[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1

เช้าวันต่อมาที่คฤหาสน์วองโกเล่

ณ ห้องรับประทานอาหาร

ในเช้าวันนี้พวกจีได้ตื่นมาแต่เช้า และเตรียมอาหารเช้าไว้สำหรับคนในคฤหาสน์ซึ่งนั้นก็รวมกับผู้มาใหม่2คน นั้นก็คือสึนะและซาเซียนั้นเอง

" ไง อรุณสวัสดิ์ยามเช้านะทุกคน ว่าแต่อเลาดี้ยังไม่ลงมาอีกหรอ "

" อืม สงสัยคงจะหาชุดให้ซาเซียนะ เพราะว่าซาเซียเป็นเด็กผู้หญิงเลยหาชุดให้ลำบาก ตอนนี้เลยปล่อยให้เอลิน่า เป็นคนจัดการอยู่ อ่อ..แล้วก็สึนะก็ด้วยนะ "

" เอ๋ จริงหรอเนี้ย อ้าว..อเลาดี้ นายไปส่งซาเซียกับสึนะมาหรอ "

" อืม ฉันว่าพวกเขาสองคนน่าจะให้เอลิน่าจัดเรื่องเสื้อผ้าดีกว่า "

อเลาดี้ พูดระหว่างเดินลงบันไดและสวนทางกับจีอ็อตโต้ ก่อนที่จีอ็อตโต้จะเดินตามไปและพูดขึ้น

" งั้นนายจะว่าอะไรไหม ถ้าหากจะพาทั้งสองคนนั้นไปในเมืองน่ะ เพื่อซื้อของใช้ส่วนตัวกันเพราะยิ่งเป็นซาเซีย เธอคงต้องหาชุดใส่ไว้เยอะๆนะ "

อเลาดี้ หันไปมองจีอ็อตโต้ด้วยความเย็นชาก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ และพูดขึ้น

" ถ้าจะไปล่ะก็ผมไม่ว่าหรอก แต่ว่าจะให้ผมไปด้วยมันยังไงอยู่ "

" แหม อย่าบอกนะว่านายกลุ้มเรื่องงานดูแลซาเซียน่ะ ไม่เป็นไรหรอกถ้าหากนายไม่ไปด้วยน่ะเดี๋ยวฉันเป็นคนดูแลเอง "

" ทุกๆคนดูนี่ๆสิ ฉันแต่งตัวให้ทั้งสองคนเสร็จแล้วนะ ^^ "

เอลิน่า ได้เดินลงมาพร้อมกับซาเซียและสึนะ ที่หลบอยู่ข้างหลังเอลิน่า ก่อนจะเดินออกมา ซึ่งทำให้จีอ็อตโต้นิ่งไปพร้อมๆกับอเลาดี้ที่เป็นคนนิ่งอยู่แล้วกลับนิ่งเข้าไปอีก นั้นก็เพราะซาเซียและสึนะแต่งตัวออกมาราวกับฝาแฝด ชุดซาเซียเป็นชุดแบบประโปรงยาวพอดีตัวสีขาวอมชมพู กับรองเท้าหุ้มส้นสีชมพูอ่อน ส่วนชุดของสึนะเป็นกางเกงยาวและไปหุ้มที่ข้อเท้าขาสีส้มอ่อนกับเสื้อเชิ้ตสีส้ม ซึ่งก็ดูยังไงมันก็เป็นชุดของเด็กผู้หญิงแน่

" เออ...ชุดที่สึนะใส่นั้นมัน......"

