[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 9 G27 : เหตุเกิดยามค่ำคืน (100%)

ระหว่างทางเดินตามซุ่มงานต่างๆในงานเทศกาล เวลา 20.00 น.

Tsuna : Say

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? ทำไมทุกคนต้องลงความเห็นที่ว่าต้องให้ผมใส่ชุดนี้กัน!! ถ้าจะถามว่าทำไมผมถึงพูดอย่างนี้ก็เพราะผมกำลังใส่ชุดเดรสสีขาวอมชมพูเป็นกระโปรงยาวถึงเข่าดูฟูฟ่องนิดๆด้วยลูกไม้ตรงชายกระโปรงมีเสื้อคลุมสีท้องฟ้าคลุมทับ เครื่องประดับผมปลอมที่ยาวถึงกลางหลังถูกติดด้วยริ้บบิ้นสีขาว ดูสิ!นี่พี่เอลิน่าจะแปลงโฉมผมไปเพื่ออะไรกัน!! ทั้งๆที่รู้ว่าผมจะต้องเป็นผู้ชายต่อเนี้ย!! T^T คุณซาเซียมารับผมที~

" สึนะเป็นอะไรไปหรือเปล่า ไม่ชอบที่ฉันพาเธอมาเที่ยวกันเองหรอ "

" ปะ...เปล่าคะ! แค่คิดว่าทำไมถึงต้องแต่งชุดนี้ เพราะฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจน่ะคะ "

ผมหันไปมองรอบๆก็ยังเห็นทั้งกลุ่มชายหญิงจับจ้องมาทางผม จริงสิผมไม่ได้บอกใช่ไหมฮะว่าทำไมถึงต้องพูด ' ฉัน ' กับ ' คะ ' นั้นก็เพราะ.......

ย้อนกลับไปช่วงเย็นก่อนจะนัดกันออกมาเทศกาล

" เครื่องเปลี่ยนเสียงสึจังเสียซะแล้ว แบบนี้แย่แน่เลย "

" คะ แต่ฉันมีเปลี่ยนอีกนะคะ...แต่คงต้องไปเอาที่คฤหาสน์ "

" แบบนั้นใช้เวลานานอยู่นะสึนะ ก็เพราะคฤหาสน์คาร์สโรส แฟมิลี่น่ะอยู่เกือบๆกลางเมืองกรุงโรมเลยนี่นา "

จีอ็อตโต้พูดขึ้น จึงทำให้ผมเงียบไปก่อนที่คุณจีจะเสนอขึ้น ซึ่งมันทำให้ผมเป็นแบบนี้...

" ถ้างั้นก็ให้เอลิน่าเปลี่ยนสึนะให้เป็นผู้หญิงในคืนนี้สิ ฉันว่าอย่างเอลิน่าทำได้อยู่แล้วแถมยังไงเธอก็ต้องใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงช่วยให้เป็นผู้ชาย ดังนั้นก่อนที่พวกฉันจะพาไปเอาของที่ว่านั้นให้เธออยู่ในร่างหญิงไปก่อนนะ "

" นั้นสิขอรับ เป็นผู้หญิงสักครั้งซาเซียจังไม่ว่าหรอกขอรับ "

' แล้วทำไมต้องเป็นผมล่ะ ผมเป็นผู้ชายก็ดีอยู่นะ....แต่คุณซาเซียก็ให้โอกาสที่ผมเป็นผู้หญิงอยู่เหมือนกันนะ T^T '

หมับ! เสียงจับข้อมือผมมาจากคนด้านข้างที่พาผมไปเปลี่ยนชุดมาหมาดๆให้หันไป

" งั้นสึจังเราไปแปลงโฉมกันนะ นะๆๆๆๆ * * "

' ดูสายนั้นสิ อ้า!~~ปฏิเสธไม่ได้~~ รู้สึกลางร้ายมาเยือนแล้ว!? '

" งั้นไปกันเถอะนะจ๊ะ ฮิฮิฮิ ^^ "

เอลิน่ารู้สึกดีใจเป็นอย่างมากจนถึงขนาดลากสึนะไปทันทีโดยไม่ขอความเห็นจากสึนะเลย

กลับมาปัจจุบัน หลังจากที่ออกมาก็ต่างพากันแยกย้ายกันไปชมงานตามซุ่มต่างๆ โดยผมต้องไปกับคุณจีอ็อตโต้ พวกคนอื่นๆก็ พี่เอลิน่าไปกับคุณเดม่อน คุณนัคเคิ้ลดูแลคุณแรมโพ คุณจีคงไปกับคุณอุเกทสึมั้งนะ?

