คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 5
ALUDE : SAY
" สึนะ บอกความจริงให้กับพวกเรารู้เถอะนะ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว "
" ครับ ผมจะบอกความจริง.........เริ่มจากก่อนหน้าที่พวกคุณจะเจอผมกับคุณซาเซีย.........
ณ คฤหาสน์คาร์สโรส แฟมิลี่
ผมกับคุณซาเซียได้พากันกลับมาจากทางเหนือเพื่อพาคุณซาเซียมาหาคุณ ' คาซาโต้ ' หรือ ท่านพ่อของคุณซาเซียนั้นเองครับ
" ท่านพ่อหนูกลับมาแล้ว "
" อ่ะ! ซาเซียลูกพ่อมาเยี่ยมพ่อหรอลูก "
" โอย! ท่านพ่ออย่ากอดหนูแน่นแบบนี้สิคะ อื้อ~....ว่าแต่เรียกตัวหนูกลับมาอย่างนี้ แสดงว่ามีเรื่องเดือดร้อนต้องให้หนูช่วยหรอคะ "
ท่านพ่อของคุณซาเซียได้คลายอ้อมกอดและจ้องหน้าผู้เป็นลูกสาวของเขา
" พ่ออยากจะสานสัมพันธ์กับทางวองโกเล่น่ะลูก แต่ก่อนหน้านั้น พ่อต้องจัดการกับอาของลูกสักก่อน "
" ทำไมล่ะคะท่านพ่อ "
" ก็อาของลูกดันไปทำเรื่ิองที่แย่มากเข้าแล้วน่ะสิลูก "
" อย่าบอกนะคะว่า ' ข่าวลือที่เขาว่ากันนั่น ' "
" ก็ทำนองนั้นล่ะลูก "
คุณซาเซียทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก ก่อนนะบอกกับท่านพ่อของเธอเกี่ยวกับแผนนั้น แต่แผนนั้นทำผมถึงกับเหงื่อตกทันที
" โอเคนะคะท่านพ่อ งานนี้หนูจะจัดการเองคะ "
กลับมาปัจจุบัน
" เพราะอย่างงั้น ทำให้พวกเราเจอพวกเธอที่นั้นใช่ไหมล่ะ สึนะ "
" ครับ "
เมื่อพวกผมรู้ความจริงกันแล้ว ความสงสัยทั้งหมดก็กระจ่าง แต่เหมือนตัวผมยังคงสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง
' ใครเป็นคนเรียกชื่อเธอเมื่อกี้กันนะ '
แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เพราะถึงเราจะรู้ไปก็คงไม่เกี่ยวกันหรอกมั้งนะและเธอ ซาเซียก็สลบนานแล้วด้วยดูท่าเธอจะหลับแล้วล่ะ นี่ก็ค่ำแล้วคงต้องแยกย้ายกันแล้วล่ะ
" งั้นผมพาเธอไปพักที่ห้องเลยนะ "
" อืม ฝากด้วยนะอเลาดี้ แล้วก็ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากให้นายถามซาเซียเรื่องแม่ของเธอกับการสานสัมพันธ์แฟมิลี่ด้วยนะ "
" ถ้าผมถามได้แล้วจะมาบอกนะ "
" เดี๋ยวคะคุณอเลาดี้ ฉันจะเดินตามคุณไปด้วยนะคะ คือว่าฉันจะเอานกตัวนี้ให้ซาเซียจังด้วยนะคะ "
เอลิน่าบอกผมโดยเจ้าตัวถือกล่องกระดาษสีน้ำตาลที่มีเจ้านกที่ เคยช่วยชีวิตเธอคนนั้นเอาไว้ได้ในตอนแรก ผมจึงพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะเดินไปที่โซฟาที่มีซาเซียนอนอยู่ และผมก็ค่อยๆช้อนร่างเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงและพาไปยังอีกห้องพักหนึ่ง ซึ่งผมก็เคยใช้ในห้องนี้เช่นกัน หรือว่าเป็นที่พักสำรองของผู้พิทักษ์ก็ว่าได้ เพราะอย่างนั้นจึงมีของใช้ที่จำเป็นในห้องนั้นเอง
ณ ห้องพักสำรองของอเลาดี้
เมื่อมาถึงผมก็วางร่างของเธออย่างเบามือก่อนจะจัดการห่มผ้าให้ อย่างเรียบร้อย ส่วนเอลิน่าที่ตามมาก็วางกล่องกระดาษไว้บนตู้วางของที่ว่างและขอตัวไป ทิ้งผมกับซาเซียที่นอนไม่รู้สึกตัวอย่างนั้น จนกระทั่งความเงียบแทนที่แต่แล้ว....