" อ๋อ..ซาเซียจังเป็นคนตัดและเย็บชุดนี้ให้สึนะใส่น่ะ เพราะเห็นว่ามันเอามาทำแบบนี้น่าจะดี ก็เลยทำอยู่ตั้งนานแน่ะ แต่ว่าออกมาดีไม่ใช่ย่อยเลยล่ะ "

" ขอบคุณค่ะ ^^ "

ซาเซียหันไปขอบคุณเอลิน่า ก่อนที่เธอนั้นจะถูกอเลาดี้จูง(ลาก)ไปนั่งข้างๆที่ตนนั่งรับประทานอาหาร ส่วนสึนะเองก็เช่นกัน

" เอาล่ะ งั้นสึนะและซาเซียทานข้าวเสร็จแล้วไม่ต้องไปไหนนะ รออยู่ที่ห้องรับแขกก่อน เพราะว่าวันนี้จะพาไปเลือกเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวกันนะ "

" เอ๋ เกรงใจนะค่ะ..... "

" ไม่ต้องเกรงใจไปหรอกน่านะ อีกอย่างจะให้มาอยู่ที่นี่แล้วนี่นา ว่าไงอเลาดี้ "

" อืม ถ้างั้นคุณคงไม่ว่าผมหรอกนะว่าผมจะไปด้วย "

สิ้นคำของอเลาดี้ทำให้ทุกคนที่กำลังทานข้าวต่างพากันนิ่งเงียบทันที(ยกเว้นสึนะและซาเซีย) และพากันคิดว่า ' คนๆนี้เนี้ยนะ จะเข้าไปในเมืองน่ะX8 ' ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของซาเซียแทรกขึ้น

" ดีจังเลยค่ะ แต่ว่ายังไงก็ขอบคุณมากนะค่ะที่ช่วย แล้วก็ยังไงก็เกรงใจอยู่ดีนั้นล่ะค่ะ "

" อืม งั้นรีบทานข้าวเถอะนะ ^^;; "

จีอ็อตโต้พูดอย่างเก้ๆกังๆก่อนจะเริ่มลงมือทานอาหารต่อ ไม่นานซาเซียก็ทานเสร็จก่อน อเลาดี้ที่เห็นว่าเธอทานเสร็จแล้วจึงถามขึ้น

" อิ่มแล้วงั้นหรอ "

" ค่ะ แล้วคุณล่ะค่ะ "

" ก็อิ่มแล้วล่ะ งั้นผมขอตัวไปรอที่ห้องรับแขกแล้วกัน "

" อ่ะ..อืม "

จีอ็อตโต้ กล่าวก่อนจะทานต่อ และซาเซียก็ลุกขึ้นแต่ว่าอเลาดี้กลับมาช่วยพยุง แล้วถามซาเซียอย่างเป็นห่วง

" เดินไหวไหม เมื่อวานก็นวดให้ไปแล้วด้วย "

" ค่ะ ยังพอไหว ขอเดินเองนะค่ะ ^^ "

ซาเซีย พูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมๆกับอเลาดี้ที่เดินตามหลังไป ส่วนพวกจีอ็อตโต้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พวกเขาต่างมองกันตาปริบๆ

" นี่พรีโม่ นายคิดว่าอเลาดี้ดูแปลกๆไปบ้างไหม แบบว่าหมอนั่นมันดูแล้วจะใจดีกับซาเซียยังไงไม่รู้ "

" อืม...อันนี้ฉันไม่มั่นใจนักหรอกนะ เพราะว่าอเลาดี้เองก็เป็นคนที่เข็งกับงานด้วย เพราะงั้นเลยไม่มั่นใจนักหรอก "

จีอ็อตโต้พูดจบ ทุกคนก็นั่งทานข้าวต่อโดยไม่พูดอะไรอีก จนกระทั่งเวลาผ่านไปพวกจีอ็อตโต้ที่นัดเอากันไว้แล้วนั้นได้นำรถลีมูนซีนออกไป เพื่อเข้าไปในเมือง

ณ ห้างฯแห่งหนึ่งในเมือง

" เอาล่ะ ทีนี้ก็แยกย้ายกันไปเสื้อของนะ แบบว่าให้นาย อเลาดี้นายพาซาเซียไปซื้อของใช้นะ ส่วนฉันจะพาสึนะไปซื้อของอีกมุมหนึ่งไปนะ "