" สึนะ หิวไหม?ก่อนจะเริ่มไปดูโชว์ตรงส่วนแสดงละครสัตว์กับพวกจีกัน "

" ไม่คะ ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ "

" ....... "

" ไม่มั้งคะ เราไปกันเถอะคะ "

ผมพูดอย่างนั้นก่อนจะจับมือร่างสูงให้ตามมาด้วยกัน ผมถืออคติว่า ' ลางทัก อย่าตอบ ' แต่เป็นคนที่สอนผมมามากกว่านะที่ให้คิดแบบนี้ เพราะหมอนั่นทำให้ผมอยู่ตรงนี้ได้ ' รีบอร์น '

" อะ..เอาล่ะ! สึนะฉันจะไปซื้อน้ำก่อน....รอตรงนี้นะ "

" คะ อย่าไปตรงอื่นนะคะ "

" อะ...อื้ม! วางใจฉันได้น่ะ /// "

' ทำไมต้องพูดตะกุกตะกักด้วยนะ ' แต่ก็ชั่งมันล่ะกัน...ก่อนอื่นคุณซาเซียเคยบอกไว้ว่า ' บอสวองโกเล่นั้นเป็นคนที่สุขุม และ เยือกเย็น แต่พอกับเรื่องอื่นๆก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่ไม่เคยคิดระวังตัว ' แบบนี้หรือเปล่านะที่จะไม่ระวังตัว คงจะเป็นแบบนี้มั้ง

" เอ้า...รับน้ำไปสิสึนะ เดินมาเหนื่อยกันแล้วนะ "

" นั้นสินะคะ ขอบคุณคะ ^^ "

ผมรับน้ำมาและดื่มมันก่อนจะไปเห็นซุ่มยิงปืนลม ' อยากลองไปเล่นดูจัง '

" สึนะ อยากเล่นหรอ "

" อ่ะ...ค่ะ จะเล่นให้หรอก ถ้าเล่นให้ฉันขอตุ๊กตาตรงนั้นนะ "

ผมชี้ไปตรงของรางวัล มันเป็นตุ๊กตาหมีที่ขนาดผมกอดได้พอดี มันทำให้ผมนึกถึงตอนคุณซาเซียยิงแข่งกับโกคุเดระยังไงไม่รู้แหะ - -

" ได้สิ ไปกันยังมีเวลาอยู่นะ "

คุณจีอ็อตโต้จูงมือผมเข้าไปในซุ่มทันที ก่อนจะจ่ายเงินและเตรียมยิง

" เอาล่ะนะ! "

" จริงจังจังเลยนะคะ "

" แน่นอน อยากลองซักครั้งมานานแล้ว แต่ก็โดนเจ้าจีขว้างตลอดเลยน่ะ "

" 5555 คุณคงยิงแม่นมากเลยล่ะสิ "

ปัง ปัง ปัง!

ทันทีที่ผมพูดจบตัวกระป๋องทั้งสามก็ล้มลงภายใน 1 นาที! สมกับเป็นบอสวองโกเล่จริงฮะ

" กะ...เล่นเก่งจังนะพ่อหนุ่ม "

" ฮะฮะ ไม่หรอกครับ ผมขอตุ๊กตาตัวนั้นนะครับ "

" ได้สิ เอาไปแม่หนูนะ "

" ว้าว!~~ ขอบคุณคะ "

" แหม...แม่หนูมีแฟนทั้งเก่งทั้งหล่อเลยนะ รักกันนานๆล่ะ "

" O//O "

