[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ตอนที่ 10 : ตอนที่ 7 G27 : ความรู้สึกที่ถ่ายทอดระหว่างกัน

ณ ขบวนรถไฟกรุงโรม เวลา 20.00 น.

สึนะและจีอ็อตโต้ เป็นตัวแทนในมาการส่งซาเซียและอเลาดี้ที่สถานีรถไฟที่จะไปเวนิสในคืนนี้กว่าจะไปถึงที่นั้นนานแน่นอน

" ดูแลสุภาพระหว่างทางด้วยนะฮะ อย่าไปนอนชิดริมหน้าต่างมากนะครับ "

" จ๊ะสึจัง จริงด้วยมาใกล้ๆนี่สิ "

ซาเซียเรียกให้สึนะเข้ามาใกล้ๆและทำปล่องปากเอาไว้เพื่อไม่ให้อเลาดี้และจีอ็อตโต้ได้ยินระหว่างที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังคุยกัน ซึ่งจีอ็อตโต้พูดเตือนอเลาดี้ไว้ให้เขานั้นดูแลซาเซียเป็นอย่างดี อีกทั้งต้องช่วยเหลือเธอเมื่อเธอลำบาก(อะไรก็ว่าไป 555+)

" สึจัง อย่าให้ความลับหลุดไปได้นะคะ จำเอาไว้เลยนะคะว่า จนกว่าฉันจะกลับมาห้ามให้พวกท่านพรีโม่รู้ความจริงว่าสึจังเป็น..... "

" คุยอะไรกันน่ะ ฟังด้วยสิซาเซียจัง "

จีอ็อตโต้ได้เอ่ยขึ้นทำให้คนที่กำลังบอกงานสำคัญให้แก่สึนะอย่างซาเซียสะดุ้งจนเธอต้องเอามือปิดปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป อเลาดี้ที่เห็นว่าซาเซียน่าจะพร้อมเดินทางแล้วจึงจูง(ลาก)เธอไปขึ้นรถ โดยมีสึนะโบกมือแทนเป็นคำว่า ' สัญญาว่าจะไม่ทำความลับนี้หลุดแน่นอน ' แต่ความจริง....

" ปล่อยก่อนได้ไหมคะ คุณอเลาดี้ฉันยังคุยไม่จบเลยนะคะ "

" แต่รถไฟจะออกแล้วเพราะงั้นไปกันได้แล้ว "

" ฮืออออ T^T คุณอเลาดี้อ่าาาาา "

และนั้นคือภาพสุดท้ายของทั้งสองคนที่ขึ้นรถไฟไป โดยมีสึนะมองรถไฟเคลื่อนออกจากสถานีไปจนหายจากสายตาไป จีอ็อตโต้จึงเอ่ยขึ้น

" เมื่อกี้นี้คุยอะไรกันงั้นหรอ "

" อ๊ะ! เปล่านี่ฮะ ไปกันเถอะฮะกลับคฤหาสน์จะได้ไปทานอาหารที่คุณซาเซียอุตส่าห์ทำเป็นมื้อสุดท้ายก่อนไปเวนิส "

" อืมมมม ก็ได้ แล้วจะไม่... "

" เรื่องของผมกับคุณซาเซียน่ะครับ กรุณาอย่าถามเลย ^^+++ "

" โอเค ฉันไม่ถามแล้วก็ได้ ^^:;; "

จีอ็อตโต้น่าซีดทันทีที่อีกฝ่ายตอบกลับมาโดยมีรังสีอำมหึตตามหลัง แต่จีอ็อตโต้ขับรถไปได้ไม่นานก็หยุดลงข้างทางซึ่งเป็นทางแยกกลับคฤหาสน์และทางเข้าเมือง ก่อนจะหันไปถามสึนะที่ทำสีหน้าสงสัยอย่างสุดๆ

" วันนี้ไหนๆก็ได้ขับรถออกมาเองแบบนี้แล้วอยากจะไปเที่ยวกับสึนะบ้าง "