จีอ็อตโต้ เมื่อพูดจบก็ได้พา(ลาก)สึนะไปทันที โดยไม่ฟังอเลาดี้เลย

" เออ...ขอโทษนะค่ะที่ต้องให้พามาซื้อของใช้แบบนี้ "

" เอาเถอะ ผมเองตกลงที่จะมา แล้วผมก็ต้องดูแลคุณ ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ว่าแต่เธอจะเริ่มซื้ออะไรก่อนล่ะ "

" อืม.....งั้นขอไปซื้อพวกชุดชั้นในก็แล้วกันนะค่ะ // "

" ถ้างั้นเดี๋ยวพาไปแล้วกัน น่าจะอยู่ชั้น 2 แต่ผมไม่เข้าไปนะร้านนั้นน่ะ "

ซาเซีย พยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนที่อเลาดี้จะเดินนำโดยที่เขาก็จับมือจูง(ลาก)ไปด้วย

ทางด้านจีอ็อตโต้ที่ร้านเสื้อผ้าชาย(วัยรุ่น)

สึนะ ที่กำลังเลยเสื้อเชิ้ต หลังจากที่ไปซื้อของจากร้านกางเกงในชายมา จีอ็อตโต้ก็.......

" นี่สึนะ เอาเสื้อสีนี้ หรือสีนี้ล่ะ "

" ไม่เอาฮะ อีกอย่างนะ มันใหญ่กว่าตัวผมอีกนะครับ - - "

สึนะได้พูดขึ้น เพราะเสื้อที่จีอ็อตโต้เลือกคือ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสี้าอ่อนกับเสื้อคอกว้างสีส้มอ่อน ซึ่งนั้นล้วนจะยาวพอดีกับตัวของสึนะทั้งนั้น ไม่นานสึนะก็ถามจีอ็อตโต้หลังจากเลือกได้ แต่ไม่มั่นใจ

" คุณพรีโม่ฮะ เลือกสีนี้ดีไหมฮะ "

" อืม.....ก็ดีนะ เข้ากับสึนะด้วยล่ะ ถ้างั้นเลือกไปอีกสิ เสื้อตัวนี้จะได้เอาไปเปลี่ยนกับชุดที่สึนะใส่อยู่น่ะ "

" อ่ะ นั้นสินะครับ "

สึนะ ได้หยิบเสื้อคอกลมสีเหลืองอ่อนให้จีอ็อตโต้ดู ซึ่งจีอ็อตโต้ก็เห็นชอบด้วยและเขาก็สรุปให้หยิบอีกชุดซึ่งนั้น สึนะจึงหยิบชุดเหมือนกันแต่ต่างสีกัน คือ สีฟ้าอ่อน แล้วเดินไปให้จีอ็อตโต้ ส่วนตนเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุด ใช้เวลาไม่นานสึนะก็ออกมา

" คุณพรีโม่ฮะ ชุดนี้ดูโอเคไหมฮะ "

" เยี่ยมไปเลยล่ะสึนะ "

สึนะ ที่ออกมากับชุดใหม่ คือ เสื้อคอกลมสีเหลืองอ่อนกับกางเกงยาวสีดำออกเทายาวพอดีเข่า ซึ่งเข้ากับสึนะดี ก่อนจะพากันไปจ่ายเงินและเดินออกไปเลือกซื้อที่ร้านอื่นต่อ

ทางด้านอเลาดี้ที่ร้านขายเสื้อผ้าหญิง(วัยรุ่น)

อเลาดี้ได้ยื่นมองเหล่าเสื้อผ้าสีสันสดใสมากมาย พร้อมยื่นกอดอก รอซาเซียที่กำลังเลือกอยู่ ซึ่งนั้นเขาเองก็อยากจะช่วยแต่เลือกไม่ถูกว่าจะดีหรือไม่ สำหรับเธอ

