[Fic Reborn]The Vongola Primo

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 4 : Part 3 END

SASIA : SAY

ณ ย่านการค้าในเมือง

หลังจากที่พาคุณแรมโพมาได้แล้ว เราสามคน อายะ ฉัน และคุณแรมโพก็พากันเดินเที่ยวในย่านกัน ซึ่งเราเริ่มจากไปซื้อกาแฟและนำไปให้พวกฟูยุ

" กาแฟที่สั่งได้แล้วครับ "

" ขอบคุณคะ นี่โกโก้เย็นของซาเซีย เอานี่ของนายลาเต้เย็น "

" ขอบใจนะ "

" งั้นเราเอาไปให้พวกฟูยุกันเถอะ แล้วเราก็ขอลางานชั่วคราวกันนะอายะ "

" นั้นสินะ ว่าไงนายตาผมเขียวขี้ขลาด "

" เอายังไงก็ได้ แต่อย่ามาว่าฉันขี้ขลาดได้ไหมฉันไม่อยากโดนเรียกแบบนั้นอีกอย่างฉันก็แค่เบื่อที่จะมาในที่คนเยอะๆแบบนี้ด้วย เฮ้อ!~ ไม่ไว้ๆกลับบ้านดีกว่า "

" เดี๋ยวสิอีตาบ้า นายต้องไปกับฉันเข้าใจไหม "

อายะเข้าไปลากคุณแรมโพที่กำลังจะเดินกลับบ้านตัวเอง ฉันแอบยิ้มอยู่เล็กน้อยก่อนจะเดินตามอายะกับคุณแรมโพที่เดินนำไปก่อนแล้ว

ณ ห้องเสื้อตึกหนึ่ง(ห้องเสื้อของซาเซียกับเพื่อนซาเซีย)

เมื่อมาถึงเราก็พบลูกค้าหลายคนซึ่งมีแต่กลุ่มไฮโซจับกลุ่มคุยกัน ซึ่งพวกฟูยุกำลังจัดชุดและเครื่องประดับให้แก่พวกเขา(เธอ)อยู่ชั้นสองนั้นเอง อายะจึงให้ฉันรออยู่ข้างล่างกับคุณแรมโพ ส่วนเธอ ' จะนำกาแฟไปให้เองและจะอนุญาติแทนให้ด้วย ' อายะว่างั้นอ่ะ ^^ ก็เลยพาคุณแรมโพมานั่งรอที่โต๊ะลูกค้า

" โห้!ที่นี่คือห้องเสื้อใช่ไหม ทำไมถึงมีแต่คนไฮโซมาใช้บริการกันเยอะนักหละ "

" พี่ชายอยากจะบอกว่า ที่นี่มีแต่เด็กที่อายุน้อยกว่าพี่ชายใช่ไหมถึงได้ถามหนูน่ะคะ +^+ "

" เออ...ก็ประมาณว่าพวกเธออายุน้อยแต่ทำอาชีพนี้เก่งจังเลยน่ะ5555^^;; "

คุณแรมโพพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มอย่างหวาดๆมาให้ สงสัยเราจะส่งรอยยิ้ม(ไม่)เกินไปหน่อย ถึงได้กลัวขนาดนี้ ^^ ไม่นานอายะก็ลงมาและพาฉันกับคุณแรมโพไปเที่ยวกันในเมือง

ภายในย่านการค้าในเมือง

" นี่ เราซื้ออันนั้นดีไหม นู่นด้วย นู่นด้วย "

" คุณแรมโพ ฉันพาคุณมาเที่ยวไม่ใช่พามาซื้อของกินนะ "

" แต่ฉันอยากกินมันนี่ โห้! เจลาโต้สูตรใหม่ด้วยน่าทานออกนะ "

คุณแรมโพไม่สนใจคำพูดของอายะเลยแม้แต่น้อย แถมยังเดินไปที่ร้านขายไอศครีมเจลาโต้อีกด้วย รู้สึกจะเป็นสูตรใหม่ที่มีชื่อเสียงของเมืองเราในตอนนี้เลยก็ว่าได้นะ

" นี่ ฉันอยากกินอ่ะ อายะไปซื้อให้ฉันหน่อยสิ "

" นายโตแล้วไปซื้อเองสิยะเนอะซาเซีย.....อ่ะ!อ้าว! ซาเซียหายไปไหนเนี้ย "

" ขอบคุณหนูมากเลยนะจ๊ะ "

" เฮ้ย! ฟังที่ฉันพูดหน่อยสิ~ "

อายะว่าฉันในขณะที่ฉันซื้อไอศครีมเจลาโต้มา2ถ้วย เพื่อเลี้ยงคุณแรมโพที่บอกอยากจะทาน ก็นะฉันเองก็อยากทานนี่นา ^3^