ทั้งหน้าผมตอนนี้หน้าแดงแน่ๆเลย แล้วคุณจีอ็อตโต้ล่ะ ผมหันไปทางจีอ็อตโต้ที่ตอนนี้พวกเราได้ยืนนิ่งเฉยๆหลังจากที่คุณลุงพูดออกมาแบบนั้น ก็เห็นคุณจีอ็อตโต้หน้าแดงไม่ต่างกัน

" ดะ...โดนว่าเป็นแฟนกันด้วยล่ะ ขอโทษนะสึนะ /// "

" ไม่หรอกคะ ปะ...ไปดูโชว์กันดีกว่านะ "

ผมเอื้อมไปจับชายเสื้อเขาก่อนที่คุณจีอ็อตโต้จะอมยิ้มให้และจับมือผมไปที่ลานโชว์ โดยไม่สนอะไรต่อ

Tsuna : End

อีกด้านที่ตามมาตลอดไม่ได้เที่ยวเลยตั้งแต่ต้น

" แหม~~ ' คุณลุง ' ทำได้ดีมากเลยนะ "

" คึคึคึ แน่นอนครับ คุณเองก็แต่งเด็กคนนั้นสวยมากเลยนะ ' เอลิน่า ' "

" ก็นานๆทีนะ อีกอย่างชุดนั้นน่ะ ซาเซียจังฝากเอาไว้กับฉันตั้งนานแล้ว เหมือนจะเดาได้พอดิบพอดีเลยนะ "

" สุดยอดลางสังหรณ์ของซาเซีย เป็นบอสที่น่ากลัวเหมือนกันนะ "

จีพูดออกมาหลังจากที่ เดม่อนที่ปลอมตัวเป็นคุณลุงแทนคุณลุงจริงๆที่ตอนนี้กลับไปทำงานตามเดิมแล้ว

" งั้นไปลานกว้างกันเถอะนะ ไปดูโชว์กันฉันอยากเห็นช้าง "

" ผมด้วยครับคุณเอลิน่า "

แรมโพพูดขึ้นก่อนจะกินเส้นพาสต้าต่อ และแล้วกลุ่มลูกน้องของจีอ็อตโต้ก็ตามไปดูโชว์

เวลาผ่านไปจนพวกจีอ็อตโต้จะกลับคฤหาสน์

" สนุกจังเลยนะคะ "

" นั้นสิ สนุกจริงๆล่ะ...สึนะชอบตรงไหน ฉันชอบตรงช้างวาดรูป "

" เอ๋...ฉันตอนแมวน้ำโดดลงมาจากที่สูงๆราว 3 เมตรลงถังน้ำคะ "

" พี่ด้วยๆ พี่กลัวมันตกลงมาเจ็บ "

" ใช่คะ พี่เอลิน่า "

หลังจากที่พวกจีอ็อตโต้พูดคุยอะไรกันจบแล้วก็พากันขึ้นรถกลับ ระหว่างทางสึนะก็ฝุบหลับไป

ภายในรถ

" จะมองฉันทำไมนัก ห๊ะ! "

" ก็แหม...เห็นอมยิ้มนั่งมองเธอไม่หยุดนี่ "

จีผู้เป็นคนขับรถให้ แอบขำกับปฏิกิริยาของบอสไม่ใช่แค่เขาแต่เป็นทุกคนที่อยู่รอบๆจึงทำให้จีอ็อตโต้หน้าแดงกว่าเดิม แต่แล้วในขณะที่มีความสุขอยู่ดีๆ

ปัง! เพล้ง! แอ็ด!~

เสียงปืนที่ยิงใส่อย่างปริศนาแต่จีก็หลบพ้นได้ทำให้กระสุนที่พุ่งมาทำกระจกหน้ารถแตก และจีหักพวงมาลัยจึงต้องเบรครถกะทันหัน

" เกิดอะไรขึ้นน่ะ "

" เอลิน่า ห้ามลงจากรถ! เดม่อน นัคเคิ้ล ดูแลพวกผู้หญิงด้วย "

" งั้นฉันลงไปนะ "