" คุณอเลาดี้ค่ะ ช่วยมาทางนี้ได้ไหมค่ะ ^^ "

" ได้สิ มีอะไรงั้นหรอ "

" เอาเสื้อตัวนี้ดีไหมค่ะ หรือว่าจะเป็นตัวนี้ "

" เอาไปสองตัวเลยสิ เพราะว่าเธอน่ะใส่เสื้อตัวไหนก็สวยหมดล่ะ "

ซาเซีย ได้ยื่นมองหน้าอเลาดี้นิ่งๆก่อนจะพยักหน้ารับ เพราะเสื้อที่เธอเลือกคือชุดกระโปรงยาวเสื้อคอกว้างสีขาวอมชมพูกับเสื้อเชิ้ตสีส้มอมเหลืองมีดอกไม้ติดที่หน้าอกด้านซ้าย(ของเสื้อ) ก่อนที่อเลาดี้จะมองไปเห็นอีกชุดที่มองว่าเหมาะกับเธอ เขาจึงถามขึ้น

" ซาเซีย เธอลองใส่ชุดนี้ให้หน่อยสิ "

" เอ๋ แต่นั้นราคามัน.... "

" นะ ถือว่าผมซื้อให้ "

" ค่ะ คุณอเลาดี้ "

ซาเซียรับชุดที่อเลาดี้ว่ามา ก่อนจะเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุด ไม่นานก็เดินออกมา

" ว่าแล้วเชียว เหมาะกับเธอจริงๆนั้นล่ะ "

" เออ ขอบคุณค่ะ "

ซาเซีย ออกมากับชุดใหม่ คือ เสื้อเชิ้ตคอกว้างสีขาวอมฟ้าและกางเกงสามส่วนสีดำอมเทา ไม่นานก็พากันจ่ายเงินและพาไปร้านต่อไป โดยที่ให้ซาเซียใส่ชุดนั้นไปเลย

เวลาผ่านไปจนเที่ยงกว่า จีอ็อตโต้และสึนะพากันมารออเลาดี้และซาเซียที่ร้านอาหารญี่ปุ่น

" ทำไมพรีโม่พามาทานนี่ล่ะครับ "

" อยากจะลองทานอาหารญี่ปุ่นอีกน่ะสิ ฉันไม่ได้ทานอาหารญี่ปุ่นนานแล้วน่ะ "

" ขอโทษครับที่ต้องให้รอนาน "

" อ่ะ ไม่เป็นไรหรอกอเลาดี้ อีกอย่างนะซาเซียน่ะต้องมีของใช้เยอะนี่นา "

จีอ็อตโต้ได้หันไปมองหน้าซาเซียที่หลบอยู่หลังอเลาดี้ ก่อนจะพากันมานั่งที่โต๊ะเพื่อทานข้าวกัน และถามเรื่องที่พากันไปซื้อของต่างๆนานากัน จนถึงเวลากลับคฤหาสน์พวกจีอ็อตโต้ได้กันขึ้นรถลีมูนซีนก่อนที่คนขับอย่างอเลาดี้จะขับรถออกไปจากห้างฯ ไม่นานก็มาถึงบริเวณหน้าตลาดในหมู่บ้านซึ่งนั้นต้องทำให้พวกเขาหยุดรถเพราะมีเหตุการณ์เกิดขึ้น

" เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอค่ะ "

" มีคนลอบวางระเบิด ตอนนี้บาดเจ็บหลายคนน่าดูล่ะ จะเอายังไงพรีโม่ "

" หาที่หลบห้ซาเซียกับสึนะก่อนนะอเลาดี้ ฉันจะลงไปก่อน "

" ครับ "

อเเลาดี้รับคำก่อนที่จีอ็อตโต้จะลงไปจากรถอย่างรวดเร็ว และอเลาดี้ได้มาหยุดรถที่สวนสาธารณะเพราะเห็นว่าไกลจากจุดที่วางระเบิดแล้ว