" เอ๋! แต่นี่มัน 20.05 น. นะฮะ ไม่กลับไปทานข้าวกับพวกคุณจีจะดีกว่าไหมฮะ "

สึนะพูดกลับอย่างเคยเป็น จีอ็อตโต้จึงอธิบายต่อ

" คือ...ฉันอยากจะไปไหนบ้างน่ะ ไม่ค่อยได้ออกมาด้วย เพราะงั้นนะสึนะ เธอไปกับฉันหน่อยนะแล้วค่อยไปหาอะไรทานกันนะ งั้นฉันจะโทรบอกไปที่คฤหาสน์ก่อนล่ะกัน "

ว่าแล้วจีอ็อตโต้ก็สรุปเองทุกอย่างโดยไม่ถามสึนะซักคำ ส่วนตนนั้นออกไปโทรศัพท์ข้างนอกโดยทิ้งสึนะไว้ในรถ แต่ก็ยืนพิงรถด้านคนขับที่ตนนั้นลุกออกมาโทรศัพท์เท่านั้น ผ่านไปไม่นานจีอ็อตโต้ก็กลับเข้ามาและพาขับเข้าเมืองทันที

ณ ภายในเมือง ที่ภัตตาคารอาหารสไตล์อิตาเลี่ยน

จีอ็อตโต้และสึนะกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ ซึ่งแน่นอนว่า ' สึนะนั่งดื่มน้ำผลไม้อย่างเดียว '

" สึนะ ทำไมไม่ทานล่ะ "

" ผมทานไม่ลงหรอกฮะ อีกอย่างผมไม่ชอบทานอาหารข้างนอก เชิญทานไปเถอะฮะ "

" งั้นทีหลังฉันต้องพาเธอมาทานบ่อยๆแล้วล่ะ อ่ะ! จริงด้วย ขอโทษนะครับ..... "

จากนั้นจีอ็อตโต้ก็สั่งบริกรซื้อเค้กผลไม้กลับบ้าน

หลังจากออกมาจากภัตตาหาร

" เอาล่ะ ถึงเวลา.....เอ๋! "

หมับ!

สึนะมองฝามือหนาของจีอ็อตโต้ที่อยู่ๆก็มาจับมือตน ทำให้สึนะออกอาการสงสัย

" มีอะไรอีกหรอฮะ ^^:; "

" ก่อนกลับเราแวะไปเที่ยวชมเมืองกันเถอะ "

" เอ๋! เดี๋ยวก่อนสิฮะ คุณจีอ็อตโต้~~ "

สึนะที่ถูกร่างใหญ่ของจีอ็อตโต้ให้เดินตามถึงกลับลากเสียงยาว เพื่อให้คนที่เดินนำทางในเมืองนี้ในยามค่ำคืนนี้ให้หยุดการกระทำทุกอย่างและพากลับไปที่คฤหาสน์เพื่อรอการติดต่อจากซาเซียที่เดินทางไปเวนิส แต่เขานั้นต้องมาเที่ยว ซึ่งจีอ็อตโต้ก็ได้พามาดูงานหนึ่งที่จัดในคืนนี้พอดี

" ว้าว~~ นี่มัน... "

" ใช่แล้วสึนะ คืนนี้มีงานแสดงละครสัตว์ที่จะเข้ามาในช่วงนี้ก็เลยออกมาส่งซาเซียกับอเลาดี้ และ...ว่าจะพาเธอมาดูด้วยกันน่ะ // (จีอ็อตโต้นายจะเขินทำไมกัน??) "

" แล้วทำไมไม่พาพวกคุณจีมาเที่ยวด้วยล่ะฮะ ผมว่านะมาด้วยกันเยอะกว่านี้น่าจะสนุกกว่านี้นะ ^^ "

สึนะพูดไปพร้อมกับดูขบวนสัตว์และแสง สี เสียง ที่ตระการตาต่างๆมากมาย โดยที่ไม่รู้เลยว่าจีอ็อตโต้จะมองสีหน้าที่ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติและไร้เดียงสา(?)ของสึนะอยู่ จนสึนะเห็นว่าคนที่อยู่ข้างๆไม่พูดจึงหันมาถาม จีอ็อตโต้เปลี่ยนเรื่องทันที

