย์ตอบพร้อมกับในมือถือมีดคู่ใจที่ได้มาจากการสูญเสียอันยิ่งใหญ่และปืนที่ได้มาจากเหตุการณ์เดียวกัน
"นายกลับมาที่นี้ได้ทุกเมื่อนะถ้านายต้องการ"มายาพูดให้กำลังใจกับเรย์เมื่อเธอรู้เรื่องของเค้าทุกอย่าง
"ขอบคุณนะ"เรย์หันไปยิ้มให้กับมายาและเดินจากไป.......
การเดินทางครั้งนี้เค้าไม่ได้รู้เลยว่ามันคือจุดเปลี่ยนแปลงชีวิตของเค้านิจนิรันดร์......
To be continue..................
ความคิดเห็น