" เข้าใจนะ อย่างลงมาจากรถ และห้ามไปที่จุดวางระเบิด "

" แต่ว่า..... "

" ไม่มีแต่ ผมไปล่ะ "

อเลาดี้ วิ่งไปก่อนจะไม่หันหลังมามองสึนะและซาเซียอีกเลย

" เอายังไงดีครับคุณซาเซีย ถ้าเราจะอยู่กับพวกเขาก่อนจะกลับทางเหนือ เราควรช่วยพวกเขาหน่อยนะครับ "

" นั้นล่ะค่ะ คือปัญหาถ้าเราไป เขาจะว่าอะไรก็ไม่รู้ แต่ว่าถ้าปล่อยไว้มีหวัง........ "

ตูม!!

ซาเซียยังพูดไม่จบประโยชน์ก็มีเสียงระเบิดเกิดขึ้น ทำให้ซาเซียเปิดประตูลงจากรถและวิ่งไปทันทีดดยไม่รอฟังสึนะ ที่จะตามไปด้วย

ทางด้านจีอ็อตโต้กับอเลดี้ หลังจากระเบิดเกิดขึ้น พวกเขาสองคนก็ได้รับบาดเจ็บตามๆกัน แต่ว่าเขาทั้งสองก็พยายามช่วยคนบาดเจ็บจนกระทั่งมีเสียงคนเรียกชื่อเด็กหญิงคนหนึ่งจากผู้เป็นแม่ทำให้ทั้งสองหันไปมองดู

" มิยากิ ลูกวิ่งมาเร็วเข้าลูก "

" ไม่เอาค่ะแม่ หนูกลัว.....อ่ะ...กรี๊ด!! "

ไม่ทันที่เด็กหญิงจะลองวิ่งก็มีเสาใหญ่หักลงมา แต่ว่าก็ใครคนหนึ่งวิ่งด้วยความเร็วอย่างกับแสงพุ่งตรงมาที่เด็กหญิงและช่วยไว้ทัน ปรากฏว่าเป็นซาเซียที่วิ่งเข้ามาช่วยไว้ทัน

" ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยนะค่ะ เอ้ามิยากิ ลูกก็ขอบคุณเขาสิลูก "

" ขอบคุณค่ะ พี่สาว "

" ไม่เป็นไรจ๊ะ แต่ว่าทีหลังลองวิ่งเยอะๆไว้นะ จะได้ไม่เจ็บตัวแบบนี้ "

" ค่ะ พี่สาว "

หลังจากที่ช่วยเหลือและตักเตือนกันเล็กน้อย ซาเซียจึงเข้ามาช่วยจีออตโต้และอเลาดี้ทันที แต่ว่า....

" นี่เธอ ผมบอกว่าอย่ามาไง แต่ก็ขอบคุณที่ช่วยเด็กคนนั้นนะ "

" ค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ แต่ว่าก่อนอื่นเริ่มจากช่วยคนก่อนดีกว่านะค่ะ "

" อืม X2 "

ทั้งสองขานรับ ก่อนจะหันไปเห็นสึนะ ที่ช่วยคนไว้ทั้งหมดแล้ว ไม่นานก็ระดมคนมาดับเพลิงไหม้ และไม่นานก็หมดหายไป

" ต้องขอบคุณท่านพรีโม่ที่ช่วยนะครับ ถ้าไม่ได้ช่วยเอาไว้นี่คงไม่มีตลาดตรงนี้เป็นแน่เลย "

" ไม่เป็นไรครับ งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ "

ไม่นานจีอ็อตโต้ก็ขอลาหัวหน้าตลาดผู้เป็นเจ้าของที่นี่และกลับคฤหาสน์กัน โดยที่ทั้งสองคนมีเรื่องจะคุยกับสึนะและซาเซียอีกหน่อยด้วย จึงพากันกลับทันที