จี เตรียมปืนขึ้นมาก่อนจะชักและส่งให้จีอ็อตโต้ และตนนั้นค่อยหยิบอีกอันขึ้นมา อุเกทสึและแรมโพเช่นกัน ทั้งสี่ลงจากรถและปล่อยให้นัคเคิ้ล เดม่อน เอลิน่า และสึนะที่นอนอยู่บนรถ พวกจีอ็อตโต้ที่ลงมาจากรถกำลังมองหาอย่างระวัง

" ไงครับ เจอกันอีกนะครับท่านพรีโม่ ไหนเจ้าหญิงของผมล่ะครับ "

" หมายถึงสึนะงั้นหรอ "

" โฮ้! รู้แล้วสินะครับ ใช่ครับ...ส่งเธอมาให้ผมซะ "

" ไม่มีทางหรอก "

" ดี เพราะยังไง...' คนคนนั้น ' ก็ต้องการให้ท่านตาย...อยู่แล้ว! "

ปัง!!

เสียงปืนและการปะทะกันอย่างไม่ขาดสาย ขณะนั้นภายในรถก็ยังอยู่ในสถานะเครียดกันอยู่

" ทำยังไงดีนัคเคิ้ล เดม่อน ข้างนอกไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย "

" ครับ ไม่เป็นไรหรอก "

" ไม่ได้นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นท่านพรีโม่จะแย่ เห็นแบบนั้นอเล็กซ์ยงไม่ออกแรงนะคะ "

สึนะลุกขึ้นมาราวกับว่าเธอนั้นตื่นนานแล้ว ทั้งสามคนที่อยู่ในนั้นมองมาที่สึนะอย่างตึงเครียด

" แต่ฉันมาแผนคะ "

กลับสู่ภายนอกที่ตอนนี้สภาพพวกจีอ็อตโต้อ่อนล้าเต็มที่ ส่วนด้านอเล็กซ์ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวมีเพียงแค่แผลถลอกแต่ก็มากอยู่พอสมควรพุ่งเข้าใส่จีอ็อตโต้ที่ตอนนี้ชันเข่าอยู่ พวกจีอยู่ห่างออกไปจึงทำอะไรไม่ได้

" คงต้องจบเพียงเท่านี้นะครับ ท่านพรีโม่ "

ฉึก! อ้าก!~~

เสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดของจีอ็อตโต้ต่อหน้าพวกจีก่อนจะสลบลงกับพื้น ตอนนั้นเองสึนะลงออกมาจากรถอย่างสีหน้าตื่นสุดๆ

" ท่านพรีโม่!!! ไม่นะ...ตื่นก่อนสิ!!! "

" แหมๆ เห็นคุณในสภาพนี้นี่ดูดีตั้งเยอะ "

" ปล่อยนะ! เจ้าคนป่าเถื่อน! ตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว นายไม่เคยปราณีใครจริงๆ อเล็กซ์! "

สึนะ ที่โดนจับที่ข้อมือพยายามแกะมือที่ใหญ่กว่าของอเล็กซ์ออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จอเล็กซ์ยิ่งออกแรงและฉุดไปทางเขาเรื่อยๆจนหน้าแทบชิดสึนะ

" ใครจะปล่อยคนสวยๆอย่างคุ--อึก! นี่...เธอ "

ฝุบ!

ร่างของอเล็กซ์ล้มลงไปต่อหน้าสึนะ สึนะที่เห็นว่าแผนของเธอไปด้วยดีจึงสั่งให้พาจีอ็อตโต้ออกมา

" ไม่เป็นไรนะคะ คุณจีอ็อตโต้ "

" อะ...อืม ขอบคุณนะ "

" ตั้งแต่...เมื่อไรกันน่ะ "

" ก่อนที่พรีโม่จะโดนถึงตัวก็ให้คุณเดม่อนสร้างภาพมายาเอาไว้ ก็ให้คุณเดม่อนพาออกมา จากนั้นก็เล่นตามแผนไปคะ และให้คุณนัคเคิ้ลทำให้สลบ "

หลังจากที่สึนะเล่าจบก็ซับน้ำตาที่ซึมออกมาเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปพยุงร่างจีอ็อตโต้และคนอื่นๆขึ้นรถไป

#มาต่อกันแล้วนะคะ ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ^^ และรักคุณแม่ให้มากๆกันนะคะ