" ท่านแม่.... "
คำพูดจากอาการละเมอของเด็กสาวพร้อมกับสีหน้าที่เศร้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ผมมองซักพักก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออก
" ผมไม่รู้ว่าเมื่อตอนเด็กจนถึงตอนนี้ เธอไปเจออะไรมาบ้าง แต่ที่แน่นอนคือเธออดทนกับมันมากแล้วสินะ ซาเซีย "
ผมได้ปัดผมที่ปิดใบหน้าเอาไว้และน้ำตาที่ไหลออกมาจนเธอนั้น หยุดร้องไห ผมจึงลุกไปอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัว และผมก็แวะเดินไปดูเจ้านกสีขาวที่นอนอยู่(ผมไม่กวนมันหรอกนะ//อเลาดี้) จากนั้นจึงเดินมานอนข้างๆซาเซียที่นอนหลับสนิท และสิ่งที่ผมไม่คิดนั้นก็เกิดขึ้น เมื่อผมหลับไปได้พักหนึ่งร่างซาเซียก็ขยับเบาๆตามภาษาเด็กที่กำลังโต และเธอก็ขยับมาทางผมซึ่งผมรับรู้ถึงลมหายใจของเธอได้และจากนั้นเธอก็ได้เข้า กอดผมซึ่งทำให้ผมตกใจเล็กน้อย ผมกำลังจะปลุกเธอนะ แต่ผมทำไม่ได้นั้นก็เพราะ คำนั้น...คำที่เธอคงไม่อยากให้ใครรู้ถึง....
" ท่านแม่...หนูอยากให้ท่านแม่กลับมา "
" เฮ้อ...เลี้ยงเด็กมันลำบากอย่างนี้สินะ แต่ว่านะซาเซีย สิ่งที่เธออยากให้เป็นน่ะทำไม่ได้หรอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นผมเองก็ไม่อยากให้ใครทำให้คุณร้องไห้หรอกนะ เพราะผมไม่อยากเห็นคุณร้องไห้อีก "
' อยากเห็นเธอยิ้มมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด '
ALUDE : END
GIOTTO : SAY
หลังจากที่อเลาดี้ได้พาซาเซียไปพักแล้วและเอลิน่าก็พานกสีขาว ตัวนั้นไปด้วย ผมก็สั่งให้ทุกคนกลับห้องพักกัน แต่เป็นห้องพักสำรองกันนะ เนื่องจากชั้นสองของคฤหาสน์เสียหายจึงต้องไปใช้ห้องพักสำรองกัน ซึ่งผมออกแบบสร้างเอาไว้หลังคฤหาสน์นี้ หรือที่เรียกกันคือ คฤหาสน์รองของวองโกเล่ จะเป็นตึกพักทั้งหมดนั้นเอง
" สึนะ พวกเราก็ไปพักบ้างเถอะ "
" ครับ "
ผมก็พาสึนะเดินมายังที่ห้องพักสำรองทันทีหลังจากที่ชวนเธอมา ตลอดทางเธอก็ชวนผมคุยขึ้น
" คฤหาสน์เนี้ย คุณเป็นคนออกแบบหรอฮะ "
" ใช่ แต่ก็ส่วนน้อยนะ เพราะส่วนใหญ่จีจะเป็นคนคิดมากกว่า แถมหมอนั่นเป็นคนคิดหน้าคิดหลังอยู่แล้วด้วย แต่ก็ไม่คิดว่าจะทำออกมาได้ดีขนาดนี้นะ จริงสิสึนะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม "
" ครับว่าไงครับ ? "
" เมื่อตอนที่ซาเซียเตรียมจะฟาดเอลฟาน่ะ นายได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงไหม "
สึนะทำท่าครุ่นคิดแต่ช่วงแวบแรกเหมือนจะเห็นสีหน้าเธอดูตกใจเล็กน้อยนะ หรือผมคิดไปเอง?