จากนั้นเราก็เที่ยวในเมืองอยู่นานจนเที่ยง พวกเราสามคนจึงไปทานอาหารเที่ยงกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเราก็นั่งทานกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้าใส่พนักงานสาวคนหนึ่งและจับเธอคนนั้นเป็นตัวประกัน

" กรี๊ด!!~~ ช่วยด้วยค่า!!~ "

" เฮ้ย! ถ้าพวกแกเข้ามา ผู้หญิงคนนี้ตายแน่! "

ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะของพวกฉัน และที่สำคัญกว่านั้นพวกพี่จีอ็อตโต้ก็อยู่ด้วย ตายสิ!งานนี้โดนถามยาวแน่ๆเลยอ่า~ T^T แต่แล้วก็มีกลุ่มตำรวจในชุดเครื่องแบบประจำเมืองเข้ามาในร้านพร้อมเจรจากับผู้ชายที่กำลังจับตัวประกัน

" ปล่อยตัวประกันซะ อิซาโต้ ถ้านายไม่ปล่อยทางเราไม่มีทางเลือกนะ "

สิ้นเสียงเจรจานั้นก็มีอีกบุคคลหนึ่ง ซึ่งเขาคนนั้นคือ คุณอเลาดี้ ซึ่งเขานั้นได้เข้ามาพร้อมกับลูกน้อง(น่าจะใช่นะ//ซาเซีย)และเรียกเขาว่า ' ผู้กอง ' แสดงว่าเขาคือผู้กองตำรวจ มิน่าล่ะถึงได้ไปอยู่แถวนั้น(ระหว่างทางเข้าเมือง//ซาเซีย)และดูเหมือนเขาจะมองมาทางฉันเล็กน้อยและเขาก็เปลี่ยนไปเจรจากับเขาหรือเปล่านะ? แต่ที่สำคัญกว่านั้น ทำไมฉันถึงรู้สึกกลัวกันนะ?

" คุณน่ะ ใช่คนที่ลอบทำร้ายคนอื่นโดยไม่เลือกหน้าหรือเปล่า ด้วยการทำกระถางต้นไม้ตกใส่คนอื่นจนได้รับบาดเจ็บน่ะ "

" เปล่านะ ผมก็บอกไปแล้วนี่ว่าผมไม่ได้ทำ อีกอย่างผมจะทำไปทำไม "

ผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ อิซาโต้ ได้กล่าวขึ้นเพื่อแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่ในความรู้สึกของฉันเขาไม่ใช่คนที่ทำเรื่องแบบนั้นแน่นอน เพราะอะไรกัน ทำไมตัวฉันถึงรู้สึกแบบนั้นกันนะ แต่แล้วฉันก็เผลอพูดออกไปโดยไม่รู้สึกตัวว่า.....

" เออ..คือว่า...ทำไมพี่ชายถึงมาปล้นร้านอาหารล่ะคะ ถ้าพี่ชายไม่ได้ทำเรื่องนั้น "

ผู้ชายคนนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยและเขาก็พลักพนักงานสาวออกและหันมาจับตัวฉันเป็นตัวประกันแทนและหวังจะพาฉันออกไปจากร้านโดยพาออกหลังร้าน โดยขู่กลุ่มตำรวจที่ตั้งท่าจะเข้ามา อายะที่เห็นจึงลุกขึ้นแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

" เฮ้ย! ขอโทษนะคะพี่ชาย แต่พี่ชายต้องปล่อยเพื่อนฉันคะ "

" ทำไมต้องปล่อยหา "

" ผู้กองคะ ฉันขอโทษที่จะขัดจังหวะจับโจรหน่อยนะคะ นั้นก็เพราะ...... "

ผัวะ!!

เสียงต่อยหนักของอายะ เพื่อนสนิทของฉัน ซึ่งเธอถนัดด้านนี้อยู่แล้วได้เข้าที่หน้าของผู้ชายที่จับฉันเป็นตัวประกันจนเขาผละจากฉันฉันใช้จังหวะนั้นออกมาหาอายะที่รอรับฉันอยู่ ยังไม่ให้หยุดพักผู้ชายคนนั้นก็เอาอาวุธออกมานั้นก็คือ มีดสั้น พุ่งเข้าใส่ฉันกับอายะ แต่ว่าฉันคว้าถาดสีเงินที่พนักงานสาวเมื่อกี้วางไว้แล้วฟาดไปที่มือของผู้ชายคนนั้นจนมีดหล่นลงกับพื้นฉันใช้จังหวะนั้นตุบตีเขาไป3-4ครั้ง ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะเข้ามาดูสถานการณ์ต่อพร้อมกับคุณอเลาดี้ที่เข้ามาคุมเช่นกัน ฉันเองเหลือบไปเห็นพวกพี่ๆที่กำลังเดินออกจากร้าน ฉันหวังว่าวันนี้กลับบ้านไปคงไม่โดนเทศนาหรอกนะ - - ;;