" อะ..อืม! ใช่ๆนั้นสินะ งานนี้มีถึงวันมะรืนเลยล่ะ  เอาไว้ตอนนั้นแล้วค่อยพาพวกเขามาล่ะกันนะ ^^ :; "

" ฮะ ^^ "

สึนะพยักหน้ารับก่อนจะหันกลับไปดูการแสดงต่อโดยไม่สนคนที่พามา ซึ่งตอนนี้แอบหน้าแดงเล็กน้อยแลภคิดในใจว่า ' พยายามอดทนไว้จีอ็อตโต้ ผู้ชาย...นั้นเด็กผู้ชายนะ แต่..ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงก็ดีสิ '

เมื่อเวลาผ่านไปจนขบวนหายไปแล้ว สึนะจึงชวนจีอ็อตโต้กลับบ้าน ระหว่างทางที่เดินไปที่รถที่จอดอยู่ข้างสวนสาธารณะก็คุยกันในหลายๆเรื่อง และแน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ซาเซียได้ขอแลกเปลี่ยนกับจีอ็อตโต้

" สึนะอยู่กับซาเซียมานานแล้วหรอ "

" ครับ เพราะคุณพ่อของผมกับคุณพ่อของคุณซาเซียเป็นเพื่อนกันน่ะฮะ จึงตัวติดกันมานานเลยล่ะ "

" หรอ แล้วสึนะพอจะรู้เรื่อง..... "

ปัง!

เสียงไกปืนพกยิงเชียวร่างของจีอ็อตโต้ไป นั้นเป็นเพราะสึนะได้พลักร่างใหญ่ให้หลบกระสุน สึนะจึงมองหาต้นเสียงปืน

" สึนะ อย่าบอกนะว่า... "

" ครับ ดูท่าพวกนั้นจะไม่ได้อยู่ทางเวนิสแล้วล่ะฮะ เพราะคุณซาเซียได้บอกมาคราวๆว่า บอสของเวสิเนส แฟมิลี่คู่พันธมิตรของบลูสิฟอโน่ แฟมิลี่ ได้สั่งมือขวามาที่เมืองโรมเพื่อที่จะมาจัดการกับวองโกเล่ แฟมิลี่ ดูท่าจะเร็วไปหน่อยนะครับ ท่านอเล็กซ์ วาแซนดิสัน "

" หืม? แปลกใจจังเลยนะ ไม่คิดจะได้เห็นเธอนะ สึนะโยชิ ทำไมอยู่ในร่างแบบนี้ล่ะ หรือว่าเธอไปทำอะไรมางั้นหรอ "

" ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ "

สึนะกล่าวเสียงเรียบเย็น สร้างความประหลาดใจให้กับจีอ็อตโต้ที่ยืนอยู่ห่างออกไป

" เอาเถอะ ดูท่ามือขวาตัวน้อยจะไม่ยอมบอกที่เธอไม่พูดออกมาว่า ' ทำไมถึงอยู่ในร่างนี้ ' นะครับ ลาก่อน "

อเล็กซ์ว่าก่อนจะขึ้นรถลีมูนซีหายไป จากทั้งสอง จีอ็อตโต้จึงเดินมาที่สึนะและถามอย่างเป็นห่วง

" ไม่มีแผลตรงไหนใช่ไหม "

" ครับ กลับคฤหาสน์กันเถอะ "

สึนะยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะจับมือหนาของจีอ็อตโต้ พากันเดินกลับที่รถเพื่อกลับคฤหาสน์

#จบไปแล้ว~~ ไม่รู้สนุกกันไหมนะคะ และแน่นอนตอนนี้สั้นมากมาย T^T ก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ เพราะช่วงนี้โรงเรียนของไรต์จะเข้าช่วงสอบ ฉะนั้นหลังกลับจากสอบจะมาลงนิยายนะคะ ^^