" ไม่นะครับ ทำไมหรอครับ? "
" เปล่าหรอก ก็แค่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาช่วยซาเซียหรือเปล่าเท่านั้นเอง "
" อาจจะเป็นท่านแม่คุณซาเซียมั้งครับ ^^ "
สึนะพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ซึ่งทุกครั้งที่เด็กคนนี้ยิ้มทำให้ใจผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าผมกำลังตกหลุมรัก แต่ประเด็นคือ....
' เธอคือเด็กผู้ชาย '
" คุณจีอ็อตโต้ครับ ผมอยากให้คุณรับข้อเสนอของคุณซาเซียนะครับ "
" อืม~ แต่เธอรู้หรอว่าซาเซียจะยื่นข้อเสนออะไรเป็นการแลกเปลี่ยน เพราะการที่พวกเธอแฝงตัวเข้ามาอยู่แล้วมาพูดกันแบบนี้ก็....เอาเถอะพรุ่งนี้ ฉันจะคุยกับเธอเอง ส่วนเธอไม่ต้องรู้หรอก สึนะ "
" ก็ได้ครับ ว่าแต่ถึงห้องคุณแล้วนะครับจะเข้าไปได้ไหมผมอยากอาบน้ำ "
สึนะ บ่นขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงห้องของผมแล้ว ที่เธอรู้เพราะหน้าประตูเป็นสัญลักษ์ประจำตัวของผมสลักไว้นั้นเอง จะว่าไปท่านแม่ของซาเซียเนี้ยเป็นคนยังไงนะ ผมคิดระหว่างเปิดห้องพักสำรองให้สึนะเข้าและเพื่อเตรียมอาบน้ำ อ่ะ...จริงด้วย
" สึนะอย่าพึ่งอาบน้ำนะ เดี๋ยวฉันไปเรียกเอลิน่า... "
" อ๋อ ถ้าเรื่องชุดล่ะก็ผมแอบไปบอกพี่เอลิน่าแล้วล่ะ "
สึนะพูดขัดผมในขณะที่จะเปิดประตูออกไปอีกรอบ มันทำให้ผมอายทันทีและสึนะก็แอบขำผมเล็กน้อยเช่นกัน ฮึ่ม!
" อะแฮ่ม! แอบหัวเราะผมหรอ "
" ก็นิดหน่อยครับ "
" จริงสิ!ถ้าระหว่างรอชุด ผมขอถามหน่อยสิ เกี่ยวกัยท่านของซาเซียน่ะ คือ เธอเป็นคนแบบไหนงั้นหรอสึนะ "
รอยยิ้มหายไปจากใยหน้าของสึนะทันที แต่ผมก็เดินเข้าไปหาและลากเธอมานั่งข้างๆผม(ที่โซฟาที่อยู่ในห้องนั้น)
" สึนะ เล่าให้ฟังได้ไหม "
" ก็ได้ครับ แต่สัญญานะครับว่าจะไม่บอกคุณซาเซีย "
ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ สึนะจึงเล่าให้ฟัง
" ท่านแม่ของคุณซาเซียก็เหมือนคุณซาเซียน่ะหละครับ แต่ว่าท่านแม่ของคุณซาเซียไม่ได้เป็นคนใช้กำลังนะครับ "
" ก็แบบว่าซาเซียถอดแบบมาจากคุณแม่มาสินะ ส่วนความกล้าหาญก็ได้มาจากคุณพ่อ "
" ครับ แล้วก็ท่านแม่ของคุณซาเซีย เคยเล่าให้ผมฟังอย่างหนึ่งด้วยนะฮะ "
" อะไรงั้นหรอสึนะ "
จากนั้นสึนะก็เล่าเกี่ยวกับท่านแม่ของซาเซียให้ฟังจนไปถึง......
Giotto : End
#อาจจะสั้นไปหน่อยก็ขออภัยด้วยนะคะ T^T
ความคิดเห็น